Dagblaðið Vísir - DV - 01.04.1989, Blaðsíða 22

[.AUGA'RDAGUR 1. APRÍL 1989.
22
i »\y
SEM á mái Uppl IDLAR ÓS 3 afgreiðslu DV str ludögum og þriöju ýsingar í síma KAST ax dögum. 27022.
Rafveita Hafnarfjarðar
jíá Útboð/Forval
r W W Byggingaverktakar
Rafveita Hafnarfjarðar lýsir eftir verktökum til að taka
þátt í forvali útboðs vegna byggingar aðveitustöðvar
við Öldugötu í Hafnarfirði. Verkefnið er að byggja
og afhenda Rafveitu Hafnarfjarðarfullbúið hús. Verk-
tíminn er mjög skammur. Afhenda skal spennasal 1
eigi síðar en 15. júlí 1989, rofasal eigi síðar en 10.
september 1989 og húsið fullbúið að innan eigi síð-
ar en 1. nóvember 1989.
Aðal magntölur eru:
Steypa...........................ca. 500 m3
mót............................ca. 3500 m2
stál..........................ca. 42000 kg.
Athygli er vakin á að undirsláttur undir plötur er allt
að 7-8,5 m hár.
Væntanlegir verktakar skulu senda skriflega umsókn
þar um til Tækniþjónustu Sigurðar Þorleifssonar,
Strandgötu 11, Hafnarfirði, fyrir miðvikudaginn 5.
apríl 1989.1 umsóknunum skal gerð grein fyrir tækja-
eign fyrirtækisins ásamt fjárhagslegri og tæknilegri
getu þess til að takast á við verkefnið. Valdir verða
6 verktakar til að taka þátt í lokuðu útboði.
Rafveita Hafnarfjarðar

ÚTBOÐ
Landgræðsla 1989-1990
Vegagerð ríkisins óskar eftir tilboðum í ofangreint verk.
Helstu magntölur:
Suðurlandskjördæmi
Reykjaneskjördæmi
Vesturlandskjördæmi
Vestfjarðakjördæmi
Norðurlandskjörd. vestra
Norðurlandskjörd. eystra
Austurlandskjördæmi
Nýsáning Áburðardreifing
90 ha 90 ha
95 ha 100 ha
170 ha 170 ha
125 ha 125 ha
90 ha 90 ha
215 ha 21 5 ha
150 ha 110ha
Útboðsgögn verða afhent frá og með 4. apríl nk. hjá Vegagerð
ríkisins í Reykjavík (aðalgjaldkera) og fyrir viðkomandi kjördæmi
á eftirtöldum umdæmisskrifstofum: Selfossi, Borgarnesi, ísafirði,
Sauðárkróki, Akureyri og Reyðarfirði.
Skila skal tilboðum á sömu stöðum fyrir kl. 14.00 þann 17. apríl
1989.
Vegamálastjóri
Fógetaembættiö í Keflavík
Tilboð óskast í breytingar og endurbætur á skrifstofu-
húsnæði bæjarfógetans í Keflavík að Vatnsnesvegi
33.
Húsið er tveggja hæða steinhús, 300 m2 að grunn-
fleti. Verkefnið er að endurinnrétta alla efri hæð húss-
ins og breyta innréttingum á um helmingi neðri
hæðar. Á verktímanum mun embættið hafa hluta af
starfsemi sinni í þeim hluta hússins sem ekki er verið
að vinna við eða lokið veröur við.
Efri hæð hússins skal skila fullgerðri 18. ágúst 1989
en neðri hæð 15. september 1989.
Útboðsgögn verða afhent frá kl. 14.00 þriðjudaginn
4. apríl nk. til og með fimmtudags 13. apríl gegn
10.000,- kr. skilatryggingu. Húsið verður til sýnis
væntanlegum bjóðendum 6. apríl og 13. apríl nk.
milli kl. 16.00 og 17.00.
Tilboð verða opnuð á skrifstofu IR, Borgartúni 7,
þriðjudaginn 18. apríl 1989 kl. 14.00.
iNNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BORGARTUNI 7. 105 REYKJAVIK
Djúpuvíkurmyndin var lika ágæt og vakti Ijúfsárar minningar um þá tíma þegar íslendingar höfðu efni á að
sóa ennþá meiri verðmætum heldur en nú.
Dýrbítar til
landverndar
í Sjónvarpinu um páskana var
fram borið ýmiss konar íslenskt
efni til hátíðabrigða. Það voru
sýndar heimildarmyndir um
hreindýr, tófur, Djúpuvík og Þor-
stein flugkappa og svo var sýnd
sjónvarpskvikmynd um annan ís-
lenskan flugkappa frá 16du eða
17du öld.
Það er alltaf vel þegið að fá að sjá
íslenskt efni á skjánum, en eins og
jafnan á stórhátíðum hafa mai-gir
öðrum hnöppum að hneppa heldur
en hnöppunum á sjónvarpstækinu,
fjölskyldur hittast og gefa sér jafn-
vel tíma til að tala saman og fólk
stundar ferðalög og útilif þannig
að ærin ástæða er til þess að íhuga
hvort ekki sé rétt aö hafa þá reglu
aö endursýna rjómann af því ís-
lenska efni á rúmhelgum dögum
sem fer framhjá svo mörgum á
tyUidögum.
