Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.1983, Blaðsíða 4

DV. MANUDAGUR10. OKTOBER1983.
Fjöldl manns settist niður með veitingar sem nemendur, kennarar og foreldrar
báru fram í sameiningu. DV-myndir: Bjarnleifnr.
„Við erum ekki klsddir svona venjulega í Fellaskóla, ef þú heldur það manni minn, bara á hausthátíðinni,” g«tu
þessir f öngulegu strákar hafa sagt við ljósmyndarann.
HÚLLUMHÆ
í FELLASKÓLA
og skrautlegar „múnderingar” settu
svip á gönguna og einnig ormurinn
langi, sem nemendur höföu búiö til. Á
skólalóöinni var dúndrandi músík, þar
sem spilaöi hljómsveitin Centaur.
Tombóla var í gangi og boltaspil.
E>egar inn var komið gátu gestir valiö
um kvikmyndasýningu, diskótek í
Fellahelli eöa kaffisopa og vöfflur með
rjóma. Foreldrar tóku þátt í vöfflu-
bakstri meö nemendum og kennurum.
Hvert sem litið var, í öllum homum,
var fjöldi fólks þegar viö litum inn í
Fellaskólann á laugardaginn. Þarna
voru afar og ömmur, pabbar og
mömmur og krakkar, ja, líklega frá
eins árs aldri og upp úr. Sem sagt, fólk
á öllum aldri og virtust allir hafa mikla
ánægju af þessu samstarfi.
-ÞG.
mm
il n
m
m 11 IV tt
K ISS w Jk* * ■
I fyrradag fór fram hausthátíö í
Fellaskóla í Breiöholtinu. Mikill undir-
búningur var fyrir þessa hátíð hjá
nemendum og kennurum skólans og
einnig foreldrum. Krakkarnir fengu
gömul föt aö heiman, teiknaö var og
málaö í skólanum en hver ár.gangur
fékk ákveönum lit „úthlutaö”, sex ára
krakkarnir voru allir í rauða litnum, til
dæmis. A föstudag var kennsla felld
niöur í skóianum aö sögn Arnfinns
Jónssonar skólastjóra og allir föndr-
uöu. Eldri nemendur gengu á milli
bekkjadeilda og hjálpuðu þeim yngri.
Húllumhæiö hófst meö fjölmennri
skrúögöngu þar sem afrakstur for-
vinnunnar í skólanum kom í ljós.
Nokkrir þátttakendur úr leikhópnum
Svart og sykurlaust tóku þátt í göng-
unni með nemendunum. Fánar, hattar
Jólaóratoría Schiitz:
Fyrst flutt á Akureyri
Vegna frétta um verkefni Pólýfón-
kórsins á nýju starfsári, þar sem
sagt er að Jólaóratoría Heinrich
Schútz veröi frumflutt í vetur, hefur
Passíukórinn á Akureyri sent frá sér
eftirfarandi: „Fimmtudaginn 15.
desember 1977 var Jólaóratoría
Heinrich Schútz frumflutt í Akureyr-
arkirkju. Flytjendur voru auk
Passíukórsins á Akureyri, hljóm-
sveit Tónlistarskólans, ásamt kenn-
urum, og einsöngvararnir Lilja Hall-
grímsdóttir, Jón Hlöðver Áskelsson
og Sigurður Demetz, stjómandi var
RoarKvam.”
JBH/Akureyri.
Svo mælir Svarthöfði ? Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
Sjónvarpsferðalög til Sameinuðu þjóðanna í New York
Þegar maöur kemur til Banda-
ríkjanna heyrist fljótt á almenningi
þar í landi, að hann veit ekki alltof
mikið um Sameinuöu þjóöirnar.
Samt hefur þessi málfundasalur
þjóðanna staðið lengi á bakka
Austurár í New York og fréttir hafa
veriö töluverðar af margvíslegu
starfi stofnana Sameinuðu þjóðanna
frá byrjun. En Amerikumenn virðast
hafa gleymt Sameinuöu þjóðunum
og láta sig litlu skipta hvað þar fer
fram. Nú nýverið gerðist það aö
utanrikisráöherra Sovétríkjanna
taldi sér ekki fært að sækja þing
Sameinuðu þjóðanna vegna þess aö
honum var gert aö lenda á herflug-
velli ef hann kæmi. Ráðherrann
fyrtist við, enda mun honum hafa
þótt ótryggur lendingarstaðurinn
eftir reynsluna af atvikinu yfir
Japanshafi, þar sem í ljós kom að
hinir miklu stríðsjálkar friðarins í
austurvegi sáu ekki annað ráö vænna
en drepa hátt á þriöja hundrað
manns í örygglsskynl.
