Dagblaðið Vísir - DV - 22.07.1987, Síða 10

Dagblaðið Vísir - DV - 22.07.1987, Síða 10
10 MIÐVIKUDAGUR 22. JÚLÍ 1987. Utlönd Kóngulær, snákar, kolkrabb- Brúna ekkjan er nýjasta viðbótin i hrellingaflokk Ástralíu. Talið er að hún hafi borist þangað frá Afríku eða Ameríku. Símamynd Reuter Ástralir hneigjast til þess að gefa aískaplega jákvæða mynd af Sydney, gerast ljóðrænir í tali þegar á borgina er minnst og segja hana höfuðborg sólar, hafs og brimbrettareiðar. Þeim láist hins vegar oft að geta hinnar hliðarinnar, þeirrar sem einkennist af eitruðum kóngulóm, snákum og há- körlum. Þeim er borgin ímynd hins ljúfa lífs þótt mörgum ferðamanninum kunni að virðast lífið þar fyrst og fremst markast af baráttu við að lifa af í borginni. 10000 kóngulóategundir Ótal hættur stafa af dýralífi í Syd- ney, líkt og viðar í Ástralíu. Eru eitraðar kóngulær þar ekki minnsta ógnin. Algengt er að svonefndur „rauðbakur“ dyljist undir setunni í náðhúsinu eða á garðstólum. Rauð- bakurinn er þó ekki jafii banvænn og „trekt-vefarinn“ sem dylst gjama í garðskálum og í dyngjum af laufi eða jafnvel ofan í skóm manna. Og nýjasta kóngulóin í Ástralíu, „brúna ekkjan“, sem líklega fluttist þangað frá Banda- ríkjunum eða Suður-Afríku, er næstum því jafh hvimleið. Hún kemur sér helst fyrir inni í bifreiðum og bíður þar fómarlamba sinna. Alls er talið að um tíu þúsund teg- undir af kóngulóm búi í Ástralíu, þótt dýrafræðingar hafi aðeins gefið tveim þúsundum nafri. Sjaldgæft er nú orðið að menn hljóti bana af stungum þeirra, því mótefhi em orðin góð og sjaldan langt að fara til að fá þau. Þó hafa tólf manns látist af völdum trektvefar- ans undanfama áratugi og árlega bítur rauðbakurinn um fimm hundmð karla, konur og böm. Snákar Ekki fylgir því heldur neitt öryggi að fá sér gönguferð úti í skóginum. Á skógi vöxnum svæðum Ástralíu ráða ríkjum liðlega tuttugu tegundir eitr- aðra snáka sem em misjafnlega hættulegir. Óheppinn náttúmunnandi gæti til dæmis stigið í ógætni ofan á lítinn, smáhreistraðan snák, sem talið er að hafi nóg eitur til að drepa tvö hundmð þúsund mýs í einni atlögu. Á ári hverju verður að leggja um þrjú þúsund Ástralíubúa á sjúkrahús vegna snákabits. Líkt og með kónguló- astungumar em það einkum böm, því þau láta oft forvitnina bera varkám- ina ofurliði og hætta sér of nærri. Hákarlar og krókódílar Ekki tekur svo betra við þegar á ströndina kemur. Steinfiskar, kol- krabbar, eitraðar marglyttur og hákarlar bíða þar í leynum, reiðubúin að hrella hvem þann ferðalang sem ekki gætir að sér. Marglyttur hafa orðið sjötíu óvark- árum sjó-sullurum að bana á síðustu þrem áratugum. Þær fara um í torfum og þegar vart verður við þær loka yfir- völd baðströndum meðan þær fara hjá. Ástæðan er einfaldlega sú að eitr- ið úr þeim getur drepið fullvaxta mann á þrem mínútum. Aðrar hættur í hafi em steinfiskur- inn, um þrjátíu tegundir af eitmðum sæslöngum og fyrirbæri sem kallast garfish, en hann getur valdið alvarleg- um innvortis meiðslum með trjónu sinni, sem er einna líkust spjóti. Hákarlar em víða við strendur Ástr- alíu þótt vamir gegn þeim séu orðnar svo góðar að árásir em sjaldgæfar. Öllu fleiri verða í dag fyrir árásum krókódíla, en þeir hafa á síðasta hálfa öðm ári gert sér málsverð úr níu manns í norðanverðri Ástralíu. Sinna hættum engu Þótt Ástralíubúar viti af hættum þessum virðast þeir ekki sinna þeim að neinu marki. Áf ofannefndum kvik- indum er einna helst að hákarlar valdi þeim einhverjum áhyggjum þótt árásir af þeirra hálfu séu nú ákaflega fáar. Ástralir hafa gjama með sér flösku af ediki til að bera á stungur og bit af völdum minniháttar ógna. Þeir neita hins vegar alfarið að breyta lífs- munstri sínu