Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1992, Blaðsíða 22

Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1992, Blaðsíða 22
22 LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1992. Sérstæd sakamál 17. febrúar 1962 var fram til kvölds líkur öörum dögum í lífi Roberts Miles, sem var þá þijátíu og eins árs. Hann kom heim til vinnu síö- degis, snæddi kvöldverð með konu sinni, Joan, en settist síðan einn inn í stofu til að lesa og horfa á sjón- varp því Joan ætlaði aö fara að spila bingó. , . Þau hjón bjuggu ein í eigin húsi við Barnsbury-veg í Ishngton í norðurhluta London. Þegar Robert hafði setið um stund við sjóuvarpið heyrði hann eitthvert þrusk í -eld- húsinu á neðri hæðinni. Þar átti enginn að vera og því hefur honum vafalítið brugðið dálítið. Vera má að hann hafi ætlað að hringja í lög- regluna því klukkan var um níu og hann vissi að kona hans kæmi ekki heim fyrr en í fyrsta lagi klukkan hálfellefu. En hafi hann ætlað að gera það varð ekkert úr því. Þess í stað fór hann fram í eld- húsið til að kanna hvað þar væri á ferð. Óboðinn gestur Hægt og rólega gekk Robert niður stigann og að eldhúsdyrunum. Þeg- ar hann kom að þeim staðnæmdist hann og lagði við eyrun. Ekkert heyrðist. Þá opnaði hann dymar Joan og Gregory Hughes. Morð bak við luktar dyr og leit inn í eldhúsið. Dimmt var í því en í daufri birtunni, sem lagði inn um gluggana, sá hann að þeir voru lokaðir og sömuleiöis dymar úr garðinum. Og í hurðinni innan- verðri stóð lykillinn. Robert hefur nú vafalítið talið sér hafa misheyrst. Hann kveikti ljósið og gekk að eldavélinni til aö hella sér upp á tesopa. Á meðan hann beið eftir því að vatnið syði setti hann bolla á eldhúsborðið og gekk svo aftur að eldavéhnni. En hann hellti aldrei upp á teið. Meðan hann stóð og beið eftir því að syöi á katlinum læddist einhver aftan að honum og stakk hann þrí- vegis með hnifi í bakið. Morðinginn læddist síðan hljóðlega út og hvarf út í næturmyrkrið. Þegar Joan kom heim um hálfri annarri klukkustund síðar fann hún mann sinn liggjandi í blóði sínu með hníf í bakinu. Hún hringdi þegar í stað á sjúkrabíl og gerði lögreglunni aðvart. Skömmu síðar vom rannsóknarlögreglu- menn komnir á staðinn og rann- sókn málsins hafin. Erfið gáta Ljóst varð strax í upphafi rann- sóknarinnar að fmna yrði svör við nokkmm spurningum. Hvemig hafði morðinginn komist inn í húsið? Allir gluggar vom lok- aðir og allar hurðir læstar. Hver gat hann verið og hver var ástæðan fyrir morðinu? Fljótlega komust rannsóknarlög- reglumennimir að þeirri niður- stöðu að líklegt væri að Robert hefði þekkt morðingjann og boðiö honum inn til sín. Hvergi var þess nein merki að sjá að neinn hefði þröngvað sér inn í húsið. Hins veg- ar mælti eitt á móti þessu. Robert hafði aðeins sett einn bolla á borðiö í eldhúsinu þegar hann hugðist hella upp á te. Gat verið að morðinginn hefði haft lykil að húsinu? Allir vinir Roberts Miles vora nú yfirheyrðir en ekkert það kom fram sem varp- að gæti ljósi á gátuna. Og enginn grunur féll á Joan sem var þá tutt- ugu og níu ára. Hún hafði verið að spila bingó allt kvöldið og gat hópur fólks borið að hún hefði ekki hreyft sig frá spilaborðinu fyrr en tími var kominn til að halda heim. Fingraför Morövopnið, hnífurinn, stóð í baki fórnardýrsins þegar rann- sóknarlögreglan kom á vettvang. Hún tók hann og fór að kanna hvar hann væri framleiddur. Kom þaö