Dagblaðið Vísir - DV - 17.07.1985, Blaðsíða 13

DV. MIÐVHÍUDAGUR17. JULI1985.
13
MATTHÍAS RÁÐHERRA OC
MÁLEFNIRAFEINDAVIRKJA
Með reglugerð frá 25. ágúst 1981
voru sameinaðar tvær iðngreinar í
eina eftir miklar og ítarlegar um-
ræðu. Það var útvarpsvirkjun og
skriftvélavirkjun ásamt með sím-
virkjun, en símvirkjun taldist ekki
til löggiltra iðngreina. Nú er þetta
allt saman rafeindavirkjun. Aðalfor-
sendur fyrir sameiningu rafeinda-
virkja í einu félagi er hin hraöa
tækniþróun og örtölvubyltingin — og
sú mikla nauðsyn, sem því fylgir, á
að eftirmenntun og símenntun sé í
góöu lagi. Við þessu hafa sveina- og
meistarafélögin brugðist með stofn-
un eftirmenntunarsjóðs, en því mið-
ur liggur eftir í þessu efni hlutur
tveggja þriðjunga stéttarinnar, þ.e.
hlutur rafeindavirkja hjá ríkinu.
Unnið að sameiningu
stéttarinnar
Rafeindavirkjar hjá Pósti og síma
hafa flestir gengið i Sveinafélag raf-
eindavirkja og hefur ötullega verið
unnið í aö fá ríkið til samninga um
framkvæmd sameiningar stéttarinn-
ar. Otal bréf hafa verið skrifuð til
póst- og símamálastjóra og ráöherra
og einnig gengið á fund þeirra. Ekki
hafa þeir virt starfsmenn sína viðlits
auk þess sem við höfum heyrt því
fleygt að við værum taldir „óábyrg-
ir starfskraftar”. Þessir rafeinda-
vírkjar hafa unníð allan sinn starfs-
tíma, margir 20 til 30 ár, hjá Pósti og
síma. Tilbúnir í viðgerðir og vinnu
hvenær sem þörf er á. Allt sem við
förum fram á er að við okkur veröi
talað svo úrlausn fáist á okkar mál-
um.
Ráðherra og yfirmaður Pósts og
síma þurfa ekki aö láta sér detta í
hug að við stefnum starfsemi hjá ríki
endilega í upplausn, t.d. með verk-
föllum og öðru sliku. Frá þessum
málum yrði auðvitaö gengið t.d.
svipað og hjá Rafveitunum og aðilar
hafa skyldum að gegna hvor við
annan eftir sem áður. Ekki er ég
samt bjartsýnn á stöðu mála nú eftir
að hafa heyrt haft eftir samgönguráð-
herra, Matthíasi Bjarnasyni, í út-
varpi 1.7. ’85 aö hann ætli ekki „að
taka þátt í að létta undir meö þessum
mönnum að kljúfa sig út úr Félagi
íslenskra símamanna” (les: samein-
ast í einu stéttarfélagi). Sýnist mér
aö Matthías og póst- og símamála-
stjóri hlusti aðeins á annan aðila að
málinu þ.e.a.s. BSRB og FIS.
BSRB og FIS vilja eðhlega halda
öllum sínum félögum, en auðvitað er
alltof langt gengið þegar farið er að
beita alls konar þvingunum og bola-
brögðum.
Hvaö póst- og símamálastjóra
varðar held ég að hann telji að
þagnarskyldusjónarmiðin setji niður
ef rafeindavirkjar eru ekki í FlS.
Þetta er óþörf hræðsla því þessi
atriði er auðvelt að festa t.d. í reglu-
gerð um f jarskipti. Matthías Bjama-
son sem víða hefur komiö við um
ævina hefur ekki verið sakaður um
brotthlaup þó hann hafi farið milli
starfa og e.t.v. félaga, enda væri það
fráleitt. Hann getur því varla sakað
okkur um klofning þó við teljum okk-
ur eiga heima í Sveinafélagi raf-
eindavirkja frekar en í FlS eftir að
Kjallarinn
ÞÓRARINN
ÓLAFSSON
SVÆÐISUMSJÓNARMAÐUR
PÓSTS OG
SÍMA Á HÚSAVÍK.
aöstæöur hafa gjörbreyst. Og ekki
leysir hann málið með því aö hlusta
bara á annan aðilann; það ætti hann
vel að vita, alþingismaðurinn sjálf-
ur.
