Dagblaðið Vísir - DV - 10.04.1992, Blaðsíða 15

FÖSTUDAGUR 10. APRÍL 1992.
15
Sækjum um EB-aðild
Um daginn lýsti framkvæmda-
stjóri VSI þeirri skoðun sinni að
reyna ætti á þá kosti sem þyðust
með umsókn um aðild að EB.
Fréttastofu ríkissjónvarps sagðist
svo frá aö hér væri um tímamót í
Evrópuumræðunni að ræða, í
fyrsta skipti væri umsókn rædd.
Þetta er rangt, Ragnhildur Helga-
dóttir lýsti þessari skoðun úr ræðu-
stól Alþingis fyrir síðustu kosning-
ar og Bjarni P. Magnússon ílutti
tillögu um umsókn Islands að EB
á síðasta landsfundi krata. Reynd-
ar fylgdi hvorugt málinu eftir enda
viðbrögðin að láta sem þetta heyrð-
ist ekki og hinn ráðandi ríkisfjöl-
miðill hefur nú kosið að endurrita
sögu málsins að norður-kóreskum
hætti.
Ég hef ítrekað skrifað með EB-
aðild í dagblöð á undanfomum
árum. Þessi „sameign okkar allra“,
RÚV, hefur hins vegar það mat að
í þjóðfélagsumræðunni séu ein-
ungis ráðherrar og forystmnenn
aðila vinnumarkaðarins gjaldgeng-
ir. Almenningur, að maður tali nú
ekki um landsbyggðarfólk sem hír-
ist í skugga þeirrar apartheid-
stefnu sem ljósvakaeinokun RÚV
er, skyldi aldrei tjá sig um annað
en veður, lokun frystihúss og land-
búnaðarstefnu krata og þá aðeins
í vanmáttugri, röklausri nei-
kvæðni.
Brautryðjendur hræðast
ekki almenningsálit
Af virðingu fyrir framsóknar-
kommunum og ítökum þeirra í
Sjálfstæðisflokknum hefur Davíð
Oddsson bakkað með þá djörfu
stefnu er hann hafði staðið fyrir í
Evrópumálum innan framtíðar-
nefndar flokksins áður en hann í
fyrsta sinni settist á þing og þá
beint í stól forsætisráðherra.
Hugsjónir komast aldrei í fram-
kvæmd ef menn stöðugt leita afsak-
ana fyrir þeim eins og: „Aldrei á
meðan sjávarútvegsstefna banda-
Kjallariiin
Jón Hjálmar Sveinsson
er sjóliðsforingi að mennt
lagsins er eins og hún er, ég segi
nú kannski ekki einhvem tíma í
fjrlægri framtið." Háskólamenn
telja íslendingum enga ógn stafa
af sjávarútvegsstefnu EB og vart
er okkar stefna til eftirbreytni þar
sem við afhendum einstökum aðil-
um endurgjaldslaust sameign þjóð-
arinnar, aðilum sem hrópa
„kommúnismi" þegar imprað er á
greiðslu.
Jafnvel í Bandaríkjunum, háborg
kapítahsmans, tíðkast ekki slík
frekja, þar greiða kúrekamir, tákn
framtaks og frelsis, alríkisstjóm-
inni fyrir beit nautgripa sinna á
landi alríkisstjórnarinnar, sam-
eign bandarísku þjóðarinnar, og
kvarta ekki. Menn tala um hlut
erlendra aðila í sjávarútvegsfyrir-
tækjum af þvílíku ofstæki aö halda
mætti að um drepsótt væri að ræða.
Undanhald hefur verið afstaöa
sjálfstæðismanna og krata.
Grjóthríð úr glerhúsi
Furðulegum rökum hefur verið
beitt gegn EB-aðild, sérstaklega ef
skoðað er hverra fulltrúar halda
þeim fram. Framsókn og Alþýðu-
bandalag segja EB ganga út á mið-
stýringu sem sé ókostur. Þessir
sömu flokkar hafa samt aldrei stað-
ið fyrir slökun miðstýringar hér-
lendis, þvert á móti hlúð að henni,
svo út frá skilgreiningu þeirra og
samkvæmt verkum þeirra ætti
þeim eiginlega að lika vel við EB.
