Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1990, Blaðsíða 33

LAUGARDAGUR 28. APRÍL 1990.
45
LífsstOl
gjöfum mínum harla ljóst vera aö
þarna áttu ekki aðrir að hafast við
en ég.
Þarna inni var allt sem til langrar,
inniluktrar dvalar hefði þurft: ávext-
ir og kex af ýmsu tagi, áhöld að
brugga sér með te ellegar kaffi, kæli-
skápur með klaka og köldum drykkj-
um, skrifborð og stóll, ásamt pappír,
pennum og umslögum, sófasett fyrir
fjóra með hringlaga borði, langt og
mikið snyrtiborð með speglum og
hefðu margir geta setið þar hlið viö
hhð, sjónvarp fjarstýrt og útvarp við
höfðalagið öðrum megin, skápar,
skúffur og kommóður meiri en hug-
urinn girntist. í litlum sal meðfylgj-
andi var salerni og laugar af ýmsu
tagi, fyrir hendur og aðra líkams-
parta sér í lagi, fyrir utan baðker
stórt og steypibað að auki, þess utan
rautt ljós í lofti til að spara manni
handklæði eftir að gengið hefði veriö
til lauga.
Hótelið
sem ekkivartil
í þessum glæsta sal, sem var ugg-
laust tvöfalt stærri að gólffleti eða
meira en íbúðin þar sem ég hóf hjú-
skap fyrir nærri þrjátíu árum, varð
mér hugsað til hótelherbergis sem
ég neyddist til að gista í á einni af
mínum allra fyrstu ferðum utan-
lands. Það var í kóngsins Kaup-
mannahöfn. Ég var á leið lengra suð-
ur eftir Evrópu á vegum ferðaskrif-
stofu sem enn er til og kennir sig við
eiganda sinn og með blað upp á það
að ég ætti bókað herbergi næturlangt
á tilteknu hóteli.
Við komuna til Kaupmannahafnar
lagði ég undir mig leigubíl, sýndi bíl-
stjóranum heimihsfangið og bað
hann aka mér þangað. „Hótel,“ sagði
hann. „Þetta er ekki hótel lengur.
Það var gert að íbúöablokk fyrir
þremur árum.“
Það varð þó úr að við héldum þang-
að enda vhdi ég ekki trúa því aö ís-
lénsk ferðaskrifstofa væri svona iha
að sér fyrir hönd viðskiptavina
sinna. En viti menn, í thgreindu
götunúmeri bjuggu bara jensenar,
hansenar og nielsenar og börn voru
að sippa um ahar tröppur og gang-
stéttar. Sveitt kona meö svuntu stað-
festi að þarna væri löngu hætt aö
halda hótel.
Nú var úr vöndu að ráða. Ég spurði
bhstjórann, sem átti þó að heita inn-
fæddur, hvað ég ætti nú til bragðs
að taka.
„T)a,“ sagöi hann, „nú er ekki gott
í efni. Á þessum tíma eru öll hótel í
Kaupamannahöfn yfirfuh. En,“
bætti hann við og horfði á mig rann-
sakandi, svo sem eins og th að meta
mig til fjár, „kannski gæti ég komið
þér inn á hótel þar sem ég á innhlaup
á Friðriksbergi."
Verelsi númer
fjögur á fyrsta sal
Það var farið að hða á kvöld og ég
orðinn þreyttur, taldi heldur ekki
miklu skipta hvar veslingur minn
lægi eina nótt, svo ég spurði bílstjór-
ann ráða. Eftir langan akstur og dýr-
an bar okkur að hóteldyrum heldur
þokkalegum hvar við fórum inn. Bíl-
stjóri talaði hratt viö afgreiðslu-
manninn sem svo sneri sér að mér
og sagði að vísu th gistingu en ekki
í hótelinu sjálfu heldur annexíu
handan homsins. Hann nefndi verð-
ið sem mér þótti sanngjarnt, miðaö
við það sem ég átti að borga í hótel-
inu sem orðið var að húsablokk, og
tók boðinu.
Þegar ég hafði losað mig við leigu-
bílstjórann með því að rétta honum
aukreitis tíkall danskan (þó ég sæi
að hann fékk líka kommisjón með
leynd úr hendi hótelhaldarans) og
borgað gistingu mína fyrirfram var
mér vísað á annexíuna: fyrir hornið
og inn um dyrnar hægra megin í
miðjum undirganginum, þaðan upp
á fyrsta sal, verelsi númer 4, versogú.
Ég ætla ekki að orðlengja um her-
bergið. Veggfóðrið lafði í druslum,
gormur stóð upp úr setunni í eina
stólnum í herberginu, gluggatjöldin
rifin. En það var hreint á rúminu og
þegar ég hafði dregið það frá veggn-
um, svo lengra yrði fyrir flær og aðra
Það er einn af kostunum við litlu hótelin að þar kynnist maður fremur hinum gestunum. Kannski ekki nema í sjón og getur þá skemmt sér við að skapa
sinn eigin ramma um persónurnar sem maður kinkar kolli til i morgunmatnum.
hugsanlega óværu að hoppa, dreif ég
mig undir sæng og sofnaði brátt. Mér
varð þó ekki svefnsamt því slökkvi-
liðsbílar voru á spani fram hjá glugg-
anum mínum alla nóttina, það var
víst eldur í Kaupinhafn.
Þetta er eina gistingin sem ég hef
þolað og kalla má verulega ömur-
lega.
