Dagblaðið Vísir - DV - 01.02.1986, Blaðsíða 16

16
DV. LAUGARDAGUR1. FEBRÚAR1986.
i. „Réttið út hægri handlegg og segir eftir mer: AHAHAHA. Þaðer ^ Ari
okkspildan
Rokkspildan
Valgeír
visnavinur
Valgeir vísnavinur á Borginni
Erekki
sama hver svindlar?
„Rinnnnng-Halló, vinsældalistirás-
artvö. Já, má ég velja þrjú uppá-
haldslögin mín? Gerðu svo vel... “
„SVONA EINFALT ER’ÐA,“ aug-
íýsir Helgi Már á rásinni og klykkir
út með áskorun: „Vertu nú með.“
Og hvað gera menn þegar slík boð
bjóðast? Nú, auðvitað hringja.
Einu sinni, eins og Guðmundur
Hverjir skyldu ánnars vera þessir
hlustendur rásar tvö? Eru það ekki
allir sem hlusta daglega, vikulega,
mánaðarlega og ársfjórðungslega?
Eða heyrðu í stöðinni fyrsta útsend-
ingardaginn eins og Guðmundur
Jóns? Vitaskuld, og þar af leiðir að
öllum þessum hlustendum er frjálst
að hringja í vinsældalista hlust-
enda rásar tvö. Þetta er þeirra listi.
En héma stendur hnífurinn í
kúnni. Sumir hlustenda hringja
nefnilega oftar en aðrir, nokkrir
mörgum sinnum sama fimmtudag-
inn. Og alltaf halda viðkomandi fram
sama uppáhaldslaginu. Hemm,
hemm, eitthvað bogið við þetta.
Það hafa margar bráðskemmtileg-
ar sögur orðið til um þennan vin-
sældalista hlustendanna. öllum er
örugglega enn minnisstætt á árdög-
um rásarinnar þegar Duran-aðdá-
endur gerðu áhlaup og lögum hljóm-
sveitarinnar snjóaði inn á listann.
Þetta var snarlega stöðvað og í ljós
kom að plötusnúður unglinga-
skemmtistaðar hafði hvatt til þessar-
ar múgæsingar. Duranaðdáendur
reyndu svo annað áhlaup ekki alls
fyrir löngu en það uppþot var kæft
i fæðingu (að þessu sinni var plötu-
snúðurinn saklaus).
Samátak fjölskyldunnar
Þessi afglöp duranista verða hins
vegar að teljast minniháttar. Nú er
liðið tímabil í sögu þessa vinsælda-
lista sem minnst verður fyrir hreint
ótrúleg átök. Og hér voru það hlust-
endur í röðum útgefenda sem áttust
við. Mikið var líka í húfi, hver platan
af annarri kom út og samkeppnin
gífurleg um hylli kaupenda. Margir
sáu sér þvi þann kost vænstan að
reyna að auglýsa í gegnum vinsælda-
listann.
En til að koma lagi hátt á lista
þarf að hringja oft. Ymsar aðferðir
voru notaðar: Hljómsveit lofaði öðr-
um tónleikum í félagsmiðstöð ef
viðstaddir vildu vera svo vænir að
segja í síma rásarinnar að nýjasta lag
hljómsveitarinnar væri þeim kært.
Lagið náði efsta sæti.
Annar aðili, sem gaf út plötu, virkj-
aði hins vegar fjölskylduna og með
sameiginlegu átaki var lagi af plöt-
unni komið í efsta sæti.
Það segir kannski alla söguna að
þegar mest gekk á í síðari hluta
desembermánaðar voru ekki færri en
nítján íslensk lög á hlustendalistan-
um.
Hann hló, haha
Og hvað með það? segi ég. Þetta
kallast sjálfsbjargarviðleitni. Með
því að koma lagi á listann er tryggt
að það verði spilað, að minnsta kosti
einu sinni í viku. Það ætti ekki að
skemma fyrir sölunni.
Hér ætla ég ekki að varpa fram
þeirri spumingu hvað ræður þvi
Vísnavinir verða tiu ára á þessu
ári. Þessi félagsskapur hefur sannast
sagna ekki verið mjög áberandi
þennan áratug sem hann hefur starf-
að. Það skiptir kannski heldur ekki
máli. Markmið Vísnavina er ein-
faldlega að koma saman og taka
lagið í góðra vina hópi.
Það sem kannski er mikilvægast á
slíkum vísnakvöldum er að þar gefst
einstaklingum eða hópum tækifæri á
að flytja eigið efni.
Sjálfur Bubbi Morthens hóf einmitt
feril sinn á vísnakvöldi. Og hann
vitjaði uppruna síns á vísnakvöldinu
sem haldið var á Hótel Borg á mánu-
dagskvöldið.
Hvibandið og Steinn
Þetta vísnakvöld var nokkuð vel
auglýst, bæði í blöðum og útvarpi.
