Eimreiðin - 01.04.1919, Blaðsíða 62

126
RITSJÁ
[EIMREIÐIW
sínu, einmitt vegna andlegu kraftanna. Hnej'kslið, sem Ormarr
fremur í sðnghöllinni og svo eimskipa útgerð hans, athæfi síra
Ketils í kirkjunni og fjallganga Örlygs yngra, alt eru þetta nokk-
urskonar öryggis-speldi, sem ofkrafturinn þeytir opnum og ryðst
út, þegar hann ætlar að rjúfa persónuna.
Gestur eineygði er fegursta sagan og eg held að óhætt sé að
kalla hana meistaraverk. Tign förumannsins er aðdáanleg. Gestur
eineygði er sú persóna í islenskum sagnaskáldskap, sem mestum
svip nær af Krists-eðlinu, og sýnir hvernig mátturinn fullkomn-
ast i veikleikanum.
Örninn ungi er lipur saga, en eg held nú samt, að bálkurinn
hefði átt að enda með Gesti eineygða. Á eftir honum gerir »Örn-
inn ungi« ekki annað en dreifa og lækka.
Oft hefir mér dottið í hug, að Gunnar Gunnarsson hlyti að*
geta samið áhrifamikil leikrit. Hugsum oss viðburði eins og
þann i sönghöllinni, eða í kirkjunni á Hofi, eða á hlaðinu á Borg.
þegar Gestur kemur þangað. Skáldið sýnist kunna aðdáanlega
vel tökin á slíku, og það er næstum eins og maður setjist í hug-
anum i leikhús og vilji fá að sjá þetta klæðast holdi og blóði
á leiksviðinu.
Því miður er islenska málið ekki verulega gott á sögunum,.
þó læt eg það vera á þessum tveim, sem hér er rætt um. Aðra
þeirra hefir Jak. Jóh. Smári þýtt, en hina liklega höf. sjálfur^
Báðar þótti mér þær betri á dönskunni. Hana sýnist Gunnar
kunna afburða vel. En gott er nú samt að vera búinn að fá.
þessar sögur á íslensku, og þær verða án efa vinsælar. M. J.
STEFÁN FRÁ HVÍTADAL: SÖNGVAR FÖRUMANNSINS-
Rvík 1918. Prentuð 290 tölusett eintök.
Það er hreimur i þessari fyrirsögn, sem kemur við hjartað í>
manni, og maður spyr: Er hér skáld af guðs náð?
Ósjálfrátt opnaði eg þessa bók með eftirvæntingu. Hún er ein-
kennileg að ytra frágangi, einhver vandaðasta bók íslensk. Titil-
blaðið er litprentað og i ,stað þess að vér erum nú farin að-
venjast ýmiskonar sorapappír, kemur hér bók, prentuð á húð-
þykkan myndapappír og auk þess ekki nema örlitið á hverja
bls. En athyglin hverfur brátt frá þessu ytra útliti að því, sem.
mætir oss i Ijóðunum.
Rímsönglið er orðið svo magnað á þessum siðustu og verstu
dögum, að maður er farinn að hrökkva við ef einhver skáldleg
hugsun eða tilfinning mætir manni í Ijóði. Og eg hrökk við, er
eg lét þessa bók opnast af handahófi, eins og eg venjulega geri
við nýjar ljóðabækur, og hitti á þessi erindi: