Dagblaðið Vísir - DV - 05.02.1991, Blaðsíða 26

26
ÞRIÐJUDAGUR 6. FEBRÚAR 1991.
Afmæli
Guðmundur Torfason
Guömundur Torfason, fyrrv. efnis-
vöröur, Njálsgötu 36, Reykjavík, er
níræöurídag.
Starfsferill
Guðmundur fæddist í Kollsvík í
Rauöasandshreppi og ólst þar upp
hjá móður sinni og systkinum en
hann var á fjórða árinu er faðir
hans drukknaði í Kollsvíkurlend-
ingunni.
Guðmundur kynntist því snemma
öllum almennum störfum sem þá
tíðkuðust á sveitabæjum við sjávar-
síðuna. Hann sat yfir fé og fór ungur
í sjóróðra á opnum bátum.
Guðmundur stundaði nám einn
vetur á Hvítárbakkaskóla. Hann
flutti til Reykjavík 1927 og hefur
búið þar síðan. Þar hóf hann nám í
jámsmíði hjá Vélsmiðjunni Héðni
og við Iðnskólann í Reykjavík og
lauk sveinsprófi í járnsmíði 1930.
Þá lauk hann Vélskólaprófi 1932.
Guðmundur vann um tíma sem
vélstjóri á togurum og var þá vél-
stjóri á Hauganesinu en hóf síðan
störf sem efnisvörður hjá Stálsmiðj-
unni hf. þar sem hann starfaði til
ársins 1978. Hann var ásamt bræðr-
um sínum; Guðbjarti, Samúel og
fleirum einn af stofnendum Ofna-
smiðjunnar.
Fjölskylda
Guömundur kvæntist 10.7.1938
Þórhildi Ingibjörgu Jakobsdóttur, f.
29.2.1912, húsmóður. Foreldrar Þór-
hildar voru Jakob Frímannsson,
kennari, b. og skáld í Vindhælis-
hreppi, og Hallfríður Sigurðardóttir
en Þórhildur ólst upp á Árbakka á
Skagaströnd hjá Ólafi Björnssyni,
b. þar, og Sigurlaugu Sigurðardótt-
ur.
Guðmundur og Þórhildur eiga
þijú böm. Þau em Sigurlaug Olöf,
f. 2.8.1939, húsmóðir og ekkja í
Kópavogi eftir Jón Þór Þórhallsson
húsasmið en synir þeirra em Guð-
mundu'r Þór og Ingvar Páll; Torfi
Guðbjartur, f. 12.12.1945, járnsmið-
ur í Kópavogi, kvæntur Ellen And-
erson húsmóður og eru synir þeirra
Guðmundur Rúdolf og Sigurbjörn
Hlöðver; Jakob, f. 27.4.1947, h. og
trésmíðameistari á Árbakka á
Skagaströnd, kvæntur Helgu Ingi-
björgu Hermannsdóttur húsfreyju
og em dætur þeirra Þórhildur Björg
og Herdís Þórunn. Auk þess eru
langafahöm Guðmundar þrjú,
Fanney Ósk, Helga Dögg og Hallfríð-
urSigurbjörg.
Guðmundur átti tólf systkini og
komust tíu þeirra á legg en hann er
nú einn systkinanna á lífi. Systkini
Guðmundar: Halldóra Guðbjört, f.
3.9.1884, d. 31.8.1928, húsfreyja á
Lambavatni á Rauðasandi; Valgerð-
ur, f. 29.10.1885, d. 7.11. sama ár;
Guðrún, f. 29.3.1887, d. 29.11. sama
ár; Guðrún Sólborg, f. 23.11.1888,
d. 7.12.1924; Lovísa, f. 27.9.1890,
húsmóðir í Kanada; Jón, f. 21.1.1892,
b. í Kolsvík og í Vatnsdal en síðar á
Patreksfirði; María, f. 2.7.1893, d.
9.3.1930, húsmóðir á Patreksfirði;
Anna Guðrún, f. 6.12.1894, húsfreyja
í Stekkadal; Vilborg, f. 5.6.1896,
húsfreyja á Lambavatni; Guðbjart-
ur Ingimundur, f. 13.10.1897, d. 31.8.
1948, sjómaður og smiður á Patreks-
firði og síðar í Reykjavík; Dagbjörg
Guðrún, f. 27.9.1899, húsfreyjaá
Grundum; Samúel, f. 19.12.1902,
jám- og vélsmiður í Hafnarfirði og
Reykjavík.
Foreldrar Guðmundar voru Torfi
Jónsson, f. 1.7.1857, d. 5.4.1904, út-
vegsb. í Kollsvík, og kona hans,
Guðbjörg Ólína Guðbjartsdóttir, f.
6.8.1862, d. 9.3.1954, húsfreyja í
Kollsvík.
Ætt og frændgarður
Systursonur Guðmundar er
Magnús Torfi Ólafsson, fyrrv.
menntamálaráðherra. Annar syst-
ursonur Guðmundar er Torfi Ólafs-
son, formaður Félags kaþólskra
leikmanna, faðir Ólafs, ritstjóra
Þjóðviljans. Þriðji systursonur Guð-
mundar er Gunnar Guömundsson,
hafnarstjóri í Reykjavík.
Torfi, faðir Guðmundar, var sonur
Jóns, b. á Hnjóti, Torfasonar, og
konu hans, Valgerðar yngri Guð-
mundsdóttur, b. á Geitagili, Hákon-
arsonar.
Guðbjörg var dóttir Guðbjarts, b.
í Kollsvík, Ólafssonar, b. í Hænuvík,
Halldórssonar. Móðir Guðbjarts var
Guðbjörg Brandsdóttir, b. á Hofs-
stöðum í Þorskafirði, Ámasonar.
Móðir Guðbjargar var Guðrún
Guðmundur Torfason.
Magdalena, systir Halldóm,
langömmu Þórs, sparisjóðsstjóra í
Hafnarfirði. Guðrún var dóttir Hall-
dórs Kolvig, skipherra í Stykkis-
hólmi, Einarssonar, b. og hrepp-
stjóra í Kollsvík og ættföður Kolls-
vikurættarinnar, Jónssonar. Móöir
Guðrúnar Magdalenu var Halldóra
Tómasdóttir, b. í Hvammi á Ingj-
aldssandi, Eiríkssonar. Móðir
Halldóru var Þuríður Pálsdóttir, b.
í Álfadal, Hákonarsonar, prests í
Álftamýri, Mála-Snæhjömssonar,
bróður Markúsar, langafa Jóns for-
seta.
Karl Hjaltason
Karl Hjaltason kennari, Kambsmýri
12, Akureyri, er sjötugur í dag.
Starfsferill
Karl fæddist á Litla-Hamri í Öng-
ulsstaðahreppi en flutti tveggja ára
meö foreldrum sínum til Akureyrar
þar sem hann hefur lengst af búið
síðan. Hann lærði húsgagnasmíði
hjá fóður sínum og stundaði jafn-
framt nám við Iðnskólann á Akur-
eyri en sveinsprófi lauk hann 1941
og öðlaðist meistararéttindi 1944.
Karl starfaði við sína iðngrein
fyrst með fóður sínum og síðan einn
til ársins 1964 en hóf þá kennslu við
Bamaskólann á Akureyri þar sem
hann hefur kennt síðan. Auk þess
tók hann þátt í viðhaldi skólans í
nokkur sumur.
Karl sat í stjórn Ferðafélags Akur-
eyrar og hefur setið í stjórn siglinga-
félagsins Nökkva á Akureyri. Hann
hefur starfaö mikið fyrir það félag
og m.a. smíðað skútur fyrir börnin
ífélaginu.
Fjölskylda
Kona Karls er Guðlaug Péturs-
dóttir, f. 6.6.1930, húsmóðir, dóttir
Péturs Jónssonar frá Þuríðarstöð-
um á Héraði, skósmiðs á Eskifirði
og síðar á Akureyri, og Sigurbjargar
Pétursdóttur.
Sonur Karls frá fyrra hjónabandi
er Haraldur, f. 22.12.1945, stöðvar-
stjóri í Grindavík, kvæntur Aldísi
Jónsdóttur og eiga þau tvö börn en
móðir Haraldar er Álfheiður Margr-
ét Jónsdóttir.
Karl og Guðlaug eiga fimm böm.
