Dagblaðið Vísir - DV - 09.09.1988, Page 12

12
FÖSTUDAGUR 9. SEPTEMBER 1988.
Spumingin
Ætlar þú að taka þátt í
heimshlaupinu?
Hörður Gunnarsson: Já, ég reikna
með því.
Svandís Þórhallsdóttir: Ég veit það
ekki.
Helga Svavarsdóttir: Ég er ekki búin
að ákveða mig.
Björn R. Einarsson: Nei, nú er ég
hættur að hlaupa og þori ekki að
byrja aftur þótt ég vildi gjarnan taka
þátt.
Ásta Guðjónsdóttir: Já, ég er að spá
í það.
Lesendur
ASÍ og ríkisstjómin:
Er samráð nauðsynlegt?
Þórður Sigurðsson skrifar:
- Þessa dagana er mikiö rætt um
samráð milli hinna svokölluðu að-
ila vinnumarkaðarins og ríkis-
stjórnarinnar. Klifað er á í fréttum
að líkur á samráði fari vaxancp eða
minnkandi. Forystumenn ASÍ lýsa
óánægju með svör ríkisstjórnar-
innar eða þá að ríkisstjórnin telur
viðbrögð ASÍ ekki nægilega skýr.
Síðan eru haldnir fundir hjá
hvorum aöilanum fyrir sig og lagð-
ar línur fyrir framhaldsviðræður
beggja aðila. Eftir stendur að ekk-
ert miðar áfram með væntanlegar
efnahagsaðgerðir. Alit stendur fast
því ríkisstjórnin telur bráðnauð-
synlegt að hafa „fast land“ undir
fótum hjá þessum aðilum vinnu-
markaðarins áður en hún tekur
einhverjar ákvarðanir.
Jafnvel er svo komið að ríkis-
stjórnin virðist ófær um að ákveða
fundi sín í milli, nema hafa samráð
við þessa aðila áður til að kanna
hvað hún megi ræða!
Ríkisstjórnin var búin að ákveða
að fára svokallaða niðurfærsluleið.
Eöa svo hélt maður. En þá kemur
í ljós að ekkert er hægt aö gera,
nema hafa fyrst samráð við aðila
vinnumarkaðarins og þá aðallega
verkalýðsfélög innan ASÍ.
Almenningur bíður í eftirvænt-
ingu eftir aðgerðum til þess aö
leysa einstaklinga og atvinnuhfið í
landinu undan þeirri upplausn sem
Fundir og samráösfundir, en allt stendur fast. „Samráð við ASÍ er ekki aðeins ónauösynlegt, það er stór-
hættulegt," segir bréfritari.
ríkt hefur. Ég verð að segja að mér
fmnst það vera ríkisstjórnin sem
eigi að móta stefnuna en ekki ASÍ.
Samráð við ASÍ á ekki að vera for-
senda þess að niðurfærsluleið verði
farin í því formi sem ríkisstjómin
ákveður. Hún verður svo aö taka
afleiðingunum ef sú leið reynist
ekki farsæl.
AUir vita að ASÍ er tví- eða jafn-
vel margklofið. Hvernig á að vera
hægt að byggja á samráði við slíkan
aðila? En liér spila einnig inn í aðr-
ir hlutir og það er ósamkomulagið
innan ríkisstjórnarflokkanna. Og
þar er undirrótin aðallega urgur í
þeim þingmönnum sem ekki fengu
nógu viðamikil embætti við mynd-
un ríkisstjómarinnar, þingmönn-
um sem t.d. vildu verða ráðherrar
en voru látnir bíða.
Allt þetta veldur óstjóm og vekur
ugg og ótrú almennings á því að
yfirleitt verði tekið á málunum. En
þáð lagast heldur ekki með nýjum
kosningmn. Næsta ríkisstjóm mun
ekki heldur treysta sér til neins
konar aðgerða án samráðs við ASÍ.
Og það er meinið. Samráð við ASÍ
um þær aðgerðir, sem nú er þörf
á, er ekki aðeins ónauösynlegt, það
er stórhættulegt.
Skáldið frá Fagraskógi:
Davíð var létftur, ekki þungur
Kristin Guðmundsdóttir skrifar:
í sjónvarpi var fyrir stuttu síðan
endursýndur þáttur um skáldið frá
Fagraskógi, Davíð Stefánsson. Ég
hafði ekki séð þennan þátt áður og
var því fegin að geta rifjað upp þaö
sem maður hefur heyrt um um ævi
skáldsins og heyra nokkra samtíðar-
menn þess lýsa eiginleikum og atvik-
um.
Eitt var það sem sló mig iliþyrmi-
lega. Það var upplestur úr ljóðum
skáldsins. Lesturinn minnti á
draugarödd. Hvers vegna íslending-
um er ekki gefiö að lesa ljóð veit ég
ekki. En það viröist ekki vera á færi
nema örfárra einstaklinga að lesa
upp ljóð nú á tímum. Þaö á að fara
vel með ljóð og kvæöi í upplestri, en
ekki nota „nú-kem-ég-og-tek-þig“-
stílinn.
