Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.1991, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 4. APRÍL 1991.
Fréttirogofbeldi
ísjónvarpi
9749-5378 skrifar:
Ég vil láta í Ijósi óánægju mína
meö fréttaflutning Sjónvarpsins
þar sem uppistaðan viröist vera
siagsmál þar sem margir eru aö
þerja fáa. Allflestar ef ekki allar
fréttamyndir frá uppþotum og
ööru ofbeldi ætti að sýna seint á
kvöldin ef einhver hefur þá.
áhuga á að sjá aivöruofbeldi.
Þaö á alls ekki að bjóða þetta-
fólki viðvörunarlaust þar sem oft
vili til að lítil börn og aðrar við-
kvæmar sálir eru fyrir fraraan
skjáinn á fréttatímum. Fréttir
eiga að gera fólk meðvitað um
umheiminn en ekki þannig að
maöur næstum skammist sín fyr-
ir að vera mannvera þar sem
maður getur iiaft iítil eða engin
áhrif á það sem gerist úti í heimi.
- Sekt þeírra er þær sýna er mun
meiri en þeirra er sýndu erótísku
myndirnar á Stöð 2 hér um áríð.
Lska sterkan bjór
H.K. skrifar:
Mig langar til að leggja orð í
belg varðandi áfengisminni bjór
sem hefur verið til uraræðuí les-
endabréfunum. Auðvitað á ÁTVR
að bjóða veikan, meðal- og ekki
síst sterkan bjór til sölu. Það er
fáránlegt að ekki skuli vera liægt
að kaupa sterkari bjór en 5,5%
sem maður kippir varla af þótt
tveir eða þrír séu innbyrtir.
Alþingi á að breyta lögunum og
Ríkið á að geta boðið til dæmis
Carlsberg Elefant (7,2%) eða
Pauianer Salvator (8,0%). Ég segi:
Inn með sterka mjöðinn!
Fjölskylduflokk-
amirfjórir
Þorstemn Einarsson skrifar:
Þegar þetta er skrifað eru kom-
in fram 10 framboð sem ætia að
keppa um atkvæðin í næstu al-
þingi’skosningum. Þetta er meira
en iítið undarlegt í ekki fjölmenn-
ara þjóðfélagi. Hingað til höfum
við litið hornauga stjórnmála-
kerfi annarra þjóða með marga
flokka og framboðslista.
Mín skoðun er sú að þetta fyrir-
bæri hér eigi rót sína að r.ekja til
þeirrar staðreyndar að þegar
menn fmna að ekki er lengur
pláss fyrir þá í gömiu flokkunum
íjórum, sem eru allir orðnir eins
konar íjölskylduflokkar, þá
myndi menn sjálfir aðra flokka.
{ gömlu flokkunum er eitki piáss
á toppnum nema fyrir menn sem
eru ýmist skyldir eöa nátengdir
hinum sem fyrir eru eða gengnir
á vit feðra sinna.
Miklu fleiri
ofmetnir
Kristin Jónsdóttir skrifar:
Ég ias nýiega í Pressunni grein,
sem mér fannst meira en tíma-
bær. Hún hét „Hvaða íslendingar
eru ofmetnir?" og fjaliaði um fólk
sem hefur komist iengra (að mati
biaðsins) en það hefur burði tii
og nýtur um leið meiri virðingar
en það á skiiið. Þeir menn og
konur sem þarna var fjallaö um
og birtar myndir af fannst mér
einmitt ailt vera í þessum flokki.
Menn.sem eru í lykiistööum i
þjóðfélaginu geta varla hneyksl-
ast á því þótt um þá sé fjailað á
opinskáan hátt. það ætti meira
að segja að gera meira af því en
nú er gert.
Það eru þó mun fleiri, já, miklu
fleiri íslendingar sem eru of-
metnir og hafa fengist við störf
og embætti, aðailega í opinbera
geiranum og svo í listamanna-
hópnum. Þetta mætti fjalla um í
mun víðtækari mæli en þarna
var gert í PressunnL Þeir eru svo
margir sem hafa náð að krækja
sér í hlýtt og þægilegt sæti hér í
þjóðfélaginu alveg óverðskuldað.
