Dagblaðið Vísir - DV - 01.02.1986, Blaðsíða 23

Eirikur Hauksson malaði ekki gull á Gaggó Vest: - Úr malbiki upp á stjörnuhimininn. DV-mynd GVA.
DV. LAUGARDAGUR1. FEBRÚAR1986,
og Halldór Jónsson gjaldkeri. Lögðu
þeir til að gullvinnslan yrði leigð
hlutafélagi sem stofnað yrði til
vinnslu gullsins. Þótti þeim eðlilegt
að hver htutur hljóðaði upp á 50
krónur og bæjarmenn látnir sitja
fyrir kaupum á þeim en erlendir
aðilar ef nægilegt innlent fjármagn
fengist ekki.
Málmur hf.
Tveim vikum eftir að gullsins varð
vart var búið að stofha hlutafélag
um gullvinnsluna og hlaut það naf-
nið Málmur hf. Hlutafé var ákveðið
100 þúsund krónur en leyfilegt var
að auka það í 250 þúsund. Stofnendur
voru einir 9 menn en almenningi var
frjálst að kaupa sér hlut í félaginu.
Varð þátttakan mjög almenn og
söfnuðust loforð um allt hlutaféð á
skömmum tíma. Félagið réð þegar til
sín erlendan mann, vanan gullgreftri
og var honum ætlað að bora eftir
gulli á 8-4 stöðum. Einnig voru
keyptar borvélar en ekki kom til
vinnslu að sinni. Loforð manna um
hlutafjárkaup stóðust misjafhlega
þegar áhuginn og gullvonin tóku að
dofna.
Mlstök?
Líður nú og bíður og lítið gerist.
Þá er það árið 1908 að hlutafélagið
Málmur heldur aðalfund sinn og
kemur þá á daginn að búið sé að
verja 24 þúsund krónum til véla-
kaupa og rannsókna og félagið
komið i 4500 króna skuld. Leitað
hafði verið álits sænsks félags og
taldi það þurfa 250 þúsund krónur
til gullvinnslunnar en það fé fékkst
ekki í Svíþjóð. Einnig var leitað til
Lundúna, en án árangurs. Sumir
fundarmenn töldu aðferðina við gull-
leitina hafa verið ranga. Betra hefði
verið að grafa göng niður að gulllag-
inu í stað þess að kaupa og nota dýr
borunaráhöld.
Nauöungaruppboð
Árið 1910 var svo haldið nauðung-
aruppboð í gullmýrinni á eignum
Málms hf. Fram kom krafa frá Is-
landsbanka þar sem eignir félagsins
voru veðsettar fyrir 26 þúsund króna
láni. Ekki fékkst þó hærra boð í
eignir félagsins en 400 krónur og var
uppboðinu hætt. Lá nú ekkert annað
fyrir félaginu en gjaldþrot; gullæðið
var á enda í Vatnsmýrinni.
En er ekki gullævintýri Eiríks
Haukssonar rétt að hefjast í íslensk-
um skemmtanaiðnaði?
„Ég bar nú ekki svo mikið úr býtum
fyrir lögin tvö, Gull og Gaggó Vest.
Nákvæmlega 30 þúsund krónur. En
það er venjulegt verð fyrir svona
vöru; maður veit aldrei hvort þetta
verður vinsælt eða ekki.“
Þurfti þungarokkarinn með keðj-
urnar um mittið ekki að hugsa sig
um tvisvar áður en hann féllst á að
syngja dægurflugur Gunnars Þórð-
arsonar?
„Ekki get ég sagt það. Bæði er að
ég er orðinn þreyttur á að spila og
syngja af hugsjón. Þungarokkið var
mér hugsjón en gersamlega ómögu-
legt að lifa af því. Markaðurinn er
svo lítill. Og svo er nú hitt að ég fékk
sjálfur að velja lögin sem ég söng á
Borgarbragi og Gull og Gaggó Vest
eru nú ekki neinar venjulegar dæg-
urflugur. Það er rokk í þessu. Svo
má ekki gleyma því að vinsældir
laganna opna mér ýmsar leiðir á
þessu sviði. Ég tek eftir að nýr hópur
fólks er farinn að fylgjast með mér
og nú get ég í fyrsta skipti lifað á
tónlistinni. Það hlýtur að vera
draumur allra tónlistarmanna."
Malbik og Broadway
Eiríkur Hauksson vann í malbiki
hjá Reykjavíkurborg áður en hann
sló í gegn á Reykjavíkurplötu Gunn-
ars Þórðarsonar og nú er hann end-
anlega hættur að malbika til að eiga
fyrir brauði og mjólk. Hann syngur
um þessar mundir í skemmtidagskrá
Gunnars Þórðarsonar í Broadway
og það hlýtur að vera betur borgað
en malbiksvinnan hjá borginni. Eða
hvað?
„Ætli ég fái ekki góð mánaðarlaun
verkamanns um hverja helgi en þetta
stendur nú bara fram á vor,“ segir
Eiríkur og það er augljóst að hann
kann þessu nýja hlutskipti sínu vel.
„Ég get ekki sagt að ég sakni
þungarokksins; allavega ekki vinn-
unnar sem fylgdi því að spila fyrir
fólkið. Maður fór kannski út á land
til að spila á balli þar sem mættu 200
manns en aðeins 20 voru að hlusta.
Svo var komið í bæinn án þess að
geta fært neitt í búið. Þetta verður
ósköp tilgangslaust til lengdar. !
Broadway eru aftur á móti allir að
hlusta og það gefur vissa fyllingu."
Ekki töffari eins og Bubbi
Morthens
- Ertu ekkert hræddur við frægð-
ina?
„Nei, ég hef lag á því að láta fara
lítið fyrir mér. Eg er engin töffara-
týpa af guðs náð eins og Bubbi
Morthens. Ég þykist bara vera töffari
þegar ég er kominn upp á svið; það
er hluti af leiknum. Hins vegar er
ég viss um að það fylgja frægðinni
vissar hættur, það eru freistingar
víða. En væri ekki réttara að þú
spyrðir mig að þessu eftir 2-3 mánuði
- eða konuna mína!“
Eiríkur Hauksson er nú orðinn 26
ára gamall og hefur aldrei lært að
syngja. Hann lærði hins vegar á fiðlu
í 7 ár og þegar hann hætti því 14 ára
gamall sagði móðir hans; „Þú átt r-
eftir að sjá eftir þessu." Og það er
rétt. Eiríkur Hauksson segist dauð-
sjá eftir að hafa lagt fiðluna á hill-
una. Nú langar hann að læra að
syngja.
„Ég finn hvað ég beiti röddinni
vitlaust. Ef ég syng i þrjú kvöld í röð
er ég alveg búinn að vera. Ef maður
eyðileggur þetta líffæri sem barkinn
er þá getur maður víst farið að snúa
sér að einhverju öðru.“
Eirikur kennari
Það gæti Eiríkur Hauksson reynd-
ar gert hvenær sem er og þá er ekki
verið að tala um malbikið. Eiríkur
er nefnilega menntaður kennari frá
Kennaraháskóla íslands og er jafn-
vel að hugsa um að fara að kenna
næsta haust þó svo kennarar fái ekki
greitt í gulli.
Og tæpast verður það Gaggó Vest.
-EiR^