Davíð var nefnilega ekki þungt
skáld. Hann var alla jafna fremur
léttur í skáldskap sínum og mörg
ljóða hans t.d. vel hæf til söngs og
texti vel viö hæfi sem dægurlagatext-
ar. Kannski var hann dægurljóða-
höfundur síns tíma, eins og eitt
skáldið sem rætt var við ýjaði að.
Hitt er fráleitt, að Davíð hafi verið
eitthvert „dirrin-dí“ eins og ritstjóri
Mbl. lýsti honum. Davíð var einfald-
lega gott ljóðskáld á sinni tið. En
skáld koma og fara og þau eru sífellt
vegin og metin, af samtíðarmönnum
og af síðari kynslóðum. Það mat
verður alltaf misjafnt og í sífelldri
endurskoðun. Og það er eðlilegast.
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi. -
„Hann var alla jafna fremur léttur í
skáldskap sínum,“ segir bréfritari
m.a.
Byggingaleyfi úr gildi:
Smámunasemi íbúa
Reykvíkingur hringdi:
Nú hafa örfáir íbúar í Gijótaþorpi
fengið því framgengt aö búiö er aö
afturkalla eða ógilda byggingaleyfi
fyrir nýbyggingu einni á lóð við Að-
alstræti hér í borginni. í umsögn
ráðuneytis er talið að teikningar,
sem þegar voru samþykktar, hafi
brotið í bága við deiliskipulag, nýt-
ingarhlutfall hússins of hátt, aö tvö
hús séu gerð að einu og eitthvað
fleira sem flokkast verður undir
smámunasemi af verstu gerð.
Það er einmitt svona smásálar-
skapur sem er að fara með þessa þjóð
veg allrar veraldar. Menn eru að tína
til alls konar agnúa, sem í raun
skipta engu máli, annan en þann sem
fyrir barðinu á smámunaseminni
verður. Allir kæra út af minnsta til-
efni og þjóðfélagið logar í innbyrðis
átökum, mest fyrir sakir smámuna-
semi og ef til vill öfundar. - Vonandi
verður íbúum Grjótaþorps nú ekki
svefns vant eftir að ráðherra hefur
ógilt byggingaleyfi á lóðinni við Aðal-
strætið.
TilPósts
og síma
Guðný J. Bieltvedt skrifar:
Ég þakka fyrir bréf yðar og afsök-
unarbeiðni vegna tveggja „express"
bréfa, sem ég kvartaði um. - Einnig
þakka ég fyrir endurgreiðslu á hraö-
boðagjaldinu.
Ég get ekki skilið, hvemig hægt er
að nota „express" bréf hér á landi!
Hringið í síma
milli kl. 13 og 15,
eða skrifið.
Hvað er „hófða-
leður“?
Fjóla hringdi:
„Sjónvarpið gerir sitt besta,“
sagði þulurinn í dagskrárkynn-
ingunni fyrir morgundaginn
kvöld nokkurt ekki fyrir löngu.
Eflaust er nokkuð til í því. Síðan
kom mynd á skjáinn, eins og far-
ið er að tíðkast, til þess aö leyfa
fólki að geta af hveiju viðkom-
andi mynd sé.
Myndin var af trafakefli með
höfðaletri og ártalinu 1743. Keflið
var frá Þjóðminjasaíninu. - En í
skýringatexta sjónvarps stóð:
Trafakefli með höfðaleðri. Þetta
var ekki leiörétt þann tíma sem
skýringartexti stóð.
Eg er þess fullviss aö Sjón-
varpið hefur gert sitt besta og
viökomandi ekki vitað betur en
þama ætti að standa „höfða-
leðri“, þvi ég er þess einnig full-
viss að flest ungt fólk veit ekki
hvað höfðaletur er og er ekki einu
• sinni víst að það hafi. nokkru
sinni verið minnst á það i þeim
skólum sem það kemur úr. - En
em það eintómir unglingar sem
vinna við Sjónvarpið, mér er
spurn!
Engin verðstöðv-
un í Viðey?
Verkamaður í Dagsbrún hringdi:
Ég skrapp út í Viöey ásamt
kunningja mínum um sl. helgi.
Þar keyptum viö okkur kaffi og
tertustykki meö gervirjóma.
Þetta kostaði kr. 450 fyrir mann-
inn og þar af leiöandi 900 fyrir
báða. Fyrir fargjaldið út í eyna
greiddi ég 300 krónur.
Menn, sem þarna ráöa ríkjum,
mega vita að fólk fylgist með.
Staöarhaldaranum ætti að vera
kappsmál að halda verði á allri
þjónustu þama í lágmarki.
Kannski hefur verðstöðvunin
aldrei náð út í Viðey. Er kannski
á leiðinni.
Ef það er rétt, sem ég hef heyrt,
að uppbygging þama hafi kostað
um 300 milljónir króna þá er þaö
helmingi raeira en sagt er að nýr
skóli, Vesturbæjarskóhnn nýi,
kosti. Minna má nú gagn gera.
I