Dagur - 10.04.1999, Blaðsíða 8

LÍFIÐ í LANDINU
24 - LAUGARDAGUR 10. APRÍL 1999
mi..s«
Þegar við göngum í matsalinn ómar þar um sali orgelleikur og söngur Sigríðar Schiöth. Hún hefur verið viðloðandi leiklist og tónlist í áratugi, var meðal annars lengi organisti við þrjár kirkjur I Eyjafirði.
Ekki stóð á kór glaðlyndra starfsmanna að taka undir söng Sigríðar. myndir: brink
Ekki stofnun
Blaðamað-
ur og Ijós-
myndari
Dags
brugðu sér
í heimsókn
að Krist-
nesspítala í Eyjafjarðar-
sveit nú í vikunni - tóku
púlsinn á mannlífinu,
spjölluðu við starfsfólk
og sjúklinga.
I könnun sem Valgerður Jóns-
dóttir hjúkrunarfræðingur gerði
á mati sjúldinga öldrunarlækn-
ingadeildar FSA að Kristnesi
1996 lagði hún meðal annars
þessa spurningu fyrir sjúklinga:
„Getur þú bent okkur á atriði
sem hægt er að bæta/laga eða
voru til fyrirmyndar?11 Eitt svarið
var alveg í samræmi við þá til-
finningu sem við fengum fyrir
staðnum í heimsókn okkar. „Það
var góð hjúkrun og umönnun á
Hlíð, en á Kristnesi var meira en
hjúkrun, þar var eins og stórt
heimili. Eg get ekki hugsað mér
dásamlegri stað, ef maður þarf á
að halda.“
„Eg held að þetta lýsi staðnum
mjög vel,“ segir Páll B. Helga-
son, yfirlæknir endurhæfingar-
deildar. „Það er heimilisandi
hérna og alveg gríðarleg sam-
hyggja og eining."
Persónulegt samband
Helga Sigfúsdóttir sjúkraþjálfari
hefur starfað á Kristnesspítala í
tæp tjögur ár. „Maður heyrir það
á fólki sem hefur verið annars-
staðar að því finnist þetta heim-
ilislegra hér,“ segir Helga. „Þetta
er minni eining og það er kost-
ur. Við erum í meiri nálægð við
sjúklingana og þeir við okkur.
Við byggjum þetta nánast ein-
göngu upp á einstaklingsþjálfun
og náum þá betri tengslum við
fólkið. Þannig verður þetta
heimilislegra."
Rósa Þóra Hallgrímsdóttir,
deildarstjóri á öldrunarlækn-
ingadeild, tekur í sama streng.
„Þetta er heimilislegur og nota-
legur staður, minni einingar og
hér myndast meira og persónu-
legra samband. Eg held að fólk
sé mjög ánægt með það. Fólk er
mjög heillað af umhverfinu
hérna og ég held að það sé líka
þáttur í þessu.“
Fara héðan sjálfbjarga
Starfsemi Kristnesspítala skipt-
ist í endurhæfingardeild og öldr-
unarlækningadeild. Starfsmenn
eru eitthvað í kringum fimmtíu.
Á öldrunarlækningadeild eru 22
sjúklingar og er sú deild fullnýtt.
Á endurhæfingardeildinni eru
að jafnaði 16 sjúklingar en að
sögn Páls B. Halldórssonar, yfir-
læknis deildarinnar, er deildin
ekki fullnýtt. Páll segir þörf á
fleiri sjúkraþjálfurum og iðju-
þjálfum ef fullnýta eigi deildina
en ekki hafi fengist heimild til
að fjölga stöðugildum. Um 50-
60 manns bíða nú eftir því að
komast í endur-
hæfingu á Krist-
nesspítala.
„Markmiðið
er fyrst og
fremst að gera
fólk sjálf-
bjarga," segir
Páll. „Koma því
aftur út i lífið
og aftur til
heimila sinna,
hvar sem
heimlin eru,
hvort þau eru
í einkahúsum
eða á elli-
heimilum.
Draumurinn
er
geti farið út
sjálfbjarga,
annað hvort
á eigin spýt-
ur eða þá með
eins lítilli hjálp og kostur er.
Ætlunin er sú að endurhæfing-
að allir "el9? Si9fúsdóttir, sjúkraþjálfarf Við
byggjumþetta nánast eingönguUppá
ognLZ 7,‘
tengsium við fólkið."
ardeildirnar séu í raun ekki
langvistunarstofnanir. Það hefur
aldrei verið markmiðið með
endurhæf-
ingu, heldur
að virkja fólk
meira,“ segir
Páll. Á Krist-
nesspítala
kemur fólk frá
svæði sem nær
allt frá ísafirði
til Vopnafjarðar.
Frjáls eins
og heima
I matsalnum
hittum við Elísa-
betu Bjarnadótt-
ur, sem býr á
Mánárbakka á
Tjörnesi. Um
hana má ef til vill
segja að sjaldan sé
ein báran stök. El-
-------ísabet er enn
bundin að mestu
við hjólastól og þó hún geti að-
eins notað aðra hendina verður