Þau era Sverrir, f. 10.6.1948,,verka-
maður á Akureyri; Anna, f. 28.11.
1949, skrifstofustúlka og háskóla-
nemi, gift Antoni Valgarðssyni,
pípulagningamanni og vélstjóra, og
á hún tvær dætur; Sigurbjörg, f. 8.12.
1956, húsmóðir í Reykjavík, gift
Ómari Sigurðssyni, verkfræðingi
hjá Orkustofnum og á hún tvö börn;
Elísabet, f. 26.8.1959, deildarstjóri
hjá Hagkaupi á Akureyri, gift Sig-
urði Þengilssyni vélstjóra og á hún
þrjú börn, og Þóra, f. 9.7.1962, hár-
greiðslukona og húsmóðir á Grand-
arfirði, gift Rúnari Russel vélstjóra
og á hún fjögur böm.
Karl er elstur sex systkina en einn
bróðir hans er látinn: Systkini
Karls: Rósa, f. 1923, húsmóðir á
Akureyri, gift Huga Kristinssyni
verslunarmanni; Reynir, f. 1925, nú
látinn, verslunarmaður á Akureyri,
var giftur Önnu Friðriksdóttur;
Anna, f. 1932, húsmóðir á Akureyri,
gift Sverri Valdimarssyni skip-
stjóra; Hjalti, f. 1935, iðnverkamaður
á Akureyri, kvæntur Vilhelmínu
Norðfjörð Sigurðardóttur. Hálfsyst-
ir Karls samfeðra er Guðrún, f. 1938,
húsmóðir og kaupmaður ó Akur-
eyri, gift Friðrik Vestmann kaup-
manni.
Foreldrar Karls: Hjalti Sigurðs-
son, f. 22.3.1891, d. 3.10.1979, hús-
gagnasmiður á Akureyri, og kona
Karl Hjaltason.
hans, Anna Jónatansdóttir, f. 6.8.
1899, d. 12.1.1957, húsmóðir.
Ætt
Hjalti var sonur Sigurðar Sigurðs-
sonar, b. á Merkigili, bróöur Ólafar
á Hlöðum skáldkonu. Móðir Hjalta
var Guðrún Rósa Pálsdóttir, b. á
Kjartansstöðum, Pálssonar, b. í
Pottagili, Þorsteinssonar.
Anna var dóttir Jónatans, b. á
Uppsölum og síðar að Litla-Hamri,
Guðmundssonar, b. á Uppsölum,
Jónatanssonar. Móðir Jónatans á
Uppsölum var Anna Mikaelsdóttir
frá Skútum í Glæsibæjarhreppi.
Móðir Önnu Jónatansdóttur var
Rósa Júlíana Jónsdóttir, b. í Garði,
Guðlaugssonar..
75 ára
Helga Jónsdóttir,
Háaleitisbraut 52, Reykjavík.
Þorbjörg Jónsdóttir,
Hringbraut 83, Reylgavík.
Sveinbjörg Sveinsdóttir,
Bleiksárhlið 56, Eskifiröi.
Guðbjörg Halldóra Sveinsdóttir,
Fannborg 1, Kópavogi.
60ára
Helga Eðvaldsdóttir,
Aðalgötu33, ÓlafsfiröL
50ára__________________
Ástvaldur Valtýsson,
Hrauntúni 37, Vestmannaeyjum.
Anna Maria Einarsdóttir,
Borgarholtsbraut 70, Kópavogi.
40 ára
EvangelineR. Cisneros,
Brúarlandi, Öngulsstaðahreppi.
Sigurður U. Kristjánsson,
Birkihvammi 3, Kópavogi.
Hanna Lilja Guðleifsdóttir,
Sörlaskjóli 44, Reykjavík.
Agnes Björk Magnúsdóttir,
Hlíðarvegj 11, Hvammstanga.
Óla Björg Magnúsdóttir,
Botnahlið 13, Seyðisfiröi.
Elin Einarsdóttir,
Jörundarholti 154, Akranesi.
Merming
Óbó-
tónleikar
Eydís Franzdóttir óbóleikari hélt tónleika í Norræna húsinu í gær-
kvöldi ásamt Brynhildi Ásgeirsdóttur píanóleikara, Elínu Guðmunds-
dóttur semballeikara og Rúnari Vilbergssyni fagottleikara. Á efnis-
skránni voru verk fyrir óbó eftir Marin Marais, Robert Schumann, Benj-
amin Britten, J.Ed.Barat og Henri Dutilleux.
