Dagblaðið Vísir - DV - 22.07.1988, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 22. JÚLÍ 1988.
Spumingin
Trúirðu á spádóma?
Guðrún Jakobsdóttir: Nei, ég trúi
ekki á spádóma.
Snorri Ragnarsson: Já, en þaö er
voöa lítið. Ég les þetta allt saman.
Guðný Hrönn Úlfarsdóttir: Nei,
stundum þó, það er bara misjafnt.
Magnea Guðjónsdóttir: Já, það getur
verið.
Kristbjörg Gunnarsdóttir: Já, mér
finnast spádómar rætast stundum.
Hjörtur Jónsson: Ég hef ekki hugleitt
það en ég útloka það ekki.
Lesendur
Fríkirkjan og Listasafnið
Óháður Fríkirkjumaður skrifar:
Bygging Listasafns íslands við Frí-
kirkjuveg er dærni um vel heppnaða
framkvæmd. Galli er þó að mjög er
þrengt að húsinu af Kvennaskólan-
um, íbúðarhúsum við Skálholtsstíg
og Fríkirkjunni. Mikilvægt er að
rýmka í kringum húsiö.
Um skeið hafa verið uppi harðar
deilur í Fríkirkjusöfnuðinum og þær
svo harðar að efast verður um að
Fríkirkjusöfnuðurinn eigi lengur
rétt á sér. Sérstaða safnaöarins utan
þjóðkirkjunnar, sem var á sínum
tíma forsenda fríkirkjuhreyfingar-
innar, virðist engin vera lengur.
Prestar koma til safnaðarins úr þjóð-
kirkjunni og fara þangaö aftur og sér
engan kenningarlegan mun á þeim
og öðrum.
Þegar deilur risu milli prests og
safnaðarstjórnar tók stjórn Prestafé-
lags íslands söfnuðinn á hné sér og
telur sig geta og eiga að ráða fram
úr vanda hans. Á sama hátt gengur
biskup íslands til verks í deilunni og
telur það sjáanlega í sínum verka-
hring að sitja i dómi. Jón Helgason
biskup sagði svo í kirkjusögu sinni
að einkenni Fríkirkjusafnaðarins sé
„fastheldni við kenningar þjóðkirkj-
unnar í öllum greinum, svo að þar
er ekkert sem skilur nema safnaðar-
stjórnin."
Síðan þetta var ritað (1927) hefur
orðið stórbreyting á öllu safnaöar-
starfi í Reykjavík. Nú getur forystu-
gefið fólk, byggingarótt og söngfikið
komist i fjölda safnaðarstjórna,
kirkjukórar eru á hverju strái og
urmull kirkjubyggingarnefnda. Þá
eru sérstrúarsöfnuðir mun fjöl-
breyttari en áður og hafa menn nú
möguleika á að velja margt, allt eftir
trúarþörf, trúboðsþörf, eðli og inn-
ræti.
Páll Líndal segir í bókum sínum
að frá því að Fríkirkjan var byggð
„Um skeið hafa verið uppi harðar deilur í Fríkirkjusöfnuöinum og þær svo harðar að efast verður um að Fríkirkju-
söfnuðurinn eigi lengur rétt á sér,“ segir bréfritari m.a.
áriö 1903 hafi hún verið stækkuö
töluvert frá því sem upphaflega var.
Þar sem þörfrn fyrir kirkjuna virðist
nú lítil orðin eru tveir meginkostir
fyrir hendi:
l.A. Kirkjan verði rifm og söfnuðin-
um skipt á aðrar sóknir í borginni.
B. Þar sem kirkjan er teiknuð af
Rögnvaldi Ólafssyni mætti, ef tillaga
1. A hlýtur ekki samþykki, fela Torfu-
samtökunum húsið til brottflutnings
og varðveislu.
2. A. Óski menn þrátt fyrir allt eftir
að halda áfram safnaðarstarfinu er
lagt til að Fríkirkjan verði smækkuð
svo sem frekast er kostur og hún
færð í upphaflega stærð. B. Þar til
sættir verði komnar á í söfnuðinum
fari guðsþjónustur fram á tveimur
stöðum. Meirihluti safnaðarins
messi í hinni minnkuðu Fríkirkju.
Minnihlutinn haldi guðsþjónustur í
Betaníu, hinu gamla samkomuhúsi
kristniboðsmanna sem Fríkirkju-
söfnuðurinn hefur fest kaup á. C. Þar
sem embætti Dómkirkjuprests virð-
ist nú laust færi vel á að sóknarnefnd
Dómkirkjunnar kallaði séra Gunnar
Björnsson til sín, enda er hann fædd-
ur inn í söfnuðinn og alinn upp i 50
m fjarlægð frá kirkjunni. D. Ef tillög-
ur 2.B og C komast í framkvæmd
mætti fá nýjan prest sem gæti þjónað
Fríkirkjunni sem heimakirkju og
Betaníu sem annexíu. Ættu mál safn-
aðarins þá endanlega að verða leyst.
