Dagblaðið Vísir - DV - 26.02.1983, Qupperneq 10

Dagblaðið Vísir - DV - 26.02.1983, Qupperneq 10
10 DV. LAUGARDAGUR 26. FEBRUAR1983. Mannlíf að norðan Hvernig listþór á? Þengiii með einn af skúiptúrum sínum. „Það er ekkert leyndarmál9 9 — Þenglll Valdimarsson med nýstárlega sýnlngu í Sjallanum á sunnudaglnn „Akureyringar hafa ofboöslegan myndlistaráhuga, það er mín reynsla. Allt tal um annað er tómt píp,” sagði Þengill Valdimarsson, húsgagnasmiður og myndlistar- maðurá Akureyri, ísamtali viðDV. Þengill heldur nýstárlega sýningu í Sjalianum á Akureyri á morgun, sunnudaginn 27. febrúar. Stendur sýningin frá kl. 14—23 og aöeins þennan eina dag. Kaffiveitingar verða og barinn opinn um kvöldið. En hvers vegna S jallinn? „Því ekki að prufa hann? Þetta er stórt og rúmgott hús, sem ég mun fullnýta, því að myndverk mín verða til staöar á báöum hæðum,” sagði Þengill. Þengiil hélt sýna fyrstu einkasýn- ingu í Háhóli um páskana 1978. Þar sýndi hann 45 „sprautur”, sem þóttu nýstárlegar. Þær eru gerðar meö þynnislökkum sem sprautaö er á plasthúðað masónítspjald. Lista- maðurinn skapar síðan ýmiskonar óhlutlæg form með því að draga lit- ina til eftir því sem andinn blæs honum í br jóst. Þessari sýningu Þengils var mjög vel tekið. Af þessum 45 myndum Þengiii Vaidimersson með Bergijótu Friðgeirsdóttur, fósturdóttur sinni. DV-myndir GS/Akureyri. seldi hann 53, sem hlýtur að vera heimsmet! Myndimar á sýningunni seldust sem sé upp á stuttum tíma, en þá hljóp Þengill við fót í smiöju sína og sótti 8 myndir til viðbótar sem hann átti tilbúnar. Ekkertnýtt undir sólinni Á sýningunni á sunnudaginn veröa „sprautur” uppistaðan, en auk þess sýnir Þengill um 40 ljósmyndir, skúlptúra úrtré ogblómakassa semí rauninni flokkast undir skúlptúr. Eg spurði Þengil um „sprautumar”, hvort hér væri ekki um nýjung að ræða í myndsköpun? „Nei, blessaður vertu, þaö er ekkert nýtt undir sólinni, ætli þeir hafi ekki verið byrjaðir á þessu á 17. öld,” svaraði Þengill. — Hvernig verða sprautur til? Er hægt að útskýra þaö á einfaldan hátt? „Já, já, það er einfalt mál, en það er líka leyndarmál,” svaraöi Þengill og hló við. „Eg fer ekki að fh'ka svona atvinnuleyndarmálum, að minnsta kosti ekki fyrst um sinn. En ég get sagt þér, aö þetta er helvíti mikið sull. Þetta er ekkert sem gerist bara 1, 2 og 3. Það þarf að nostra við þetta.” Þaö kom í ljós þegar sprauturnar voru skoðaðar að myndbygging Þengils hefur breyst mikið frá sýn- ingunni 1978 og sú þróun er jákvæð. Þetta var borið undir listamanninn sjálfan. „Já, það er rétt, enda er lítiö gaman að hjakka lengi í sama far- inu. Slík stöðnun á ekki viö mig. Myndimar hafa breyst. Ég nýti myndflötinn betur en áður og nota litina á annan hátt.Einnig hef ég prófaö svartan grunn í staðinn fyrir þann hvíta,” sagði Þengill. Þær kosta iítið Skúlptúramir, sem Þengill sýnir, em allir úr tré og þeir em litlir, ætlaðir til að standa á borðum eða í hillum. Ljósmyndimar eru allar svart-hvítar, ýmist límdar upp á spjöld eöa í stómm römmum, sem eru 100x70 cm að stærð. En af hverju bara svart-hvítarmyndir, Þengill? „Tja, sennilega eingöngu vegna þess að mér finnst þær