Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.1983, Síða 20

20
DV. MÁNUDAGUR10. OKTÖBER1983.
Mezzo í hörkuformi
Öðru hvoru hafa borist til landsins
fregnir af velgengni Mezzoforte í Bret-
landi og á meginlandinu. Fimmmenn-
ingarnir hafa nú dvaliö í nokkra mán-
uöi ytra og leikið fyrir útlendinga, að
því aö manni virðist meö nokkrum
árangri. Nægir aö nefna velgengni
Garden Party (Sprett úr spori) á vin-
sældalistum síöastliöiö vor, góöa aö-
sókn aö hljómleikum og nú nýveriö boð
um aö leika á hinu fræga djassfestivaU
í Montreaux. En nákvæmlega hvaö.
þaö hefur veriö sem Mezzoforte hefur
fært fram ytra hefur okkur veriö
ókunnugt um. Nú hafa strákarnir og
Steinar bætt úr þeirri óvissu og gefið út
hljómleikaplötuna SprelUifandi sem
geymir efni frá hljómleUcum Mezzo-
forte í Dominion i Lundúnum 30. júni í
sumar. Á konsertinn mættu um 2000
manns auk gagnrýnenda blaöa sem
gáfu Mezzo góöa einkunn. SprelUifandi
er einungis gefin út á Islandi i þeim til-
gangi aö leyfa landanum aö fýlgjast
með. Er ástæöa tU aö þakka aðstand-
endum hugulsemina.
A kynningarblaöi sem plötunni
fylgdi er þess getiö aö reynt hafi veriö
„eftir fremsta megni aö halda í and-
ann sem ríkti meöal strákanna í hljóm-
sveitinni á meðan tónleikarnir stóðu”
og platan „geymir nánast hljómleika-
dagskrá Mezzoforte eins og hún var í
Bretlandstúmum”.
Flest lögin eru gamalkunn þótt nöfn
þeirra hljómi ankannalega í eyrum í
enskri útgáfu. Platan hefst á tilkomu-
mikUU kynningu og á fyrri hUðinni
fylgja síöan fjögur lög; Danger/High
Voltage, Gazing At The Clouds, Early
Autumn (TUhugaUf í gamla bænum)
og nýtt lag sem heitir The Venue.
Seinni hliðin hefst á Midnight Express,
þá kemur hitlagiö Garden Party, því
næst djammútfærsla Fyrsta paragrafs
af plötunni 4 (hér undir nafninu Sur-
prise Surprise) og loks nýtt lag, Blue
Ice.
Þaö fer ekki á miUi mála aö Mezzo-
forte er í hörkuformi og á sviöi eru þeir
öryggið uppmálaö. Hvergi veikan
hlekk aö finna. Eg sé ekki ástæðu til aö
nefna einn þeirra öörum fremur því
allir standa sig framúrskarandi. Um
lagavalið er ekki ástæða tU aö deUa.
Hins vegar vil ég nefna aö rólegu lögin
eru aö minu mati i þaö lengsta og
endurtekningar ganga fuUlangt.
Upptakan er vel úr garöi gerö þótt viö-
vaningur á borð viö mig eigi erfitt meö
aö fella stóradóm á þeim vettvangi.
Áheyrendur eru fremur rólegir,
kannski um of. Kynninum tókst þó að
fá þá í byrjun tU aö reka upp öskur en
síðan varla söguna meir fyrr en
Garden Party hljómaöi. Ekki einu
sinni kröftugar trommusólóar Gulla
náöu aö kveikja verulega í þeim. Þetta
er kannski eölUegt þar sem Mezzoforte
er vissulega enn framandi hljómsveit í
hugum breskra þótt þeir hafi átt eitt
hitlag á lista. Hljómsveitin er enn að
vinna sér sess. Og vonandi kom stór
hluti áheyrenda bara til aö hlusta á
góða og vandaða tónlist í staö þess aö
láta eins og fífl eins og oft vUl bregða
viö á tónleikum.
SpreUlifandi er gott innlegg í um-
ræöuna um hvort Mezzoforte hafi í
rauninni einhverja möguleika ytra.
Hún staöfestir bjartsýnisspár en nýja
stúdíóplatan sem væntanleg er fyrir
jólin hefur samt meira að segja. Að
mínu mati ber SprelUifandi þess glöggt
vitni aö strákarnir í Mezzoforte eru á
réttrileiö. -TT,
NINA HAGEN - ANGSTLOS:
Ætlar diskófönkið
IPAUL YOUNG - NO PARLEZ!
