Dagblaðið Vísir - DV - 17.09.1982, Blaðsíða 14

14
DV. FÖSTUDAGUR17. SEPTEMBER1982.
Spurningin
Ertu með
kartöflugarð?
Jóbanna Fjeldsted sjúkraliði: Nei, ég
er ekki með neinn kartöflugarð og hef
aldrei veriö með. En fæ að vísu
kartöflur frá vinum og ættingjum, sem
erumeðgarð.
Stella Guðmundsdóttir, vinnur í Hag-
kaupum: Nei, ekki lengur. Við vorum
með garð en gáfumst upp á því fyrir
nokkru. Vorum bara tvö eftir í kotinu
þannig að okkur fannst ekki taka því
lengur. Bömin gefa okkur hins vegar
stundum kartöflur.
Þorsteinn Ingibergsson múrari: Nei,
ég rækta engar kartöflur. Foreldrar
mínir eru með garð fyrir norðan og ég
fæ stöku sinnum hjá þeim.
Pálmi Kárason verkamaður: Nei, ekk-
ert slíkt. Var með kartöflugarð, en
hætti því. Nennti ekki að standa í þessu
lengur.
Þórhildur Salómonsdóttir, vinnur í
þvottahúsi Ríkisspítalanna: Nei, ekki
með neinn kartöflugarð, og hef aldrei
verið.
Stefán Pétursson ellilifeyrisþegi: Jú,
ætli maður verði ekki að gefa þvi það
nafn. Fæ afnot af smáskika suður i
Skerjafirði. Uppskeran í ár? Ja, hún
hefur bara verið nokkuð góð að þessu
sinni.
Lesendur
Lesendur
Lesendur
Lesendur
Busavfgsla í Menntaskólanum við Sund:
BER VÆNTANLEGA KEIM AF
MENNINGARHEFÐ SKÓLANS
„Við stampana stóð skykkju-
klæddur hópur sveina og meyja
með hettur á höfði, eins og með-
limir „menningarstúkunnar" Kú
Klúx Klan í Ameríku," segir gram-
ur faðir. Á myndinni er einnig ver-
ið að leika meðlimi þessarar all-
sérstæðu „menningarstúku", að
sögn.
— segir gramur faðir
Guðmundur skrifar:
Nú í byrjun september tók sonur
minn fyrstu skrefin á leið sinni til æðri
menntunar í einum af framhaldsskól-
um borgarinnar, Menntaskólanum við
Sund. Eitt af fyrstu verkum var að
gangast undir vígslu til skólasamfé-
lagsins, s.k. busavígslu. Eg minnist
samskonar víglu í formi tolleringa á
mínum skólaárum, þegar busi eða ný-
græðingur í menntaskóla var upphaf-
»inn á bókstaflegan hátt á æðra vits-
muna- og þroskastig, sem þeir töldu
sig á, sem lengra voru gengnir í námi.
Eg hef heyrt og lesið um annað
vígsluform hinna yngri framhalds-
skóla. Hefur hver skóli sinn sið sem
ber væntanlega keim af þeim þroska
sem eldri nemendur hafa tekið á náms-
ferlinum og þeirri menningarhefö, sem
til hefur orðið í skólanum.
Á fjórða degi skólavistar kom sonur
minn heim og var málaður rauðu
klístri í strikum á andliti og einnig að
nokkru á fötum. Var af honum þefur.
Upplýsti pilturinn aö þetta hefði verið
fyrsti liður í busavígslu, þ.e. inntöku
nýgræðinga í skólasamfélagiö, klístriö
væri varalitur og þefurinn væri af
„pönkarailmvatni”.
Daginn eftir skyldi svo vera endan-
leg vígsla sem m.a. fólst í því að dýfa
höfði nýgræðinganna í glundur í
stampi, sennilega til að hreinsa þá á
táknrænan hátt af óviti. Var taliö ráð-
legt að mæta ekki í betri fötum við
vígsluna.
