Dagblaðið Vísir - DV - 21.04.1992, Side 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 21. APRÍL 1992.
Spumingin
Lesendur
Samningsbundin
frekja til ferðalaga
Jón Bjömsson skrifar:
Það er óðum að koma í ljós aö þjóö-
in hefur reist sér hurðarás um öxl á
nánast hvaða sviði sem er. Það er
eins og enginn hafi gert sér grein
fyrir því að svona fámenn þjóð hafði
engar forsendur til aö byggja upp
allt það bákn sem hefur gert okkur,
landsmenn, að þrælum þægindanna.
Fáir vilja missa það sem náðst hefur
og margir halda því blákalt fram að
hægt sé að halda eyðslunni áfram.
í heilbrigðiskerfinu hefur þurft að
draga verulega saman á ýmsum svið-
um. Það er ekki gert af eintómri
mannvonsku núverandi heilbrigðis-
ráðherra. Fyrrverandi heilbrigðis-
ráðherra hefur viðurkennt að hann
hafi vissulega skoðað hvaða mögu-
leikar væru á því að draga úr þessum
kostnaði. Hann hefur einnig viður-
kennt að þá hafi einmitt verið skoðuð
sú staða sem verulega er farin að
segja til sín í kostnaði heilbrigðis-
kerfisins að allt að 485 læknar á
sjúkrahúsum og heilsugæslustöðv-
um eiga rétt á árlegu námsleyfi og
þar meö ferðalagi á kostnað ríkisins
ásamt dagpeningum í 15 daga og ráð-
stefnugjaldi. Upphæð sem getur
numið allt frá 300 til 600 þúsund
krónum fyrir hvern lækni - auk
hinna fostu launa sem þeir halda.
Þegar þessi hái kostnaður er reifað-
ur af núverandi heilbrigðisráðherra
snúast læknar gegn málinu, segja
þetta vera í samningum og því sé
þetta ekki til umræðu nú. Auðvitað
verður þessu varla breytt nema með
samningum en ekki er ráð nema í
tíma sé tekið. Og þessu verður að
breyta. Um það velkist almenningur
ekki í vafa. Þessar fáránlegu reglur
má rekja allt aftur til ráðherradóms
Alþýðubandalagsins í heilbrigðis-
ráðuneytinu. Þeir létu það ekki á sig
fá, Alþýðubandalagsmenn, þótt
semja þyrfti um aukasporslumar úr
ríkissjóði, frekar en endranær.
Það er hins vegar ógnvekjandi að
sjá og heyra talsmenn lækna koma
fram fyrir alþjóð og sýna tennurnar
þótt ymprað sé á að nú þurfi að skera
niður útgjöld vegna námsferða og
tilheyrandi kostnaðar fyrir alla
sjúkrahúslækna á landinu. - Eða því
má ekki skerða kjör lækna líkt og
annarra landsmanna? Þótt sú hefð
hafi skapast fyrir klaufaskap að veita
einni starfsstétt þessi hlunnindi eða
til að leysa atriöi í kjaradeilum á sín-
um tíma, má ekki líta á þetta sem
lögbundin réttindi. Allra síst mega
læknar beita samningsbundinni
frekju til að halda í úrelt og óvinsæl
ákvæði þegar þjóðin rambar á barmi
gjaldþrots.
Lestu spurningu dagsins?
Anna Margrét Valgeirsdóttir: Nei, ég
les aldrei Dagblaðið.
Regina Jucknies: Nei, ég les ekki
dagblöðin á íslandi.
Einar örn Thorlacius: Já, alltaf og
undantekningarlaust.
Þórir Gíslason: Já, alltaf.
Vigfús Ingólfsson: Já, þegar ég kaupi
blaðið er spumingin það fyrsta sem
ég les.
Linda Björk Guðjónsdóttir: Já, alltaf
og mér finnst hún alveg gífurlega
skemmtileg.
