Dagblaðið Vísir - DV - 01.09.1987, Síða 16

16
ÞRIÐJUDAGUR 1. SEPTEMBER 1987.
Spumingin
Hvað finnst þér um kart-
öfluútsöluna sem verið
hefur í gangi undanfarið?
Guðrún Guðmundsdóttir: Ég rækta
mínar kartöflur sjálf og þarf því ekki
að kaupa mér kartöflur. Ég hef því
ekkert til málanna að leggja um
þetta mál.
Auðunn Bragi Sveinsson: Mér finnst
það ekki vitlaust. Þegar svona fram-
boð er þá hlýtur þetta að gerast og
mér finnst það líka alveg rétt.
Ragnheiður Indriðadóttir: Ég er með
kartöflur sjálf en mér finnst sniðugt
að það skuli vera hægt að selja þetta
í staðinn fyrir að henda þessu. Það
mætti gera meira að þessu, t.d. með
tómatana.
Arngrímur Jóhannesson: Mér finnst
hún afar slæm. Eftir því sem ég hef
heyrt þá eru þeir að snuða og leika
sér með bænduma. En kartöflumar
eru sjálfsagt ágætar samt sem áður.
Björgvin Bergsson: Það er sjálfsagt
að selja þær heldur en að henda þeim.
Það er aldrei að vita nema maður
næli sér í poka.
Laufey Sigurðardóttir: Ég veit ekk-
ert um þetta mál en ég held þó að
þetta sé bara fínt.
Lesendur
„Varið ykkur
á sölumönnum‘‘
til 10 ára eða lengur var ég alls ekk-
ert yfir mig hrifinn.
Svör forsvarsmanns fyrirtækisins
em svo einfaldlega þau að sölumað-
urinn hefði ekki mátt segja neitt sem
ekki stæðist og því beri fyrirtækið
enga ábyrgð á vinnubrögðum hans.
Gaf hann mér síðan upp nokkur
símanúmer og sagði mér að ég gæti
sjálfúr haft upp á þessum manni.
Ekki veit ég hvað ég hefði átt að
segja við þennan sölumann því að
mínu mati hlýtur fyrirtækjum að
bera skylda til að sjá um að sölu-
menn þeirra fari með rétt mál en
gangi ekki í hús og beinlínis ljúgi
að fólki til að fá það til að kaupa
af þeim.
Blöðin með útreikningunum hef
ég ekki þannig að erfitt er fyrir mig
að sanna mitt mál.
Sölumaður þessi var sagður dug-
legur við söluna en ekki fékkst svar
við hve möig af skírteinum hans eru
enn í gildi en fyrir víst veit ég að
tveir vinnufélagar mínir eru hættir
að endumýja sínar tiyggingar vegna
þess að ekki stóðst það sem hann
sagði. Hann er nú farinn að selja
bækur og fleira vítt um landið en
vonandi ekki með sömu vinnubrögð-
um.
Ég vil því vara fólk sérstaklega við
þessum sölumönnum því ekki er allt
gull sem glóir og þess vegna ekki
óeðlilegt að fá umhugsunartíma þeg-
ar um er að ræða atriði sem skipta
menn þúsundum króna eins og er í
mínu tilviki.
Óskar Amórsson skrifar:
Nú verður það æ algengara að
sölumenn hvers konar vamings og
þjónustu mæti við útidyr hjá okkur
og vilji selja sitt.
Fyrir þremur árum keypti ég af
slíkum farandtryggingasala líftrygg-
ingu með uppsöfnunarrétti frá
Alþjóða líftiyggingafélaginu og var
þó tregur til en lét tilleiðast eftir að
maðurinn var búinn að sannfæra
mig með útreikningum hvað greitt
yrði til baka strax eftir þijú ár. End-
urgreiðslan átti að vera samkvæmt
útreikningum hans sem svaraði 75%
af iðgjöldum, verðtryggt, en þau
25%, sem eftir stæðu, jafrigiltu ið-
gjaldi af tryggingu án uppsöfhunar.
Allt leit þetta mjög vel út.
Nú þegar ég hyggst segja upp
tryggingunni og fá greidda uppsöfh-
unina mín kemur í ljós að hún er
engin. Meira að segja að það borg-
aði sig alls ekki að segja trygging-
unni upp og fá greidda uppsöfhun
fyrr en eftir 10 ár. Þar sem ég hafði
alls ekki hugsað mér að festa sparifé
„Ekki er allt gull sem glóir,“ segir bréfritari og biður fólk að hafa vara á þegar sölumenn eru annars vegar. Allt er
þó best í hófi og yfirleitt er óþarfi að hefja kökukefli á loft þegar sölumenn ber að garði.