Spumingin
Lesendur
Skím, ferming og nýtt líf
Hafsteinn Elvar Jakobsson skrifar:
Ég las grein í DV þar sem fjallað
var um fermingu barna, einnig viðtal
við fermingarbörn. Eftir lesturinn
var ég sár og hryggur að sjá hve illa
er farið með guðs orö. Samkvæmt
þjóðskrá tilheyri ég þjóðkirkjunni
sem skírði mig og fermdi. En fyrir
nokkrum mánuðum kynntist ég
söfnuöi sem 'heitir Hvítasunnusöfn-
uður. Hann er alls ekki ólíkur þeirri
trú sem kirkjan boðar nema hann
fylgir um öðrum siðum varðandi
skírn og fermingu.
Hjá okkur er barni gefið nafn og
það blessað í Hvítasunnukirkju.
Þetta má þó alveg vera aðskilið eins
og ég og konan mín gerðum. Barni
pkkar var gefið nafn vð fæðingu. Á
íslandi eru ölPbörn skráð í þjóðkirkj-
una við fæðingu og oftast látin ganga
í gegnum skírn og fermingu. Þjóð-
kirkjan fylgir Biblíunni eins og við
en hvergi er minnst á fermingu í
henni, aðeins blessun og skírn.
Jóhannes skírari skírði almúgann
til þess að hreinsa hann af synd en
orðið skírn þýðir hreinsun, niðurdýf-
ing. Fólk kom til hans á öllum aldri
og aðeins af fúsum og frjálsum vilja
en ég efast um að nokkur myndi vilja
láta dýfa sér á bólakaf í laug uppi á
altari söfnuðar okkar með hann sem
vitni. Kannski til þess eins að fá
hljómtæki eða annað að gjöf.
En misskiljið ekki; auðvitað er
haldin veisla og gefnar gjafir en
margir hjálpast að viö veisluna og
gjafirnar fara ekki eftir þörfinni.
Þannig hindra efni ekki neinn í að
taka skírn. Skírn er hreinsun eins
og ég nefndi áður en við hreinsum
ekki saklaus börn heldur synduga
einstaklinga. Samt er að vísu engin
trygging fyrir því að komast til
himna, þar ræður aðeins hugarfariö.
Þegar þú ákveður aö taka skírn er
það hugarfarið sem breytist og skírn-
in breytir lífi þínu. Þannig byrjar þú
nýtt líf á rústum þess gamla og færð
tækifæri til að öðlast eilíft líf.
Ef nahagurog
náttúruvernd
Sjúkrahúsmál undir
stjórn Framsóknar
Páll Guðmundsson skrifar:
Ég er hjartanlega sammála Ingólfi
Jónssyni sem skrifaði lesendabréfið
sem birtist í DV 27. mars sl. undir
fyrirsögninni „Foröumst B á kjör-
dag“. Vildi aðeins bæta við að mér
finnst Framsóknarmenn hafa sýnt
ofstjórn í sjúkrahúsmálum nú á síð-
ustu árum, og það svo um munar.
Á einhvern undarlegan hátt komu
þeir því svo fyrir, undir stjórn fyrsta
manns á lista flokksins í Reykjavík,
að skipa förmenn allra sjúkrahús-
stjórna um allt land, og það meira
að segja menn sem aldrei hafa ná-
lægt sjúkrahúsmálum komið - eins
og t.d. þriöja mann á lista Framsókn-
ar í Reykjanesi.
Það kann aldrei góðri lukku að
stýra, að beita ofstjórn af slíku tagi,
enda opnar maður ekki svo blað eða
hlustar á ljósvakana, aö ekki sé verið
að ræða um vandræði í sjúkrahús-
málum landsins. Það er reyndar
komið á daginn að framsóknar-
postulum er ekki treystandi til neins.
Látum ekki henda okkur að kjósa
slíka menn, hvorki í Reykjavík né
annars staöar á landinu. Islendingar
láta ekki lengur bjóða sér það aö
troða óhæfum mönnum í opinberar
stöður. Nú er Sambandið að líða
undir lok, og ég sé ekki neina ástæðu
til að ætla annað en að Framsóknar-
flokkurinn sé á sömu leið.
