Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1990, Blaðsíða 28

Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1990, Blaðsíða 28
40 LAUGARDAGUR 28. APRÍL 1990. Sérstæð sakamál Grandalausi fomminj asalinn Englendingurinn Roy Porjes var vingjarnlegur og hjálpsamur. Þaö var því ekki nema eðlilegt aö hann skyldi hjóöa aðstoö sína þegar hann kom að þremur löndum sínum sem voru í vandræðum upp til fjalla í Júgóslavíu. Seldi fornminja- verslunina Roy Poijes var orðinn þrjátíu og sex ára þegar hann ákvað að selja fornminjaverslunina sem hann rak á Englandi til að geta gert alvöru úr gömlum draumi. Fyrir andvirð- ið keypti hann húsbíl en síðan lagði hann af stað í ferðalagiö sem hafði verið svo lengi á dagskrá hjá hon- um. Leiðin lá til Suður-Evrópu þar sem hann ætlaði að skoða musteri og aðrar minjar frá liðinni tíð. Ferðalagið hófst að vori til og 27. júní var hann kominn til Dubrovn- ik við Adríahafið. Þaðan sendi hann póstkort til móður sinnar og stjúpföður í London. Nokkrum dögum síðar lagði hann svo af stað frá borginni og upp í fjöllin. Poijes hafði verið varaður við ræningjum sem gera stundum ferðamönnum grikk á fáfömum vegum upp til fjalla. Er hann ók um fjallveg sá hann skyndilega bíl standa við vegarbrúnina en þegar hann nálgaðist hann sá hann að vart myndi ástæða til að varast þá sem þarna vom á ferð því á bílinn var málað orðið „England“. Stephanie. Sam Gordon. McQueen. nauðsynjar, þar á meðal bensín og mat. Virðist hann hafa notið félags- skapar landa sinna. Þar kom þó að þeir fengu nóg af honum. Kvöld eitt er þau voru á ferð í Grikklandi slógu þau hann í höfuðið, hirtu af honum ávísanahefti hans og greiðslukort og skildu hann eftir. McQueen, Stephanie og Latham komust til Júgóslavíu og þaðan héldu þau áfram norður á bóginn. Hvar sem þau komu bjuggu þau í góðum gistihúsum en þegar komið var til Frankfurt hélt Stephanie heim til Englands flugleiðis og var farseðilhnn, eins og annað sem þau keyptu þessa dagana, greiddur með fé Poijes. Heim um Holland McQueen og Latham voru nokkru lengur á meginlandinu en loks fóru þeir heim til Englands með feiju frá Hollandi. Tóku þeir þá húsbíl Porjes heim með sér. Er heim kom seldu þeir hann. Við yfirheyrslur lýstu mennirnir tveir yfir því að Poijes hefði verið lifandi þegar þeir skildu við hann. Lögreglan fann þó í fórum þeirra myndavél. Var hún eign McQueens og í henni var filma. Er hún var framkölluð komu í ljós þrjár mynd- ir. Sýndu þær allar McQueen. Step- hanie, Latham og Porjes en að baki þeirra mátti þekkja hafnarborgina Píreus í Grikklandi. Húsið sem Porjes hugðist kaupa. Óþekktir ferðafélagar Við bílinn stóðu tveir menn og ein kona. Það var sá elsti í hópnum, maður með gleraugu, sepi brosti til Poijes þegar hann stöðvaði bíl sinn. „Þú ert einmitt maðurinn sem okkur vantaði," sagði hann. Eftir það tóku undarlegir atburðir að gerast í lífi enska fornminjasal- ans. Hvarf hans er þó gott dæmi um að stundum tekst einkaaðilum að upplýsa gátur sem lögreglan virðist standa ráðþrota frammi fyrir. Áður en Poijes fór frá London sagði hann stjúpföður sínum, Sam Gordon, sextíu og tveggja ára, að hann yrði í burtu í fimm mánuði. Stjúpfaðirinn og móðirin höfðu áhyggjur af því að eitthvað gæti komið fyrir Poijes en hann sagði þeim að hafa ekki áhyggjur af sér. „Þetta verður stórskemmtileg ferð,“ sagði hann, „og ég skal ekki gleyma að koma með fallega minja- gripi handa ykkur." Bréf hætta að berast Fyrstu vikurnar sem Poijes var á ferðalaginu bárust reglulega bréf frá honum. í einu þeirra sagði hann frá ferðafélögunum þremur sem hann kvaðst hafa hitt nokkuð frá Dubrovnik. Hann nefndi þó aldrei hvað þeir hétu, sagöi aðeins að þeir hefðu í huga að heimsækja sömu staði og hann í Tyrklandi og Grikk- landi. Vitað er með vissu að hópurinn náði til Istanbul því að þaðan sendi Poijes póstkort með mynd af Sulei- manmoskunni frægu. Þá sagði hann að allt gengi vel. Þetta var það síöasta sem heyrðist frá hon- um. Eftir nokkurn tíma fór stjúpfaðir- inn, Sam Gordon, að verða óróleg- ur. Hann sneri sér því til Scotland Yard og bað um að málið yrði rann- sakað. Þar þótti mönnum ekki ástæða til að óttast þótt ekki hefði heyrst frá Poijes um