hið minnsta vegna þessa. Þeir halda áfram að baða sig og veiða á svæðum þar sem vitað er um krókó- díla. Þeir synda um með brimbrettin sín og sulla í fjöruborðinu þótt hákarl- ar, steinfiskar og marglyttur séu allt um kring. Og aðspurðir yppa þeir öxl- um, því þessi kvikindi em víst jafn mikill hluti af lífríki álfunnar og þeir sjálfir. Eða, svo finnst þeim að minnsta kosti og í hvert sinn, sem krókódíll krækir sér í mannasteik, em þeir jafri- margir sem hrópa á vemdun þeirra sem dýrategundar og hinir sem vilja láta uppræta þá. Af öllu má þó vera ljóst að Ástralía er ekki draumaland þeirra sem óttast kóngulær. Blökkumaður á grænni grein Þrátt fyrir aðskilnaAarstefnuna i Suður-Afríku hefur blökkumanninum Ja- mes Ngcoya tekist að komast til vegs og viröingar þar í landi. Hann er í forsvari fjörutíu og fimm þúsund leigubflaeigenda sem nú hyggjast færa Út kvíamar. Simamynd Reuter James Ngcoya er dæmigerður millistéttarmaður með góðar tekjur. Hann hefur hreiðrað um sig í sex herbergja húsi, á nýjan japanskan bíl, er vel klæddur og ráðgerir ferð til Evrópu í nóvember næstkomandi. James Ngcoya er auk þess blökku- maður. Hann er einn fárra svartra Suður- Afiíkumanna sem tekist hefur að vinna bug á fátæktinni sem flestir hinna tuttugu og fimm milljóna blökkumanna þar í landi búa við. Ngcoya minnist með nokkurri beiskju þeirra tíma þegar enn meir bar á aðskilnaðarstefriunni en nú og fyrir kom að svörtum var ýtt út af gangstéttunum. Tilfinningar hans í garð hvítra eru þar af leiðandi blendnar og hann kveðst ekki geta hugsað sér að búa innan um hvíta þó svo að það væri leyfilegt. Hann tekur sem dæmi muninn á menningu kynstofnanna. Ánægður með kerfið Ngcoya hrósar stjóminni í Suður- Afríku fyrir þær hægfara breytingar sem fyrirhugaðar em á aðskilnaðar- stefhunni en tekur fram að hann hafi engan áhuga á stjómmálum. Það er þó augljóst af skoðunum hans að hann er hægri sinnaður og næstum jafhlangt frá herskáum svörtum þjóðemissinnum eins og hvítu mennimir sem reyna að bæla niður alla stjómarandstöðu. Segist Ngcoya vera sæmilega ánægður með núverandi kerfi vegna þess að hon- um hafi tekist að notfæra sér það. Eftir að hafa stundað ýmsa iðju hóf Ngcoya, sem nú er 51 árs, leigu- bílaakstur í Durban árið 1971. Hann valdi sér rétt svið því þörfin fyrir leigubíla hefur vaxið gífurlega í Suð- ur-Afiíku. Milljónir þeirra blökkumanna, er þurfa að fara í aðra borgarhluta, það er að segja borgarhluta hvítra, til að sækja vinnu, ferðast með leigubíl- um sem flestir em litlir sendiferða- bílar. Reynt að banna bílana Snemma á þessum áratug reyndu yfirvöld að banna sendiferðabílana á þeim forsendum að hætta stafaði af þeim í umferðinni og að notkun þeirra varðaði við lög. En framleið- endur sendiferðabifreiðanna græddu á tá og fingri og tókst þeim að sann- færa stjómina í Pretoríu um að fara sér hægt. Ngcoya víkkaði út starfeemina og bætti við sig heilum flota af leigubíl- um. Hann gegndi brátt ábyrgðar- stöðu innan samtaka leigubílstjóra og er nú í forsvari samtaka fjörutíu og fimm þúsund leigubílaeigenda. Frekari áform Samtökin og Ngcoya hafa verið í fréttum að undanfomu vegna áforma um að kaupa stærstu lang- ferðabifreiðastöðina í Suður-Afríku sem blökkumenn sækja þjónustu til. Það er ekki útilokað að yfirvöld hiki við að láta af hendi svo stórt fyrir- tæki, sem nýtur stuðnings ríkisins, í hendur blökkumönnum en hag- fræðingar telja að það gæti verið áhrifaríkt að koma því undir stjóm manna eins og Ngcoya sem tekist hefur að koma sér vel fyrir þrátt fyrir að aðstæður hafi verið honum óhliðhollar. Blökkumenn myndu líta á þá sem stjómendur svarts fyrir- tækis.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.