Eimreiðin - 01.04.1919, Qupperneq 58

122
FRESKÓ
[EIMREIÐIN
sem þær kalla Bertie. Hann sýnist hafa gott vit á listum.
Eg ávarpaði hann á iatínu. Hann varð fyrst undrandi,
en svaraði mér svo aftur á sama máli. f*á kallaði greif-
innan upp: »Talið ekki latínu, þið ættuð að vita, að eg
skil hana ekki«. »Náðuga frú«, sagði eg, »þér skiljið hana
eins vel og eg skil ensku«. Þá sýndist hún fá samviskubit
og fyrirverða sig. »Góð áminning á réttum stað«, sagði þá
þessi, sem það kallar Bertie.
Eg er að vona, að það fari ekki að vera stöðugt við
þessa tedrykkju í danssalnum. Bæði er altaf vont að
komast í ilt skap, og svo kemst eg þá ekki til þess að
njóta sólarlagsins, og veitir þó ekki af, í þessu sólarlausa
landi, að nota það, sem til er.
Svo kveð eg yður, kæri, háttvirti faðir, með bestu
óskum«.
Herra Hollys, Róm, til greifinnu Charterys, Milton
Ernest.
»Eg mundi hafa mjög mikla ánægju af að koma norður
eftir, eins og þér hafið sýnt þá velvild að bjóða mér. En
því miður sé eg enga leið til þess að losna héðan, fyr en
í septembermánuði, og þá mundi eg þó tæpast geta verið
að heiman nema rúma viku. Þér vitið, að eg er einn við
þetta starf nú, og yfirmaður minn elskulegur kemur ekki
heim af hjartarveiðunum fyr en í nóvember. Hér er nú
ógurlega heitt og hræðilega leiðiniegt. Eg geri það fyrir
kunningjana, að bregða mér stundum út úr bænum, og
eg gisti oft í Frascati eða Tívolí, eða niðri í Paló. En
það er ómögulegt að komast upp úr þessum glóandi suðu-
potti nema með því, að faia alla leið upp í fjöll, en svo
lengi má eg ekki vera burtu af skrifstofunni. Pað eru ýms
vandamál á döfinni, og ómögulegt er að vita hvenær ráð-
herrafundur kann að verða kallaður saman. Já, meðal
annara orða, það er orðinn eilífðar tími síðan þér hafið
minst einu orði á Renzó eða freskó-myndirnar.
Mér þykir þetta kynlegt, og mér finst þessi þögn segja
meira en þótt þér hefðuð sent mér heilt ljóðabréf honum
til lofs og dýrðar. Eruð þér nú alveg búin að siátra hon-