Dagur - 25.10.1997, Blaðsíða 19

LAV GARDAGUR 2S. OKTÓBER 1997 - 35
LÍFIÐ í LANDINU
Fossinn hái.
Myndin er af
næsthæsta fossi
landsins, 122
metrar á hæð.
Fossinn er á Suð-
uriandi og er í
bergvatnsá sem
rennur um mikinn
dal, sem fór i eyði
af vöidum eldgoss
árið 1104. Fossinn
er skammt ofan
við hálendisbrúnina, en að honum liggur greið
leið um bílveg þann sem liggur meðfram há-
spennulínunni frá Hrauneyjarfossvirkjun og að
stóriðjusvæðinu á Faxaflóasvæðinu. Hér er spurt;
hvað heitir fossinn og hver er dalurinn mikli sem
hér er vikið að? Mynd: SBS
SIGURÐUR
BOGI
SÆVABSSON
SKRIFAR
Bjargið mikla. Þetta himinháa bjarg á Vestfjarða-
kjálkanum, sem er á sjötta hundrað metra á hæð,
hefur orðið mörgum að innbiæstri. Enda ætlar
hver maður sem það sér að þar búi álfar og
huidufóik og aðrar vættir, sem fáum eru sýnilegar.
í Sjómannavalsinum, sem Sigurður Ólafsson söng,
er sungið um geigþungt brím við Grænland og
einnig þetta ævintýralega bjarg þar sem það rís úr
hafi. Hvert erþað? Mynd: SBS
Hvaðan er Ríó? Ríó-Tríó er einn vinsælasti söng-
flokkur sem starfað hefur hérlendis. Fyrír utan að
syngja þjóðlög af ýmsum toga eru félagarnir í Ríó,
einnig þekktir fyrir að syngja gamanvísur meðal
annars um mannlífið i þeirra gamla heimabæ.
Hver er hann og hvað heita Ríómennirnir þrír?
Mynd: SBS
Loðna og bæjarstjórn. Loðnan er upphafauðs og
• þessi mynd var tekin i kaupstað á Norðuríandi
snemma árs 1992 en slíkur var fögnuðurinn yfir
þvi að fyrsta vertíðarloðnan kæmi þangað að for-
seti bæjarstjórnar og bæjarstjórí mættu á kajann
með rjómatertur handa skipshöfninni fengsælu á
Víkingi AK. Mennirnir íþessum tignarstöðum sjást
hér á myndinni, en hverjir eru þeir og hver er
kaupstaðurinn? - úr myndasafni.
Kauptún fyrir austan. Myndin er af kauptúni á
suðurfjörðum Austfjarða. Gjarnan er það nefnt
eftir samnefndum firði sem það stendur við, en
gjaldgengt er einnig annað eldra nafn tengt kríst-
inni trú. ibúar voru 290 talsins 1. des sl. og fást
aðallega við útgerð og fiskvinnstu. Helsti atvinnu-
rekandi á staðnum er sjávarútvegsfyrírtæki í
meirihlutaeigu KEA. Á staðnum er einnig steina-
safn. Hvert er kauptúnið?
Landog
þjóö
1. Stærsta útgáfufyrirtæki landsins og verka-
lýðsfélag í kaupstað á Austfjörðum bera
sama nafn og hvert er það? Og einnig er
spurt: hvað gefur hið umsvifamikla fyrir-
tæki út og hvar starfar umrætt verkalýðs-
félag?
2. Fyrirhuguð er í næsta mánuði kosning um
sameiningu ellefu sveitarfélaga í Skaga-
firði. Verði hún samþykkt þarf nafn á nýtt
sveitarfélag og hefur bæjarstjórinn á
Sauðárkróki sagt einboðið hvert það verði,
enda liggi það beint við vegna landfræði-
legra aðstæðna. Hvert er nafnið?
3. Ölfusá er vatnsmesta á landsins, með 423
m3 líta rennsli á sekúndu. En hvaða ár
verma annað og þriðja sæti þessa vatns-
mikla lista?