Ég náði í að sjá hreindýrin,
Djúpuvík og flugkappana í Sjón-
varpinu og þakka kærlega fyrir
mig.
Sérstaklega þótti mér gaman að
hreindýramyndinni og ánægjulegt
að í henni skyldi lögð áhersla á að
þessi dýr eru hluti af náttúru lands-
ins, en ekki óvinur hennar, því nú
um stundir heyrist oft eitthvert
holtaþokuvæl um að hin eina og
sanna náttúruvemd sé fólgin í því
að friða öræfin fyrir öllu sem lífs-
anda dregur og setja svo upp skilti
á miðju landsins: Gangið ekki á
grasinu.
Samkvæmt því sjónarmiði kæmi
til greina að leysa vanda refabænda
með því að kaupa af þeim tófumar
á einu bretti og sleppa þeim lausum
og gera þær að landvörðum (gætu
verið með sérstök hálsbönd eins og
hundar sem eru búnir að borga
skattana sína). Dýrbítamir gætu
síðan snarlega útrýmt grasbítum
eins og sauöumn og hreindýmm,
þannig að öræfajurtirnar fengju að
verða mannhæðarháar.
Þá væri auðvitað eftir aö útrýma
hrossum en þótt ég sé ekki dýra-
fræöingur tel ég að það mundi
koma af sjálfu sér á eftir.
Fjölrrúðlaspjall
Þráinn Bertelsson
Ég tel líklegt að hungraðir refim-
ir mundu hópa sig saman þegar
þeir væm búnir að naga síðustu
beinin af sauðkindunum eða
hreinsdýrskálfunum og fara síðan
um öræfin í hjöröum, hundruðum
eða jafnvel þúsundum saman, í leit
aö æti. Og þá mættu hestar og
hestamenn fara aö biðja fyrir sér,
rétt eins og bændur í Síberíu ku
hafa verið ákaflega heimakærir um
það leyti sem úlfarnir þar um slóð-
ir vora upp á sitt besta og fóru
hópum saman áður en þeim var
breytt í pelsa.
En þessi vísindalega kenning mín
um sameiginlega lausn á vanda
refabænda og landfriðun er náttúr-
lega útúrdúr, því að ég var að tala
um hreindýramyndina. Perlur í
þeirri mynd vora kaflar úr gömlu
hreindýramyndinni hans Eðvarðs
Sigurgeirssonar á Akureyri, en
þann mann ætti Félag kvikmynda-
gerðarmanna að gera að heiöurs-
félaga - ef það er þá ekki búið að
því fyrir löngu.
Sem sé: ágæt mynd og fróðleg.
(Átakanlegt þótti mér þó að komast
að því sem hlýtur að vera vel varð-
veitt ríkisleyndarmál í Noregi, en
það er að Ólafur Noregskonungur
skuh vera svo hroðalega matvand-
ur að taka með sér nesti þegar hann
kemur í íslandsheimsóknir. Ég
vona að íslenskir ráðamenn kunni
sig betur en svo að þeir mæti í fín-
ar veislur erlendis og fúlsi við rétt-
unum og sneiði þess í stað ofan í
sig hákarl og séu að paufast með
íslenskt brennivín með, rétt eins
og Ólafur sjóli með hreindýrskrofiö
sitt forðum.)
Djúpuvíkurmyndin var líka ágæt
og vakti ljúfsárar minningar um
þá tíma þegar íslendingar höfðu
efni á að sóa ennþá meiri verðmæt-
um heldur en nú. En skyldu hinar
yfirgefnu draugafabrikkur á
Djúpuvík, Siglufirði, Hjalteyri og
víðar vera nægileg áminning til
okkar um að umgangast sameigin-
legar auðhndir okkar af meiri virð-
ingu og fyrirhyggjusemi en hér
áður fyrr þegar tækniöldin var að
renna upp og ahar auöhndir virt-
ust óþrjótandi?
Svo voru það flugmyndimar.
Fyrst Þorsteinn Jónsson. Hugguleg
mynd um sérstæðan mann. Ekki
sérlega þægileg mynd fyrir flug-
hrædda, því að manni fannst boð-
skapurinn vera eitthvað á þessa
leiö: Skrýtið að maður sem hefur
flogið svona mikið skuli ekki vera
margdauður fyrir löngu.
Hin flugmyndin var hálftíma-
langt sjónvarpsleikrit „Flugþrá“.
Mér þótti mikill fengur að mynda-
töku Guðmundar Kristjánssonar
„on location“, sem í mörgum
myndskeiðum lagði áherslu á feg-
urð og víðáttu himinsins í sam-
ræmi við það sem maður hélt að
ætti að vera uppistaða myndarinn-
ar - Flugþrá. Lokaskot myndarinn-
ar af upprisu andans var ákaflega
fagurt og eftirminnhegt og sýnir
aö Friðrik Þór hefði getað gert
miklu betri mynd ef hann hefði
ekki gleymt sér við eymd og and-
leysi og blóð og skít og ofbeldi á
jörðu niðri, en á því sviði taka aðr-
ir honum fram.
Þráinn Bertelsson