Söngvarí er fæddnrl
Meöan bresk ungmenni kepptust viö
aö raka af sér hárlubbann og bregða
sér í pönkgallann fyrir nokkrum árum
hlustaöi Paul Young á Otis gamla
Redding og lét sér fátt um finnast sýsl
jafnaldranna. Nú síöustu vikurnar
hefur PáU þessi skotist upp á stjömu-
himininn og getur sumpart þakkað þaö
Otis og öðrum meisturum soul-tónlist-
arinnar; lagiö sem fleytti Paul Young
aUa leiö upp í efsta sæti breska listans
samiö af Marvin Gaye, Wherever I
Lay My Hat (That’s My Home) og á
breiðskífunni, No Parlez!, vottar Paul
ýmsum öðrum sólkóngum virðingu
sína.
Paul Young er að sönnu nýstimi í
poppinu en hann á engu aö siður lang-
an feril aö baki og býsna mislukkaðan.
Hann fór einlægt á skjön viö tíðarand-
ann, hlýddi á soul-tónlist á pönktímum,
þræddi hljómleikasali með hljómsveit-
um sínum þegar fínt þótti aö leika i
klúbbum og heimtaöi ósvikin hljóöfæri
þegar svuntuþeysaæöiö var í hámarki.
En þrátt fyrir takmarkaöa aðdáun
hlustenda var ekki um aö viUast: Paul
Young var meö raddböndin á sínum
staö og þau i finu formi. Raunar hafa
ýmsir haft á oröi að raunverulegir
söngvarar í popparastétt séu ákaflega
fáir; fínir túlkendur í söng hafi ein-
hverra hluta vegna ekki náö eyrum
fjöldans.
Paul Young er fyrst og fremst góður
túlkandi eins og gleggst kemur fram í
laginu Wherever I Lay My Hat þar
sem hann lifir sig ótrúlega vel inn í
textann og kemur þannig tdfinning-
unni ríkulega tU skila. Þaö er þessi fá-
gæti hæfileiki sem hefur gert Paul
Young aö því nafni sem hann nú er, aö
túlka og tjá i söng tilfinningar sem
áheyrandanum sýnast vera ósviknar.
Ef til viU er þaö þetta sem soul-tónlist-
in snýst einmitt um í víðustu merkingu
orðsins.
A þessari fyrstu sólóplötu Paul
Young er að finna allmörg lög gömlu
sóUcónganna, flest þeirra þó lítt kunn,
en aukinheldur eigin lög Páls og þau
blandast glettUega vel saman við hin.
Einnig er hér að finna meistarastykki
rokksveitarinnar sálugu Joy Division,
Love WiU Tear Us Apart, og kunna að-
dáendur hennar PáU víst Utlar þakkir
fyrir uppátækið enda lagiö nánast
helgigripur í þeirra augum. Ekki þar
fyrir: Paul Young fer vel með þetta
sérstakalag,
Þó Paul Young fari að sjálfsögöu
með aðalhlutverkið á plötu sinni
verður ekki undan því skotist að hrósa
meðreiðarsveinunum í hljómsveitinni,
sem kallar sig ekki ófínna nafni en kon-
ungsfjölskyldan. Þar vekur sérstaka
aðdáun bassaleikur Pino Paladino sem
er í þann veginn að verða helsta vöru-
merki Paul Young. Utsetningar eru
einnegin glúrnar og dálítiö gamaldags
eins og vera ber í þessari tónUst.
Sem sagt: frábær söngvari meö at-
hygUsveröa plötu.
-Gsal.
KC AND THE SUNSHINE BAND - ALLIN A NIGHT’S WORK
MEZZOFORTE - SPRELLLIFANDI
að bjarga Ninu?
Þegar austur-þýska furöufyrirbærið
Nina Hagen sendi frá sér plötuna Nun-
sexmonkrock í fyrra gaf ég hana
endanlega upp á bátinn. Sannast sagna
hafði mér aldrei líkað vel viö Ninu, þaö
er aö segja tónlist hennar aö sjálfsögðu,
svo ruglingsleg sem hún nú var. Engú
aö síður mátti glöggt greina aö Nina
heföi til að bera mikla sönghæfUeika en
beiting þessara sömu hæfUeika var
sorgleg að mínu mati. (Fyrir þá sem
Utiö vita um Ninu má geta þess að hún
er lærö óperusöngkona.) Sem sagt;
Nina Hagen var falUn stjama í mínum
huga.
Þegar Nina Hagen sendir frá sér
plötuna Angstlos nú á haustdögum
bregður svo viö að nýir tónar heyrast
frá stúlkunni, tónar sem áöur heföu
verið óhugsandi. Á síöasta ári Qutti
Nina vestur til Bandaríkjanna og hefur
hreiðrað um sig i Hollywood aö góöra
manna siö. Og þaö sem meira er, hún
hefur heUt sér út i amerískt diskófönk,
hvorki meira né minna. Sá sem er
Uklegast ábyrgur fyrir þessum sinna-
skiptum er enginn annar en Giorgio
Moroder en hann, ásamt Keith Forsey
(sem ég kann lítil deiU á), pródúserar
Angstlos. Moroder þarf vart aö kynna.
