Eimreiðin - 01.04.1919, Síða 21

EIMREIÐINJ
FRÁ KÖTLUGOSINU
85
í hvert sinn er eg er þreyttur, þá farðu hávegu, hugur
minn, flyt yl til landsins í norðri, til allra þeirra, er starfa
þar, og til vona minna, er blunda þar.
Steinn.
Frá Kötlugosinu 1918.
Frásögn úr Álftaveri.
[Innan skamms kemur út bók um Kötlugosið mikla 1918, og er
kafli pessi tekinn úr henni. Pað heflr merkilega litið verið birt
um gos þetta, jafn stórfenglegt og það þó var, og mun því mörg-
um forvitni á að sjá bók þessa, þegar hún kemur út; í henni
eru frásagnir, látlausar og sannar, líkar þessari, úr ýmsum stöð-
um úr Skaftafellssýslu. Myndir frá gosinu og jökulhlaupinu, sem
fylgja eiga bókinni, voru ekki komnar, og var því ekki hægt að
birta neina þeirra með þessari grein].
Laugardaginn hinn 12. okt. þ. á. kom gos úr Kötlugjá
í Mýrdalsjökli. — Ætla eg að lýsa því, sem daglega bar
fyrir mig og þá, er eg vel mér að heimildarmönnum.
Verður lýsingin nokkurskonar dagbók, meðan Kötlugos
þetta stendur yfir.
Að morgni hins 12. okt. þ. á. var hér gott veður, hægur
kaldi á austan-landnorðan. Dagur þessi var réttardagur
Álftveringa. Heitir lögrétt þeirra Fossarétt, og er hún fyrir
ofan á þá, sem rennur fyrir norðaustan meginhluta Álfta-
versins og fellur í Kúðafljót. Á þessi heitir Skálm. Fennan
dag fór eg til réttar og margir fleiri úr sveitinni. Þangað
var og von á mönnum úr afrétti Álftveringa, en hann
nær alla leið norður að Mýrdalsjökli og norður með hon-
um að austan. í framleið áttu menn þessir að smala alla
upphaga milli Leirár og Skálmar og reka safnið til Fossa-
réttar. En er við komum þangað, um kl. 12, sáum við