Dagblaðið Vísir - DV - 28.07.1990, Blaðsíða 23

LAUGARDAGUR 28. JÚLÍ 1990.
35
Kefivíkingurinn Geir Sverrisson, t.v., og Kópavogsbúinn Ólafur Eiriksson settu fjögur heimsmet á heimsleikum fatlaðra í Assen í Hollandi - Olafur vann þrenn gullverðlaun en Geir ein. Þrátt
fyrir fötlun sina hafa þessir piltar náð svo langt í sundíþróttinni að þeir æfa eingöngu með ófötluðum, að landsliðsæfingunum undanskildum. Ólafur og Geir segja í viðtali við helgarblaðið i dag
að „toppurinn á tilverunni" sé að fara í margar keppnisferðir til útlanda á ári. DV-myndir OTT
honum á síðustu hundrað metrun-
um. Sennilega hefur úthaldið og
skapið haft úrslitaáhrif. Yfirleitt
syndi ég jafnt og byrja ekki á að
1 keyra mig út. En svo verð ég vondur
þegar ég sé einhvem fyrir framan
mig,“ segir Ólafur.
Frábær félagsskapur
- fleiri eiga að byrja
„Þeir sem eru hér á heimsleikun-
um voru flestir saman á ólympíuleik-
unum í Seoul 1988. Þetta eru eilífðar-
vinir. Ég held að þessi hópur eigi eft-
ir að halda saman um mörg ókomin
ár, þó svo að sumir hætti að æfa.
Hins vegar munum við ekki hætta
fyrr en einhverjir eru komnir í stað-
inn fyrir okkur. Jónas Óskarsson,
einn aðstoðarmannanna hér, keppti
til dæmis í Seoul. Hann segist nú í
gríni vera þræll fyrir hópinn. Jónas
hafði keppt í tólf ár og verið á toppn-
um þegar við Geir komum inn í hóp-
inn. Þá leyfði hann sér loksins að
hætta. Sama mun gilda um mig og
Geir í framtíðinni. Við hættum ekki
fyrr en aðrir leysa okkur af. Við ætl-
um ekki að láta það góða orð glatast
sem hefur náðst á síðasta áratug hjá
fótluðum íþróttamönnum á íslandi.
Það má segja að tilgangurinn með
þessu öllu hjá okkur sé að fá fleiri
inn í hópinn. íþróttir hafa svo mikið
að segja fyrir fatlað fólk. Þetta er
mjög góður félagsskapur, það er
gaman að synda og keppnisferðirnar,
eins og þessi hér í Hollandi, eru topp-
urinn á öllu. Það eru ekki allir á
okkar aldri sem fara 3-4 sinnum til
útlanda á ári,“ segir Ólafur.
Tugir keppinauta
í hverri grein
„Á heimsleikunum hér í Assen
hefur það sýnt sig að fotluðu íþrótta-
fólki er að fara mjög mikið fram og
þátttakendum fjölgar stöðugt. Þetta
mót er miklu sterkara en ólympíu-
leikarnir í Seoul. í Kóreu var keppt
í mun fleiri flokkum mismunandi
fatlaðra en nú er búið aö slá hópun-
um mikið saman. í mínum flokkum
á sundmótinu voru minnst 15 kepp-
endur í hverri grein en mest 33. Þetta
er því orðin rosaleg keppni og hún
mun aukast á ólympíuleikunum í
Barcelona 1992. Keppendur verða
fleiri þá. Þá ætla ég að verða f mínu
besta formi,“ segir Ólafur.
Á heimsleikunum í Assen voru um
tvö þúsund keppendur frá 45 þjóðum.
Hátt á þriðja þúsund sjálfboðaliðar sáu
um framkvæmd mótsins - þar af um
tvö þúsund skátar. Keppendur bjuggu
i búðum á svæði hollenska hersins.
Mótið fór fram með miklum glæsi-
brag. Um 20 þúsund manns komu til
að vera viðstaddir stórkostlega loka-
athöfn sem fór fram við hina þekktu
TT-mótorhjólabraut í Assen. Vegna
athafnarinnar myndaðist mikið um-
ferðaröngþveiti á vegum í nærliggj-
andi héruðum. Júhana drottningar-
móðir sleit mótinu, afhenti verðlaun
og hélt ræðu til heiðurs keppendum
og aðstandendum mótsins.