4. Úr hvaða kaupstað er það fólk sem hér er
nefnt. Rannveig Guðmundsdóttir, þing-
maður, Halldóra Eldjárn, fv. forsetafrú,
Magnús Guðmundsson, fv. flugstjóri hjá
Loftleiðum og Jón Sigurðsson, bankastjóri
Norræna fjárfestingabankans?
5. Hvað heitir kirkjustaðurinn sem er innst í
norðanverðum Skorradal í Borgarfirði?
6. Hér er spurt um einn eftirminnilegasta
atburð aldarinnar, að margra mati. Hann
gerðist í september árið 1950. Sex manna
hópur týndist og töldu flestir að fólkið
hefði allt látist. En um síðir fannst fólkið
- og einmitt það og fögnuður þjóðarinnar
vegna þess er svo mörgum eftirminnileg-
ur. Hver er atburðurinn?
7. Hvað heitir skólinn sem sveitarfélög á
Mýrum, í Hnappadal og annarsstaðar á
sunnanverðu Snæfellsnesi hafa sameinast
um?
8. Hve langt er milli Islands og Grænlands?
9. Hvað heitir húsið sem Einar Jónsson
myndhöggvari byggði sér á Skólavörðu-
holti í Reykjavík og er í dag safn verka
hans?
10. Mál og menning á húsið Laugaveg 18 í
Reykjavík, og eitt sinn voru lögfræðiskrif-
stofur á efstu hæðum hússins. Þar fóru
fram viðræður vegna myndunar ríkis-
stjórnar Gunnars Thoroddsen snemma
árs 1980 og gaf Morgunblaðið stjórninni
þá nafn, sem húsið sjálft hafði áður geng-
ið undir. Hvert er þetta nafn?
•UB|qny nujujcu aipun ubujbS qqaS gisnppoi
•Sjofqjiupi Jijjaq cjjaJ snjq •(,
•J3 jsuiuiaqs uios jcc) uiq
LSZ S1IE nj0 spuc|uæjQ |IJ jyX 8o ipuc|S| cjq
•iloqssigjagegnBq •/
0£61 Jðquiajdas
i ipipfcujc^ p pisÁ[ssisXaQ uin jjnds ja jp|q -9
•jnpcjsn6|ji>| issacj Jjjioq jcfjiq •£
lyj'JESj ejj j[[c jo >|[c).j nijoq •[-
'iunpo[s uinssocj 51 ec jJjóy 80 jcsui[0[.| ‘sujea
-p[3 ‘sjofynSunx [:l;SEjp jo gccj uo n[sXs[[aj
-cjjcqs-JmsoA J jp!jjcpn\| jnuioq jjæs nfpijcj
1 UO ‘suispucj C BJSOUISUJCA JIIUUO JO ESJpf<J ’£
■jqqXcjuics uc8b||ijjbSu!Uiouies
ipjOA ’lllj oljpjjI'IKJAS JJÁU pi’ glA JSBUIOC| l3Sl|
gc ef[0j uuoui uios ujcu gcc| jo jiigJofjEScqs 'Z
!ej!JPts3
c gi3c[pjspX|c>[jOA 80 suispc[qun3jO[Y 3c|
-ojnjcSjn igæq cjoq gccj uo ‘piujcu jo jnqcAjy • j
gjpfjJCAgpJS
giA |pqnfqjj-)| oe||b>[ jo uinpunjs uios ‘jngjofj
-JBAgojs jo uin jjnds jo jpq uios giunjdncyi *
•jEcj jEUjpfjsjEfajq
cjosjoj ijjæquio jiu8o8 uuo uios ‘jopopy ' [ ucf
-jsjjy 80 ‘ijpfjsjcfæq *Acj ‘uossjcunpjcj ujofg
jjocj njo lUujpuXui c jjujjuuoui 80 jEgjcfjn|8;s
pj luoq buqo[ ejsjXj jc3ocj jAcj [c jo puXui jssaq *
•uoscpy
jsn8y 80 uosjcgjpcj Jnjc|o ‘uossjnjay j3[0| |
cjjoq jjocj uo ‘jSoAcdoq jn njo uuoiupuj-piji *
■Sjcfqujo]]
jo SjEfq BpBuSEUijgjas 80 Eequjuijq cjjocj *
•[cpjcsjofc] j jsuuj jnpuojs uias ‘cssoj
1 ssojic[j jo uin jjnds jo joq uios icq uuissoj *
■ms
FLuguveiðar afl sintiri (40)
Veiðisögur
Þetta var í Slóveníu £ vor. Ég var í stuttri
veiðiferð í því góða landi, búinn að veiða
harra á agnhaldslausa þurrflugu allan
daginn, kominn í bændagisting- _____
una. Þarna bar sú fróma sveita-
kona fram steiktan kálf í káli, og
með var það versta rauðvín sem
ég hef drukkið. Við hitt borðið
sátu tvenn hjón.
