Dagur - 10.04.1999, Blaðsíða 16

32 - LAUGARDAGUR 10. APRÍL 1999
Ttoptr
Fluguveiðar að vetri (111)
Draumfiskurinn
Frásaga af veiði-
vatni er ekki
fullkomin nema
fylgi kafli um
draumafiskinn
stóra, helst vaf-
inn dulúð og
spennu. Þankar
okkar um Þing-
vallavatn í síð-
asta pistli kalla
á frásögn úr
djúpum vatns-
ins, og djúpum undirmeðvitund-
arinnar, en þar leynast þeir
stærstu stundum. Þó ekki í
þetta sinn, hann kom úr vatn-
inu.
Urriðinn stóri
Félagi Össur Skarphéðinsson
gerði Þingvallavatnsurriðann
ódauðlegan í bókmenntum
landsins, okkar bíður að gera
hann ódauðlegan í vatninu. A
hveiju ári berast sagnir um að
„hann sé þarna ennþá“ stóri
Þingvallavatnsurriðinn, og það
fékk Hrafn Agústsson að reyna
einn ágætan veiðidag í fyrra.
„Eg hef veitt á hverju ári í
vatninu síðan 1976,“ segir
Hrafn, „og aldrei veitt meira en
einn og einn urriða, enda ekki
beint á þeim veiðum". Það átti
eftir að breytast. Svo háttaði að
síðasta vetur fékk Hrafn gefna
flugu frá vini sem á hvíldi sú
helgi að hana mætti nota í urr-
iða í Þingvallavatni. Það var svo
þegar kom að veiðitíma að
Hrafn var sem oftar í bústað við
vatnið og hafði draumfarir eigi
sléttar: vitjaði hans í draumi
flugan góða sem honum hafði
áskotnast. „Hún sat svo sterkt í
mér þegar ég vaknaði að ég setti
hana f vestið," segir Hrafn, en
var þó ekki frekar í urriðahug-
leiðingum en áður.
„Það var hægur andvari, lítil
gára,“ segist honum frá, „ískalt
og steindautt vatn að sjá“; engin
bleikja að taka. Mun þá Hrafn
hafa sagt við sjálfan sig, „Jæja,
heyrðu, nú skelli ég á strímern-
um,“ en draumflugan var
einmitt þeirrar tegundar. Eftir
tvö köst „sýnist mér sem ég sjái
eitthvað í gárunni" segir veiði-
maðurinn. Ekki beint að hann
sæi hvað það væri, frekar að gár-
an væri ekki jöfn á tilteknum
stað. Þetta var skammt undan
landi.
Nú er rétt að geta þess að
Hrafn var auðvitað með ein-
hendu, fyrir Iínu sex, og ekki
nema sex punda taum, en til
allrar lukku hafði hann sneitt
framan af girninu þriggja punda
enda sem hann notar í bleikju.
Ut fór flugan og um tvo metra
fyrir framan punktinn þar sem
Hrafni sýndist gáran í yfirborð-
inu eitthvað dularfull.
Ekki hafði hún lent almenni-
lega á vatninu þegar hún var
tekin. Eitthvað rosalegt kom úr
vatnsgárunni á fullri ferð og
greip fluguna og stöðvaði ekki
andartak heldur strikaði á fleygi-
ferð beint út. „Eg vissi ekkert
hvað þetta var,“ segir veiðimað-
urinn um dýrið sem fór á sigl-
ingu burt með línu og undirlínu
sem rann út af hjólinu með ógn-
arhraða.
„Eg hef tekið 20 punda lax á
flugu en það var bara grín,“ seg-
ir Hrafn um þennan slag sem
nú fór í hönd. Línan var næst-
um öll komin út þegar veiði-
maðurinn sá loks hvað þetta var,
skrímslið stökk og djöflaðist
„250 metra úti“; þá fyrst stöðv-
aði fiskurinn hlaupið. Hrafn tók
á öllu sem hann átti til að þræla
fiskinum að landi, en þó ekki
með of miklu afli því taumur-
innn var fyrir annan stærðar-
flokk en þennan. Fiskurinn fór
tvisvar út með alla línuna. Slag-
urinn stóð í 40 mínútur. Þegar
hann loksins þokaðist nær landi
mundi veiðimaðurinn eftir því
sér til gleði að þegar hann var
við veiðar vikuna á undan hafði
hann brotið bleikjuháfinn sinn.
