Dagur - 08.08.1998, Blaðsíða 19

LAUGARDAGUR 8. ÁGÚST 1998 - 35
LÍFIÐ í LANDINU
í miðbænum. Mynd þessi er tekin í mið-
bæjarkjarna eins aföflugustu kaupstöðum
landsins, kannski einum af fáum stöðum þar
sem virkilegur miðbær, með þeirri menning-
arflóru sem því fylgir, er til. Hver er
staðurinn?
Á vatninu. Síðustu sumur hefur verið boðið
uppá siglingar um Þingvallavatn og er
myndin tekin i einni slíkri ferð á dögunum.
Hér er spurt hvar í röðinni yfir stærð stöðu-
vatna landsins er Þingvallavatn og hvaðan
kemur meinhluti þess vatns sem streymir
inn í það.
Horft heim að höfuðbóli. Fyrir si'o sem
einum áratug komu afþví fréttir að til bæjar
þess á Norðurlandi sem hér sést á mynd,
gæti Ronald Regan, þáverandi forseti í
Bandaríkjunum, rakið ættir sínar. Engum
sögum fer afþví afhvaða frægum norð-
lenskum ættum forsetinn væri, en fréttir af
þessu vöktu mikla athygli ekki síst vestan-
hafs. Hver er þessi bær sem hér sést?
Veiðimaður. Sá maður sem hér sést á
mynd með veiðistöng sína á bökkum Ölfus-
ár hefur síðustu tólfárin verið bæjarstjóri á
Selfossi, sem nú er reyndar orðinn hluti af
Árborg; sem næryfir Selfoss, Eyrarbakka,
Stokkseyri og hinn gamla Sandvíkurhrepp.
Hver er veiðimaðurinn sem hér er spurt um?
Undir Nípunni. Víða um land má sjá sér-
stakar kynjamyndir í náttúrunni, svo sem í
Hrunamannahreppi þaðan sem þessi mynd
er. Nípan er hamarinn kallaður sem bær
þessi stendur undir, - en hvað heitir hann?
1. Hvar á landinu er
Hofmannsflöt?
2. Hver er nýbakaður
bæjarstjóri á Isafirði?
3. Milli hvaða tveggja
kauptúna á Vestijörð-
um er vegurinn yfir
Hálfdán?
4. Spurt er um ætt af Norðurlandi
sem hefur á að skipa heilum
urumul af þingmönnum, læknum
og hagyrðingum, sem og fjöldan-
um öllum af mönnum sem eru
snjallir hagyrðingar. Hver er ætt
þessi?
5. Hvað heita þau áberandi fjöll sem
sjást vel frá Borgarfirði eystra og
oft eru nefnd í sömu andrá og
kauptúnið sjálft?
6. Hvar á landinu er Gullkista.
7. Fyrir um tveimur áratugum var
gerð sjónvarpsmyndin Fiskur undir
steini sem fjallaði um menningar-
snautt mannlíf í byggðarlagi úti á
landi. Mynd þessi varð afar um-
deild og þótti þeim sem staðinn
byggja að sér vegið. Hvert var þetta
byggðarlag?
8. Hvaða fyrirtæki var aðalaverktak-
inn við gerð Hvalfjarðarganganna?
9.1 hvaða bók Gunnars Gunnarsson-
ar kemur sá víðfrægi smali, Fjalla-
Bensi, við sögu?
10. Hvað heitir verslunarstaðurinn í
Fljótum, sem er við leiðina úr
Skagfirði til Siglufjarðar?
