Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.1985, Qupperneq 1

SÍMI 270:
DAGBLAÐIЗVISIR
LAUGARDAGUR 21. SEPTEMBER 1985,
Hún Sigrún Valdimarsdóttir,
ættuð frá Hrísey og áöur kaup-
maður í Grensáskjöri, lagði af stað
í hjólreiðaferð um Bandaríkin.
Sigrún hefur skrifað okkur bréf —
og segir skemmtiiega frá
ævintýrum sínum og erfiöleikum.
Sennilega lagði hún af stað til þess
að komast að því hvort rétt væri
sem stundum er sagt aöheimurinn
sé litill. Samkvæmt bréfum
Sigrúnar má vel svo vera. Hún
hittir fyrir fólk sem er langt að
komið — og sjálf er hún aila leið
utanaflslandi.
Kannski er heimurinn lítill. En
hann getur verið erfiður. Og
stundum finnur maöur fyrir
heiminum í kálfunum og
sitjandanum. Það segir Sigrún aö
minnsta kosti.
Heimurinn litill? Manni dettur
það í hug, þegar Norodom
Sihanouk, prins frá Kampútseu, er
alit í einu mættur hér úti á Islandi
og finnst við skipta miklu í alþjóða-
pólitíkinni. Helgarblað DV birtir í
dag ítarlegt viðtal við prinsinn sem
hefur marga hildi háð í iífinu og
margt séð.
“if’H | ,£il hægri. NiðU!
't- innsr arinnar var því,
' iöi ,ldið um hlaupið
1 nr if *'leypt af meö
jePlýS-S'ÉFélna leiðin til ai
'ðu tómask^Wlkisins en skj
ðgjggÍyPHrs vegna blót
BP^^ihægri hendi hans e
Eöldum vinstri.
>er við anni
Ensslin
yfirvöld hafi aðeins
æyrnartæki Möllers
aó ariij
og bar,
iac < ui yfi, ld ncxau þvitaja«j|
morð
f&iSsr kynslóðar^^J^^HBH^amtöki
^yÚátffl^Bl^marasér þegar ljóst^r
^^Welsinu.^ir til að frelsa þá^fðjfig
leiðtogunum, Hoi-þúfur. Sttópi'fJíín( ,b ’
rhefðusönnunar.
um að baó j/alrti
*itlla8Hwr-
se-' H 7'öi aö þeirr
kffís rarmsoknir á púi
nnakka Baaders, að hii
skoti hefði verið hleypt a
sentimetra f jarlægð. Sé bí
ar það
Hoffmar jék. . Jf
w- irami s. 'f
IMöllergertt - i
:ir á hinn bc nn
margir urðu^frax ti
Bl^méms, eftir hungurverkfall og ý^ir fl<
tveimur árum síðan faruMt S|fiɧkfSLrnii
að liHslii iinilli 01.15 og 01.25
pgSrsérfræðingarnir voru spurðir
ír nfuTihvort mögulegt væri að þau hefðu ekki
r hefðu verii
un til þess að rekja í Meinhof henj
samtak^uia sem gula sögfrgað húi
laadeÆeinhjQfefMBk- en BBisicgt
111 oi«irí;5»a:ji|fffSÍ værRmysiu
Hi ffii, heHtaliMRTieina leiðin til aðlátist fyrr en um sexleytið um morgun-
i^Sjilvið trekari árásir hryöjuverka-inn var svarið „já”.
JBgtWir^pv^WBf manna væri að „fjarlægja” ieiðtogana Baader fannst ligg’—
fn^tiRð henni hefði sem þeir reyndu svo ákaft að fá lausa.mea augun ór,:r'
en aldrei varð úr því yfirvöldin voru því nauöbeygð til að<" ' n||j|í||l ■
láta rannsaka máliö í þaula ('<’
& mörg hundruð lögre1*1- fP’' *
m_. „ sérfræðingar' _ §£
Mðin
■ftskríða .v. ÆmgP''
ti st^g^PTnmTomst
:öðu að þaö eina semi
íuðu ogÉflpilltf Vr;:
'æri vl í •• ýA
'rengjœ íH urrfe ^
ianda®ý-J "ekliíX'l
Taisto Jalamo heitir finnskur rit-
höfundur og blaðamaður. Hann
iiefur feröast of veröld víða — farið
jum Afríku og Asíu, verið í Færeyj-
um og komið til Islands. Um daginn
’sendi hann okkur grein sem f jallar
um heimaslóðir hans, Suðaustur-
botn í Finnlandi. Jaiamo býr
reyndar í Stokkhólmi — og grein
hans fjallar um uppáhaldsverkfæri
Finna: hnífinn.
Greta Garbo varð áttræð á
miðvikudaginn var. Og hún hefur
rofið þá sjálfskipuðu einangrun
|sem hún hefur lifað í. 1927 veitti
og síðan
Ifðu samtök'

fcún blaðamanni viðtal
jekki söguna meir fyrr en í sumar
aó þekktur sænskur blaðamaður
hitti hana af tilviljun. Það gerðist í
jfjallaþorpi í Sviss. Og Garbo var
ielskuleg — hitti hann einum
þrisvar sinnum. I vikunni sagði
hann svo frá þessum fundum
sínum og hennar í sænska út-
varpinu. „Eg þjáist af heimþrá til
Svíþjóðar,” sagði Garbo. „En ég
þori ekki heim, ég óttast svo öll
lætin sem kynnu að verða.”
Hvers konar veseni skyldi konan
búast viö? Ekki gott að segja — en
eitt er víst: þaö verða engin læti
þegar Jónas Kristjánsson
mmm