Fjöldi rafeindavirkja
hótar að segja upp
Nú er svo komið eftir allar þessar
bréfaskriftir og viðtöl, sem því
miður hafa engu skilað, að stór hóp-
ur rafeindavirkja hefur sent aðvörun
um uppsögn 1. okt. Er þetta gert til
aö auka þrýsting á að menn fari nú
að tala saman. Ef þetta ber engan
árangur stefnir í að stór hópur raf-
eindavirkja hverfi frá Pósti og síma
og líklega fleiri ríkisstofnunum svo
sem Sjónvarpi og Otvarpi. Þetta
hlýtur að valda erfiðleikum í rekstri
þessara stofnana og mikil er ábyrgð
þeirra sem ekki viöurkenna rétt raf-
eindavirkja, eins og annara þegna
þessa lands, til aö ráða sínum mál-
um. Von mín er að víðsýni ráði ferð
eins og oft í okkar sögu, menn setjist
niður, ræðist við, semji og leysi
vandamálin. Oft verða ráðamenn að
brjóta odd af oflæti sínu til þess að
leysa hnúta og teljast þá menn að
meiri. Þórarinn Ölafsson.
Tvær ungar kennslukonur hafa
fengið leyfi til þess aö reka skóla í
Reykjavík og fer þar fram kennsla
þriggja efstu bekkja grunnskóla, en
jafnframt ýmis önnur kennsla sem
ekki er skylt að láta fara fram í
reglulegum grunnskólum. Skóla-
gjöld verða um 3.500 krónur é
mánuði. Reykjavíkurborg hefui
léð húsnæði í gamla Miðbæjar
barnaskólanum og samkvæmt lands
lögum greiöast kennaralaun ai
mestu úr rikissjóöi. Ýmsir aðilai
hafa rekiö einkaskóla i landinu i
svipaöan hátt, — fer þar mest fyrh
Samvinnuskólanum í Bifröst o(
Verslunarskóla Islands.
Nú hefði mátt ætla að kennara-
samtökin í landinu fögnuðu þessari
nýbreytni. En það er eitthvaö annað.
Allir burtreiðarriddarar kennara-
samtakanna hafa farið í herklæðin
og eru mættir og byrjaðir árásirnar
á þennan nýja skóla. Jafnframt hafa
vinstrimenn skorið upp herör gegn
skólanum og tina allt til.
Djöflagangurinn er slíkur að það
er eðlilegt að menn spyrji sjálfa sig:
Við hvað eru þessir menn eiginlega
hræddir? Hvaða hræðilegi sannleik-
ur má ekki koma í ljós?
Reynslan af
verkföllunum
En standa kennarar fjarskalega
vel að vígi? Hefur kennsla þeirra
reynst þannig að óeðlilegt sé að
menn vilji leita annaö með kennslu
fyrir börn sin?
I vetur voru kennarar í verkföllum
og féll niður kennsla frá þremur vik-
um í allt að tvo mánuði. Þrátt fyrir
þaö var hægt að halda próf á svo til
sama tíma og prófa í svipuðu náms-
efni, meira að segja svo að stúdents-
próf voru haldin og brottfararpróf án
þess að slaka þyrfti á kröfum. Með
öðrum orðum: Það skipti nemendur
sáralitlu að missajaf þessari kennslu.
Það voru síöur en svo fleiri sem
féllu í vor en í fyrra. Lærdómurinn er
sá einn að líklega má kenna náms-
efniö á mun skemmri tima og stytta
þannig skólaárið og gefa börnum og
unglingum meiri möguleika til þess
að vinna fyrir sér á námstimanum.
Það myndi aftur minnka fjárþörf
þeirra sjóða sem ætlað er að lána
blönkum nemendum og síðan mætti
lækka skatta.
Jafnframt gætu kennarar unnið í
sumarleyfum skólanna og drýgt
þannig tekjur sínar. Sem sagt ágóði
fyrir alla.
Kjallarinn
engin hætta er á slíku — að ég tali
nú ekki um þá foreldra sem fengu
börnin bókarlaus heim af því að
kennarar höfðu stolið bókunum af
börnunum í byrjun verkfalls.
