Eimreiðin - 01.04.1919, Qupperneq 3

eimreiðini GUÐMUNDUR MAGNÚSSON f»7
inan hvað móðir mín kveið fyrir að flytja með þrjú börn
á ærslafylsta reki í hús skáldsins; sjálfsagt yrði hún að
taka til alveg nýrra ráða með að láta ekkert til þeirra
heyrast, svo þau röskuðu ekki starfsnæði hans. En það var
alveg óþarfur ótti; þegar Guðmundur var að starfa að
skáldritum sínum, lét hann ekkert á sig fá. Þó að menn
væru með samræður í sömu stofunni, þó að leikið væri
á hljóðfæri við hliðina á honum, þá skrifaði hann jafn-
ótrauður og þó hann væri einn.
Ef við hefðum, lesari góður, heimsótt Guðmund Magn-
ússon einhvern tíma í góðu tómi — Guðmundur hafði
altaf »gott tóm« til að taka á móti gestum sínum — þá
hefðum við fyrst mætt hinu kurteisa og vingjarnlega við-
inóti húsbóndans. Inn úr forstofunni komum við inn í
skrifstofu hans. Hún er fremur lítil, með einum stórum
glugga á vesturhlið hússins, út að götunni. Hún er lag-
iega útbúin að húsgögnum og þó íburðarlaus. Úti við
þilið hjá glugganum er skrifborð og ofan á því nokkrar
arkir af pappír, þær sem hann hefir verið að skrifa á
síðast. Á öðrum enda borðsins eru nokkur sendibréf, alt
í reglu. Orgel er hinumegin gluggans.
Þegar við litumst um í stofunni, verður okkur fyrst
fyrir að taka eftir inyndum á veggjunum. Yfir skrifborð-
inu eru nokkur af uppáhaldsskáldum Guðmundar, og yfir
orgelinu nokkrir tónsnillingar. Annars eru það mj'ndir
eftir hann sjálfan, bæði málaðar og teiknaðar. Guðmundur
gerði talsvert að því að mála, einkum litlar landslags-
myndir, með olíulit, og teiknaði landslagsmyndir með
penna. Myndirnar lýsa flestar betur hinni skörpu eftirtekt
hans og minni, heldur en listgæfni með penslinum. Þótt
undarlegt megi virðast, tekst honum betur með erfiðari
aðferðinni, því pennateikningarnar eru fallegri sem myndir
en’ olíumyndirnar.
Það er sama hvaða umtalsefni við byrjum á, Guð-
mundur tekur því jafnfjörlega; ef það er eitthvað, sem
honum er hugleikið, hefir hann oftast orðið, og er okkur
aldrei hægara að taka eftir manninum. Hann er tæplega
meðalmaður á hæð og hnellinn, feitlaginn nokkuð siðustu