Dagblaðið Vísir - DV - 10.05.1984, Blaðsíða 35

MwrtiHfl nr smnfcrrrrMtATn ''tt
DV. FIMMTUDAGUR10. MAl 1984.
35
ULLW
„ Var hræði-
lega feimin”
— Anna Kristín Axelsdóttir
varaðeins4ára
er hún lék í maltauglýsingunni
„Amma, af hverju drekkurðu svona
mikið malt?” Þessa sakleysislegu
spurningu lítillar hnátu, Onnu
Kristínar Axelsdóttur, kannast allir ís-
lenskir sjónvarpsáhorfendur við. Slík
er einlægnin í rödd Önnu er hún segir
þessi orð í maltauglýsingunni.
Það var fyrir þremur árum sem
auglýsingin var tekin upp. Anna var þá
aðeins 4 ára að aldri. I sjálfu sér var
hún ekkert aö leika fyrir framan
myndavélina. Einlægnin er hennar
aðalsmerki.
„Jú, ég man ennþá vel er auglýsing-
in var tekin upp, ég var svo hræðilega
feimin,” sagði Anna er við heimsóttum
hana suður í Hafnarfjörö þar sem hún
býr ásamt foreldrum sínum og systkin-
um.
Hún var nýstigin upp úr tveggja
vikna veikindum, hafði fengið hettu-
sótt og flensuna margumtöluðu. Hún
er nýflutt til Hafnarfjarðar. Bjó áður á
Flateyri í eitt ár, þar áður átti hún
heima á Laugarnesveginum í Reykja-
vík.
Pollamir á Flateyri Iétu hana vita af
því að maltauglýsingin félli þeim vel í
geð. „Strákarnir höfðu það til siðs að
stríða okkur stelpunum með því aö
taka af okkur skólatöskurnar og henda
þeim útíbuskann.
Þegar kom aö mér höguöu þeir sér
ööruvísi. Þeir létu mína tösku vera.
Sögðu að auövitað mætti ekki snerta
þessa tösku, hvað þá henda henni, þvi
hún væri f ull af malti. ”
— Hvernig finnst þér sjálfri
auglýsingin vera? „Eg veit það ekki,
held samt að hún sé ágæt. En mér
finnst þó alltaf hálfasnalegt þegar ég
er að kíkja á maltið í lokin. öðrum
f innst það samt allt í lagi. ”
Foreldrar Onnu eru þau Sigurður
Axel Axelsson og Kolbrún Sandholt.
Hún er lík þeim báðum en sennilega
,,á” pabbinn örlítið „meira í henni”
eins og stundum er sagt.
En hvað gerir svo hnátan fyrir utan
það að vera í 7 ára bekk Lækjarskóla í
Hafnarf irði og leika í auglýsingu?
„Það er margt. Eg er stundum í snú
snú, þegar það er gott veður og svo
hjóla ég líka talsvert um.”
Og ekki má gleyma að minnast á
dúkkurnar hennar sex, þær fá sína um-
önnun. — Gefurðu þeim oft malt?
„Nei-iii”. Feimin var hún er hún svar-
aði þessu.
Um þaö hvort hún spyrði ömmu sína
oft að því hvort hún drykki malt, sagð-
ist hún ekki gera það. Svo kann samt
að verða í sumar. „Eg fer kannski í
sveit til afa og ömmu austur í Sog.” —
Ferðu þá bara ekki klyfjuð malti
austur? „Eg veit það ekki.” Og síðan
með bros á vör: „Það getur vel verið.”
-JGH
„Amma, afhverju drekkurðu svona
mikið mait?" Artna Kristín er nú
orðin 7 ára og varekkii vandræðum
með að setja brosið fræga upp fyrir
okkar. Hún bjó á Fiateyri í fyrra og
þá fékk hún svo sannarlega að vita
að drenghnokkarnir þar hefðu séð
auglýsinguna.

' {
fl : ; 1 1
1 -1
[ " ^ 'i
p-
| pg-:. ; 8
j s

Sveinn sýnir okkur hér eina mórauða í hópnum. Ærin sú hafði borið um
klukkustundu áður en við komum. Eins og sjá má á myndinni er sauðburður í
fullum gangi í Kópavoginum.
heiminn sunnudaginn 29. apríl. Falleg
lömboghraust.
— Nú minntist þú á það, Sveinn, aö
þú værir sennilega sá eini sem heföi
sungið sig inn í blikkiö. — Hvemig bar
þaðtil?
„Já, eftir að ég lauk prófi frá Hvann-
eyri var ég þar fjósameistari á skóla-
búinu í tvö ár. Þaðan lá leiðin síðan
norður í Bárðardal en eftir þaö fór ég
til ReykjavCkur.
Við vorum fjórir Arnesingarnir sem
tókum okkur þá til og stofnuöum kvart-
ett. Sungum víöa á skemmtunum.
Einn félagi minn í þessum kvartett var
að læra blikksmíöi og þannig kom
áhuginnáfaginu.”
Sveinn er alinn upp i sveit, austur i
Biskupstungum, á bænumStórafljóti.
— Búfræðin heOlaði en kom aldrei
neitt annað til greina?
„Nei, það gerði það ekki þá. Og ég
hafði áhuga á að gerast bóndi en f jár-
ráðin leyfðu það ekki. Maður átti enga
peninga til að ráðast í þaö."
— En ertu á leiðinni út í stórbúskap?
„Nei, þetta er ekki hugsað sem stór-
búskapur. Aðalatriðið er aö hafa
ánægjuna af þessu. Slátrum svona
fyrirokkursjálfa.”
Sveinn státrar ongu
Tengdasynimir hlógu við þessi orð
kappans. „Sveínn slátrar engu, vertu
viss,” skaut Jón að okkur. Og Burkni
bættivið: „Við verðum orðnir stærstu
f járbændur á Islandi innan skamms.”
Sennilega hafa tengdasynimir nokk-
uð til síns máls. Skjáturnar eru orðnar
hændar að húsbændunum. Þær eru
enda vel aldar, fá gott hey, lýsi og úr-
valskornabrauð í ábæti. Og frekar em
þær á brauðið. Þeim finnst það gott þó
það sé ekki með ofanáleggi.
Eitt er það sem blikkarinn og fjár-
bóndinn er þekktur fyrir. Hann ku
eiga Iftt með að setja saman visur.
„Nei, blessaöur vertu. Eg hef nú
hingað til ekki talið mig til skálda. En
þó hef ég sett talsvert saman.” „Það
eru til heilu stæðumar heima hjá
honum,” bætti Jón Ingi við.
Við ljúkum þessu með þvi að birta
hér vísu er Sveinn setti saman i skyndi
vegnaviðtalsins.
„Ungurdýrumunni
allvelstörfinkunni
búskap bjó mig undir
bjartar æskustundir.
Orlög ýmsu breyta
annarsvarðaðleita
blikk ég síðan beygði
bernskuþrána heygöi.”
Segir þessi vísa ekki allt sem þarf að
segja um fristundabóndann Svein A.
Sæmundsson. -JGH.
'''x
Anna á alls sex dúkkur. Hér er hún með eina þeirra i fanginu. Ekki
annað að sjá en dúkkan sú kunni vel við maltextraktið.
DV-myndir Loftur.