Hjálparkennslan
Kennarar hafa á orði að með því að
taka skólagjöld sé verið að gera upp
á milli ríkra manna bama og fá-
■ tækra. Þetta er mikill misskilningur
og vekur efasemdir um hæfni við-
komandi kennara til þess að annast
uppfræðslu í landinu. Það vita allir
aö börn hafa mismunandi aðstööu.
Börn Heimis Pálssonar og Kára
Þar fyrir utan hafa fjöldamargir
kennarar af því drjúgar tekjur að
kenna börnum í einkatímum og taka
hátt tímakaup, en vafalaust sann-
gjarnt. Og hvað kenna þessir kennar-
ar í aukatímunum? Þeir kenna ná-
kvæmlega það sama og verið er að
kenna í skólum landsins. Og gætu
foreldrar þeirra bama, sem þurfa
hjálparkennslunnar meö, ekki spurt:
Af hverju verðum við að greiða
svona mikið aukalega fyrir lög-
bundna kennslu? Eigum við e.t.v.
kröfu til endurgreiðslu úr hendi
þess kennara sem hafði reglulegu
kennsluna með höndum?
HARALDUR
BLÖNDAL
HÆSTARÉTTARLÖGMAÐUR
Hins vegar kom í ljós að töluvert
margir kennarar hikuöu ekki við að
brjóta landslög og var ósárt um að
níðast á nemendum sínum til þess að
ná fram markmiðum í kjaramálum
umfram aðra. Það er eðlilegt að for-
eldrar, sem urðu fyrir barðinu á slík-
um kennurum, vilji leita þangað sem
gH „Kennarar hafa á oröi aö meö því
^ aö taka skólagjöld sé verið að gera
upp á milli ríkra manna barna og
fátækra. Þetta er mikill misskiln-
ingur.
Amórssonar hafa betri aöstöðu til
náms vegna menntunar feðra sinna.
Þessa aöstöðu hafa ekki börn for-
eldra sem stunduðu ekki langskóla-
nám. Og er þá rangt af þeim for-
eldrum aö kaupa eða reyna að kaupa
sér þennan mismun? Sleppa t.d.
sólarlandaferð til þess aö búa bam
sitt sem best undir ævistarfið?
Og ég spyr: Hafa kennarasamtök-
in fjallaö um aukakennsluna — um
hvað valdi því að fjöldamörg börn
eru í sérskólum og stundakennslu
um allt land, jafnvel svo að stofnaðir
hafa verið sérstakir skólar (íslensku-
skóli Heimis Pálssonar t.a.m.) til
þess að annast þá kennslu sem ríkið
heldur uppi?
Hver greiðir
launin?
„Við erum ekki á móti einkaskól-
um — en við erum á móti ríkisrekn-
um einkaskólum” er sagt af hálfu
kennara.
Ég benti fyrr á aö bæði Samvinnu-
skóhnn og Verslunarskólinn eru
ríkisreknir einkaskólar. Laun kenn-
ara eru greidd úr ríkissjóði. Og af
hverju skyldi þetta vera? Það er ein-
faldlega vegna þess að ríkið greiðir
öll kennaralaun í landinu. Fjár til
þess að greiöa kennaralaunin er afl-
að með sköttum. Það mætti vitan-
lega afhenda foreldrum ávísun til
greiðslu námskostnaðar barna sinna
og væri eölilegra. En um slíka tillögu
hefur ekki náðst samstaða. Hins veg-
ar hafa allir alþingismenn verið
sammála um að það eigi ekki að
skipta foreldra máh hvar nám sé
stundað — lágmarkskennslulaun séu
ætíð greidd af ríkisins fé. Ekki er vit-
að tU þess að kennarasamtökin hafi
nokkru sinni f jallað um greiðslur úr
ríkissjóöi til fyrrnefndra skóla. Og
heldur ekki von.
Andstaðan við Tjarnarskólann er
vitanlega byggð á því einu að kenn-
arar og vinstrimenn óttast að reynsl-
an af skólastarfinu þar verði einka-
skólunum í hag.
Haraldur Blöndal
„En standa kennarar fjarskalega vel að vigi? Hefur kennsla þeirra reynst þannig að óeðlilegt só að menn vilji leita annað með kennslu
fvrir böm sín?"
Við hvað eru kennarar hræddir?