Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.1982, Blaðsíða 4

4
DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1982.
Síðasti vinnudagur hjá stelpunum íBæjarútgerð Reykjavíkur ígær:
„VONA AÐ ÉG FÁIAÐ SJÁ ÞÆR ALLAR
AFTUR SENIALLRA FYRST”
—segir Magnús Magnússon yf irverkst jóri
„Við erum að vinna upp síðustu titt-
ina og svo er þetta búið. Það fer ekkert
af stað aft'ur fyrr en togararnir koma
næst af veiðum en það er ómögulegt að
segja hvenær það verður.”
Magnús Magnússon yflrverkstjóri —
vonar að þetta verði ekki langt verkfall.
DV-myndir S
Þetta sagði Magnús Magnússon, yf-
irverkstjóri hjá Fiskiðjuveri BÚR á
Grandagarði er við heimsóttum hann
og starfsfólk hans í gær. Það var sið-
asti vinnudagur hjá hans fólki þvi nær
öllum hjá BÚR hefur verið sagt upp
eins og starfsfólki í fiskverkun almennt
im land allt.
„Það verður hljótt í húsinu næsta
agana. Við höfum verið með þetta 230'
il 240 manns í vinnu en verðum nú
kki nema 10 til 15 eftir. Það lið verður
ið þrifa og mála þar til við fáum fisk
)g fólk inn í húsið aftur.”
— Hvernig finnst þér hljóðið vera
í mannskapnum þennan síðasta vinnu-
dag?
„Það er að sjálfsögðu enginn
ánægður. Fólk býst við stuttu verkfalli
og umslagið verður ekki alveg galtómt
eins og margir óttuðust.
Það fólk sem unnið hefur 1700 tima
eða meir siðustu 12 mánuði fær sama
kaup fyrir daginn og það hefði fengið
fyrir 8 tíma dagvinnu — eða um 250
krónur — í atvinnuleysisstyrk. Þótt
þetta sé ekki há upphæð er hún hærri
„ALLTÍLAGIAÐFA
SMÁFRÍ EN ENGINN
HEFUR EFNIÁ ÞVÍ”
— sögðu þær Halla Hafsteinsdóttir og Þórunn
Söivadóttir
„Það er svo sem allt í lagi að fá svo-
lítið frí en hvorki við né aðrir hafa efni
á því,” sögðu þær Halla Hafsteinsdótt-
ir og Þórunn Sölvadóttir.
„Atvinnuleysisbæturnar sem við fá-
um eru um 1250 krónur á viku og sú
upphæð hrekkur varla fyrir brýnustu
nauðsynjum hvað þá meira.”
Þær stöllur sögðu að þær hefðu 2400
til 2500 krónur á viku með bónus-
greiðslum þegar full vinna væri og
missa þær því vel helming tekna sinna,
nú þegar þær eru sendar í frí. -klp-
Halla Hafsleinsdóttir t.v. og Þórunn
Sölvadótlir — þær hafa ekkert á móli
smáfríi en hafa ekki efni á slíkum
„lúxus” núna.
en margir áttu von á og það hressti að-
eins upp á skapið. Kaupið undanfarna
daga hefur ekki verið hærra því við
höfum bara unnið tímavinnu og það
gerir ekki meira en 250 krónur á dag.
Það eina sem ég vona er að þetta
verði ekki langt verkfall og að maður
fái að sjá allt sitt lið hér aftur að störf-
um sem allra fyrst,” sagði Magnús yfir-
verkstjóri og var þar með rokinn inn í
allt kvennagerið sitt í vinnslusalnum.
-Idp-
Tvær úr gæðaeftirlitinu hjá BÚR ræða málin sfðasta vinnudaginn f hver veit hvað
langan tíma.
Elína Hallgrímsdóttir, gæðaeftirlitsmaður hjá BÚR
„Engin vinna hjá okkur
fyrr en togararnir
koma aftur af veiðum”
„Maður rétt nær saman endum með
fullri vinnu og bónus en nú dettum við
niður í launum um helming eða meir,”
sagði Elína Hallgrímsdóttir, gæðaeftir-
litsmaður hjá BÚR.
„Þetta er mikið áhyggjumál hjá okk-
ur öllum. Það er gefið mál að við verð-
um lengi frá vinnu þvi þótt verkfallið
leystist í þessari viku þurfa togararnir
að komast af stað aftur. Þeir koma svo
ekki inn með fisk að nýju fyrr en hálf-
um mánuði síðar og það byrjar fyrsta
vinnan hjá okkur aftur.
Það eru margir sem eiga eftir að
lenda í vandræðum út af skattinum
vegna þessa verkfalls. Fólk á eftir að
borga skattinn og svo eru það fyrir-
framgreiðslurnar. Þeir háu herrar sem
þar ráða gefa sjálfsagt engan frest, en
það yrði vel þegið ef slíkt yrði boðið í
þeim þrenginum sem margir eiga eftir
aðlenda í núá næstunni.”
-klp-
Elina Hallgrímsdóttir — óttast að
skatturínn verði mörgum erfiður á
næstunni.
L
"v,
Málhildur Sigurðardóttir — botnar
ekki frekar en aðrir i þeirri lágu upp-
hæð sem borguð er með hverju barni til
þeirra sem fá atvinnuleysisstyrk.
„Það lifir
enginn á
þessari
upphæð”
— segir Málhildur
Siguiðardóttirsem
ereinaf mörgum
semsagtvarupp
hjáBÚR
„Mér lízt ekkert á þetta. Þetta verk-
fall kemur ekki aðeins illa við okkur
verkalýðinn heldur þjóðarskútuna
alla,” sagði Málhildur Sigurðardóttir
sem unnið hefur hjá BÚR í nær 25 ár.
