Eimreiðin - 01.05.1907, Side 60

140
að fást við Óðín fljúgandi í arnarham inn um Hnitbjargagjána,
eða smjúgandi í ormsham inn til skáldamjaðarins; heldur kemur
hann sem kænn stjórnvitringur og bragðarefur: hættir sér inn í
sali Suttungs og biður dóttur hans, heldur brúðkaup sitt með
jötnum, og sleppur svo burt sjálfa brúðkaupsnóttina með aðstoð
Gunnlaðar, sem ann honum af heilum hug. En daginn eftir fara
jötnar til og spyrja um hinn horfna gest, hvort hann hafi komist
lífs heim til goðanna, eða Suttungur hafi máske stútað honum.
Pá hrósar Óðinn happi: hann hafi svikið Suttung og skilið honum
eftir dóttur sína grátþrungna, en skáldamjöðinn hafi hann sótt upp
úr hamradjúpinu til gagns og góða fyrir goð og menn.
R i t s j á.
GUÐM. HANNESSON: í AFTURELDING. Akureyri 1906.
Bæklingur þessi er tileinkaður æskulýðnum íslenzka, enda er hann
góð hugvekja fyrir hann. En hann á líka fullkomið erindi til hinna eldri,
sem nútíðarábyrgðin hvílir á herðum og einmitt nú eiga að ráða fram úr
vandasömum örlagaspurningum fyrir komandi kynslóðir. Því hvort sem
menn geta orðið höf. sammála eða ekki um niðurstöðu hans í öllum
greinum, þá mun enginn geta neitað, að hér er brugðið upp björtum
kyndli, sem ljómar eins og viti í allri stjórnmálaþokunni og tvíveðrungs-
mollunni, sem sumir þjóðmálagarparnir í höfuðstaðnum eru að reyna að
dreifa út yfir landið. Guðm. Hannesson hefir réttilega séð, að hún er
stórhættuleg, dalalæðan, sem nú er á ferðinni, og getur gert margan
góðan dreng áttaviltan, ef hvergi sést ljós í glugga, er nota megi sem
leiðarstjörnu; hvort sem menn nú vilja stefna beint á þann staðinn, sem
ljósið segir til, eða fara dálítið á svig við hann í sömu áttina. Slíku
ljósi hefir höf. viljað bregða upp og honum hefir líka tekist það meist-
aralega. Því framsetning hans á sjálfstæðiskröfum vorum og hvernig
þeim megi framgengt verða er svo skýr og greinileg, svo djarfmannleg
og þrungin af fölskvalausri ættjarðarást, að hún getur sannlega orðið
heillaríkt leiðarljós. Þetta hafa þokupaurarnir Iíka fundið, því blöð þeirra
hafa eins og heitan eldinn forðast að minnast á bækling hans, ef ske
kynni að lesendur þeirra kæmu þá síður auga á ljósið og viltust svo í
þokunni. En óvíst er að þeim verði þó kápan úr því klæðinu, því
aðrir þevta þá lúðurinn því öflugar í þeirra stað,
Frá efninu í bækling Guðm. Hannessonar hefir verið skýrt svo víða
í blöðum, að vér álítum óþarft að rekja það hér. Stutt yfirlit gæti