Dagur - 10.04.1999, Side 18

34 - LAUGARDAGUR 10. APRÍL 1999

Á meðan íslenskir tónlistarmenn margir
hverjir hafa beðið eftir að frægðin kæmi til
þeirra, hafa aðrir farið þveröfugt að, farið
sjálfir til móts við hana ef svo má að orði
komast. Þannig var það með Flateyringin
Sigga Björns, sem ákvað fyrir einum tólf
árum, að hleypa heimdraganum, hverfa af
landi brott frá brauðstritinu hér en ffeista
gæfunnar þess í stað með gítarinn að vopni.
úti í hinum stóra heimi. Síðan hefur mikið
vatn runnið til sjávar hjá Sigga og hann verið
mjög svo víðförull, stundað sitt trúbadorslíf
út um allan heim, í Ástralíu, N-Sjálandi,
Japan, Þýskalandi, flestum norðurlandanna
og á Grænlandi. Sfðustu sex árin hefur Siggi
hins vegar haft fasta búsetu í Árósum í Dan-
mörku og tekið þar þátt í gróskumiklu tón-
listarlífi er mótast hefur af straumum úr öll-
um heimshornum. Á þessum tíma hefur
Siggi staðið í plötuútgáfu á einum fimm
plötum og hafa allavega þrjár af þeim komið
út hérlendis. Sú nýjasta, Roads, var einmitt
að koma út hér fyrir rúmri viku eða svo, en
hún hafði áður komið út í Danmörku sl.
haust og fengið fínar móttökur og um hana
farið lofsamlegum orðum í blöðum á borð
við Jyllandsposten og Extrabladet. Siggi hef-
ur alltaf verið hallur undir blús með alls
kyns blæbrigðum í bland, þjóðlaga og popps
m.a. Á Roads er engin undantekning á því
auk þess sem áhrif víðar úr heiminum frá
Grænlandi og karabiska hafinu fljóta með.
Má líkja tónlistinni, sem Siggi ber að Iang-
mestu leiti hitann og þungann af, við t.d.
margt sem jöfurinn mildi JJ Cale hefur sent
frá sér og er þar ekki leiðum að líkjast. Er
Roads í skemmstu máli sagt afskaplega
vönduð og vel gerð plata, yfirlætislaus í ein-
faldleika sínum, en jafnframt býsna áhrifa-
mikil og hrífandi. Meðspilarar Sigga, sem
syngur spilar á gítar og munnhörpu, m.a. frá
svo álíkum þjóðum sem Bretlandi, Dan-
mörku og Kúrdistan, allt gæðahljóðfæraleik-
arar sem setja um margt sérstakan blæ á
flutningin. Hérlendis spila með Sigga bret-
inn Keith Hopcroft gítarleikari og Roy
Pascal, ásláttarleikari frá trinidad og Tobago.
Hefur sá fyrrnefndi Ieikið með ýmsum
breskum og dönskum sveitum, en sá síðar-
nefndi hefur m.a. verið með hinum fræga
Eddie Grant í sveit. Roadstætti að höfða til
flestra þeirra sem laðast hafa fyrr af plötum
Bubba, KK og Harðar Torfa, svo þrír kappar
séu nefndir og eru þeir hér með kvattir til að
gefa Sigga og félögum gaum á ferð þeirra
um landið. Ekki er sérstök ástæða til að
nefna einhver Iög sérstaklega af plötunni,
þau standa það vel saman sem nokkuð góð
heild. Verður svo bara ekki annað sagt en að
Siggi sé verðugur fulltrúi íslands í erlendu
tónlistarlífi, rám og sérstæð rödd er út af fyr-
ir sig næg sönnun þess.
Tónleikaferðinni lýkur
Siggi og félagar hófu yfirreið sína um landið
á Fógetanum í Reykjavík og hafa að öllu for-
fallalausu verið á Eskifirði í gær. I kvöld
verða þeir í Víkinni á Höfn í Hornafirði kl
23.00 og annað kvöld lýkur svo ferðinni eins
og hún hófst á Fógetanum í Reykjavík.
Utanqarðsmenn
-Fram úi’Tortíðarskugganum
Það hefur lfkast til komið mörg-
um í opna skjöldu en jafnframt
þægilega á óvart, að sjá eina af
helstu rokksveitum landsins,
pönkframherjana, Bubba,
Danna, Mikka, Rúnar og Magn-
ús, Utangarðsmenn, í þættinum
Stutt í spunann í Sjónvaqrinu.