Frá undirskrift læknasamninga 1991
„Gjafir eru yður gef nar“
Þórey Jónsdóttir fótaaðgerðasér-
fræðingur skrifar:
Við getum gert ofangreinda setn-
ingu að okkar sem störfum hér á elli-
og dvalarheimilinu Gmnd. Við
hjúkrun, aðhlynningu og önnur störf
í þágu aldraðra. Fjölmiðlum fannst
þeir komast í feitt og náðu í efni til
að selja og auka vissum rásum vin-
sældir.
Þar virtist boðið upp á að persónur
með andlegar sérþarfir gætu fengið
útrás fyrir það sem inni bjó og losað
um þann ófögnuð út yfir þjóðfélagið.
Gott fólk, er nú ekki mál að hnni? Á
þessum tímum mengunar- og um-
hverfisverndar mættum við huga að
andlegum mengunarvömum.
Því verður vart trúað að heilbrigt
hugarfar og ómenguð andleg heilsa
búi að baki þeim óhróöri sem dunið
hefur yfir þetta heimili og það fólk
sem hér býr og starfar. Yfir þaö fólk
sem eftir bestu getu og samvisku
starfar hér að líknarstörfum af alúð
og ósérhlífni. Að ógleymdu því fólki
sem hér ræður húsum og hefur unn-
ið ómetanlegt brautryðjandastarf í
þágu aldraðra og einstæðinga hér á
landi.
Ég skora á það vesalings fólk, sem
fyrir þessum óhróðri hefur staðið,
að leita sér hjálpar nú þegar. Við
vorkennum þessu fólki líkt og öllum
sem bágt eiga. Og þið á fjölmiðlunum:
Væri ekki uppbyggilegra fyrir ykkur
að líta inn til aldraða fólksins?
Kannski er einhver sem fær enga
heimsókn í heimsóknartímum.
Hugsið málið.
Já, gjafir eru okkur gefnar, starfs-
fólk á Grund. En við munum ekki
egna til ófriðar að hætti Bergþóru
forðum. Við höfum nefnilega hreina
samvisku og því fá engir fjölmiðlar
eða „rásir“ breytt.
Mikill dómgreindarskortur í öllu
sparnaðarrausi ráðamanna?
DV áskilur sér rétt
til að stytta aðsend
lesendabréf.
Fjórtán f lottræf lar
Runólfur skrifar: tilgangslausasta ferð skipulögö af ís-
Það verður ekki sagt um þá menn
sem veljast til forystu í þjóðfélaginu
- svona almennt talað - aö þeir séu
frábitnir sviðsljósinu, skemmtunum
og uppákomum. Ávallt tilbúnir í
geimið. Þeir eru þó á engan hátt líkir
skátunum sem ávallt eru reiðubúnir
til góðverka þótt þeim sé á engan
hátt alls vamað. En ráöamenn og
kjörnir fulltrúar okkar eru tilbúnir
til ferðalaga, vítt og breitt um heim-
inn, gegn umsömdum dagpeningum,
með eða án makanna, sem geta líka
gefið góða uppbót í farareyri.
Nú er búið að staðfesta að fjórtán
manns verði valdir til Ríó-ferðarinn-
ar margumræddu til að greiða þetta
eina atkvæði sem við fslendingar
höfum yfir að ráða. Ég vil nú fremur
kalla þessa fulltrúa okkar sem kunna
að fara til Ríó fjórtán flottræfla, því
þessi ferð, ef farin verður, mun lengi
í minnum höfð sem eín dýrasta og
lenskum stjórnvöldum. Á sama hátt
má auðvitað segja að boð borgar-
stjórnar vegna opunar Ráðhússins
sé dýrasta boð sem haldið hefur ver-
ið hér innanlands og með öllu óþarft.
Þetta veislu- og boðsferðafargan af
hálfu íslenskra ráðamanna er orðið
meira en hvimleitt, það er orðið að
einni mestu hneykslunarhellu sem
almenningur sættir sig ekki við leng-
ur. Forráðamönnum hér á landi er
hollast að snúa við á þeirri braut sem
mörkuð hefur verið, að ferðast sem
mest og sem lengst á kostnaö hins
opinbera meðan styrkur og staða
leyfir. í spamaðarrausi ráðamanna
kemur fram mikill dómgreindar-
skortur og vanmat á styrk almenn-
ings. Vanhæfi hefur vissulega lengi
einkennt ráðamenn þessarar þjóðar
- ekki bara þá fjórtán flottræfla sem
fara kunna til Ríó á sumri komanda.