Stööugt bætast við ný andlit í hóp íslenskra tónhstarmanna og gerist
það orðið býsna reglulega að nýtt fólk kveður sér hljóðs. Þó er sjaldgæft
að heyra í nýjum óbóleikúrum og þeir eru yfirleitt heldur fágæt mannteg-
und sem maður hittir ekki fyrir víða. Ástæðan er auðvitað sú að hljóð-
færið þykir erfitt að læra á og hefur þann aukaböggul umfram ílest önn-
ur hljóðfæri að óbóleikarinn verður að smiða blöð sín sjálfur sem er
vandasöm nákvæmnisvinna og ekki öllum lagin. Þegar horft er á óbóleik-
ara spila taka menn eftir því að hann tekur út úr sér hljóðfærið til að
anda frá sér. Það er sérkennileg aðgerð og ekki ósvipuð því að hvalur fari
í kaf til að blása en upp á yfirborðið til að halda niðri í sér andanum.
Sumir trúa því að hljóðið sé framkallað á óbó með því að sjúga loftið upp
Tónlist
Finnur Torfi Stefánsson
í gegnum hljóðfærið og því sé nauðsynlegt að blása frá sér að því loknu
en þetta mun vera misskilningur. Þessi skringilegheit hafa ásamt öðru
gefið óbóinu yfirbragð dulúðar sem undirstrikast enn frekar af seiðmögn-
uðum tónblæ og yfirnáttúrulegum eiginleika til að berast í gegnum þykkt
og þunnt. Stundum á sinfóníutónleikum, þegar hljómsveitarmenn era að
spila án þess að draga nokkuð af sér, virðist allt í einu eins og hljómsveit-
arhljómurinn víki og hverfi í skuggann fyrir voldugum tóni, ekki mjög
háværam. Það kostar óvana oft nokkra athugun að finna hljóðgjafann
sem reynist vera pípa, svört og heldur ólíkieg til stórræða. Svona eru
óbósóló. Ef einhverjum kann að finnast þessi umræða komin nokkuð frá
tónleikunum í gærkvöldi er rétt að taka fram tilganginn sem er sá að
undirstrika að góðir óbóleikarar eru ekki á hveiju strái og ástæða er til
að fagna þegar þeir koma fram.
Efnisskráin á tónleikunum var fjölbreytt þótt áherslan væri á tónhst
frá miðbiki tuttugustu aldar. Tuttugu og þrjú tilbrigði eftir Marais jaðra
við einhæfni en gefa óbóleikaranum góð tækifæri til að sýna tæknikunn-
áttu sína. Ehn Guðmundsdóttir og Rúnar Vilbergsson sáu um undirleik
í þessu verki og gerðu það mjög vel, einkum var leikur Rúnars skemmti-
legur. Adagio og Allegro eftir Schumann er fahega gert verk þótt ekki
sé það sérlega hugmyndaríkt. Það má hins vegar segja um Temporal
Variations eftir Britten sem er fjölbreytt og mjög áheyrilegt. Nostalgie
eftir Barat, sem samkvæmt upplýsingum Eydísar er illfinnanlegur í upp-
sláttarbókum og telst því varla til tónskálda, er laglegt verk og undir
greinilegum áhrifum frá Debussy. Tónleikunum lauk meö Sónötu Dutille-
ux sem er prýðilega samið verk í nýklassískum anda.
Brynhhdur Ásgeirsdóttir lék á píanó í öllum verkunum, að því fyrsta
frátöldu. Gerði hún margt fallega. Einkum hljómaði Britten vel hjá henni.
Þungi og erfiði kvöldsins hvíldi þó á herðum Eydisar óbóleikara. Eydís
hefur augljósa tónlistarhæfileika, góða tilfinningu fyrir hljómfalh og hef-
ur náð mjög góðu valdi á sínu erfiða hljóðfæri. Túlkun hennar risti mis-
djúpt en var oft stemningarrík. Hún komst frá þessari erfiðu þrekraun
með mikihi prýöi.