Ég leyfi mér þó að fullyrða að heið-
ursgestur kvöldsins hafi ráðið mestu
um hve margir mættu. Valgeir Guð-
jónsson er nefnilega býsna þekktur.
Og vísnavinir notuðu sér vinsældir
Valgeirs vel. Fjöldi tónlistarmanna
fékk að spreyta sig fyrir fullum sal
áður en hann steig á sviðið.
Hópur, sem nefnir sig Hvíbandið,
reið á vaðið. Hann flutti frumsamin
lög og texta, jafnframmt því að
syngja eigin lög við ljóð ýmissa
góðskálda. Leikið var á þrjá gítara
og var samæfingin ekki sem best.
En flutningur hópsins fékk ágætar
undirtektir hjá áheyrendum.
Næstur var trúbadorinn Steinn
Kárason. Steinn flutti eigin lög og
ljóð og náði góðu sambandi við sal-
inn. A milli laga skaut hann inn
skemmtilegum kynningum og var
greinilega ekki með öllu óvanur að
koma fram. Steinn var bestur þeirra
vísnavina sem komu fram þetta
kvöld.
Ljóðalestur og fjöldasöngur
Þegar Steinn hafði lokið flutningi
sínum bauð Gísli Helgason kynnir
Hjört Pálsson, fyrrum dagskrár-
stjóra útvarpsins, velkominn. Hjört-
ur steig fram og las nokkur ljóð úr
fjórðu ljóðabók sinni, Haust í Heið-
mörk. Traustur flutningur.
Að ljóðalestrinum loknum kom á
sviðið sönghópurinn Samstilling.
Mér skilst að þessi hópur komi
saman í hverri viku og taki lagið.
Ánægjan var hér í fyrirrúmi og flutti
hópurinn ýmis þekkt sönglög.
En nú voru margir gesta teknir að
ókyrrast og eftir stutt hlé kynnti
Gísli Valgeir. Honum var vel fagnað
og hann tók strax til óspilltra mál-
anna við að skemmta fólki. Og gestir
voru svo sannarlega til í að bregða
á leik.
„Viltu í nefið?“
Á efnisskrá Valgeirs var bæði nýtt
og gamalt efni. Lögin urðu aftur á
móti ekkert sérlega mörg. Valgeir
hafði svo margt að segja. Kynningar
kappans eru auðvitað kapítuli út af
fyrir sig. Hressari mann á sviði er
ekki hægt að finna. En það var ekki
laust við að mér þætti komið fullmik-
ið af því góða þegar hann stoppaði
lögin í tíma og ótíma til að segja
gamansögur.
En burtséð frá svona smáatriðum
er ekki ofsögum sagt að Valgeir hafi
verið maður kvöldsins. Hann var
klappaður þrisvar upp og klykkti út
með Uppboði. Þá bauð hann áhey-
rendum að taka undir viðlagið og
gestir létu ekki sitt eftir liggja. Val-
geir: „Viltu í nefið vinur minn -
ahaha,“ bergmálaði salurinn.
Þetta er fyrsta vísnakvöldið sem
ég fer á og sé ég ekki eftir þeirri för.
Það er gott að fólk skuli hafa slíkan
vettvang sem vísnakvöld til að stíga
sín fyrstu spor á tónlistarbrautinni.
Ekki er það síður vel til fundið að
fá þekktan tónlistarmann til að troða
upp með þeim óreyndu. Það laðar
að áheyrendur. Og Valgeir laðaði svo
sannarlega að sér gesti Borgarinnar
á mánudagskvöldið. Hann er sannur
vísnavinur.
-ÞJV
„Halló,

verra, hins almenna hli
hversu oft/sjaldan heyrðist í hinum
ýmsu flytjendum. Það sem fer fyrir
brjóstið á mér er þegar dagskrár-
gerðarmenn rásarinnar eru að gefa
í skyn hverjir það séu sem svindli á
vinsældalistanum. „Þið skuluð ekki
hringja í þetta símanúmer milli fjög-
ur og sjö á fimmtudögum. Það er
alltaf á tali,“ sagði einn morgun-
mannanna fyrir skemmstu og hló
hæðnislega.
svindlar?
Er ekki sama hver
„0, kemur þetta“
Það er ófært að einn skuli vera
áminntur fyrir það sem annar kemst
upp með.
Það verða allir að fá að svindla
jafnt enda ógerlegt að koma í veg
fyrir að hlustendur hafi rangt við
með núgildandi aðferð. Hitt er svo
annað mál hvort menn vaði ekki
reyk þegar þeir rembast við að koma
lagi á þennan blessaða lista. Sömu
lögin eru ósjaldan spiluð mörgum
sinnum á dag og viðbrögðin gætu
orðið: „0, kemur þetta einu sinni
enn. Ekki dettur mér í hug að kaupa
plötuna."
-ÞJV