Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.1982, Blaðsíða 30

30
DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1982.
Skagamenn fram í svidsl jósið í poppinu á nýjan leik:
„UTANBÆJARHUÓMSVEITIR ERU
OFTAST STIMPLAÐAR LÉLEGAR
ÁÐUR EN HEYRZT HEFUR í ÞEIM”
—segja strákamir í Tíbrá á Akranesi og láta ekki fordóma hafa áhrif á sig
Gamla íþróttahúsið á Akranesi lætur
ekki mikið yfir sér þar sem það stendur
við Laugarbrautina. Eitt sinn gegndi
húsið þó mikilvægu uppeldishlutverki i
bænum og þar stigu flestir beztu knatt-
spyrnumenn Skagamanna sín fyrstu
spor í innanhússknattspyrnu þrátt fyrir
að hvorki væri hátt til lofts né vítt til
veggja.
Þótt ekki séu lengur stundaðar
íþróttir í gamla húsinu, sem byggt var
af rausnarskap og framsýni fyrir hart-
nær fjórum áratugum, fer þar fram
tónlistarsköpun i ríkum mæli. Ekki er
það tónlistarskóli bæjarins, sem þar
hefur aðstöðu, heldur æfa meðlimir
poppflokksins Tibrár þar eins og þeir
ættu lífið að leysa. Æfingarnar fara
fram í þeim hluta hússins er eitt sinn
gegndi hlutverki fundarsalar og þótti
bara góður, sem slíkur.
Þegar við DV-menn litum þar inn
fyrir nokkru um hádegisbilið einn
sunnudaginn bárust okkur til eyrna
Flosi Einarsson, hljómborös-
Mkari
Eiríkur Guömundsson,
trymbill.
Tíbrár-fíokkurinn í góðu yfíriæti í fundarsai gamta íþróttahússins á Akranesi. Lengst
til vinstri er Kari öm Karisson, sem var seinn fyrir á æfinguna.
tónar kröftugrar rokktónlistar er við
nálguðust húsið. Þeir taka daginn
snemma, strákarnir í Tíbrá, og höfðu
verið að síðan klukkan 11 um morgun-
inn. Eða svo var okkur a.m.k. sagt.
Við sættum lagi og náðum að berja á
dyrnar, rétt á milli laga, svo til okkar
heyrðist.
Sex ára gömul
hljómsveit
„Við erum búnir að vera saman í
þessu í ein 6—7 ár með mismunandi
mannskap. Þrír hafa þó verið allt frá
byrjun, ég, Eiríkur og Jakob,” sagði
Flosi Einarsson, sem fyrstur varð til að
svara spurningunni. „Núverandi lið-
skipan er ekki nema ársgömul eða svo,
þá kom Valli (Valgeir Skagfjörð) til liðs
við okkur. Nú, eitt sinn hétum við
Axlabandið og gerðum stormandi lukku
undir því nafni. Það var nú bara eins-
konar „flipp” hjá okkur, en féll vel í
kramið hjá lýönum. Hins vegar urðum
við fljótt leiðir á þessu og snerum okk-
ur aftur meira að örlítið alvörugefnari
hlutum.”
„Það var nú eiginlega hálfkyndugt
jjegar þeir komu til mín i fyrra,” segir
Valgeir og tekur orðið af^||psa. „Þeir
stóðu þarna eins og froskar á tröppun-
um og gátu eiginlega ekkert sagt. Það
var svo loksins Jakob sem hafði orð
fyrir hópnum og erindið var þá að
kanna hvort ég hefði ekki einhver lög,
sem þeir gætu fengið að nota.” „Við
vorum orðnir ansi þreyttir á okkar
eigin,” skaut einhver inn í. „Það varð
úr á endanum að ég færi það í tal við
strákana hvort þeir væru ekki til í að
spila með mér á SATT-kvöldi í Klúbbn-
um. Þeir tóku vel í það en svo þegar til
kom var ég orðinn veikur og þeir léku
þaránmín.”
Fólk fókk ranga mynd
af okkur
„Það var ferlegt og fólk hefur fengið
alranga mynd af okkur þar. Við vorum
með handónýtt prógramm þannig að
þetta varð hálfmisheppnað allt saman.
Við höfum leikið einu sinni í Reykjavík
síðan. Það var á Borginni í vor og það
tókst miklu betur á allan hátt, en við
stefnum að meiriháttar tónleikum í
höfuðborginni síðar meir.”
Tíbrá er þessa stundina skipuð 6
mönnum. Eiríkur Guðmundsson leikur
leitt ekki upp á pallborðið en hjá Tíbrá
eru hljómborðsleikararnir tveir og ekki
er laust við að þess gæti nokkuð í
lögum flokksins. ,,Við filum það vel að
hafa tvo hljómborðsleikara. Það gefur
mikla möguleika í þeirri tónlist, sem
við erum nú að spila,” sögðu strákarn-
ir.