Sömu aðilar hafa einnig líkt EB
við Sovétkerfið sem nú hefur verið
lagt niður og segja óskiljanlegt
hvers vegna verið sé að endurreisa
það í Vestur-Evrópu. Þeir voru hins
vegar aldrei meðal harðra gagn-
rýnenda Sovétkerfisins, næsta
sáttir við tilvist þess, svo hví skyldu
þeir nú andmæla endurreisn þess
ef um hana væri að ræða? Líking
sú að EB sé uppfylling drauma Hitl-
ers er jafn fjarstæðukennd. Svona
uppvakningar sýna rökþurrð og
afhjúpa hinn raunverulega tilgang
andstæðinga EB, verndun fáokun-
arinnar, hindrun frumkvöðla.
Þá hafa þeir nefnt að verið væri
að fóma sjálfstæðinu meö nánari
tengslum við EB. Ég hef gjarnan
spurt forsvarsmenn þessara skoð-
ana á stjórnmálafundum um
hversu sjálfstæða þeir telji íslend-
inga í dag, hversu sjálfstæð sú þjóð
sé sem afneiti skyldu og rétti þegn-
anna til hervarna. Einnig, hvort
þeim sé hið meinta sjálfstæði það
dýrt að þeir persónulega vildu
veija það með vopn í hönd. En lítið
hefur orðið um svör, umræðan
koðnaö, sjálfstæðisfómfýsin ekki
náð út fyrir ræðupúltið.
Látum ekki hugsa fyrir okkur
Andstæðingar EB hafa bent á
valdaframsal þjóða í ýmsum mál-
um til yfirþjóðlegra stofnana sem
neikvætt atriði. Ekki er ástæða til
að harma slíkt framsal verði áhrif-
in sambærileg við þær endurbætur
sem urðu á íslensku réttarkerfl í
átt til þess er gildir í vestrænum
samfélögum.
Eftir að einstaklingur leitaði rétt-
ar síns með íslenskan hæstaréttar-
dóm til Evrópu felst mótsögn í því
að skilgreina EB sem ólýðræðislegt
en samtímis telja neikvætt að EB-
dómstóll skuli þurfa að flalla um
EES-samninginn og geta haft áhrif.
Rétt er að vægi Evrópuþings er
ekki mikið en það getur ekki orðið
það fyrr en utanríkisstefna, fram-
kvæmd efnahagspólitíkur og her-
vamir EB-aðOa hafa verið sam-
ræmd. Sannur jöfnuður á ekki að
ganga út á það að slétta yflrborð
samfélagsins þannig að alhr verði
jafn andlausir. En það stefnuleysi
sem nú ríkir í Evrópumálunum hér
á landi er einmitt til þess fallið.
Snúumst gegn þeim sem spila með
hræðsluáróður um EB. Sækjum
um EB-aðild strax.
Jón Hjálmar Sveinsson
„Framsókn og Alþýðubandalag segja
EB ganga út á miðstýringu sem sé
ókostur. Þessir sömu flokkar hafa samt
aldrei staðið fyrir slökun miðstýringar
hérlendis... “
Hversu sjálfstæðir eru Islendingar i dag? - Nær sjálfstæöisfórnfýsin
ekki út fyrir ræðupúltið?
Iþróttir fyrir alla
„Reykjavík er nefnilega ekki paradís hjólreiðamannsins," segir m.a. í
greininni.
Þegar ég var að alast upp var
ansi margt sem máli skipti í lífinu
röngum efnaskiptum að kenna. -
Vesalings stúlkan er svona feit af
því að það eru röng í henni efna-
skiptin, sagði fólk. Og ef einhver
var of magur aö áliti fólksins í land-
iniyrar það líka röngum efnaskipt-
um að kenna. í fyrra tilfellinu voru
þau of hæg en í því síðara of hröö.
Svo var það útrætt mál.
Nú til dags heyrist aldrei minnst
á efnaskipti enda er búið að koma
upp álíka mörgum heilsuræktar-
stöðvum á landinu og gígamir eru
á tunghnu og þar keppast menn
um að brenna af sér fitunni og auka
vöðvamassann og keppa að því
loknu í þolfimi og verða íslands-
meistarar.
Og nú er svo komið að annað
hvert mannsbarn í landinu er orðið
íslandsmeistari í einhverju því að
keppni ahs konar'er oröin ahs ráð-
andi hjá ungum sem öldnum og eru
víst dæmi um þaö að öldungar hafi
keppt í kúluvarpi þótt þeir hafi
ekki getað kastað kúlunni lengra
en ofan á tærnar á sér.
