Eimreiðin - 01.04.1919, Síða 9

EIMREIÐINJ
ÁÐUR OG NÚ
73
Og jafnvel er hljóðast jeg heyri’ ana tala
í hjarta mjer finst mjer jeg kenna kvala.
Hún nísti það, kreisti — í einhverju æði —
svo innan skamms því til ólífis blæði.
Og þó var ekki’ á milli’ okkar lengri leið,
en að kóss hefði gljúfrin þau brúað breið.
Og bráleiftur hennar var blaktandi logi,
er um hug minn fór eldi i andartogi.
Og jafnvel er mælti’ hún í hljóðum hálfum
hjartanu tíndi’ eg, og gleymdi mjer sjálfum.
Fyrrum barst orðstír af orðgnótt minni.
Nú verður mjer orðfall hvert einasta sinni.
Staka,
er Guðm. Guðmundsson orkti einhverntíma
á síðustu ævidögum sínum.
Seinni hlutann sígur á
sólin er að hníga,
öðrum stjörnum fegri frá
friðargeislar stíga.