Eimreiðin - 01.04.1919, Qupperneq 25

EIMREIÐIN]
FRÁ KÖTLUGOSINU
89
voru komnir margir menn á skeri einu í veslurbrún
hraunsins. Hleyptum við nú hestunum á lægðina, sem ér
á milli Ljósuvatnanna og hraunsins, og þeystum á íleygiferð
þvert yfir skurði og læki. Mátti nú varla á milli sjá, hvort
okkur eða hlaupinu mundi veita betur. Þó náðum við
hraunbrúninni áður en hlaupið skall á henni, en svo var
það nærri komið, að það féll þá yfir slóð okkar 40 — 50
metra frá hraunbrúninni. Pessu næst héldum við til manna
þeirra, er safnast höfðu í skerið. Voru þar komnir allir
afréttarmenn og einnig réttarmenn þeir, er eigi höfðu
komist fram yfir Skálm. Urðu menn harla fegnir, er engan
vantaði.
Var nú haldið kyrru fyrir um slund. Köstuðu hestarnir
mæðinni, en mennirnir horfðu á hlaupið, þar sem það
hrunaði fram með flaumi miklum og jakaferð yfir hvað
sem fyrir var. Var það kolmórautt og ægilegt og lagði af
þvi megna jöklafýlu.
Ekki var vistlegt að dvelja lengi á skeri þessu, með
fjölda hesta, því þar var enginn gróður, heldur sandur
einn. Enda stefndi hlaupið kringum skerið suður úr grjót-
um fyrir vestan Skálmabæjarhraun.
Jafnskjótt sem við fórum úr skerinu kom hlaupið fram
Kúðafljót, milli Skálmabæjarhrauna og Leiðvallar. Var
ótrúlega mikið flug á því, er það kom fram fljótið. Fylti
það upp skarðið milli Leiðvallar og Hraunanna, svo að
upp tók í miðjar brekkur fyrir vestan Leiðvöll.
Þegar við komum til Skálmabæjarhrauna, var flóðið
komið þar fast að bænum. Var það því okkar fyrsta verk
að bjarga öllu úr bænum, er hægt var að flytja burlu.
tíekk það vel, enda voru þar að verki um 20 karlmenn.
Fluttum við það upp á hraunbrún, sem er þar fyrir ofan
bæinn. En heimafólk alt og aðkomumenn gisti um nótt-
ina í fjárhúsi nokkru sem er lengra uppi í hrauninu. Eigi
varð okkur svefnsamt um nóltina, því margt var nú
óvenjulegt. Altaf var kolamyrkur, nema þegar eldingar
komu og leiftur. En þá varð furðulega bjart. þrumur
kváðu við í sífellu og dynkir miklir. ()g þess í milli heyrð-
ist dimmur vatnaniðurinn alt í kring. Jafnan dreif vikur