Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1917, Page 29

Eimreiðin - 01.05.1917, Page 29
89 hans tók að halla. —- Iín hér verður ekki sá þráður rakinn f’ó get ég ekki stilt mig um að minnast nokkurra orða skáldsins okkar á síðustu áratugamótum æfi hans. I tvítugri, gullfallegri hrynhendu, er hann sendi skáldbróður sín- um og vini, séra Valdimar Briem, á 60. afmælisdegi sínum, segir hann meðal annars: Valdimar, oss vantar eldinn! Valdimar, hann blæs svo kaldan; kuldi dauðans kallar: Skáldi, kvölda tekur, ég hef völdin! — f’yldi guð. að tvisvar tjaldi tildra mætti lífs, ef vildi, skyldi ég varhug glæpsku gjöldum gjalda betur. En — það fæst aldrei! — Kvíði ég þó ei kör né dauða, kæri bróðir, og sízt í óði; lífið er gott, þó vel ég viti veturinn kominn — aldreí betra. Neista gaf mér guð hinn hæsti gæzku sinnar í öndu minni; náðin hans eru gnógleg gæði, göfug ljóð og trú á hið góða. Eigingirni að ala á hjarni elli sinnar, margan fellir; kennuqp þjóð af alhug unna annars hag og lífinu sanna. Rjúfum þessa kotungs kofa, kveikjum í þeim, brennum, steikjum; reisum hallir hærri fjöllum hetju þjóð með lifanda óði. Jólasöng með sál og tungu syngið nýjan, bragmæringar! Hringið inn í hjörtun ungu hundrað sinnum drottins undrum! Slöngvið burtu deyfð og drunga, drengskap nýjan læri mengi. Lundin frjáls og lífsins yndi landið blessi sígróanda! Á sjötugasta afmæli sínu, í heiðurssamsæti, sem honum var haldið af svo mörgum borgurum þessa bæjar, sem húsrúmið leyfði, flutti hann kvæði, er hann f bók sinni kallar »Kveðju«. Þar spyr hann: »Hvað hef ég lært á öllum þessum árum, því æfi manns er sann-nefnd skólatíð?« og svarar því á þá leið, að vér »lifum fyrst og fremst við yl og kraft hins góða« og að líf og heilsa manna sé leit og stöðug eftirspurn hins sanna. — Og enn fremur: Hvað hef ég lært? — Að dást að drottins geimi og drekka guðaveig af andans skál, því ég hef lifað tíma hér í heimi, sem heimsins þjóðir gæddi nýrri sál, og óminn heyrt af æðri hnatta hreimi, sem hjarta mínu vakti guðamál. Hvað hef ég lært? Að landið vort hið magra á lífsins brunn hins góða, sanna og fagra. Og kveður svo að lokum: »Nú slekk ég ljósið — og svo sloknar ljósið *, hann Shakepeare kvað við Desdemónu lát. En hvað um það? Ég kveð það karla-ósið,

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.