Óðinn - 01.01.1932, Blaðsíða 16

16
ÓÐINN
ana. Við gengum á undan samhliða 5 saman
spölkorn, og snerum svo aftur til hestanna, fór-
um svo enn brautina á undan þeim, og þá tókst
að koma þeim á eftir okkur. Var þá komin 15
manna braut í snjóinn, en hún þurfti að vera
svo breið að hún tæki baggana. Þessu hjeldum
við áfram yfir alla heiðina vestur á brún, en
tveir menn voru á eftir með hestana. Lengra
var enginn vegur að fara með hestana, enda
var þá komið fram á nótt og veður skuggalegt,
norðanstormur og farið að fenna í brautina. Jón
Sigurðsson hjelt áfram og 4 menn með honum
og báru 2 heypoka hver ofan að Böðvarsdal;
en tveir áttu að fara til baka með hestana, en
til þess voru allir ófúsir. Þó varð það úr að
Jón Þorkelsson, vinnumaður Jóns Sigurðssonar,
fór með þá, og jeg með honum. Jón var þrek-
maður og harðger, enda kom það sjer vel þá
um nóttina. Brautin var víða orðin full af snjó
og veður hið versta. Þó gekk sú ferð slysalaust.
Daginn eftir kom Jón Sigurðsson og förunaut-
ar hans. Hafði hann sent mann frá Böðvarsdal
inn á Vopnafjörð, með brjef til hreppsnefndar-
oddvita, og skorað fast á hann að senda tafar-
laust matbjörg til þessara heimila; en heybjörg
mundi hann og Hlíðarmenn annast um. Var
það á orði haft að brjef Jóns hefði verið »lög-
eggjan«, enda hreif það. Pjetur Guðjohnsen, sem
þá var oddviti, sendi þegar menn með matbjörg
út til dalanna.
Bráðustu þörfinni var nú fullnægt, en ekki
mundi þetta hey endast lengi handa mörgum
gripum. Sendi Jón því enn um næstu bæi til
að leita hjálpar með eina ferð enn. Flestir brugð-
ust vel við því, er þeir sáu hversu ótrauðlega
hann vann að þessu, enda var Runólfur bóndi
vinsæll meðal Hliðarmanna.
Tveim dögum síðar lögðum við því enn af
stað 9 saman með Jóni. Hestar voru notaðir
eins og fyr upp á heiðarbrún, en þar lögðum
við sinn töðupokann hver á bakið og hjeldum
vestur heiði. Töðupokana skildum við eftir til
og frá á heiðinni, því nú var í ráði að reyna
að reka austur það sem gengið gæti af fjenaði.
Var því álitið nauðsynlegt að hafa hey til að
teygja það áfram.
Segir ekki af ferðum okkar vestur, en að
Böðvarsdal komum við seint á degi.
Var þegar farið að búast til ferðar og velja
úr það af fjenaði sem gangfært þótti. Ekki var
talið fært að leggja af stað fyr en um lágnætti,
því þá fraus svo að færi var fyrir kindur og
lausan mann, en á daginn linaði snjóinn af sólu,
enda þótt aldrei sæi vel til sólar fyrir ísaþoku.
Jón Sigurðsson sendi mann inn að Eyvindar-
stöðum, sem er kotbær innar í dalnum, og bauð
þeim að láta fje sitt fara með, það sem ferða-
fært væri, því þeir voru að þrotum komnir með
hey. Þeir brugðust illa við og kváðu það vera
að reka það út í opinn dauðann, en þó varð
það úr að þeir komu með nokkrar kindur.
Við lögðum af stað nálægt kl. 12 um nóttina.
Ekki man jeg með vissu hvað fjeð var margt,
en það mun hafa verið nálægt 100. Allir heima-
menn fylgdu okkur á leið, sem ferðafærir voru,
enda var þess þörf, því seint gekk að reka ung-
lömb og magrar skepnur frá húsum. Við náð-
um uppundir efstu brekku áður en færið þraut,
en eftir það var ekki um annað að gera en að
raða hópnum i sporaslóð í smáhópum, ganga
svo meðfram, og teygja það áfram með hey-
tuggum í hendi sjer. Komu þá töðupokarnir í
góðar þarfir. Við þetta vorum við að þaufa í
3 dægur, en að lokum komum við öllu lifandi
austur af heiðarbrúninni. Þar náði strax til jarð-
ar og hvildum við þar lengi. Við vorum svo
heppnir að við fengum besta veður alla leið;
hefði storm gert, þá var fjeð allt í voða statt, og
tvísýnt að allir hefðu verið ferðafærir þegar það
var yfirgefið.
Ekki var öllu lokið með þessu. Nú voru naut-
gripir, hestar og nokkrar kindur eftir í Böðv-
arsdal, sem ekki voru ferðafærar. Var þvi búinn
út einn leiðangur enn með hey á 15 hestum.
Ekki man jeg hvað margir fóru með þá lest,
því jeg var ekki með í þeirri ferð, og jeg hygg
enginn okkar, sem fóru næstu ferð á undan. Sú
ferð tókst vel, því nú var brautin orðin svo
troðin yfir heiðina að víða kendi jarðar, enda
seig nú snjórinn með degi hverjum. Varð nú
komist með hesta alla leið ofan að Böðvarsdal.
Um sama leyti greiddi sundur hafísinn svo bát-
um varð við komið. Sendi þá hreppsnefndin næg-
ar kornvörur til dalanna handa mönnum og
skepnum, svo öllu var borgið. Þá tók líka all-
an snjó á fám dögum. Þó var eilthvað meira
flutt af heyi norður, þvi ef jeg man rjett, þá
var talið að 30 hestburðir hefðu verið fluttir
þangað það vor.
★ ★
¥