„Það lifir nú heldur enginn á þessari
upphæð sem við fáum í atvinnuleysis-
styrk. Það eru 253 krónur og 52 aurar á
dag fimm daga vikunnar. Auk þess eru
svo greiddar 10 krónur og 14 aurar með
hverju barni undir 17 ára aldri. Það er
upphæð sem engin okkar botnar neitt í.
Þetta á eftir að verða erfitt hjá mörg-
um. Það eru mýmörg dæmi um það hér
að fólk eigi erfiðar greiðslur fyrir hönd-
um í janúar, afborganir af íbúðum og
ýmsu öðru sem verður að borga. Hvar
á að fá peninga til að standa í skilum er
höfuðverkur þessa fólks. Margir eru
strax farnir að örvænta út af þessu og
öðru sem jafnan fylgir þvi að skulda og
geta ekki staðið i skilum með sitt á rétt-
um tima.”
-klp-
Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
„Ertu að fara,
elsku vinur?”
Meöan vesturfararnir stóðu sem
hæst settist Guðmundur Friðjónsson,
skáld á Sandi, eitt sinn niður frá bú-
verkum og skrifaði vini sinum, sem
var á förum, bréf sem hófst á orðun-
um: Erlu að fara, elsku vinur. Manni
datt þessi lína í hug við lestur á grein
í Þjóðviljanum, þar sem einhver
spekingur um kaupmátt launa er að
tíunda fólksflóttann frá Islandi á ár-
unum eftir stríð og til þessa dags.
Hefur hann komið saman línuriti,
þar sem hann telur að kaupmáttur
launa — hafnarverkamanna í dag-
vinnu — segi til um fólksflóttann .
Mætti alveg eins halda því fram að
fólksflóttinn ætti rætur að rekja til
þess hvernig kýrnað mjólkuðu í Fló-
anum.
Hitt er annað mál að gífurlegur
fólksfiótti er staðreynd og óvíst hvar
þetta endar fyrir íslendingum, sem
hafa síður en svo af margmenni að
státa. Kommúnistar vilja að sjálf-
sögðu kenna flóltann við launabar-
áttuna og mega þeir una við það
óáreittir eins lengi og þeir vilja. Aftur
á móti hafa þeir ekki á orði þá afsið-
un hugarfarsins, sem þeir hafa staðið
manna mest fyrir. Ættjarðartilfinn-
ing, sem fleytti mönnum vel á
nítjándu öldinni, hefur verið kveðin í
kútinn með ofsalegum kjaftavaðli
um atómsprengjur og herstöðvar. Þá
mun einhverjum finnast að Þjóðvilj-
inn sérstaklega hafi gert sér far um að
halda á lofti alþjóðlegum tískustefn-
um með það fyrir augum, að slikar
stefnur geti samsamast íslenskri þjóð-
ernistilfinningu. Það er jafnvel orðin
umtalsverð list að höggva hænur.
Meira er þó um vert, að hér hefur
hópur vinstri menntamanna ekki
linnt látum út af sósíalismanum á
hinum Norðuriöndunum, og hvað
hann sé dýrmætur fyrir mannlegt eðli
og mannleg samskipti. Þetta eiga að
vera eins konar Jesúkristsríki, þar
sem séð er fyrir öllum og öllu. Vissu-
iega mun þessi áróður Þjóðviljans
bera árangur á löngum tíma, enda
kemur það vel á vondan, að það blað
skuli nú vera að býsnast yfir land-
flótta.
Sagt er að fjölskyldurnar fari til
Svíþjóðar í öryggi og vé sósialsins en
unglingarnir og einhleypir til Dan-
merkur. Nú eru Danir farnir að
skrifa bréf hingað í kansellíið til að
spyrjast fyrir um hvernig þetta sé
með íslendinga. Þeir vilji allir fara í
sósialinn. Staðreynd er að þeir skipta
hundruðum, íslendingarnir i Dan-
mörku, sem eru á opinberu framfæri.
Á móti kemur svo Svavar Gestsson
og skrifar undir samninga um, að
hingað megi flytjast hver sá lýður,
sem æskir þess til að vinna i verstöð-
inni sem kaliast ísland. Opingáttar-
stefna þessara einfeldninga ríður ekki
við einteyming.
Það er hörmulegt þegar svo er búið
að útdjöfla hugarfari fjölda fólks, að
það finnur sér engan samastað i til-
verunni nema i öðrum löndum.
Kaupmáttur hlaut að vera aukaatriði
á nítjándu öldinni og hlýtur að vera
það enn í dag. í Vestmannaeyjum tók
fjölskylda sér sextán video-spólur til
að horfa á um jólin. Liklega er sú
fjölskylda nú í verkfalli vegna kaup-
máttarlcysis. Hitt er svo rétt hjá
Þjóðviljamanni, að auðvitað verða
kommúnistar að fá skýringar á fyrir-
bærinu, sem þeir geta fellt að jórtur-
tuggum sinum um ómerkilegan lífs-
standard á íslandi.
ísland eyðir ekki nema 15% þjóð-
artekna í sósíalinn. Svíþjóð eyðir yfir
30%, Danmörk um 25%. Og nú er
skollið yfir hrikalegt atvinnuleysi af
mannavöldum. Þá væri nú munur að
hafa sósíalinn yfir 30%. Askja gaus
seint á nitjándu öld og fólk flúði án
þess að þekkja orðið kaupmátt. Þeir
sem gera sex þúsund manns atvinnu-
lausa á einni nóttu þekkja hins vegar
orðið kaupmáttur úr Þjóðviljanum.
Spurningin er hvar föðurland þeirra
sé að finna, eða hvort langt sé þess að
biða að þeir flytji til Svíþjóðar.
Svarthöfði.