fallegar. Lit- myndirnar höföa ekki eins til mín, ekki enn. Þetta eru nær eingöngu hlutlægar myndir, þannig að staður- inn sem þær em teknar á skiptir ekki máli.” öll myndverkin á sýningunni eru til sölu, en hvað kosta þau ? „Litið,” svaraði Þengill. — H vað er lítið í krór.utölu í dag? „Eitt þúsund upp i fimm þúsund og fimmhundmð krónur,” sagði Þengill Valdimarsson. -GS/Akureyri. Mannlíf að norðan Adaldællngar á leiksviðið eftir 20 ára li víld: Bóndinn lék af innlifun fyrir sauði sína Leikararnir í „Svallaranum" f.v. sitjandi: Hólmfríður Bjartmarsdóttir, Vilhjálmur Jónsson, Hanna Guðnadóttir, Halldór Skarphéðinsson og Gígja Þórarinsdóttir. Standandi f. v.: Gunnlaugur Snorrason, Jónas Vilhjálmsson, Sigriður Hermóðsdóttir, Bergljót Benediktsdóttir, Ásdís Þórisdóttir og Gunnlaugur Árnason. „Það var mikið átak fyrir okkur að byrja, en þaö hefur veriö okkur ómetanleg uppörvun hvað undirtekt- irnar hafa verið góöar,” sagði Gunn- laugur Ámason, formaður Ung- mennafélagsins Geisla í Aðaldal, í samtali viö DV. Það sem Gunnlaugur talar um er uppfærsla ungmennafélagsins á „Saklausa svallaranum” eftir Arnold og Bach, sem nýlega var frumsýndur. Þaö var fyrsta leiksýn- ingin í nýlegu félagsheimili þeirra Aðaldælinga, sem heitir Ydalir. Þar er hátt til lofts og vítt til veggja, enda er félagsheimilið jöfnum höndum íþróttahús í tengslum við Hafra- lækjarskóla, auk þess sem ung- mennafélagar fá þar inni með æfing- arsínar. Leiklistarstarfsemi endurvakin Fram að frumsýningunni á „Saklausa svallaranum” hafði leik- listarstarfsemi legið niöri í Aöaldal í rúmlega 20 ár, þar sem húsnæðisað- staða var ekki fyrir hendi, aö sögn Gunnlaugs. En áður fyrr á árunum var blómlegt leiklistarlíf í Aðaldal, að því er fram kemur í grein Jóhönnu Á. Steingrímsdóttur, sem birtist í leikskrá „Svallarans”. Þar segir Jóhanna m.a.: „Gegnum árin hefur alltaf verið mikill áhugi á leiklist innan UMF Geisla. Mörg eru spor á milli bæja í Aöaldal, sem stigin hafa verið til aö koma leikþætti á svið og mikið lögðu menn á sig í því sambandi. Sérstak- lega vil ég minnast óþrjótandi áhuga og hjálpsemi þeirra sem voru leik- stjórar okkar og leiðbeinendur; Aðalbjargar Bjarnadóttur, Stein- gríms Baldvinssonar og Þuríðar Guðmundsdóttur. Vegna erfiöra samgangna, áður en komu upphlaðnir vegir og bílar á hvern bæ, þótti nauðsynlegt að æfingar væru sem fæstar. Þess vegna reyndu allir að kunna sem best hlutverk sín strax á fyrstu æfingu. Fólk æfði sig heima og þuldi textann við störf sín. Eitt sinn bar gest að garði í Hellnaseli. Ætlaði sá aö hitta Eyjólf Bjamason. Datt hon- um í hug að Eyjólfur væri staddur í f járhúsum og gekk þangað. Brá hon- um nokkuð við að heyra þar hörku rifrildi og þekkti ekki röddina, en blöskraði hávaðinn og orðaflóðið. Þótti gestinum Eyjólfur seinn til svara ef þessum flaumi var beint að honum. Opnaði hann því dyrnar og Ieit inn. Stóð þá bóndi í garðanum og lék af mikilli innlifun fyrir sauöi sína. Fyrsta leikritið sem ég hef spum- ir af að hafi verið sett á svið var „Happið”, sem leikið var í heima- húsum 1918 eða 1919.1924 var byggt þinghúsið á Hólmavaði og batnaði þá mjög aðstaöa til samkomuhalds.” „Hann