Gisting með aðstöðu
Einn er sá gistimáti sem sífellt ryð-
ur sér meira th rúms en hentar eink-
um þeim sem ætla að vera viku eða
lengur á sama stað. Það er að leigja
sér íbúð eða smáhús þar sem aðstaða
er til ahs: eldavél og allar græjur th
taks. Sums staðar eru rúmfót innifal-
in í leigunni en annars staðar er
hægt að leigja sér þau sér gegn vægu
verði. Yfirleitt er leigugjald fyrir
íbúðir af þessu tagi ekki hátt, ekki
minnsta kosti miðað við hótel, en sá
gahi á miðað við hótel að þama verð-
ur maður að þrífa eftir sig sjálfur.
Hins vegar er það kostur aö mínu
viti að þarna er aðstaða til þess að
elda ofan í sig sjálfur en það er ákaf-
lega gaman þar sem gimilegasta hrá-
efni th matargerðar er á hlæghegu
verði miðað við það sem gerist í búð-
um á íslandi.
Hjólhús til leigu
Ég á alveg eftir að prófa tjaldvagns-
gistingu, húsbíl eða hjólhús í útlönd-
um. Þeir sem það hafa gert eru flest-
ir harla ánægðir. Vandalaust væri
að gera þetta til reynslu, án þess að
dragnast sjálfur um með svona bún-
að. Víða á tjaldstæðum erlendis er
hægt að leiga sér hjólhús til gistingar
til lengri eöa skemmri tíma og búa
þannig í sjálfsmennsku í snertingu
viö náttúruna einhvers staðar inni í
eða í nánd við menningarlegt þétt-
býh.
Áning&árbítur
En það er vandalaust fyrir hvern
sem vhl gista sæmilega, án þess að
borga stórfé fyrir, þar sem hann er
á ferð um Evrópulönd að minnsta
kosti - af öðrum álfum hef ég ekki
nasasjón hvað þetta snertir. Þar sem
ferðalangurinn kemur í framandi
stórborg er auðveldast að leita uppi
stað sem heitir Tourist Information
(með ofurlítið mismunandi stafsetn-
ingu og áherslum, eftir því í hvaða
landi er, gjarnan auðkenndur með
skhtum sem á stendur aðeins stafur-
inn ,,i“), skýra þar frá þörfum sínum
og óskum og þá verður manni visað
þangað sem hæfir. Þar greiðir maður
staðfestingargjald og kvittunin fyrir
því gengur upp í fyrstu greiðslu á
gististaðnum.
Þetta er afar einfaldur háttur á að
verða sér úti um gistingu og dugar
ahs staðar, aö því thskildu að ekki
sé of langt liðið á kvöld þegar komiö
er th viðkomandi staðar. Yfirleitt er
það ráð sem ég held að gott sé að
fara eftir: að draga það ekki of langt
fram á kvöldið að velja sér samastað
til næturinnar.
í dreifbýlinu er það áning og árbít-
ur sem ghdir (B&B, Zimmer Frei eða
hvað það kahast í hverju landi) eða
herbergi á krá við veginn sem yfir-
leitt eru mjög frambærileg.
Bækurmeð lista
yfirgistingu
Þeir sem ekki vhja treysta á guð
og lukkuna í þessu efni geta tryggt
sig nokkuð fyrirfram. Ferðamála-
yfirvöld víða um lönd og borgir gefa
út bækhnga með listum yfir þá gisti-
staði sem í boði eru. Þar er að vísu
ekki lagt mat á gæði gistingarinnar
en með því að grufla svolítið í því
hvað boðið er upp á og bera það sam-
an við verðið má nokkuð ráða í það
fyrirfram hvað maður fær. AA (ekki
alkóhóhstasamtökin heldur Au-
tomobile Association - Félag breskra
bheigenda) gefa með vissu mhlibih
út mjög gagnlega bók, sem heitir
Guesthouses, Farmhouses & Inns in
Europe. Þessi bók fæst oftast nær hjá
FÍB hér á íslandi og oft í bókabúðum
en í henni er að finna skrá yfír ódýra
gistingu hvarvetna um Evrópu sem
samtök þessi telja forsvaranlega. Ég
hef notað þennan leiðarvísi lítihega
og reynst vel.
Flest herbergi eru nú th dags með
sturtuklefa og vaski en ekki öll með
klósetti út af fyrir sig. Nær undan-
tekningarlaust eru þau með sjón-
varpi og mörg líka með útvarpi. Ef
ekki, er setustofa með aðgangi að
þessum þægindum, og ef sími er ekki
á hverju herbergi er hann á gangin-
um fyrir framan og öllum thtækur. N
Það er eftirtektarvert á þessum
minni og ódýrari hótelum að þar hitt-
ir maöur gjarnan fólk úr miðstétt og
efri miðstétt, allt upp í efnastéttir.
Ég man th að mynda eftir þýskri fjöl-
skyldu, hjónum með fjögur börn á
ungum aldri, sem gistu einu sinni á
sama hóteh og ég í London. Þetta var
eitt af htlu hótelunum Thamesmegin
við Viktoríustöðina sem eru þar í
tuga- ef ekki hundraðatah, sum góð,
sum lakari. Þetta hótel „slapp til“ en
var heldur í lakari kantinum. Fjöl-
skyldufaðirinn var maður í hárri
stöðu heima fyrir og farkosturinn
sem stóð úti á götu ekki af verri end-
anum. Þetta viðkunnanlega fólk var
heldur ekki þarna af ihri nauðsyn, m.
heldur til þess, eins og það sagði
sjálft, að ferðapeningurinn entist bet-
ur.
Er það ekki einmitt eftirsóknar-
vert?
S.H.H.
RAFM AG NSVEITA
REYKJAVÍKUR
Minjasafn Rafmagnsveitu Reykjavíkur
Fyrst um sinn verður safnið opið á sunnudögum frá
kl. 14.00-16.00.
Þá geta hópar og aðrir áhugamenn pantað tíma í
safninu í síma 679009 eða 686222.
Minjasafnsnefnd
Til að drýgja
feröapeninginn