Eimreiðin - 01.04.1919, Qupperneq 4

68
GUÐMUNDUR MAGNÚSSON
[EIMKEIÐIN
árin og þó ekki til lýta. Hárið er ljóst og farið að þynn-
ast i hvirflinum, andlitið heldur fritt og hið einkennileg-
asta við það eru augun. Þau eru ljósblá og skörp; stund-
um hvessir hann þau svo að manni finst sem ekkert geti
leynst eftirtekt hans, stundum er sem þau leiftri, er hann
segir frá þvi sem gagntekur hann. Hann gengur Um gólf
og tekur við og við litlar silfurdósir upp úr vestisvasan-
um, tekur lítið í nefið og þurkar vel af skegginu — en
við getum ekki varist því að dást að, hve hendurnar eru
fagrar.
Guðmundur hefir frá mörgu að segja, þvi eins og lífs-
ferill hans, sem drepið er á hér að framan, sýnir, hafði
hann reynt ýmislegt og séð margt. Sérstaklega þykir hon-
um gaman að koma að þvi, sem hann hefir séð á ferðum
sínum, bæði hér heima og erlendis. Og við getum ekki
annað en dáðst að minni hans og eftirtekt. Hver blettur,
sem hann hefir séð, er eins og mótaður í hug hans. Eg
ætla að .nefna ofurlítið dæmi þessu til sönnunar. í Berlín
er hús eitt mikið, sem »Zeughaus« heitir; það er safn
hernaðarminja, sýnishorn hertygja frá ýmsum tímum,
minjar af herfangi o. s. frv. Eg hafði komið í safn þetta
oftar en einu sinni, gengið úr einum salnum í annan og
séð öll þau kynstur, sem þar var að sjá — og farið út
jafnnær að heita mátti; þegar safn þetta barst i tal hjá
okkur Guðmundi, rak mig fyrst í rogastans yfir minni
hans; eg held að hann hafi þekt hvern einasta hlut í
þessu geisistóra safni, þekt hann ekki að eins lauslega,
heldur svo að hann gat sagt frá honum eins og hann
væri með hann í höndunum!
Þér verður ef til vill litið á arkirnar á skrifborðinu og
langar til að forvitnast í þær, og verður þér ekki meinað
það. Guðmundur er fús á að leiða samtalið að tildrögum
bókarinnar, sem hann hefir í smíðum, sérstaklega ef það
er ein af hinum sögulegu skáldsögum hans. Hann tekur
fram heilan bunka af afritum, er hann hefir sjálfur gert
af handritum úr Þjóðskjalasafninu. Hann hefir unnið
ósleitilega að því að kynna sér hætti og siðu á ýmsum
tímum í æfi þjóðar vorrar. Hann ann mjög sögulegum