Áaðtakaupp hvai-
veiðar að nýju?
Björn Steinn Sveinsson lögregluþj.:
Já, okkur veitir ekki af peningunum.
Hulda Brynjólfsdóttir húsm.: Já, það
verður að vera jafnræði í náttúrunni.
Ágústa Magnúsdóttir dagmóðir: Al-
veg hlutlaus.
Sigríður B. Björnsdóttir húsm.: Já,
að vissu marki, þannig að það gangi
ekki á stofninn.
Þorgils Björnsson verkam.: Nei,
hvahrnir eiga að fá að lifa í friði.
Sigurður Guðmundsson nemi: Alveg
hiklaust.
Hallgrímur Helgason próf., dr. Phil
skrifar:
„Efnahagslíf einnar þjóðar verður
ekki byggt upp af þorski,“ sagði for-
sætisráðherra Nýfundnalands í
Kanada, Joe Smallwood, 1968. Eftir
það lét hann fjárfesta í ýmiskonar
smáiðnaði,- Atvinnumöguleikar uxu
og efnahagur batriaði.
Framtíðaráætlanir um þjóðarbú-
skap geta ekki miðast við fiskveiðar
að mestu leyti, eða því síður, nær
eingöngu. Fiskstofnar minnka og
jafnvel eyðast um tíma, þegar árlega
eru tekin 20 milljón tonn.
Sé sífelldur hagvöxtur æskilegur
(sem er þó mjög umdeilt mál), hlýtur
hann til frambúðar að koma frá öðr-
um efnahagslindum en fiskveiðum.
Atvinnumöguleika-póhtík verður
því að reka á öðrum forsendum en
væntanlegum fiskafla. Aðrar at-
vinnuleiðir hafa meira og minna
brugðist, t.d. fiskeldi og loðdýraeldi,
og kostað borgara landsins stórfé.
Þjóðarbúskapur er þá best tryggð-
ur, aö hann byggist á hugviti frekar
en á vandunnum feng úr náttúrunn-
ar skauti, óvissum afla. Þjóðarbú-
skapur er þá vafalaust best tryggður,
að hann sæki mátt sinn til margs
konar smáiðnaöar. Stóriðja hæfir
ekki smáþjóð eins og margrædd ný
alúmíníum-verksmiðja keisarans á
Keilisnesi. Hún mengar öndunarloft
og spillir heilsu margra iðjuverka-
manna. - Eftirsókn eftir slíkum
framkvæmdum sprettur af hagvaxt-
arhyggju.
Þessi hugsunarháttur dafnar vel
hjá manni hins vestræna heims, sem
í of ríkum mæli er orðinn að efna-
hagsveru, „homo eoconomicus". Um
fátt eitt er nú meira talað en laun,
kauphækkun, vísitölu, verðbólgu og
kaupmátt, markaðsbúskap og arð-
semi. Maðurinn vill þéna meira til
að eyða meiru, oft fram yfir nauðsyn-
legar þarfir. - Þetta er fylgifiskur
velferðarþjóðfélagsins og markaðs-
hyggjunnar.
Jörðin býr yfir nægilegu ríkidæmi
til að fullnægja þörfum mannsins,
en ekki græðgi hans. Með fyrir-
hyggjunni verður að beisla græðg-
ina, áður en þrotnar eru auðlindir
náttúrunnar, og þar með mengað
vatn, loft og jörð. Það er tilgangurinn
með allri ökólógíu-pólitík og náttúru-
vernd. - Bak við hana felst vitaskuld
umhyggja fyrir hjálpræði mannsins;
ef maðurinn eyðileggur náttúruna,
þá hlýtúr loks náttúran að eyðileggja
manninn.
„Fiskistofnar rninnka og jafnvel eyðast um tíma,“ segir bréfritari m.a.
Sjúkrahús landsins og vandamál
þeirra hafa verið mikið í umræð-
unni, segir bréfritari.