Eimreiðin - 01.04.1919, Qupperneq 29

EIMREIÐIN]
FRÁ KÖTLUGOSINU
93
■við þrumur og eldingar, engu minni en goskvöldið. Þegar
birtir af degi sést, hvar liggur austur með öllum Qöllum
niðdimmur öskumökkur. Leiftrar hann allur af eldslogum
og þrumum. Hér er þá skínandi bjart og sólskin hið feg-
ursta, því kaldi er við útsuður, sem bægir mökknum
héðan. En nál. kl. 10 f. h. lygnir hér og fær.ist þá mökk-
urinn fram á loftið. Fellur þá vfir öskudrifa og helst hún
í 2 klst. Verður þá svo dimt, að ekki sést til næstu húsa.
Því næst rennur á norðan kylja og léttir upp. Drífur þá
öskumökkinn vestur til Mýrdalsins. En altaf leiftra eld-
ingar og þrumur dynja. Heyrast þær vera í lofti, en eigi í
gignum. Altaf leggur mökkinn hátt á loft, nærfelt upp í
hvolf, og tekur hann yfir nærri hálfan sjónhringinn.
í dag er jörð orðin verri af öskufallinu, en hún var
áður. Er full þörf á að taka hverja skepnu á gjöf, enda
æða þær nú uin alt eirðarlausar.
23. okt. Aðfaranótt þessa dags finst okkur hin hörmu-
legasta. Fyrir miðnótl gengur öskumökkurinn austur yfir
á ný og byrgir hér alt, og lýstur yfir svo miklu myrkri,
að eigi sér fyrir gluggum. Fylgja svo miklar eldingar og
reiðarslög að einsdæmi munu vera. Alla nóttina drífur
ösku í sífellu, og helst myrkur og drifa til kl. 11 f. h.
Kaldar þá af útsuðri og rofar til; gengur þá mökkurinn
til norðausturs. En allan daginn ganga þrumur og eld-
ingar. — Þegar upp léttir öskudrífunni er komið öskulag,
5 sm. að þykt. Er því algerlega bjargarbann fyrir allar
skepnur. Til vesturfjalla sést um tíma í dag. Eru þau bik-
svört, eins og jörð hér. Eftir að upp léttir í dag, hefir oft
verið þokuyæla og dimmu móða, og sér litla stund til sólar.
24. okt. í nótt vakna menn við djmki mikla og þrum-
ur. Kl. 4 f. h. er öskumökkurinn kominn yfir og verður
þá svarta myrkur. Kl. 7 f. h. kemur rof í norðaustri og
því næst norðan vindur, sem slær mökknum til vesturs.
Verður ekki meira af öskufalli hér þennan dag, en altaf
hylur svartur mökkurinn nærri hálft himinhvolfið — frá
gígnum og vestur um, alt í hádegisstað —. Nú er hverri
skepnu gefin full gjöf og alt ein sandauðn yfir að líta.