Svör:
•sesjija^ '01
•n8os piA
anuia?j isuag-ejjeúj uias uossaeuung
jeuunf) aijja njuaAgy tuupjpq j aa geq -5
•JM PlJp'ssod ‘8
•qiAepuuf) v
•jepjeSneg i iJJBQsjGpgnAI
e iddn jnqnfuq jnpæjsjas J9 ejspjjjnQ ‘9
'IíQÖJÁa ■£
•upjæepejssSnejgnQ -y
•sjepnpjig 80 JBgjejj
-BU4IP1ÍIIÍ111 UPPJIPH uujjnSaA £
•egjejjjsqA spuequiessSun
-pjpfj upfjsepuiæa>juiejj nugjejsejpfjs
-jefæq piA qoj uueq ua Jnpe jba 80
uuunpeui Jijioq uossjopjjejj jopjjejq •£
■pæsjeCXajy efq ddn ppja uepis jo
juuaq je 80 ijjajsuueuuy jipun uejsne
upojj jg •ijjoaSuicI qia' uejo pnqqou
‘SoAejSSÁjqexQ piA jo jojjsuueuijojj ■ |
•ndjusunjsdnjvj Jipun
jnpuajs uias iddojqeuueuieunjjj 1 unj
-sdnjj J3 puÁui e jsas jpq uios uuuæg 4
•uossujofg upjjsjefæq jjexj
jo uin pnds jo jpq uios uuunpeuiipiOA *
•njsÁs
-sujeAeunjj-jnjsny 1 jepeSueq 1 QJeqs
-ejioQ jo uin jjnds jo jpq uias uuuæg *
^qiASUjBA 80 nxqig uin jnuioq ssocj
jij juuáojjs uias nuiujeA je jsojy ueun
-fqjiA bu3oa peqqæjs puoA jnjoq piqiui
uios iujbasuocJ npjojejj pe ‘suispuei
ujBAnpojs ejsjæjs jo ujeAeqeASuicj *
•soueiqy *
LANDOG
ÞJÓÐ
Sigunðun Bogi
Sævansson
skrifar
Flu^uveiðar að suniri (79)
Myndirá
sýningu
Sumardagarnir líða, ferðir á vit vatnadísa
skapa minningar sem eru myndir á sýn-
ingu:
Á Musso með kaf f i og kleinur
Unaður veiðanna spyr hvorki um kyn né
aldur. Hvítur glæsimusso stóð við bleikju-
breiðuna sem okkur langaði að kasta á,
tvo vini sem voru komnir með hlutabréf í
sumarævintýrinu í Eyjafjarðará. Hún
heilsaði hressilega: „Þá rætist hann nú
draumurinn minn,“ sagði hún, „mig
dreymdi tvo hesta sem komu hlaupandi
til mín!“ Hestarnir vorum við. Hún var að
snudda með stutta maðkastöng og flot-
holt, frú komin yfir miðjan aldur, ögn
bústin með hrokkið hár í veiðigalla, glað-
Ieg og ræðin, búin að landa bleikju og
bað okkur endilega að kasta þarna ef við
vildum. „Þetta er svo dásamlegt". Það var
eins og hún héldi að hún þyrfti að afsaka
tilvist sína á bakkanum, endurtók með
tilbrigðum að „þetta væri svo dásamlegt"
og hún gæti bara ekki látið á móti sér að
vera úti við á.
Hvað við skildum. Hún var með kaffi
og kleinur í skottinu. Við ræddum flugur
og sýndum henni hvað við héldum að
bleikjan vildi.
Svo ók hún á brott til að vera ein við
annan hyl. Við fengum hvor sína bleikju í
logni og dumbungi. Hún kom ekki ujip í
þurrfluguna en tók rauðar straumflugur,
þetta litla sem var. Þegar við ókum inn í
kvöldið var hún enn að Iáta ekki á
móti sér að njóta dásemdarinnar,
frúin utan af Svalbarðsströnd á
hvítum Musso, berdreymin með
kaffi og kleinur í skottinu af því að
þetta er svo dásamlegt.
Misheppnuð veiðiferð
Stóra Laxá er týnd. Hún sniglast
einhvers staðar þarna niðri í daln-
um vatnslaus og laxlaus. Það er
fallegt um kvöldið en ekki nokkur
leið að trúa á að hér sé fiskur. Um
morguninn rok og rigning. Hvergi
haus né sporður. Veiðibókin lýgur engu
um lélega fiskigengd. Ef hægt er að tala
um misheppnaða veiðiferð þá er þetta
hún. Síðdegis of mikið rok og suddi til að
láta sér detta í hug að bjarga ferðinni
með silungi af Suðurlandi.
Nei, það er ekkert til sem heitir mis-
heppnuð veiðiferð. En sumar ferðir eru
bara til fjár, engrar fremdar; eitthvað
leggur maður þó í minningasjóð ef maður
skyldi koma aftur.
F ullko iii i mi dagur
Tveir vinir komnir út í á snemma morg-
uns. Hún er svo fögur í dag, bakkarnir í
blóma, fuglar í hlíð sem tísta £ fjarska svo
undir tekur í kjarrinu, rjúpur flögra; Laxá
í Mývatnssveit eins og hún gerist best.
Veðrið eins og dúnsæng, svo hlýtt og
mjúkt og umlykur mann. Ský á háflugi,
síbreytileg birta. Fiskur veður á þurrflug-
una. Við erum í fiski allan morguninn.
Ekki stórum, en fiski sem tekur með lát-
um og strengirnir lokka og laða mann
áfram niður í dalinn.
