Eimreiðin - 01.05.1907, Qupperneq 25

io5
fyrir vagnflutningum. — Það hefi ég fyrir satt, að kýr mjólki hér betur
nú en þær gjörðu til jafnaðar á yngri árum mínum; er það einkum að
þakka betri og jafnari meðferð, — þeim er nú ekki beitt út meðan þær
eru geldar, sem oft var áður gjört framan af vetri. Fjós eru nú líka
bjartari.
Um hundahald er þess að geta, að þá er ég man fyrst, voru þeir
víða fleiri en nú, og var þá engrar varúðar gætt þeim viðvíkjandi.
Eðli sullaveikinnar var þá óþekt, enda var höfuðsótt í sauðfé þá alltíð.
Nú er hún orðin mjög sjaldgæf hér, því nú forðast menn að láta hunda
ná í sulli til að éta, og nú er það lögboðin regla, að gefa hundum
ormdrepandi meðul á vissum tímum og mun flestum ljúft að hlýða þeirri
reglu. (Framh.)
Ofan úr heiði.
Eftir EINAR E SÆMUNDSEN.
I.
Þeir höfðu átt í alt einum glettum framan af vetrinum, kon-
ungarnir, Suðri og Norðri, og hafði hvorugum á unnist.
Norðri sótti hart fram og var stórhöggur. Suðri var mýkri,
og varðist lögum Norðra af mesta íimleik.
En Norðra gazt ekki að þessu káki. Þótti honum og hart
að ná ekki rétti sínum í ríki Vetrar, þar sem Suðri hafði verið
einvaldur í öllum Sumar-löndum.
Lét Norðri því herör skera um alt sitt ríki. Sótti að honum
lið mikið, og var það miklu öflugra en áður. Hafði og konung-
urinn í Nástrandaríki sent honum fjölda berserkja að gjöf, til að
styrkja vináttu þeirra — en Hræsvelgur hinn gamli var merkisberi
konungs, og otaði fram nábleikum skallanum.
Lagði Norðri liði sínu að á næturþeli og kom Suðra konungi
á óvart. Var lífvörður Suðra höggvinn niður sem hráviði, en
sjálfur komst hann á flótta og höfðu menn það fyrir satt, að hann
hefði undan komist heill á húfi. — Petta skeði aðfaranótt Þorláks-
messu, og hefir lengi verið í minnum haft. —
Hamar fór ekki varhluta af komu Norðra. Hræsvelgur otaði
skinhvítum skallanum inn með bæjardyrahurðinni, slengdi henni
upp á gátt; smáþokaðist svo lengra inn í bæinn; kom við í hverjum