Dagblaðið Vísir - DV - 12.07.1988, Blaðsíða 16

16
ÞRIÐJUDAGUR 12. JÚLÍ 1988.
Lesendur_________________dv
Niðurskurður og
niðurgreiðslur
Spumingin
Ætlarðu á hljómleika
Status Quo?
Björgvin Stefánsson: Já, auðvitaö.
Sölvi Snær Magnússon: Sennilega
ekki. Mér finnast þeir ekkert spenn-
andi.
Gísli Óskarsson: Nei, ég hef engan
áhuga.
Hulda Hrönn Elíasdóttir: Nei, mér
líkar ekki við þá.
Sigrún Þórðardóttir: Nei, örugglega
ekki. Ég verð í Aðaldal.
Jensina Böðvarsdóttir: Nei, ég hef
engan áhuga.
Þórdís hringdi:
Skyldu þeir ekki vera margir
landsmennirnir sem ekkert skilja
lengur í þessum styrkjum og niöur-
greiðslum til landbúnaðarins. Það er
ýmist verið að skera niður fé til þessa
atvinnuvegar eða auka niðurgreiðsl-
ur til hans. Á meðan ráðgert er aö
skera milli 30 og 40 þúsund kindur á
næstu haustdögum er svo samþykkt
að um 90 milljónir króna renni til
niðurgreiðslna á landbúnaðarvör-
um. - Ég spyr nú bara eins og kjáni,
auðvitað: Hvort er það kúabúskapur-
inn eða fjárbúskapurinn sem er
bændum þyngri í skauti?
Mér dettur ekki í hug að biðja um
svar við þessu því ég veit aö það svar
yrði svo mikii langloka að enginn
myndi skilja hana. En svona spyrja
margir og vilja fá einhverja stutta
skýringu á þessum landbúnaðar-
vanda og þá um leið hvort ekki sé
hagkvæmt að leggja hann niður að
fullu.
Riðuveikin er orðin landlæg alls
staöar og það er áreiöanlega ein
ástæða þess að lambakjöt er ekki
keypt eins mikið og áður var. Fólk
er hrætt við þennan sjúkdóm og
heldur að hann geti haft áhrif á kjöt-
ið. Eða hver getur afsannað það?
Halda menn virkilega að útlendir
aðilar, sem boðið er lambakjöt til
kaups, fylgist ekki með gangi mála?
Þótt núna sé verið að gauka einni
blekkingunni enn að okkur varðandi
niðurgreiðslur til landbúnaðarins og
sagt að þær hafi nú verið skornar
niður úr 160 milljónum í 90 og svo
Óskar Árnason skrifar:
Ég fagna því innilega að fá loks
hvalkjötið heim frá Finnlandi. Ég
hélt lengi vel að Finnar ætluðu að
fara að dæmi Dana hér á árunum
er þeir neituðu aö veröa viö ósk
okkar íslendinga um aö senda okk-
ur handritin þar til maður hafði
gengið undir manns hönd til að fá
þá til að gefa eftir.
Loks fengum við handritin og
miklir fagnaöarfundir urðu er við
börðum augu bókina sem skipherr-
ann á danska varöskipinu afhenti
þáverandi menntamálaráðherra.
Við vorum þess lika fullvissir að í
kössunum, sem skipið flutti, var
slatti til viðbótar enda kom það á
daginn.
Það er annað með hvalkjötið, það
getur ekki geymst endalaust í köss-
um. Ég vil því vera þess fullviss að
þegar Eimskipafélagsskipið Urr-
iöafoss kemur hér að bryggju fær-
andi heim hiö dýrmæta hvalkjöt,
sem skiptir sköpum fyrir þjóðarbú-
skap okkar, en ekki síður stolt,
verði hafður sami háttur á og þegar
handritin komu til landsins. - Ég
vil að skipstjórinn hafi sýnishom
eigi líka að „vinna að heildarendur-
skoðun" á landbúnaðarkerfmu þá
gengur þetta bara ekki í fólkið. Það
em allir jafnnær að öðru leyti en því
við höndina og hann færi sjávarút-
vegsráðherra fyrsta bitann, frosinn
eða þíddan, svo við þurfum ekki
að fara í grafgötur um aö hér sé
það komið formlega í hendur okkar
Islendinga.
Ég vil líka óska eftir því að sama
viöhöfn verði höfð og þegar hand-
ritin komu. Það á að taka á móti
skipinu með lögreglubáti eins og
gert var þegar skipið lagði úr höfit
í Finnlandi. Gefa frí í öllum frysti-
húsum landsins og hvalveiöibátar
eiga að vera í höfn og vinna að
liggja niðri í hvalstööinni. Allt
þetta fólk á að vera niðri á bryggju
og fagna með 'ráðherra farsælli
lausn á hvalkjötsmálinu.
Hvalkjötiö á síðan að geyma í
sérstökum, gegnsæjum frystiklefa
þar sem landsmenn geta skoðað
það þar til búið er að reisa yfir það
sérstakt hús sem skírt verður Hval-
kjötssafn íslands. - Þar eiga
hreyknir landsmenn að geta sýnt
það útlendingum svo lengi sem
áhugi er á hval og hvalamálum ís-
lendinga. Sá áhugi mun áreiðan-
lega vara um aldir.
að þessar afuröir eru ekki sam-
keppnishæfar við aðrar neysluvörur.