I stað hafði Hrafn gripið stærri
háf með lengdu skafti og hefði
líkast til aldrei getað náð fiskin-
um án hans. En það vildi hann
svo sannarlega.
13 pund
Sá stóri reyndist 13 pund.
„Þetta var í fyrsta skipti sem ég
reyni að veiða urriða,“ segir
Hrafn, og ætlar svo sannarlega
að beina sjónum að þeirri teg-
und í þjóðgarðinum. Fiskurinn
fór upp á spjald og ekki bara til
að monta sig af honum: „Eg vil
að sem flestir sjái hann, við
verðum að bjarga þessum
stofni," segir veiðimaðurinn.
Hrafn telur líklegt að þessi fisk-
ur sé úr sleppingu Landsvirkjun-
ar á seiðum frá 1992, enda
uggaklipptur. „Það má því sjá að
vöxturinn er rosalegur.“ Urrið-
inn er nánast fullkominn,
vöðvarnir ótrúlegir og stirtlan og
sporðblaðkan eins og best verð-
ur á kosið fyrir fisk sem drottnar
í ríki sínu.
Draumurinn um að endur-
reisa þennan konunglega stofn
hlýtur að knýja á þegar svona
saga er sögð; Þingvallavatn gæti
orðið eitt af heimsins mestu
veiðivötnum nái urriðinn fyrri
styrk.
Flugan
Straumflugan sem urriðinn stóri
tók er „eftirlíking af síli“, segir
Hrafn, með gulan hárvæng og
ljósbláan búk, „en ég held að
það hefði ekki skipt neinu hvað
þetta var, hann tók með þvílík-
um hvelli um Ieið og hún Ienti".
Spurður um almenn ráð fyrir
veiðimenn í Þingvallavatni hlær
Hrafn: „vera í hlýjum sokkum!“
Vatnið er kalt og varasamt að því
leyti. Hrafn veiðir alltaf með
flotlínu og Iöngum taumi, 20
fetum, og lætur mjókka alveg
fram í þriggja punda girni fyrir
bleikjuna. Og notar tvær flugur,
„botninn tekur mikið af flug-
um“, segir hann: „til að vera í
fiski þarf að veiða nálægt botni,
meðfram köntum“. En nú þegar
hann er kominn með urriðann í
blóðið tekur við ný könnun á
Þingvallavatni. Ef þið sjáið
mann með stórfiskaglampa í
augum við vatnið í vor, þá er það
að líkindum Hrafn.
FLUGUR
ffl
Stefán Jón
Hafstein
skrifar
Krossgáta nr. 132
Lausnarorðið er .7.......
Nafn
Heimilisfang
Póstnúmer og staður
Helgarkrossgáta 132
I helgarkrossgátunni er gerður skýr greinarmun-
ur á grönnum og breiðum sérhljóðum. Lausnar-
orð gátunnar á að skrifa á lausnarseðilinn og
senda til Dags, Strandgötu 31, 600 Akureyri
merktan: Helgarkrossgáta nr. 132. Einnig er
hægt að senda símbréf í númer 460 6171.
I verðlaun fyrir helgarkrossgátu 132 er bókin
„Hverjir eru bestir? Gamansögur af íslenskum
íþróttamönnum", eftir Guðjón Inga Eiríksson og
Jón Hjaltason. Bókaútgáfan Hólar gefur út.
Lausnarorð helgarkrossgátu 130 var „undir-
skál“. Vinningshafi er Hallfríður Frímannsdóttir,
Sólheimum 14 i Reykjavík og fær senda bókina
„Falsarinn og dómari hans“ eftir Jón Hjaltason.
Bókaútgáfan Hólar gefur út.
Lausnarorð krossgátu nr. 131 verður tilkynnt
ásamt nafni vinningshafa þegar helgarkrossgáta
nr. 133 birtist.