Við sofum bestrípaðir í laut miðdegis
eftir að hafa borðað gómsætt nesti. Við
erum í úthaldi allan daginn. Um fimm-
Ieytið blæs aðeins og maður smokrar sér í
ullarbolinn aftur. Yfir hæðirnar kemur
þoka. Hún er enn langt undan og við
fáum ekki fisk. Reynum allt. Þegar þokan
kemur inn um áttaleytið förum við í stóra
hylinn og það er líf. Högg og högg. Svo
koma fiskar með alvöru tökur. Við stönd-
um tveir í gráum heimi, skuggar sem
kasta móti dökkri hlíð í svart vatn. Svo
tekur sá stærsti. Hann strikar og ég finn
Fullkominn fiskur.
að þetta er ekki einn af litlu kunningjun-
um sem eru búnir að stríða mér í allan
dag. Svo lyftir hann sér beint fyrir framan
mig: skrúfar sig upp úr vatninu. Einu
sinni. Tvisvar. Þrisvar. Hristir sig í vatns-
skorpunni. Buslið er það eina sem heyrist
í þykkri þokunni. Svo kemur hann alveg
upp að mér og flugan lekur úr honum.
Hann stoppar við tærnar á mér, undr-
andi. Svo er hann farinn í dimmt vatnið.
Við göngum Ianga leið til baka með
nokkra fiska. Þegar bíllinn sígur áleiðis er
beygja og blindhæð. Ljósin teyma okkur
áfram inn í myrkrið þangað sem ugluhóp-
ur stendur forviða: Það glampar á glyrn-
unar og mamman þyrlast upp með
vængjaslætti meðan þær litlu kútvelta út
í móa þangað sem myrkrið gleypir þær.
Mamman er það síðasta sem við sjáum á
þúfu, horfir þungbrýn á eftir okkur
hverfa inn í nótt sem gleypir fullkominn
dag.
Fiillkomiiir íiskar
Allt eins og það á að vera: strengurinn
liðast rólega meðfram brattri brekku, ég
úti á breiðunni og kasta að landi. Með
straum í mið læri og ljúfan klið hans í
eyrum. Þá tekur hann. Högg, og
svo rykkur með línuna út.
Straumflugan svarta! Svo kemur
silfrað skeyti úr bláum spegli,
þeytist upp og ber við svart hraun,
vatnið perlar í sólinni. Þrisvar
skrúfar hann sig upp meira en
lengd sína. Eg þoka honum að
bakka en nú þumbast hann við,
sígur neðar og neðar undan
straumi og stönginn er komin í
keng, nú tek ég ekki fastar á, en
elti hann rólega. Rétt fyrir neðan
dettur strengurinn niður í heljar
flúðir - þangað má ég ekki missa’nn;
þræla að landi, en hann þrætir enn.
Eg \dl ekki missa þennan. Sé flökin
grafin. Sé þau á grillinu. Sé þau loksins á
fiskinum þar sem hann leggst að bakkan-
um og ég næ að smokra höndinni undir
hann. Fjögurra punda urriði er ekkert
grín þegar hann vill ekki fara á grillið.
Næsta dag: Fer upp í strengi sem ég
hef aldrei kannað áður. Áin á fleygiferð
niður meðfram hólmum og bara litlir
speglar milli steina, stöku strengir sem
myndast. Litla flugan mín. Hlýtur hún
ekki að týnast í svona straumkasti? Hún
berst fram fyrir stóran stein og þar tekur
hann. Hún er svo lítil þessi fluga og
taumurinn svo mjór. Ég þarf að lyfta
stönginni eins hátt og ég get svo fiskur-
inn geti strikað milli stórra steina. Hann
skýst um og færir sig utar. Eg reyni að
vaða á eftir en þetta er stórgrýtt og
straumþung læna - og svo tekur hann á
sprett. Við erum komnir í bíótæka bar-
áttu, eins og í „River runs through it“;
fiskurinn á fleygiferð niður straumkastið
og ég á eftir og þori varla að taka á hon-
um, hleyp, renn, veð og göslast: utar,
neðar Iengra. Loksins hægir í Iygnu Iangt
fyrir neðan. Eg sest á bakkann og færi
hann nær. Þegar ég er í þann veginn að
ná til hans með höndinni tekur hann
sveig út. Aftur og aftur það sama. En nú
fer hann hægar, og styttra, og loksins
leggst hann að bakkanum fyrir framan
mig og upp í lófann á mér. Fullkominn
fiskur. 4.5 jiund. Með örsmáa litla flugu
með silfruðum broddi og svörtum væng
uppi í sér.
FLUGUR
Stefán Jón
Hafstein
skrifar
f!
I