Dagblaðið Vísir - DV - 22.11.1989, Blaðsíða 24

Dagblaðið Vísir - DV - 22.11.1989, Blaðsíða 24
.24 MIÐVIKUDAGUR 22. NÓVEMBER 1989. Range Rover '85, 5 gira, ek. 53.000. Verð 1.550.000. Scania, 47 farþega. Verð 1.700.000. Skipti möguleg. Subaru 1800, st., '88, ek. 47.000. Rafm. i rúðum + speglum. Verð 990.000. Einn af fáum MG-BGT loks til sölu, '76, fallegur sportbill. Verð 280.000. Daih. Rocky, langur, disil, '85, upph., ný 31" dekk, nýjar white spoke felgur, toppbíll. Verð 1.000.000. Glæsivagn, MMC Galant GLSi, '88, ek. 33.000, vökvast., ssk., overdr., rafdr. rúður + speglar, cruisecont- rol, hvítur. Verð 1.180.000. Ath. Skipti koma til greina á öllum þessum bílum og fieiri á söluskrá. Kaupendur, athugið Viö erum tengdir viö Bif- reiðaskoðun ísl. og getum því útvegað veðbókarvott- orð og séð stöðu bifreiða- gjalda hvenær sem er. Vantar fleiri góða og fallega bíla á staðinn. S0BÍLAKAUP * Abyggileg bílasala Borgartúni 1 Sími 686010 Já... en ég nota nú yfirleitt beltið! yuJJFEBOAR Vísað á dyr með Eurocard Mig langar til að skrifa um átakan- lega lífsreynslu sem við hjónin urð- um fyrir nú í sumar. Við fórum til útlanda í frí, vikuferð til Amsterd- am með bíl. Ferðin var mikil upplif- un fyrir okkur, börnin heima og við frí og frjáls. Vikan fór í akstur um Þýskaland og síðasta deginum hugðumst við eyða í Dusseldorf til verslunar- og skoðunarferða. Við áttum 100 mörk (3.200 í.kr.) og svo auðvitað Eurocardið sem átti nú að nota. Or banka í banka Við örkuðum inn í stóra verslun, versluðum sitthvað fyrir mörkin og fórum síðan að nota kortið. Við versluðum tvisvar út á kortið, en það tók óratíma að fá heimild í gegnum símalínu sem tengd er höf- uöstöðvum Eurocard. Við áttum nú ekki nema 10 mörk og ákváðum að drífa í að taka út peninga í næsta banka. í bankanum fylltu þeir út úttekt, fóru í símann, komu aftur og rifu úttektarseðilinn - því miður engin heimild. Okkur brá nú ekkert lítið. Hvað var að ske? Við hringdum strax í Eurocard á íslandi. Þeir sögðu kortið vera í lagi og eins og kort eiga að vera, enda erum við búin að vera samviskusamir viðskipta- vinir þeirra síðan 1983. Bentu þeir okkur á að fara í næstu banka og reyna aftur. Nú var komið hádegi og banka- lokun. Við flýttum fyrir okkur, tók- um frá vörur í verslunum, því inn- an skamms kæmum við aftur með peninga. Við reyndum því næst í tveimur bönkum en það sama skeði, miði útfylltur - miði rifinn, engin skýring og ekkert hægt að gera. Ég sýndi þeim aleiguna, sem lá nú í öðrum lófa mínum, alls tæp 5 mörk og viknaði. En það bræddi ekki þeirra þýsku hjörtu. Við hunskuðumst því út og höfð- um uppi á pósthúsinu til að fá að hringja koúekt heim til íslands. Það var þá ekki hægt að hringja þaðan, en okkur vísað annað, langt í burtu. Bíllinn var í fríu stæði svo fljótlegra myndi vera að ganga. Við hlupum af stað, því nú var tíminn orðinn peningar. Á pósthúsinu var okkur þá tjáð að einungis fengist hringt koOekt til landa utan Evr- ópu. Við vorum máttlaus af vonleysi. Hvað nú? Loks bentu þeir okkur á Kjallarinn María H. Sigurjónsdóttir húsmóðir og gera einhverjar vararáðstafanir ef svo bæri við? Þarna stóðum við sem sagt fyrir utan lokaðan banka með 2 mörk í vasanum og gátum ekki einu sinni hringt aftur heim. Á öllum hlaup- unum höfðum við svo tapað áttum og vissum ekki hvar bílhnn var. Það tók okkur klukkutíma að finna hann og örvæntingin var algjör. Klukkan var nú sjö, við vorum ein í heiminum og höfðum ekki fengið matarbita síðan um morguninn. Við vissum að bensínið myndi ekki duga til Amsterdam og óvissan var mikil. Klukkan 10 um kvöldið vorum við komin til Hollands og fundum bensínstöð, sem tók kortið okkar á góða gamla sleðann eins og hér heima. Bensíninu var nú borgið og „Ef þessi skrif verða til þess að fólk endurskoði takmarkalaust traust sitt á greiðslukortin og sitji ekki uppi pen- ingalaust erlendis, þá er takmarki mínu náð.