Sameinuðu þjóðimar eru stofnun
sem sprettur upp úr heimsstyrjöld.
Hlutverk hennar er byggt á draumi
manna i orrustum um eilífan frið.
Þjóðabandalagið var lika sett á stofn
til að tryggja eilifan frið. Hljótt hefur
veriö um þá stofnun síöan i byrjun
september 1939. En vegna þess að
stjórnmálamönnum i dag finnst
nauðsynlegt að halda uppi samtölum
sín í milli hafa Sameinuöu þjóðimar
lifað lengur en völd þeiria og áhrif
segja til um. Þær hafa lifað sjálfar
sig, ef svo má að orði komast. Sam-
tökin halda áfram, neitunarvaldi er
beitt í öryggisráðinu, en enginn
hlustar lengur á slíkar æfingar nema
fréttastofur i einstöku sveitamanna-
ríkjum. t Ameríku er aldrei minnst á
störf og niðurstöður S.Þ. og deilda
þeirra í fréttum, enda er litið svo á
þar í landi að drýgra sé til lesturs að
fletta simaskránum.
Hér á landi hafa menn verið að
reyna að halda uppi einhverri alvöra
í kringum störf Sameinuðu
þjóðanna, löngu eftir að þær eru
orðnar að dauðri stofnun. Héðan fer
fjöldi þingmanna og gæðinga ár
hvert til að horfa á sjónvarp í New
York og éta grænmeti í „deli”-búð-
um undlr því yfirskini að þeir sitji á
þingi Sameinuðu þjóðanna. Hlnir
raunverulegu ráðamenn þar era full-
trúar tveggja þjóða, sem hafa í raun
lítinn áhuga á að talast við. Þessar
tvær þjóðir takast hins vegar á um
einstakiinga i trúnaðarstöðum hjá
Sameinuðu þjóðunum, og fulltrúum
þriðja heimsins hefur fjölgað svo á
liðnum áratugum, að í raun ráða þeir
með atkvæðum sinum hverju fram
fer á þinginu. Það þýðlr að tveir hinir
stóru talast við í gegnum málpipur
aðila, sem koma frá þjóðlöndum sem
byggja veg sinn og afkomu á lánum,
gjafakoral og vopnasendingum frá
þessum tveimur herrum.
Fulltrúarair eru því gagnslausir og
valdalausir kjaftaskar, sem enginn
lifandi maður nennir að hlusta á
lengur. Hins vegar halda islensk
stjóravöld að á samkundum S.Þ. sé
verið að ráða fram úr mikilsverðum
málum. Þess vegna verður að senda
þangað stóran hóp þingmanna, eða
menn sem þurfa sárabætur. Verk
þeirra er að láta fara sem minnst
fyrir sér, enda eru velflestir þeirra
hvorki læsir eða skrifandi á annað en
islensku. Aftur á móti er margt um
góða sjónvarpsættl í Ameríku og
„late movies” og við það una hinir
vlrðulegu sendifulitrúar með konum
sínum. Þessi skripaleikur ætlar ekki
að taka enda og mun halda áfram
meðan þing S.þ. eru haldin. Nú eru
komnar upp hugmyndir um að flytja
starfseml Sameinuðu þjóðanna til
Moskvu. Bandaríkjastjóra segist
ekki skyld að borga stórfé til að
tryggja öryggi fulltrúa frá þriðja
heiminum, sem koma frá mls-
munandi alvarlegum byltingum í
heimalandinu með hugsanlega laun-
morðingja á hælunum. Þeir telja
eðlilegt að þesslr aðilar njóti friðar
og veradar hjá vinum sínum í
Moskvu.
Sameinuðu þjóðirnar voru hug-
mynd hermanna, sem viidu frið. Nú
er búið að drepa þessa hugmynd af
nýjum kynslóðum, sem gamna sér
við stríðsvoðann í hverju heims-
horai. Ljóst er að menn eru hættir að
geta talað saman, og þá er ekkert
annað eftir en munda vopnin, þótt
fulltrúum okkar kunni að þykja sárt
að missa af „deli”-búðunum í New
York og friu ferðalagi til útlanda.
Svarthöfði.