Alltaf á tali hjá
Sakaskrá ríkisins
Einn frá Bakkafirði hringdi:
Ég er búinn að reyna að ná í Saka-
skrá ríkisins í nokkra daga en ekkert
gengur. Dag eftir dag er á tali.
Ég var orðinn nokkuð þreyttur á
þessu og hringdi í 05 (bilanatilkynn-
ingar) til að athuga hvort ekki væri
allt í lagi með símann þarna. Þeir
athuguðu málið og sögðu að tólið
lægi bara ekki á. Það er engu líkara
en tólið sé tekið af og lagt til hliðar
allan daginn því mér finnst ótrúlegt
að það sé svo mikið að gera að óger-
legt sé að ná þangað. En sé svona
mikið að gera þá er það ekki nema
sjálfsögð þjónusta að bæta við símum
og afgreiðslufólki.
Það væri gott að fá einhverjar upp-
lýsingar um það hvernig fólk utan
af landi á að ná til þeirra þarna hjá
Sakaskránni. Það væri hægt að fara
sjálfur á skrifstofuna ef maður byggi
í bænum en þetta virðist vonlaust
mál utan af landi.
„Ekki loka göngugötunn!“
Vegfarandi hringdi:
Ég má til með að ambra svolítið því
nú er komið upp mál sem ég sætti mig
ekki alls kostar við.
Þannig er að þeir sem eiga búðir við
Austurstræti eru alltaf að kvarta und-
an brotnum rúðum og eina ráðið sem
þeir sjá við því vandamáli er að opna
Austurstrætið aftur fyrir bílaumferð.
Ég held að þetta leysi engan vanda
og ég er mikið á móti þessu. Það er
svo heimilislegt og indælt að hafa
þessa markaði á daginn og það lífgar
heilmikið upp á miðbæinn. Það yrði
mikill missir ef göngugötunni yrði lok-
að. Það hlýtur að vera hægt að gera
eitthvað annað, t.d. að hafa lögreglu-
vakt til að passa rúður verslanaeig-
enda. , íí.ji
„Það lífgar heilmikið upp á miðbæinn að hafa þessa markaði í Austurstræti
á daginn. Það yrði mikill missir ef göngugötunni yrði lokað.“
Sigríður Ólafsdóttir hringdi: Mér finnast þessar skýringar ansi
Eg get bara ekki lengur setið á þunnarogþásérstakiegaþegarþetta
mér. Nú nýlega hafa tveir venjulegir kemur fyrir aftur og aftur. Ég veit
neytendur kvartað á lesendasíðu DV þess ótai dæmi að svona kemur fyr-
yfir hróplegum verðmiamun milli ir. Það er ekki haldbær skýring að
verelana. það hafi bara gleymst að skipta um
Þeir hafa farið í eina búð og keypt verð í skiptibyssunni, svona á ekki
einhvem hlut, í fyrra skiptið voru að koma fyrir.
það súkkulaðikúlur í Nýjabæ og í Mér oíbauð Jiegar ég las um aúkku-
það síðara kaffikönnuhreinaiefm í laðikúlumar frá Nýjabæ því versl-
Hagkaupi, Síðan, þegar íarið er í unaretjórinn hafði ekki einu sinni
aðrar búðir, kemur í ljós að varan á fyrir því að bjóða kaupandanum,
að vera miklu ódýrari. sem lenti í þessu, að koma og fá
Þegar forsvarsmenn verslananna endurgreiddan þann miamun aem
eru spurðir um áatæður þesaa yppa var á vörunum. Hve lengi eiga versl-
þeir öxlum og segja að það hafi anir að komast upp með þetta?
„bara“ verið vitlaust verðmerkt.
Bílstjórarnir eru úti aö aka með sím-
ann á eyranu og sjá hvorki né heyra
það sem fram fer umhverfis þá.
„Farsímaruglið"
Vegfarandi skrifar:
Hann er skrýtinn kýrhaus Islend-
inga. Eitt dæmi þess er fareímaruglið
sem er að verða algjör plága hér á
landi. f
Þegar eitthvað þessu líkt kemur til
Islands ijúka allir upp til handa og
fóta og verða bókstaflega að eignast
eitt eintak. Síðan kann fólk ekkert að
nota þessa hluti og svo er með farsím-
ana.
Bílstjóramir eru úti að aka með sím-
ann á eyranu og sjá hvorki né heyra
það sem fram fer umhverfis þá. Erlend-
is eru séretakir þreifarar tengdir
hraðamælissnúru sem kemur í veg fyr-
ir að símar séu notaðir á ferð. Þannig
má koma í veg fyrir mörg slys.
Hringið
í síma
27022
xnilli M.
13 og 15,
eða skrifið.