Við sem upplifðum og sáum Ut-
angarðsmenn, tókum þátt f ís-
lenska pönkinu fyrir tæpum
tveimur áratugum, áttum satt
best að segja ekki von á að herr-
arnir þessir kæmu saman að
nýju, eftir allt sem gekk á hjá
þeim á stormasömum og jafn-
framt stuttum ferlinum, 1980-
81 u.þ.b. Þann feril, sem skilaði
af sér þó einum þremur merkum
afurðum, sem allar teljast merk-
ar á sinn hátt, þ.e. stóra platan
Geislavirkir, EP platan 45 rpm
og ýmiskonarsafnið, í upphafi
skyldi endinn skoða, (auk auð-
vitað rækjureggísmáskífunnar og
fyrstu sólóplötu Bubba, Isbjarn-
arblússins, sem hinir komu
meira og minna að) er annars
ekki sérstök ástæða til að fara út
í frekar hér, en nú lifir hins veg-
ar spurningin, hvort þessi at-
burður sem meðal annarra orða
var býsna ánægjulegur og sýndi
gömlu pönkarana reyndar betri
en nokkru sinni fyrr og var þeim
Evu Maríu í Spunanum og Olafi
Páli Popp- og Rokklandsstjóra á
Rás 2 að þakka eða kenna eftir
því hvering litið er á, boði svo
eitthvað meir. I Rokklandsþætti
á Rásinni voru svör einstakra
meðlima misjöfn við þessari
spumingu, en virkuðu þó meir í
jákvæða átt en hitt. Frá sjónar-
hóli þess gamla pönkáhuga-
manns sem þetta ritar og upp-
Iifði sveitina sem fyrr sagði, væri
það á margan hátt gaman ef
framhald yrði á, en jafnframt er
hann líka efins um að eitthvert
meiriháttar afturhvarf borgaði sig
eða væri þess virði. Þetta skref
fram úr fortíðarskugganum var
vissulega ánægjulegt og kraftmik-
ið, en frekari skref fram í sviðs-
ljósið að nýju ætti semsagt af
ýmsum ástæðum að íhuga gaum-
gæfilega áður en stigin yrðu.
Andlát söngkonunnar bresku,
Dusty Springfield, var mörgum
tónlistarunnandanum mikið
áfall, enda á margan hátt ein af
sérstæðari söngkonum
hippa- og blómatímans
fyrir þijátíu árum eða
svo og af sumra
mati ein eftir-
minnilegasta
söngkona popps-
ins yfir höfuð.
Lést hún 2. mars
sl. og varð ein-
ungis 59 ára göm-
ul. Átti hún marga
smelli sem enn njóta
hylli og þá flesta
komna úr smiðju hins
margfræga lagahöfund-
ar Burts Bacarach.
Ymsir amerískir tónlist-
armenn hafa nú ákveð-
ið að heiðra minningu Dusty
með því að syngja mörg af þess-
um Iögum hennar, á plötu sem
kallast mun Forever Dusty -
Homeage to an Icon, sem
svo mun koma út 22.
júní nk. Kate Pearson
(úr B 52's), Indigo
girls o.fl. munu þar
túlka lögin henn-
ar. I framhaldinu,
væntanlega í sept-
ember, mun koma
heljarinnar safn
með Dusty, með
einum Ijórum
geislaplötum, þar
sem kenna mun fjöl-
breytilegustu grasa. Var
þessi safnútgáfa í und-
irbúningi í samvinnu
við söngkonuna þegar
hún lést.
Dusty Springfield.
Látin fyrir aldur fram.
Merkir
tónleikar
Tónleikarnir í Sjallanum, 12
mars, þar sem um tugur er-
lendra útsendara kom til
landsins til að sjá sérstaklega
Kópavogsdrengina í Dead Sea
Apple, en einnig tvær aðrar
sveitir, Carpet úr Mosfellsbæ
og Toy Machine frá Akureyri,
Sigurtónleikar í Sjallanum.
reyndust þegar til kom heppn-
ast í stórum dráttum mjög vel.
Stutt en hnitmiðuð prógröm
Carpet og Toy Machine, þeirra
fyrrnefndu fullt af þéttu og
um margt grípandi framsækn-
isrokki og þeirra síðarnefndu
þunghlaðið og ofurkraftmikið,
þannig að minnir á sveitir á
borð við Deftones og Fear
Factory m.a. komu býsna vel
út miðað við takmarkaðar að-
stæður og ekki beinlínis full-
komnar hljóðaðstæður í Sjall-
anum. Var gert hið besta úr
þessu eins og kostur var, þótt
stundum væri eitthvað að fara
úrskeiðis með hljóðið og
blöndun þess. Þegar svo aðal-
sveitin steig á svið var hins
vegar búið að koma flestu á
fullt skrið og Steinarr og félag-
ar í Dead Sea Apple nýttu sér
það til fullnustu. Er óhætt að
fullyrða að hinir erlendu gest-
ir, frá stórfyrirtækjum á borð
við EMI, Elektra, BMG,
Arista, Maverick og Warner
Bros, urðu ekki fyrir vonbrigð-
um. Með fádæma öryggi og
þéttleika eins og best gerist,
renndi sveitin í gegnum alla
nýju plötuna, Secondl og
nokkur lög af fyrri plötunni,
Crush, líka. Allt frá því hún
kom út árið 1996, hefur um-
Dead Sea Apple.
sjónarmaður Poppsiðu Dags
haft þá sterku tilfinningu að
Dead Sea Apple hefði alla
burði til að ná Iangt. Skal ekk-
ert fullyrt enn um hvort það
muni rætast, en það er á
hreinu að þessir tónleikar í
Sjallanum voru á nokkurn hátt
skref fyrir hljómsveitina fram
á við. Svo er bara að sjá hvert
framhaldið verður, hvað er-
lendu gestirnir gera í kjölfarið
og hvernig utanferð sveitar-
innar verður háttað.
Utangarðsmenn. Kannski einir tónleikar í viðbót, en varla meir.