Eimreiðin - 01.04.1919, Blaðsíða 23

EIMREIÐINl
FRÁ KÖTLUGOSINU
87
var enginn karlmaður beima nema Jón Brynjólfsson bóndi
á Þykkvabæjarklaustri. Gerðist okkur því órótt mjög, og
tojuggumst til heimferðar. Þegar við komum að læk þeim,
>er Hraunbæjarlækur heitir, var hlaupið ekki komið í hann.
Héldum við því áfram, er við höfðum lofað hestunum að
<irekka. En er við komum upp úr læknum, var hlaupið
komið að grasinu fyrir vestan lækinn, nál. 4—500 m. frá
okkur. Hertum við þá reiðina sem hægt var, austur yfir
Hraunbæjarleiru og alla leið heim. Hefði hlaupið náð okkur
ú leiru þessari, mundum við hafa hlotið skjótan dauðdaga,
•en við drógum heldur undan því. Virtist það fara hægara
meðan það var að dreifast út um leiruna fram af svo-
nefndum Kælirum. Þegar við komum heim, varð fólk
okkur allfegið. Var það þá farið að draga sig saman í
hópa. Heim til mín var komin konan Sigrún frá Hraun-
gerði, með öll börn sín — 6 að tölu. — Lét eg þá alla,
unga og gamla, fara heiman af bæjunum og suður í svo-
kölluð Virkisfjárhús, sem eru sunnar og standa hærra en
bæirnir. þegat þar var komið, varð ekki meira að gert.
Þá var lilaupið að koma austur hjá bæ mínum og önnur
flóðkvisl rann austur hjá Hraungerði. Meðan þessu fór
fram hér, reið Jón Brynjólfsson austur að Mýrum. Á þeim
bæ var enginn karlmaður heima. Var þar ekki annað fólk
■en ekkjan Jóhanna, ein stúlka og 2 börn.
Þessu næst kom hlaupið með miklu jakaflugi austur af
öllum hæðum milli bæjanna, og fylti upp alla mýrina
kringum Þykkvabæjarklaustur. Komst það nærfelt að
kirkjugarðinum. En þá skall á náttmvrkrið, og varð hver
að taka því, er að höndum bar. Dreif þá vikur í sífellu,
svo að ilt var að horfa frá sér. Varð fljótt sporrækt. Eld-
ingar geisuðu um alt loft og þrumur dundu í sífellu, svo
varla varð hlé á. Öskumökkurinn gekk þá hér fyrir
norðan, því kaldi var á landsunnan, er bægði honum frá.
Að morgni hins 13. okt., sem var sunnudagur, var
vatnsílóðið að mestu hlaupið af, en jökulhrannir, sem
viða eru 4 m. þykkar, liggja svo langt sem augað eygir á
öllum leirum og graslendi, sem hlaupið fór yfir. Verður
því nánar lýst síðar.