Eimreiðin - 01.04.1919, Qupperneq 32

96
ÚR MINNISBLÖÐUM
[EIMHEIEIN
Þú byrgir hjörtun hljóð og köld
við hjarta þitt, sem fallin strá.
Þér fólu eilíf, óþekt völd
að endurskapa jarðlíf smá.
Huldct.
XJr minnisblöðum Finns Jónssonar
frá Kjörseyri.
Jón Bjarnason, fyrrum alþingismaður í Ólafsdal, var natn-
kunnur maður. Eg kyntist honum nokkuð síðustu ár hans í Ól-
afsdal, en einkum eftir að hann flutli búferlum og keypti Óspaks-
eyri í Bitru. Þar bjó hann sæmdarbúi, par til hann brá búi og
fluttist að Skriðnesenni i sömu sveit, til Lýðs hreppstjóra Jóns-
sonar og Önnu Magnúsdóttur sonardóttur sinnar, en konu Lýðs,
og hjá þeim dó hann í hárri elli 1892.
Jón Bjarnason var vitsmunamaður, skarpur og fjörugur, glað-
lyndur, úrræðagóður og hjálpfús, einkum við bágstadda, en glett-
inn var hann og lét ógjarnan hlut sinn, við hvern sem hann átti.
Oft tók hann svari lítilmagna, ef þeir urðu fyrir órétti af peim,
er meira áttu að sér, og hlífðist hann pá stundum lítt við.
Jón var upprunninn í Skagafirði, sonur Bjarna bónda Porleifs-
sonar á Reynistað og Sigríðar Porleifsdóttur á Siglunesi, en ekki
man eg fæðingarár hans. Jón var kominn af hinni svo nefndu
Kársætt, og má sjá ættartölu hans í timariti Jóns Péturssonar,
3. bindi. Kona Jóns var Anna Magnúsdóttir prests í Glaumbæ
(1813—1840) og Sigríðar Hajldórsdóttur Vídalíns á Reynistað. Jón
ólst upp í Skagafirði og bjó þar, uns hann og Indriði bóndi
Gíslason Konráðssonar fluttust búferlum vestur að Breiðafirði
um miðja 19. öld. Bjó Jón á Reykhólum áður en hann flutti að
Ólafsdal, en Indriði á Hvoli í Saurbæ. Peir félagar voru í þá
daga taldir nýtir framfaramenn og allmiklir málafylgjumenn, ef
með þurfti.
Jón gerði allmiklar jarðabætur í Ólafsdal, að sögn kunnugra
manna, sléttaði nokkuð í túninu, bygði girðingar niðri á svo
nefndum Eyrum og byrjaði að rækta par tún. Einnig bygði hann
tvo nátthaga fyrir ofan túnið. Pó jarðabætur Jóns væru álitn-
ar allmiklar í pá daga, pá voru pær auðvitað litlar í saman-