“ að hægt væri að láta hringja í okk- ur í símaklefa úti á götu. Þar biðum við í klukkutíma þar til stúlku frá Eurocard tókst að ná sambandi. Hún sá þá einu leið færa að senda okkur í tiltekinn banka á tilteknum stað, þangað myndu þeir senda telex um úttektarheimild á umrætt kort. Ég spurði hana sérstaklega um bankaopnunina í Þýskalandi og hún svaraði að það hlyti bara að vera opið til kl. 18.00. Klukkan var nú 17.00. - Við hlupum af stað og hálftíma síðar stóðum við fyrir framan bankann. Þar lásum við á lokaðar dymar: Lokað kl. 16.00. Hvar var ötliæknin? Þama gerði starfsmaður Euro- card stór mistök í þjónustu sinni við ferðalanga í vandræðum er- lendis. Var ekki hægt að fá upplýs- ingar um bankaopnun á meðan ég beið í símanum? Þeir vissu jú hvað mikið var í húfi fyrir okkur að vel mætti til takast. Hvar var nú öh tæknin; telex, telefax og hvað ann- að sem þjónustulipur starfsmaður Eurocard á íslandi hefði átt að not- færa sér th að hafa allt sitt á þurru næturstað fundum við á stóra bíla- stæði. Þar hírðumst við í bílnum þá lengstu nótt sem við munum eftir. Um morguninn hröðuðum við okkur tíl Amsterdam og upp á flug- vöh til að fá máhð leiðrétt. Á Arnarflugsbásnum var afar hjálplegur enskumælandi maður, sem hringdi í höfuðstöðvar Euro- card í Hollandi, en þar var allt lok- að líka og enginn vissi ástæðuna. Ég hringdi þá í Eurocard á íslandi, en klukkan var þá einungis 8 hér heima og mér var sagt að hringja aftur kl. 9, eða þegar skrifstofan væri opnuð. - Nú auglýsir Euroc- ard sólarhringsþjónustu - Gesa- öryggisþjónustan - en okkur var greinilega ekki viðbjargandi nema á skrifstofutíma. Við biðum þreytt og þjáð á sál og líkama. Ég náði sambandi við stúlkuna frá deginum áður. Hún kom af fjöllum og hélt að málið væri þegar í höfn. Sagði hún okkur að bíöa og við biðum og biðum. Það var svo fyrst um hádegi, hálfri klukkustund áður en véhn átti að fara, sem við fengum peninga út á kortið. Þá vom liðnir 24 tímar frá því að kortið var notað síðast deg- inum áður. Að viðurkenna mistök...? Er heim kom höfðum við sam- band við aðstoðarfrkvstj. Euroc- ard. Hann harmaði það sem fyrir hafði komið og benti á það sem betur hefði mátt fara. Skyldi hann athuga málið. Nokkru síðar kom í ljós að umræddan dag í Dusseldorf heföum við notað kortið tvisvar, sem stóð heima, en við hefðum fengið 8 heimildir, sem er eins kon- ar öryggislykih korthafanna sjálfra og miðast við 8 úttektir á einum sólarhring. Þetta getur því miður stundum skeð. Hann bauð okkur gullkort sem sárabót fyrir óþægindin, sem virk- aði á okkur sem lélegur brandari. Stuttu síðar áttum við fund með framkvæmdastjóranum til að at- huga hvort ekki fengjust aðrar bætur. Hann aftók þá með öllu að starfsmenn hans ættu nokkra sök á hvernig fór, þeir heföu gert allt. Dæmi það nú sá sem þetta les hvort betur hefði mátt standa að þessari „björgun" í Þýskalandi. E.t.v. er það viðtekin venja hjá stóra og stoltu fjölþjóðafyrirtæki eins og Eurocard að viðurkenna aldrei „mistök“ fyrr en í fuha hnefana. Hann sagðist þó mundu halda fund með sínu fólki. Ahan tímann höfðum við gert ráð fyrir einhverjum bótum og þá jafn- vel annarri ferð, en þegar málið var að taka þá stefnu að þeir báru aht af sér, þá biðum við eftir „þeirra mati“. Nokkru síðar fengum við bréf og ávísun upp á kr. 7.000. í bréfinu er tekið skýrt fram að starfsmaður þeirra hefði gert aht, en greiðslan væri aftur á móti: ..sárabót fyrir þá lélegu þjónustu sem ykkur var veitt í þýskum bönkum.