- Millifærsla fjármuna ásamt hug-
sjóna- og hagsmunasjónarmiðum
Bjarnþór skrifar:
Þar sem nokkuð er nú rætt um
verð á veitingahúsum og fráhvarf
erlendra ferðamanna héðan vegna
hins háa verðlags langar mig til að
leggja nokkur orð í belg. Ég held að
erlendir ferðamenn - eins og við
sjálfir - séu hvað mest undrandi á
hinu háa verði hjá íslenskum veit-
ingahúsum umfram aðra þjónustu.
Það nær náttúrlega ekki nokkurri
átt að greiða allt aö 2000 kr. og jafn-
vel meira fyrir einn aöalrétt eins og
farið er aö verðleggja t.draautasteik-
ur eða aðra kjötrétti, jafnvel úr
kjúklingum. Þetta jafngildir 44 doll-
urum eöa um 80 þýskum mörkum!
Þau eru vandfundin veitingahúsin í
viðkomandi löndum sem verðleggja
þessu líkt. Ég hef a.m.k. aldrei séð
þau verð.
Ég sendi hér með til ykkar matseð-
il og verð frá alveg prýðilegu og
þekktu veitingahúsi í Hamborg og
duga þessum atvinnuvegi ekki leng-
ur. Þetta verða stjómmálamenn allra
flokka að skilja. Þeir sömu verða
ekki kosnir aftur, svo mikið er víst.
víðar í Þýskalandi þar sem menn úr
viðskiptalífinu koma oft með gesti
sína og snæða. Maturinn er frábær
en verð í hærri kantinum miðað við
þýskt verðlag (og eru þó launin þar
mun hærri en hér á landi).
Þarna er dýrasta steikin á 700 krón-
ur (DM 27,50) og allra dýrasti réttur-
inn var nýr, grillaður humar sem
kostaði 1460 krónur (DM 58,50). Þetta
eru auðvitað allt önnur verð en hér
sjást á veitingahúsum í betri klassan-
um en hugsanlega lík og þau sem
boöin era á skyndibitastöðum en
réttirnir ekki sambærilegir. - Er
nokkur furða þótt erlendir ferða-
menn forðist landið? En það á ekki
bara við útlendinga að þeir forðist
dýrari veitingahúsin hér heldur er
okkur farið að ofbjóða. En kannski
hafa augu okkar ekki opnast fyrir
þessu að fullu nema gegnum augu
þeirra útlendu?
Steaks
Udy Rump*l«Ak 163 « I5JW
e/n hmhAfre* iir.in Nm hnknrtidum
em me'mt Tw.ird
am
HutttiMk i«1r 14,90
mtfriex «irtrtCTv»*k
éul rterti b*Mc* SíOtk On
MedAlllon*
vom Uramnidiea lí/lg
unw 'unwn mi wen/* r».«
w.vi v»hn* Invven
miuvnM gitytin.
rtuo wfor/ge V.iUuunumnt
Rlb-tye-Siwkiws
v.iét dnuiaii nwmcthM,
MrtMlwwiker. i.V/t o twvoiuigva
himmn n, nuin ,>«, ti'vvMn
kumpWcwlt Spccial zso« JifiO
*/« ununi/mt wvKm RunvpMMh
Vta! l'ith.Cn li'u hiuAiMKKm.
Vtn Vfinm ln»«!
Bm HcnMMRkMi
Rirre.««»». Sie.
W'<t Ws im $i*j>k
ww n'tvi-upy
<om jriediuw'
riurth .wrt! ikrrnT
!rt> S'.eAkpTtn. úna étngeuJ’M.-umi.
- r’nt '’o'.a’.vi rnnSoui Ci«r*m
•• mr. knw.pn&hii,!.'.ir> /.'yibUuil'Xvor
DENVER
fur Gourmets
Rum|Mtr*ik & tdelplli* 2250
ur»m **rte» RomewM'* vtrft'tnm
»■/( h!»ctien rvjtn Bei Smumi una
w úuigm /• U'igoMMJtH-oCt
•Stvak (. I olnin" ■J 2750
WOVlM.-Spet J.MU ' ‘
í'Jttn*** »«1 g, ÖM uutett* s<*ntnd
tnH y.ryhnn itjnuneiéjttU*
uiul Iv.mgunouWB
Dessert-
Spezialitaten
Obuubt
vpn virien fn.u.hm Menien
n*r.hp*M«»-elr
Eis
Káse
Kieine tUtepUn*
'4 *Aw;
l jpaftr Kugrln
Courmet-tlsaeme 4,SÚ
nedidvw W*W
V’AtKfte-. SchntaiÍArien,
htVyttr, ortei WVmfi, hKiemt.
Díe -Supe^kusei' 450
i’ttuch-MiKVK-Agitik mlr %ntinn,io/ci
vnf.hw.'ni fjitniett
IU und iieHÍ 550
V/rMetiú.i'ifmi1 mn fiuMig/in
Grofte* UtvM’gnligen 8,90
í Ht'cere Swtw, CiwtMt'jkom
'Vnni'te, hneke.■.m.l ‘iHainuh-■hwreme
tnn vreien Murnee hútieen
700 - 2000 krónur? Mikill er sá munur, rétt er það.
„Hvort er það kúabúskapurinn eða fjárbúskapurinn sem er bændum þyngri í skauti?“
Urwlð að hvalskurði. - Fer kjötið I hvalkjötssafnið?
Hvalkj'ötið heim!
Þýska steikin á 700 kr!