Þetta reyndust gamlareyndir
haukar í fluguveiðum; Banda-
ríkjamaður sem ég kannaðist við
úr víðlesnum tímaritum, og
Breti sem hefur slcrifað margr
bækur um flugur. Eiginkonurn-
ar með. Huggulegt fólk, aðeins
tekið að reskjast.
Stefán Jón
Hafstein
skrifar
Þau sögðu mér frá bestu aðferðinni við
að ginna harrana í þessari frægu á, og ég
sagði þeim frá silungsveiðum á íslandi.
Það kom í ljós að þeir Max og Moritz
(eins og ég kallaði þá með sjálfum mér)
höfðu veitt um allar
jarðir saman, nema á
íslandi. Og með
misgóðum árangri.
En alltaf skemmt sér
vel. Og svo komu
sögurnar.
ur Amazón var í þann veginn að leggja
frá: vinir okkar í stífpressuðum kakíveiði-
fötum, tilbúnir með flugustangir og
barðastóra hatta; ætluðu að veiða
sig niður frumskógafljótið. Fyllist
þá ekki pramminn af bandarísk-
um háskólastúdentum á engu
nema stuttbuxum og marijúhana-
vindlingum. Ekki er pramminn
kominn nema hálfa leið út á fljót-
ið þegar að drífur mökk eintrján-
inga og í þeim skríkjandi indíána-
stelpur úr frumskóginum. Þær
um borð, en vinir okkar með sín-
ar gráu hærur og skalla undir
höttum og sveittar bumbur í
þröngum skyrtum horfa á þegar
aHBaaH upphefst þessi svakalega orgía.
Kynsvallið stendur allan daginn og alla
næstu daga. Þeir ekki beint í stuði að
kasta flugum! Alltaf nýjar stelpur. Loks-
Um allar jarðir
Báðir vinna fyrir sér
með skrifum um
fluguveiðar og báðir
búnir að segja öllum
sem þeir þekkja allar
sínar bestu sögur,
svo ég var hvalreki
eins og þeir gerast
bestir fyrir veiðimenn sem eiga fleiri sög-
ur en áheyrendur. Látið mig þekkja það.
Svo ég kynti undir þeim með því að ná í
12 ára gamalt viskí, lét rauðvínið róa og
þeir fylltu kvöldið sagnahljómi.
Litháen
ins kemur fljótabáturinn í áfangastað og
þeir staðráðnir í að ná að minnsta kosti
einu kasti. Max gengur niður með á og
finnur friðsælan
stað. Fyrsta kast.
Flugan svífur fallega
og lendir á spegil-
sléttum vatnsfletin-
um. Upp kemur
haus. Enginn smá
haus! Og svo
sem áður stóð heil. Þaðlíður straumrás í átt til
hans. Og svo kemur
hægtúrmanni, vellíðanfyllir hún syndandi og ioks
veður hún í land til
salinn og...mennfara að
Allirkannast við kvöldin í
veiðihúsinu. Kannski tæp-
lega hálfrauðvínsflaska þar
segja sögur.
veiðimannsins:
kviknakin indíána-
stúlka!
Ég spurði hvaða
fluga þetta hefði verið! Mikið hlegið,
nema eiginkonur þeirra Max og Moritz;
þær sátu ansi þykkjuþungar undir Brasil-
íusögunum. En þarna yfir viskíinu mínu
í bændagistingunni í Slóveníu voru eftir
Afríkusögurnar.