Hann er frægastur fyrir aö vinna meö
diskóstjörnum á borö við Donnu
Summar. Og fyrir þá sem finnst slíkt
Utiö afrek má nefna aö hann samdi tón-
Ustina viö kvikmyndimar Midnight
Express og Cat People (þar á meðal
titiUagið sem Bowie gerði svo góð
skil).
Moroder (og Forsey) hefur þannig
haft góö áhrif á Ninu. Honum hefur
tekist aö koma sæmilegu skipulagi á
tóhUst hennar sem fyrir vikiö er mun
áheyrilegri en áöur var. Aðferðin er í
sjálfu sér einföld; grunnurinn er
lagöur meö diskófönktakti og trommu-
heila í fararbroddi og síðan fær Nina
að spinna vefinn í kringum þungan og
áleitinn ryþmann. Sem nærri má geta
veröa lögin vel danshæf og nú geta aUir
dansaö meö en ekki aðeins útfríkaður
tötralýöur eins og áöur.
Angstlos hefst á laginu New York
sem minnir óneitanlega á nýjustu
plötu Spliff (gömlu félaga Ninu),
HerzUchen Gluckwunsch. Þótt sú
plata hafi aö mínu mati markað
nokkra afturför hjá Spliff er um
framfór aö ræða hjá Ninu. önnur tvö
lög vil ég nefna; Zarah (þar sem stefiö
hljómar kunnuglega) og I Love Paul.
AUt góö danslög. I sumum lögum
öðrum má greina gamla takta.
Nina semur öll lögin í félagi viö
ýmsa, þar á meðal þá Karl Rucker,
bassa- og hljómborösleikara (sá eini
sem er meö frá Nunsexmonkrock) og
Steve Schiff, gítar- og hljómborðs-
leikara. Auk þeirra koma margir
hljóðfæraleikarar aðrir viö sögu.
Og svona í lokin; Nina kom þónokk-
uðáóvart.
-TT.
NINA HAGEN
FYRIR DISKÓTEKIN
Það var fýrir tíu árum að Harry
Wayne Casey, ööru nafni KC, stofnaði
hljómsveit er hann nefndi KC And The
Sunshine Band. Vinsældir létu standa á
sér en þegar hann ásamt Rick Finch
samdi Rock Your Baby, sem aö vísu
var ekki sungiö af honum, var fariö aö
gefa hljómsveit hans gaum. Þetta var
Nýjar
hljómplötur
á upphafsárum diskótónlistar og KC
And The Sunshine Band þótti strax
nokkuð liötæk á þeim vettvangi og lög
eins og Get Down Tonight, That’s The
Way I Like It og I’m Your Boogie Man
áttu greiöa leið inn á diskótekin og vin-
sældalista vestan hafs. Síöan hefur KC
af og tU komiö með lög er vinsæl hafa
oröið.
Nýjasta plata KC And The Sunshine
Band, sem ber nafniö AU In A Night’s
Work, er litið breytt frá fyrri plötum
hljómsveitarinnar, diskóiö er enn í
fyrirrúmi þótt vegur þeirrar tónUstar
hafi verið á hraöri niðurleið undan-
farin ár. Breytingin er helst fólgin í því
að þaö viröist sem KC sé orðinn einn
*
eftir í hljómsveitinni og notast aftur á
móti við heUing af vönum stúdíómúsí-
köntum sér tU aöstoðar. Engin upp-
talning er á plötuslíðri hver skipi The
Sunshine Band.
Lögrn á plötunni eru eins og áður
sagði flest gerö fyrir diskótekin og eru
þau nokkuö góö sem sUk og viss er ég
um að platan nýtur nokkurra vinsælda
á diskótekum borgarinnar, en tU hlust-
unar á öðrum vettvangi er AU In A
Night’s Work ósköp tilbreytingariítU
og renna lögin út í eitt diskósánd ef
undan eru skilin tvö lög, Don’t Run
(Come Back To Me), þar sem KC
syngur dúett meö Teri DeSario, en þaö
var einmitt KC er hjálpaöi henni að
komast upp á stjömuhimininn, og Are
You Feeling LUce Me. Bæði eru þetta
róleg lög og þægUeg aö hlusta á.
Eitt lag á plötunni hefur notiö nokk-
urra vmsælda aö undanfömu, er þaö
Give It Up, komst, aö því er ég held,
meira aö segja i fyrsta sæti breska vin-
sældaUstans. Ekki sker þaö sig neitt úr
heildinni, er aðeins auðgripin laglína,
endurtekin nógu oft tU aö stefið nái nú
örugglega til hlustandans.
AU In A Night’s Work er plata sem
aUir diskófrikaöú unglingar ættu aö
vera ánægöir meö en sem bitastæð tón-
Ustarsköpun er hún frekar lítUs virði.
-HK.