Miðbæriitnein
svínastía
N.K. hringdi:
Ég gekk um miðbæínn eimi
sunnudagsmorguninn fyrir
stuttu um ellefuleytið. Nokkuð
margir vom á ferli, enda veöur
gott og glaðasólskin. En hvílíkur
sóðaskapur í miðbænum! Göt-
urnar og ræsin eins og rusla-
haugur og raunar allur miðbær-
inn eins og svinastia. Það var
ekki fyrr en uppi í Bankastræti
að maður losnaði við ófógnuðínn
á götunum.
Allar gangstéttir, allt frá Hótel
Borg og austur eftir Austur-
stræti, blettóttar og sóðalegar og
glerbrotin um allt. Þetta er nátt-
úrlega ekki viðunandi ástand.
Annað hvort er aö loka þessu
svæöi að næturlagi eða hreinsa
með tilheyrandi efnum árla
hvem morgun, einkum laugar-
dags- og sunnudagsmorgna.
VonbrigðimeðÓla
R.Ó, hringdi:
Ég heyrði viðtal við Óla Kr.,
forstjóra Olís á Bylgjumú síðdeg-
is hinn 13. þ.m. í minum huga
hefur Óli Kr. ávallt verið ímynd
hins framsækna og trausta fram-
kvæmanda. Það urðu mér því
vonbrigði hversu neikvæður
hann brást við spumingu stjóm-
anda þáttarins varðandi greiðslu-
kortin.
Óli Kr. sagði einfaldlega: „Ég
hef ekki verið mikið hrifinn af
kortunum!“ - Þetta 'eru nú ekki
mikil rök. Hann bætti því að vísu
við að olíufélögin lánuðu drjúgt
til útgerðarinnar. Þar liggur
kannski hundurnm graftnn. Bif-
reiðaeigendur verða líklega að
líða fyrir það að olíufélögin leika
eins konar banka fyrir útgerðina!
Veislanogég
G.J. liringdi:
Ég er engan veginn sátt við
hvemig staðið var að opnun nýja
ráðhússins. Ég er ekki á móti
þessu húsi, síður en svo. Ég hefði
hins vegar viljað aö það hefði
verið opnað með þeim hætti aö
við borgarbúar heföum fyrstir
fengið að ganga þar um dyr með
því að hafa húsið opiö svo sem
eina helgi til sýnis.
Ég er búin að vinna víða hér í
borginni, m.a. hjá Granda, og svo
á vegum borgarinnar. Ég veit að
ráöhúsveislan og ég eigum ekki
samleið en mér sárnar að forr-
áðamenn borgarinnar skyldu
taka svo - hrapallega ranga
ákvörðun í tilefni opnunarinnar.
KærkomnirEyja-
mennáAkureyri
G.S. hringdi:
Ég var meðal áhorfenda á
íþróttamóti hér á Akureyri í gær-
kvöldi (13.4.) á leik KA og IBV.
Ég vil koma á framfæri þakklæti
til Eyjamanna sem vora meðal
áhorfenda. Fyrst og fremst fyrir
kurteisi og góða framkomu. þeir
hvöttu lið sitt án þess að láta
nokkurn tíma bera á dónaskap
eða framhleypni eins og oft vill
brenna við á kappleikjum. -Eyja-
menn voru þvi kærkomnir gestir
hér á Akureyri og við hlökkum
til að heimsækja þá af sama til-
efni.
Timburmenn upp á
Ólafur Sigurðsson hringdi:
Ef allt gengur eftir og sam-
komulag næst um að iðnríki leggi
til 0,7% af þjóðarframleiðslu til
umhverfismála er upplýst aö
okkar hlutur geti orðið allt að 2,5
milljarðar króna. - Er nú nokk-
urt vit í því aö leggja áherslu á
að takaþátt í ráöstefnu sem leiðir
til svo hrikalegra timburmanna?
- Höfum við yfirleitt efni á að
taka þaraa þátt með þessum af-
leiöingum?