E. Lagt er til að safnaðarfundir verð-
ir framvegis á Benidorm á Spáni.
Fjöruferðir og
kræklingaveislur
Ingvar Agnarsson skrifar:
Stundum er efnt til almennra fjöru-
ferða af félagasamtökum. Fullorðnir
og börn taka þátt í þessum ferðum.
Tilgangurinn er sagður sá að kynna
sér dýralíf það sem í fjörum dafnar.
Þetta lítur fallega út við fyrstu sýn,
en annað og vafasamara Úggur auk
þess til grundvallar þessara ferða.
Skeldýr fjörunnar eru tínd saman
og sett í plastpoka. Síðan er safnast
saman til átveislu. Dýrunum litlu er
steypt úr pokunum og þau sett bráð-
hfandi í sjóðandi vatnspotta, þar sem
þau láta lífið á kvalafullan hátt, eöa
þeim steypt á logandi glóðir, og fá
þar síst betri dauðdaga (dálítil afsök-
un kann að vera í því að ekki mun
þekkjast ráð til að drepa þessi dýr
með hreinlegum hætti).
Engum dettur í hug að taka hið
minnsta. tilliti til dauðakvala dýr-
anna litlu. Nokkur bót í máli er að
ekki mun dauðastríð þetta standa
lengi yfir. Aö lokinni suðu eöa steik-
ingu er svo innihald skeljanna hám-
að í sig við mikinn fögnuð allra þátt-
takenda. Víst veit ég að gönguferöir
um fjöruna og aöra staði í náttúrunni
eru til hressingar og heilsubótar. Því
neitar.enginn. En þegar hollusta úti-
verunnar byggist öörum þræði á
drápi og pyntingu lítilla dýra með
næmt sársaukaskyn, þá er ánægjan
orðin blendin og gamanið grátt.
Þetta mættu þátttakendur fjöru-
ferða gjarnan taka til íhugunar, næst
þegar þeir hugsa til kræklingaveislu
í friðsælu heimkynni dýranna litlu,
sem lifa við sjóinn.
„Dýrunum litlu er steypt úr pokunum og þau sett bráðlifandi
vatnspotta, þar sem þau láta lifið á kvalafullan hátt..segir í bréfinu.
„Annars var ætlun mín að hæla Sykurmolunum í þessum bréfstúfi min-
um,“ segir i bréfinu.
Popparamir
taka sig á
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Ég hef verið að dást að því hve
margar framúrskarandi góðar ís-
lenskar hljómskífur hafa litið dags-
ins ljós undangengna mánuði. Lista-
menn vorir leggja mun meiri vinnu
í verk sín nú en endranær, virðist
mér. Hjá mörgum hverjum er texta-
geröin á hærra plani en oft áður.
Reyndar bjóða sumir höfundar
áheyrendum aldrei annað en pott-
þéttar smíðar, samanber Bubba
Morthens, Megas og Magnús Eiríks-
son. Þessa þrjá heiðursmenn tel ég
vera toppinn á vorri tíð, að öðrum
ólöstuðum. Of fjölmennur er hann
hópurinn er hefur lagst í „æ lov jú“,
„ég sakna þín“ ellegar „komdu í
partí“ vanskapnaði.
Ég tel að nauðsynlegt sé að sam-
stilla lag og ljóð. Ótækt er að láta
þvælutexta bera laglega ljóðlínu. ís-
lendingar státa af glettilega góðum
tónskáldum. Ég hef ekkert á móti að
fólk geri ástinni, þessari dásamlegu
kennd þegna, góð skil í bundnu
formi. Staðreyndin er samt sú að eigi
er sama hvernig að hlutunum er
staðiö. Til dæmis geta flestir sparkaö
bolta. En þegar kemur að því að gefa
fyrir á þann hátt að úr verði mark,
byrja erfiðleikarnir. Þá gildir öllu að
vanda sig. Vera nákvæmur. Reikna
út og spá í hlutina, jafnvel aö leggja
hann undir sér reyndari aöila. Að
öðrum kosti berst pú frá áheyr-
endapöllunum. Líkt gildir um höf-
unda. Þeir skulu altént reyna að gera
sitt besta. Vera pínulítið gagnrýnir á
eigið handbragð. Leggja það svo fyrir
alþjóð.
Ég hlusta mikið á tónlist. Alls kon-
ar tónlist og tel mig vera ágætlega
færan um að greina á milli góðra og
slæmra vinnubragða í þessum efn-
um. Þannig er um fjölmarga aðra.
Annars var ætlun mín að hæla Syk-
urmolunum í þessum bréfstúfi mín-
um. En eftir að ég las viðtalið við
söngkonu hljómsveitarinnar í blaða-
grein nýverið brást mér kjarkurinn
og segi einungis: Sykurmolarnir eru
nokkuð góðir.