Geir setti heimsmet
Geir Sverrisson er nítján ára
gamall Keflvíkingur. Hann er, eins
og Ólafur, framtíðarafreksmaður og
vann hann eitt gull á leikunum og
setti heimsmet. Hann fæddist með
hægri höndina mun styttri - hann
vantar framhandlegg.
„Það eru þrjú ár síðan ég byrjaði
að æfa sund. Fram að þeim tíma
hafði ég verið í ýmsum íþróttum,
aðallega í fótbolta. Mér hefur alltaf
gengið vel að stunda íþróttir. Ég er
sprettharður, var í leikfimi og skóla-
sundi eins og aðrir en það var tilvilj-
un að ég byrjaði að stunda íþróttir
með fótluðum. Þegar landsmótið var
haldið í Keflavík árið 1987 þótti félög-
um í Sjálfsbjörgu á Suðurnesjum
ófært að senda engan keppanda það-
an. Þá var talað við mig, ég sló til og
á mótinu vann ég silfurverðlaun.
Fyrir mótiö æfði ég borðtennis á
fullu en ákvað þó á síðustu stundu
að keppa í sundi á mótinu. Það gekk
síðan framar vonum," segir Geir.
„Þórunn Magnúsdóttir þjálfáði mig
fyrst en síðan komst ég að hjá Frið-
riki Ólafssyni. Hann er frábær þjálf-
ari og hefur meðal annars séð um
aö þjálfa Ragnheiði Runólfsdóttur og
Eðvarð Þór Eðvarðsson."
Geir hefur, eins og Ólafur, aðallega
æft með ófótluðum á íslandi. Hann
varð annar í 100 metra bringusundi
á ólympíuleikum fatlaðra í Seoul
1988. Á heimsleikunum nú tókst hon-
um að vinna gullverðlaun og slá
heimsmetið í greininni.
„Ég náði að verða þremur sekúnd-
um á undan næsta manni - þetta var
nokkuð öruggt. Samt bjóst ég viö að
ná betri tíma. Hins vegar var sá besti
frá Seoul ekki með núna og sam-
keppnin varð ekki eins mikil og ella.
En ég er allavega ánægður með að
hafa slegið heimsmetið.
íþróttir fatlaðra eru í miklum
blóma á íslandi. Það er merkilegt að
íslendingar skuli ná að vera í 7.-8.
sæti í heiminum í sundinu - við erum
fyrir framan stórþjóðir. Það er mjög
gaman að taka þátt í þessu, félags-
skapurinn er frábær og það er auð-
vitað mjög spennandi að fá að fara í
margar utanlandsferðir á ári. Þetta
gefur manni mjög mikið.“
Geir tekur þátt í rekstri rafverk-
takafyrirtækis föður síns í Keflavík.
Þar vinnur hann á skrifstofu og sér
um bókhald og ýmsa aðra þætti.
Hann nær ótrúlegum hraða við
skriftir á tölvu, þó svo að hann hafi
enga fmgur á hægri hendinni:
„Ég er með hálfgerða tölvudellu.
Ég næ um 200 slögum á mínútu sem
telst nokkuð gott. Fingrasetningin er
rétt með vinstri hendinni en hægri
höndina nota ég á alla takkana
hægra megin. Þetta gengur bara
vel,“ segir Geir.
Hann hefur einnig keppt í hlaupum
hérlendis og unnið gullverðlaun í 100
og 400 metra hlaupum. Hann hug-
leiðir nú að keppa einnig á alþjóðleg-
um mótum í hlaupum. Ég ætla þó
ekki að láta það bitna á sundinu.
Þettaeruaðeinshugleiðingar. Éghef í
best náð að hlaupa á 12 sekúndum
sléttum í 100 metra hlaupi sem er
nokkrum sekúndum lakara en þeir
bestu náðu í Assen. Maður hefur
fylgst með hvað er að gerast í hlaupa-
greinunum og ég ætla að sjá til hvort
ég verð með í þeim,“ segir Geir
Sverrisson. -ÓTT