Er ég kom heim frá vinnu vígsludag-
inn hitti ég hinn nývígða busa, son
minn, ásamt öðrum nývígðum. Voru
þeir ekki hýrir á svip þrátt fyrir meö-
tekna upphefö og aukinn þroska, sem
þeir höfðu öðlast þann daginn.
Vígslan fór, að þeirra sögn, m.a.
þannig fram í grófum dráttum, að bus-
um var fyrst safnað saman í kjallara
skólans, en utandyra stóöu nokkrir
ófriðlegir embættismenn viö vígsluna
málaðir í framan, klæddir hvítum
plastpokum. Hrópuðu þeir ókvæðisorö
aö busum. Busana átti aö færa úr kjall-
aranum á milli tveggja raða efri
bekkinga að tveimur stömpum, hvar
þeir fengju dýfu. Við stampana stóð
skikkjuklæddur hópur sveina og
meyja með hettur á höfði eins og
meðlimir „menningarstúkunnar” Kú
Klúx Klan í Ameríku.
Fötin fóru í
sorptunnuna
Skömmu eftir að busamir voru ræst-
ir úr kjallaranum var skvett á þá ný-
mjólk og eftir því sem nær dró stömp-
unum var úðaö á þá ýmsum mat — og
hreinlætisvörum, sem líklega áttu aö
verða þeim nesti á menntabrautinni.
Kenndu busar þar íssósu og tómatsósu,
egg og mysu, rakfroðu og skósvertu og
auk þess svarta menju, sem særði þá í
augun. Aukreitis fengu busamir
pústra og spörk (enginn verður óbar-
innbiskupo.s.frv.).
Þegar kom að stömpunum var komið
að hámarki hins táknræna þáttar
vígslunnar, hreinsuninni, sjálfri dýf-
unni. I stömpunum var glás mikil sem
auk vatns var full af ýmsum bæti- og
hreinsiefnum. Má þar nefna fiskslóg,
lýsi, hráka, sígarettustubba, ösku og
ögn af hlandi, sem bætt var í á síðustu
stundu. Hlutföll krydd- og bætiefna í
glásinni þekki ég ekki, en hver sem
þau vom hefur hún verið mögnuð,
a.m.k. stóðst hún allar tilraunir
þvottavélar og lágfreyðandi þvotta-
efna á fötum hins nývigða og var þeim
komið fyrir í sorptunnu.
Aðra liði busavígslunnar en hér hef-
ur verið lýst frétti ég ekki um né hvort
þeir hafa verið eins þroskandi og sá
sem fólst í því að dýfa busum í glásina.
Hitt veit ég aö ég mun fara þess á leit
viö son minn að hann stundi námið í
vetur klæddur sjóstakki, stígvélum,
sundgleraugum og með eyrnatappa og
gangi ávallt með í vasanum mótefni
við sýkingu sem getur orðið við það að
hráki, þvag eða slóg slæðist inn í vit
manna.
Umofbeldis-
og
klámfengið
sjónvarpsefni:
H.H. skrifar utan af landi:
Mig langar til þess að þakka lesenda-
bréf um finnska leikritið, sem sjón-
varpið sýndi fyrir um þaö bil tveim
vikum. Fleiri mættu lýsa vanþóknun
sinni á þeim sora, sem birtist í þessu
íslenska menningartæki okkar, sjón-
varpinu.
Eg minnist allra látanna og blaða-
skrifanna vegna Keflavíkursjónvarps-
ins. Þá var óskapast yfir spillingu og
mannskemmandi rusli; slæmum áhrif-
um á þá fáu sem náöu sendingunum.
Þó kom íslenska sjónvarpið og ekki
þurfti lengi að bíða eftir sams konar
myndum — og miklu verri.
Sjónvarpið virðist ekki hafa ábyrgt
kvikmyndaeftirlit. Þaö væri betra að
stytta dagskrána, ef ekki er hægt að fá
nema manndrápsmyndir og þess hátt-
Fleiri mættu lýsa
vanþóknun sinni
— verndum heimilin
Lesandi telur íslenska sjónvarpifl fleyta sér um of á ofbeldi og grimmd.