Dagblaðið Vísir - DV - 11.07.1987, Síða 16

16
LAUGARDAGUR 11. JÚLÍ 1987.
Svona gerum við. Magnús piparsveinn aðstoðar Önnu.
1 l
Texti Þorsteinn J. Vilhjálmsson DV-myndir Kristján Ari
1 1
Tveir sjómenn í Þorlákshöfn líta
hvor á annan. Þeir hrista hausinn
eins og þeir hafi vitað þetta allan
tímann. Fjórir piparsveinar úr pláss-
inu að leggja upp með ungfrú
Suðurland og ungfrú ísland. Hvað
ætli þær svo sem kunni til almennrar
útivinnu hugsa þeir augljóslega.
Svipurinn er þannig. Annar kveikir
sér í pípu. Hinn lygnir aftur augun-
um eins og hann sé að lifa sig inn í
biómynd. Hann á örugglega af-
ruglara.
Samt er þetta veiðiferð í alvör-
unni. Svona reynsluferð til að vita
hvort settlegum gestum Hótel Arkar
í nágrannabænum Hveragerði sé
ekki óhætt. Flestir um borð spenna
á sig vesti. Landfestar eru leystar.
Allt er í stakasta lagi. Ennþá að
minnsta kosti.
Saman á Ibiza
Ungfrú Suðurland, Fjóla Grétars-
dóttir, tekur sig ágætlega út i rauðu
sjóvesti við grænan vindjakka og
bláar æfingabuxur. Anna Margrét
er aftur á móti í gallajakka, galla-
buxum og brúnum stígvélum úr
rúskinni. Eins og það skipti ein-
hverju máli. Piparsveinninn Magnús
Guðmundsson er til dæmis í galla-
buxum og blárri dúnúlpu. Það er
nefnilega dálítið hráslagalegt veður.
Báturinn tekur djúpar dýfur eins og
ekki er sagt á sjómannamáli. Skip-
stjórinn kallar þetta golu.
„Við förum hérna rétt út fyrir og
reynum," segir Gunnar Óskarsson
sem er eins konar leiðsögumaður og
auðvitað piparsveinn. Hann spáir því
að aflinn verði mest þorskur og
karfi. „Kannski eitthvað meira,“
bætir hann við en telur það samt
ólíklegt miðað við aðstæður. Hinir
piparsveinarnir um borð eru bræður,
Gissur og Jón Baldurssynir. Allir eru
úr Piparsveinafélagi Þorlákshafnar.
„Þetta er auðvitað eins og hver
annar félagskapur," útskýra þeir,
„nema hvað kvenfólk er réttlaust
með öllu. Það er í lögum.“ Anna
Margrét þrætir fyrir hönd kynsystra
sinna. Hún hitti þessa pilta á sólar-
strönd á Ibiza fyrir tveim árum. „Við
vorum öll á sama tíma úti og urðum
strax mestu mátar. Það var ógleym-
anleg ferð.“
Fjóla feimin
Fjóla Grétarsdóttir er kannski dá-
lítið feimin. Hún þekkir eiginlega
engan í hópnum nema Önnu og svo
auðvitað Gunnar. Þau vinna saman
á Örkinni. „Það var eiginlega enginn
fyrirvari á þessu. Gunni spurði mig
í gær hvort ég vildi ekki koma með
og ég sló til,“ segir Fjóla sem játar
jafnframt að hún sé ekki ýkja sjó-
hraust. Hún er ættuð úr Ölfusi.
En hvað um að fara í sjóstanga-
veiði með nokkrum piltum sem hún
þekkir ekki neitt, bara sisona. „Ég
hef aldrei sé þá áður,“ viðurkennir
hún. „En mér líst bara vel á þessa
stráka. Ég hef engar áhyggjur. Það
er líka örugglega gaman að veiða á
stöng. Það skiptir ekki öllu hverjir
veiðifélagarnir eru.“
Gamanið er einmitt um það bil að
byrja. Gissur og Magnús athuga
veiðstangirnar. Skipstjórinn drepur
á vélinni. Þeir kasta fyrir borð en
ná ekki botni. Straumurinn er líkast
til of þungur. Um leið og þeir draga
inn kemur karfi upp á yfirborðið,
pikkfastur á einum önglinum. Magn-
ús losar hann og hendir honum
umsvifalaust fyrir borð.
„Förum lengra," segir Gunnar.
Brjálað veður
Anna Margrét er eins og heima .hjá
sér meðal vinanna. Hún hefur áður
verið á sjó. „Ég var í sumarvinnu í
Eyjum fyrir nokkrum árum. Þá fór
ég í vikutúr með vinkonu minni með
togaranum Surtsey,“ „sem nú heitir
Stokksey og er gerður út frá Stokks-
eyri,“ skýtur Jón inn í. Hann var
vélstjóri um borð í hittifyrra eða árið
þar áður. „Skiptir engu,“ heldur
Anna áfram. „Nema hvað að í þrjá
daga af sex gátum við lítið aðhafst
vegna sjóveiki. Það var brjálað veð-
ur og varla stætt á dekkinu. Það litla
sem við gerðum var að mjaka okkur
inn í eldhús og reyna að hjálpa kokk-
inum.“
Piparsveinarnir hlæja. Þeir segja
sögur af umræddum kokki og kaf-
teini sem var á sama bát. Allir hlæja.
Öldurnar hefur lægt ef eitthvað er
og skipstjórinn stoppar aftur. „Jæja,
prófum hér,“ segir Gunnar og réttir
Fjólu veiðistöng. Magnús lætur
Önnu Margréti fá eina. Bræðurnir
taka sinn hvora og kasta líka.
Þorskurinn andar
„Hvort ég kunni eitthvað að
veiða?“ Gissur glottir að spurning-
unni og hirðir auðvitað ekki um að
svara. Það kemur upp úr dúrnum að
hann hefur verið sjómaður í tuttugu
ár. Gissur og Jón bróðir hans eru
báðir á togara frá Þorlákshöfn, sem
stýrimaður og vélstjóri. Sá togari
hefur reyndar aðeins stoppað í Þor-
lákshöfn í einn sólahring frá því
hann var keyptur. Það er önnur saga,