Halldór, só sem leikur Max, hann er sko alveg met." Halldór Skarphóðinsson i hlut- verki sínu. Síðan telur Jóhanna upp nokkur þau leikrit, sem Aðaldælingar hafa sett á sviö, en í lok greinar sinnar segir hún: „Eg gleðst yfir því aö nú hafa ungmennafélagar góða aöstöðu til starfsemi sinnar og óska þeim góðs gengis og vinnugleði." Meðfæddir hæfiieikar Það er Einar Þorbergur sem setti ,,Svallarann” á svið með Aðaldæl- ingum. Áhugi hans fyrir leiklist vaknaöi snemma og era mestar líkur á að hann sé meðfæddur, að því er segir í áöurnefndri leikskrá. Einar er Reykvíkingur að upplagi og þar lauk hann leiklistarprófi 1970 og kennara- prófi ári síöar. Eftir það lá leiðin til Fáskrúösfjaröar og síðar til Borgar- fjarðar eystri. Á báðum þessum stöð- um starfaði Einar með leiklistar- áhugafólki og það hefur hann einnig gert svikalaust eftir komuna til Húsavíkur 1978. Þar hefur hann bæði leikið og stjómað uppfærslum með Leikfélagi Húsavíkur, þar sem upp- færslan á „Fiðlaranum á þakinu” er eftirminnilegust. „Saklausi svallar- inn” er 17. verkið sem Einar leik- stýrir. „Þar hefur ekki verið auðvelt verk fyrir Einar að leikstýra okkur, því aö viö erum öll aö stíga okkar fyrstu skref á leiksviði. En hann hefur sýnt okkur mikla þolinmæöi og leiöbeint okkur vel. Ég vona bara að við getum sýnt einhvern árangur af starfi hans,” sagði Gunnlaugur. Misskilningur á misskilning ofan „Saklausi svallarinn” er farsi, sem byggist á misskilningi á mis- skilning ofan, eins og títt er um góða farsa, ekki síst þá sem kenndir eru við Arnold og Bach. Leikurinn gerist á heimili Júlíusar Seibold verk- smiðjueiganda sem leikinn er af Vil- hjálmi Jónssyni. Félaga hans, Max Steeglits, leikur Halldór Skarphéð- ingsson og um þá félaga snýst allur misskilningurinn og gamanið. Sér- staklega gefur hlutverk Halldórs honum tækifæri til að kitla hlátur- taugar áhorfenda, enda tókst honum það bærilega á sýningunni sem ég sá. Snaggaralegur strákur sat við hlið- ina á mér á sýningunni. — Ert þú búinn að sjá leikritið áður? spurði hann. — Nei, svaraði ég. — Þá áttu mikið eftir því að það er alveg ofsalega skemmtilegt. Eg er búinn að sjá þaö einu sinni áður og ég er alveg til með að sjá það enn oftar, sagðisástutti. — Hvaða leikari finnst þér nú skemmtilegastur? spurðiég. — Það er hann Halldór sem leikur Max. Hann er sko alveg met, svaraöi strákur og upptendraðlst allur við til- hugsunina. Og þar meö hófst sýning- in. Auk þeirra Vilhjálms og Halldórs leika í sýningunni þau Hanna Guðna- dóttir, Gígja Þórarinsdóttir, Sigríður Hermóðsdóttir, Jónas Vilhjálmsson, Gunnlaugur Snorrason, Ásdís Þóris- dóttir, Bergljót Benediktsdóttir, Hólmfríður Bjartmarsdóttir og Gunnlaugur Ámason. Baldur Kristjánsson og Gunnhildur Ingólfs- dóttir gerðu leikmyndina. Guðrún Sigurðardóttir og Vera Aðalbjörns- dóttir sáu um leikbúninga og Stefán Kjartansson um lýsingu. „Svallarinn” hefur verið sýndur í tvígang í Ýdölum og einnig í Skjól- brekku og Skúlagarði. Á öllum sýn- ingum hefur verið húsfyllir. Næstu sýningar verða á Dalvík í dag. -GS/Akureyri Áhorfcndur skemmtu sór konunglega.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.