Barnaleikur
Ekki ætla ég að amast við því
þótt fuhorðið fólk geri sig að meist-
urum í ahs slags íþróttum, kappáti
eða hjólböruakstri en ég vil leyfa
mér að efast um að rétt sé að khna
íslandsmeistaratitli á böm sem era
svo nýbyijuð að iðka íþrótt sína að
þau vita varla í hveiju þau eru að
keppa.
Hins vegar getur ahs konar
keppni átt rétt á sér en þó ekki fyrr
en keppendur hafa að minnsta
KjáUariim
Benedikt Axelsson
kennari
kosti lært undirstöðuatriði þeirrar
greinar sem í skal keppt.
Það var th dæmis nöturlegt að
horfa á unga krakka berjast um á
hæl og hnakka í íþróttaþætti í sjón-
varpinu ekki alls fyrir löngu við
að reyna að halda sér á fótunum í
því sem þulurinn kahaði keppni í
skautadansi. Þótt ég gerði mitt
besta th að taka vhjann fyrir verk-
ið gat ég ekki annað en vorkennt
krakkagreyjunum þar sem þeir
hömuðust í kulda og trekki við að
reyna að gera það sem þeir gátu
ekki.
En þetta er ekkert einsdæmi. Það
er aht of algengt að bömum sé att
út í keppni löngu áður en þau hafa
getu eða þroska th að taka þátt í
henni nema bíða hugsanlega tjón
bæði á sál og líkama.
Þeir sem hjóla
Ekki alls fyrir löngu las ég aug-
lýsingu í blaði þar sem verið var
að auglýsa íþróttir fyrir aha, og
man ég ekki betur en að það hafi
veriö Iþróttasamband íslands sem
ætlaði að gera aha að hástökkvur-
um og kúluvörpurum. Þetta fund-
ust mér góð tíðindi. Og ekki sakaði
aö fólk átti að stunda íþróttir sér
th heilsubótar og ánægju en þessi
árin er vist talsverður misbrestur
á því.
Ég held að ég muni ekki eftir
nokkmm íþróttamanni, sem
stundað hefur keppnisíþróttir að
einhverju marki, sem er ekki ann-
aðhvort meiddur, hefur nýlega ver-
ið það eða á það í vændum mjög
bráðlega.
Ég veit að það getur enginn
ímyndaö sér nema sá sem reynt
hefur hvað það er óhugnanlegt að
hjóla um götur borgarinnar að
morgni dags innan um alla þá
svefndmkknu og svipljótu menn
sem eru nýbúnir að spenna bhinn
sinn við sig samkvæmt lögum og
æða af stað út á nætursaltað mal-
bikið í þá ferð án fyrirheits sem
farin er daglega og endar oftast
þótt merkhegt megi virðast á
vinnustað.
Reykjavík er nefnhega ekki para-
dis hjólreiðamannsins þótt nú sé
leyfilegt að hjóla á gangstéttum
hennar gegn hátíðlegu loforði um
að slasa ekki vegfarendur. En því
miður eru gangstéttimar með þeim
ósköpum gerðar að á þeim em háar
brúnir sem stöðugt þarf að vera að
hjóla upp á og þar að auki em ekki
gangstéttir nærri því ahs staðar
þar sem við teljum okkur þurfa að
hjóla.
Af þessu thefni langar mig að
biðja íþróttasambandið, sem ætlar
að gera okkur hraust á sál og lík-
ama, að fara fram á það við borgar-
yfirvöld að þeir sem kaupa sér þijá-
tíu þúsund hjól á ári komist fyrr
en seinna leiðar sinnar á þeim, án
teljandi hættu frá tvíspenntum bfl-
stjórum en þurfi ekki að loka hjól
sín inni th að lenda ekki í þeirri
lífshættu sem bhmenningin boðar
frá morgni th miðnættis.
Benedikt Axelsson
„Ég held að ég muni ekki eftir nokkrum
íþróttamanni, sem stundað hefur
keppnisíþróttir að einhverju marki,
sem er ekki annaðhvort meiddur, hefur
nýlega verið það, eða á það í vændum
mjög bráðlega.“