Max og Moritz voru nýkomnir úr veiðitúr
í Litháen. Ætluðu sér að verða fyrstir til
að „uppgötva“ þennan staða eftir sjálf-
stæði. Pöntuðu far, hótel og veiðileyfi. A
flugvellinum beið vopnaður flokkur
manna sem fór með þá á afvikinn stað.
Hótelið var - eins og lofað hafði verið -
gamall kastali. En endurnýjun var ekki
eins Iofað hafði verið. Og „áin“ sem þeir
höfðu keypt Ieyfi í var kastalasíki sem
þeir gátu ekki komið nálægt vegna þess
að ódaunninn stóð af því, og þeir vissu
ekki hvort var verra: herbergið í kastalan-
um eða síkið. Þeir vildu hvorugt, en gátu
ekki farið, því fulltrúar lithásku mafíunn-
ar vildu ekki Ieyfa þeim. Þeir höfðu pant-
að viku og viku skyldu þeir fá! Og borga
fyrir. I beinhörðum dollurum. Þeir gátu
ekki borðað matinn vegna þess að af hon-
um var sama lyktinn og af síkinu. Ekki
hægt að þvo sokka úr vatninu. Verðirnir
drukku vodka á kvöldin og urðu uppi-
vöðslusamir og spurðu hvers konar veiði-
menn þetta væru. Smám saman súrnuðu
svo samskipti að þeir fóru að óttast um líf
sitt. Þá kom þeim það snjallræði í hug að
múta vörðunum til að keyra sig út á flug-
völl. Þar voru þeir skildir eftir en engin
flugvél fór í tvo daga. Þó voru þeir orðn-
ir svo aðframkomnir að þeir voru farnir
að sjá vodkadrykkina um horð í hillingum
og töluðu ekki um annnað. Loksins þeg-
ar flugvélin hóf sig á loft (ef það var þá
orðið yfir hjöktið í götóttri rellunni) gátu
þeir ekki drukkið vokdkann vegna þess að
svitalyktin af flugfreyjunni var svo stæk.
Svona var veiðiferðin til Litháen, „ekki
fara þangað“ sögðu vinir mínir Max og
Moritz.
Brasilía
Fljótapramminn sem átti að bera þá nið-
Afríka.
Þeir fóru til einhvers Botswanalands þar
sem áttu að vera stærstu ferskvatnsrán-
fiskar í heimi. Köstuðu flugum £ marga
daga án árangurs. Loksins hnýttu þeir
lengstu straumflugur sem þeir höfðu á
ævinni séð. Fet að lengd! Þá kom lff.
En það var ekki fyrr en þeir hnýttu
straumflugur með úldnu dýraskotti að
þeir fengu fisk! Þar sem þetta var ekki
nógu spennandi fóru þeir á næturveiðar.
Þetta var f eyðimörk þar sem fflahjarðir
ráfa um. Og þyrnibrúskar velta undan
vindi. þeir komnir að vatnsbóli og byrjað-
ir að kasta fyrir einhverja fiska í tungl-
skininu þegar heyrist ægilegt öskur.
Þungt fótatak nálgast. Leiðsögumaður-
inn blakki hvítnar af skelfingu: Oður fíll!
Þarna ráfa stundum um, ungir tarfar,
sem reknir hafa verið frá hjörðunum, óðir
af greddu með bólginn böll sem sveiflast
milli afturlappanna - þarna æða þeir um
og reyna að komast uppá hvað sem er.
Þetta hvað sem er var nú þeir, á hröðum
flótta inn í Land Roverinn, sem ekki fór í
gang! Tarfurinn kom æðandi og þeir ekki
einu sinni með blæju á jeppanum! Svona
í þann veginn að kveðja þessa jarðvist eft-
ir að hafa verið í jeppa nauðgað af fíl
heyra þeir nú enn hræðilegra öskur: tarf-
urinn rís upp á afturlappirnar í bíllljósun-
um með hrikalegan liminn reistan á móti
þeim, og áfastur þyrnibrúskur sem hafði
fokið í veg fyrir hann!
„Þú hefðir átt að sjá hann! Hann var
eins á svipinn og litháska flugfreyjan!"
Ps. Minni á laxaráðstefnuna í Há-
skólabíói á morgun kl. 16. Mörg fróðleg
erindi og umræður!