Verðum fyrir
alls kyns áhrifum
— Hverjir eru ykkar helstu áhrifa-
valdar?
„Það eru svo margir. Hljómsveitirn-
ar í dag eru alltaf að gorta sig af þvi að
enginn hafi áhrif á þær en auðvitað
verður maður fyrir einhvers konar
áhrifum af öllu því sem maður hlustar
á. Það er hins vegar engin ein hljóm-
sveit sem við tökum mið af, ef þú átt við
það.” Valgeir Skagfjörð semur öll Iög
hljómsveitarinnar, en hann hefur fyrir
löngu skapað sér nafn sem fyrsta
flokks hljómborðsleikari. Hann lék
m.a. í Cabaret, sem heimsótti Akranes
mjög oft sumarið 1976.
Eins og áður hefur komið fram er
Tíbrá í plötuhugleiðingum og var stefn-
an tekin á stúdíó næsta vor. „Við erum
eiginlega ekkert búnir að ákve^a í þeim
efnum,” sögðu jreir félagarer ég bar
það undir þá. ,,Við sendum Svavari
Gests spólu á sínum tíma og hann tók
mjög vel í efnið á henni, utan hvað
honum fundust textarnir slakir. Það
var hárrétt hjá honum, en nú höfum
við algerlega skipt um tónlist og
myndum aldrei gefa þau lög, sem hann
samþykkti, út á plötu. Við erum ein-
faldlega orðnir leiðir á þeim og finnst
ekki lengur vera þess virði að þrykkja í
plast. Við vitum hins vegar ekki hvort
hann er reiðubúinn til að gefa þessi lög
út á plötu.” Eftir að hafa heyrt sýnis-
horn er ekki ástæða til að ætla annað
en útgefandi fáist að plötu Tíbrár því
tónlistin gefur bestu hljómsveitum
landsins lítt eftir eða ekkert eftir.
Strákarnir eru allir prýðis hljóðfæra-
leikarar svo ekki ætti það að koma I
veg fyrir góða útkomu.
Gerþekkjum
hver annan
„Það skiptir okkur ekki höfuðmáli
hvort platan kemur til með að seljast
eða ekki. Aðalmálið er að dga eitthvað
eftir sig á plötu, sem er þess virði aö
á trommur, Flosi Einarsson og Valgeir
Skagfjörð á hljómborð, Eðvarð Lárus-
son á gítar, Jakob Ggrðarsson á bassa
og Karl Karlsson meðhöndlar hljóð-
nemann.
„Við reyndum I fyrra að bjóða ein-
ungis upp á frumsamda tónlist á dans-
leikjum en vinsældirnar hröpuðu niður
úr öllu valdi við það. Það er rétt núna
að við erum að rétta okkur við á ný.
Jakob Garöarsson, bassa-
ieikari.
Við læðum alltaf einu og einu frum-
sömdu með núna, en fólkið vill bara fá
skallapoppið beint í æð á böllum. Enda
hafa margar hljómsveitir farið út í það
að vera með tvöfalt prógramm; annað
fyrir dansleiki og hitt fyrir tónleika.”
Hljóðfæraskipanin hjá Tíbrá er
nokkuð óvenjuleg ef tekið er mið af
hljómsveitum þeim er hvað mestra vin-
sælda njóta í dag. Hljómborð eiga yfir-
gefa út. Óháð því hvort almenningur er
móttækilegur fyrir tónlistinni eða ekki.
Annars ríkja vissir fordómar gagnvart
hljómsveitum útan Reykjavíkur. Við
erum hinsvegar engir Dúmbó og Steini.
Menn eru gjarnir á að stimpla utanbæj-
arhljómsveitir sem lélegar án þess jafn-
vel að hafa heyrt í þeim. Við höfum
aldrei verið ferskari en einmitt núna.
Hljómsveitin væri farin í hundana ef
það hefði einhvern tíma staðið til. Við
erum búnir að vera það lengi saman að
við gerþekkjum orðið hver annan. Við
stefndum eitt sinn að því að gefa út
,,hit-plötu” en nú hefur allt breyst og
nú fyrst erum við að gera það sem
okkur hefur líkast til innst inni alltaf
langað til að gera. Annars máttu láta
það fylgja með í lokin að draumurinn
er að eignast Bose og svo að fara í
hljómleikaferð til Bandaríkjanna . . .
mamma hans Kobba þekkir nefnilega
hótelstjórann þar.”
-SSv.
Vaigmir Skagfjörð, hijóm-
borösMkari.
Eðvarð Lárusson,
gharisti.