Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1907, Blaðsíða 11

Eimreiðin - 01.05.1907, Blaðsíða 11
91 Petta er efni sögunnar að því leyti sem hún verður sögð í fám orðum. Að hverju leyti er saga þessi minnileg og markverð? Fyrst og fremst fyrir þá sök, að hún er eftir prest. Presturinn sá hefir séð og skilið, hvaða kröfur verður að gera til leiðtoga sálnanna — fyrst og fremst til hans, og í öðru lagi hverjum skyldum almenningur verður að gegna, ef hann á að eiga skilið kristið nafn. Auðséð er, að þessi prestur álítur það eitt nauðsynlegt í þessu efni, að presturinn lifi með lýðnum, sem hann kennir Hann vill sameina líferni og trú. Hann vill koma prestinum inn í mannfélagið, en ekki út úr því. Paö er augljóst. Hann sér og finnur, að þeir prestar eru eins og »vörður á heiðum uppi« (orð meistara Jóns), sem prédika fagurlega, en eru uppi í skýjunum. Ljómandi orðræður eru ekki til neins, ef ræðumaðurinn er utan við lífsbaráttu alþýðunnar, sem hann kennir. þetta er að vísu gamli sannleikinn um »hljómandi málm og hvellandi bjöllu«. En hann er þó altaf nýr. Og altaf þarf að brýna hann fyrir mönnunum. Og okkur íslendingum veitir ekki af að rifja upp þessi efni. Pví að nú eru kirkjumálin í landi voru að verða hræðileg vandræðamál öllum þeim, sem hugsa alvarlega um land og lýð. Að því leyti erum vér Islendingar staddir í völundarhúsi, sem enginn ratar út úr. Landstjórnin, blessuð skepnan, hefir nú líka fundið til þess, »aö eitthvað þarf bráðlega að fara að gera« í því efni. Pess vegna skipaði hún nefnd manna til þess að fjalla um vjandræðamál völ- undarhússins. En landstjórninni varð undir eins fótaskortur á sveilinu, þegar hún valdi í nefndina presta og embættismenn. Prestar og guðfræðingar eru að sjálfsögðu ramviltir orðnir í völundarhúsinu og rata þess vegna ekki út úr því, því síður að þeir geti vísað þjóðinni veginn til dyranna.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.