“ Svona lék nú tæknin okkur grátt. Einhver tölva útbýtti okkur óbeðn- um heimildum og skellti svo dug- lega á nefið á okkur. Ég spyr ekki að leikslokum ef börnin hefðu verið með á þessum degi eða ef í hlut hefði átt fólk eldra og vehara. Ef þessi skrif verða til þess að fólk endurskoði takmarkalaust traust sitt á greiðslukortin og sitji ekki peningalaust uppi erlendis, þá er takmarki mínu náð. María H. Sigurjónsdóttir Kvikmyndir Nýjar plötur i>v Stjömubíó - Ein geggjuö Örvar Kristjánsson - Frjálsir fuglar: Stelpa í strákaleik Sjónvarpsstjaman Tony Danza fer með aðalhlutverkið í þessari ungl- ingamynd. Hugmyndin að baki henni er góð: Einstæði pabbinn veit ekki sitt rjúkandi ráð þegar feimna og óframfæma fimmtán ára dóttirin breyt- ist á einni nóttu í uppstrílaða kynbombu sem er umsetin af strákum hvers konar. Hann reynir að hemja strákaf- ansinn og fær við það hjálp hjá sérfróðum sálfræðingi en þau ráð duga skammt. Þvi miður er margsannað að ekki ■ er tryggt að góð hugmynd geti af sér gott handrit. Ekki einu sinni sæmhegt. Frumleikinn er nánast kæfður í fæðingu og er Danza það eina sem heldur lifi í hrakningun- um. Hann varpar frá sér gömlu ímyndinni, án þess þó að reyna um of og fékk hreimurinn reisupas- sann í bhi. Danza er frekar ein- hæfur í örvinglun sinni er ber þó af í hópi líflegra aukapersóna. Annars er þetta dæmigerð unghngakhsja. Það er því miður ekki verið að reyna neina stóra hluti hér og margt af því litla, sem reynt er, misheppnast. Góðir brandarar koma þó reglulega og halda manni við efnið og myndin fer ekki út í tómt rugl. En hún er gleymd og grafin um leið og út er komið. She’s Out ol Control, bandarisk 1989, 95 mín. Leikstjóri: Stan Dragoti Leikarar: Tony Danza, Catherine Hicks, Amy Dolenz, Wallace Shawn. Stjörnugjöf: * * Gísli Einarsson Gamalt og gott Gömlu dansarnir eru ekki beint sérsvið undirritaðs en þó var það tilfinn- ingin eftir að hafa hlustað á nýjustu plötu harmóníkuleikarans og söngv- arans Örvars Krisfjánssonar, Fijálsir fuglar, að betur væri varla hægt að flytja þessi lög sem hafa ómað í áraraðir. Því tel ég að Frjálsir fuglar sé kjörgripur öhum þeim sem unna gömlu dönsunum. Örvar hefur valið tólf misþekkt lög á plötuna, flest þeirra slagara sem hafa hljómað árum saman, lög á borð við Hlín Rósalín, Hún Kata mín og ég og Mikið var gaman að því sem er eina íslenska lagið á plötunni. Hann hefur kosið þá skynsamlegu leið að breyta sáralitlu frá útsetningum laganna sem hafa fylgt þeim, engar nýmóðins og truflandi útsetningar eins og gert var við sjómannalagaplötuna sem kom út í fyrra og var öllum th ama. Leikni Örvars á harmóníkuna kemur best fram í þeim lögum sem ein- göngu eru sphuð, Fiesta Cubana, Karl og kerling og í þjóðlaginu kunna Amazing Grace, sem sker slg nokkuð úr. Er það er eina lagið á plötunni Frjálsir fuglar sem ekki er beint danslag þótt sjálfsagt sé hægt að dansa eftir því eins og eftir öhum dægtu’lögum. ÖU önnur lög eiga heima á pró- grammi hjá góðri gömludansahljómsveit. ÖU lögin, sem sungin eru, syngur Örvar fyrir utan eitt, Allir dansa tangó sem bassaleikari Örvars, Júlíus Jónasson, syngttr. Aðrir er koma fram með Örvari á plötunni eru Karl H. Karlsson á gítar og Davíð Karlsson á trommur. Upptaka og öU tæknivinna er sérlega vel heppnuð. Harmóníkutónninn er hreinni en maður hefur átt að venjast hingað th og eiga Siguröur Ingi Ásgeirsson og Örvar Kristjánsson hrós skhiö fyrir þá hUð mála. Frjálsir fuglar er plata fyrir eldri kynslóðina sem á örugglega margar minningar tengdar lögunum og víst er að platan kemur öhum fótaUprum dönsurumafþeirrikynslöðígottskap. -HK

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.