tíma. Líklega skemmti hann sér svo vel að hann hefði gleymt að skrifa. Gordon hefur leitina Gordon, sem var ákveðinn og sýndi stundum að hann var skap- mikill, ákvað að taka máhð í sínar eigin hendur úr því að lögreglan sá ekki ástæðu til að taka áhyggjur hans alvarlega. Það fyrsta sem hann gerði var að fara í bankann sem Poijes átti viðskipti við og þá lét stafsfólk þar í ljós undrun sína yfir undarlegum ávísunum og greiðslumiðum sem teknir voru að berast úr heftum Poijes. Hvort tveggja barst víðs vegar að af meg- inlandi Evrópu og stundum var um að ræða greiðslur fyrir eitt og ann- að sem ólíklegt mátti telja að karl- maður hefði þörf fyrir, svo sem kvenundirföt. Þá höfðu allra síð- ustu daga borist greiðslumiðar sem gefnir voru út í Englandi. Af þessu dró Gordon þá niður- stöðu að einhver hefði stohð ávís- anaheftum Poijes. Næstu daga gerði Gordon mikla leit að húsbh Porjes og hafði samband við aha húsbílasala í suðurhluta Englands sem hann fékk vitneskju um. Ekk- ert varð honum þó ágengt fyrr en hann kom til bæjarins Bognor. Bíllinn finnst í Bognor fannst bíll Porjes. Er Gordon sýndi bílasalanum mynd af Porjes kannaðist hann ekki við að hafa keypt bíhnn af honum. í ljós kom hka að allt annað nafn stóð á afsahnu. Gordon var niður- dreginn þegar hann hélt frá bíla- salanum en hann var ekki kominn langt þegar ungur bílaviðgerðar- maður, sem heyrt haföi um erindi hans, gekk til hans og sagðist hafa séð fólkið sem selt hefði bílinn. Það heföu verið maður og kona og hefði konan áður unnið í gestamóttöku gistihúss í Bognor. Það tók Gordon aðeins rúma klukkustund að komast að því að konan hét Stephanie Belcher og var tuttugu og þriggja ára. Hafði Gor- don þegar samband við Scotland Yard og þá hófst lögreglurannsókn málsins. Leysti frá skjóðunni Ekki haföi Stephanie Belcher lengi verið til yfirheyrslu hjá lög- reglunni þegar hún upplýsti að unnusti hennar væri Alan McQue- en. Hann reyndist á sakaskrá hjá lögreglunni vegna smáafbrota og þegar haft var samband við bílasal- ann gat hann staðfest að hann væri sá sem selt heföi honum bíl Porjes. Saga McQueens var á þá leið að hann, Stephanie og Michael nokk- ur Latham, sem var þá tuttugu og sex ára, hefðu verið á ferðalagi í Suður-Evrópu og þar hefði komið að þau heföu orðið peningalaus. Er þau heföu hitt Poijes hefðu þau um hríð verð búin að lifa á hálf- gerðu beth. Porjes hafði verið með öllu grandalaus er hann hitti landa sína þijá og sagt þeim að hann ætlaði sér að heimsækja sögustaði í Tyrk- landi og Grikklandi. Honum til undrunar lýstu þau þrjú þá yfir því að það væri einmitt það sem þau hefðu í huga. Samfylgd Um hríð ferðuðust þau fjögur saman. Poijes hafði nægilegt fé og sýndi gjafmildi. Hann greiddi fyrir Myrtur Þegar var haft samband við lög- regluna í Píreus og hófst þá umangsmikil leit í hæðunum fyrir ofan borgina. Fannst líkið af Poijes þar. Var ljóst að hann hafði fengið þungt högg í höfuðið og haföi kúp- an brotnað. Loks kom því sannleikurinn í ljós. Ferðamennirnir fjórir höfðu' ekið um Grikkland til að skoða þar forna sögustaði og minjar. Smám saman höfðu þremenningarnir fé- lausu tekið aö þreytast á gjafmilda fomminjasalanum. Þar kom svo dag einn að hann fór að láta í ljós áhuga á því að kaupa sér lítið hús á Krít. Þá sótti áköf öfund að féleys- ingjunum. Fannst þeim það mikið óréttlæti að Poije skyldi geta leyft sér að kaupa hús þegar þeir áttu ekki fyrir næstu máltíð. Eitt af þeim þremur reif nú vesk- ið úr vasa Poijes. Honum varð þá ljóst að í óefni var komið og fór að reyna að veija sig en þar kom að hann var barinn í höfuðið með tré- kylfu. Síöan flúðu þremenningarn- ir. McQueen sagði að Latham væri morðinginn og hefði Stephanie ekki verið viðstödd þegar Porje var rændur. En þegar málið kom fyrir rétt hélt saksóknarinn því fram að rétt væri að hta svo á að báðir mennirnir bæra ábyrgð á morði Porjes. Kviðdómendur féllust svo á það sjónarmið. McQueen fékk tíu ára fangelsi fyrir manndráp en Latham komst undan refsingu með því að flýja til Bandaríkjanna. Hefur ekki spurst til hans síðan. Stephanie fékk mildari dóm en hún féllst á að bera vitni fyrir hönd ákæruvaldsins.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.