brátt í ljós og sömuleiðis að um til- tölulega nýja gerð hnifs var að ræða sem hafði ekki verið til sölu lengi og þá ekki í mörgum verslun- um. Framleiðandinn hafði lista yfir þær allar og var nú tekið að ræða við eigendur verslananna. Einn þeirra minntist þess að til hans hafði komið maður, sem hafði keypt svona hníf, en hagað sér undarlega. Kaupmaðurinn sagðist kannast við hann og vísaði á hann. Reyndist það vera Gregory Hughes, þijátíu og eins árs gamall maður sem bjó skammt frá versluninni. Héldu nú rannsóknarlögreglu- menn á fund Gregorys og báðu hann að gera grein fyrir kaupum sínum á hnífnum og skýra hvað hann hefði gert við hann. Þannig væri að hnífurinn, sem fundist hefði í baki Roberts Miles, hefði verið sams konar og hann hefði keypt og með óljósu þumalfari. Var Gregory sagt að ekki yrði hjá því komist að fmgrafór hans yrðu tek- in. Var það svo gert og kom þá í ljós að farið kom heim og saman við annað þumalfara hans. Skýring Gregorys Hughes var sú að hann hefði keypt hnifmn en týnt honum áður en hann hefði komið heim með hann. Gæti hann því enga skýringu á því gefið hvað orð- ið hefði um hnífinn en skýringin á þumalfarinu væri sú að hann hefði handleikið hann lauslega í verslun- inni. Robert Miles. Ákæra, dómur og reynslulausn Allnokkrum sinnum var Gregory Hughes yfirheyrður. En í hvert sinn neitaöi hann því algerlega að hafa myrt Robert Miles. Hann spurði hvaða ástæðu hann hefði átt að hafa til þess því hann hefði ekki einu sinni þekkt manninn. Og ekk- ert það sem fram kom við þessar yfirheyrslur né annað sem upplýst- ist viö rannsókn málsins gat varp- að á það ljósi hvemig morðingi Roberts Miles hafði komist inn í hús hans. Þrátt fyrir að engjn játning lægi fyrir frá Gregory var hann ákærð- ur fyrir morðið á Robert, því margt þótti benda til þess að hann væri sá seki þótt ekki væri hægt að sýna fram á ástæðuna til morðsins. Var máhð tekið fyrir í Old Bailey- sakamálaréttinum í júní 1%2. Þar þótti sannað að Gregory Hughes hefði myrt Robert Miles. Var kveð- inn upp lífstíðarfangelsisdómur yf- ir Gregory. Hann neitaði hins veg- ar sekt sinni staðfastlega. Árið 1974 var ákveðið að veita Gregory reynslulausn. Þá var mál- iö fallið í gleymsku og enginn sýndi honum neinn sérstakan áhuga. Og hefði ekki dálítið sérstakt gerst ell- efu árum síðar hefði hans líklega aldrei verið getið aftur í sambandi við morðið á Robert Miles. Hjónaband tilkynnt Dag einn árið 1985 var ritstjóm- arfulltrúi á Mið-Englandi að lesa hjónabandstilkynningar. Þá kom hann auga á tilkynningu frá Wol- verhampton og hún vakti strax at- hygli hans vegna morðmálsins sem hann hafði fylgst með fyrir blað sitt tuttugu og þremur áram áður. Fyrsta stóra máhð, sem honum hafði verið fahð að fylgjast með og skrifa um, hafði einmitt verið morðið á Robert Miles. Og nöfnin í hjónabandstilkynningunni, Greg- ory Hughes og Joan Miles, komu honum því kunnuglega fyrir sjónir. Þau vora sögð hafa gengið í hjóna- band þann 15. mars 1985. Ritstjómarfulltrúinn leitaði nú uppi hjónin nýgiftu og þótt langt væri um liðið þekkti hann þau strax er hann sá þau. Hann barði síðan að dyram á heimili þeirra en þegar hann lýsti yfir því að hann væri blaðamaður var hurðinni skeht á hann. Næstu daga hélt hann sig í nágrenni hússins og loks tókst honum að ná nærmynd af hjónunum. Ekkert varð þó úr því að hann fengi viðtal við þau. Kenningin sem nú hefur verið sett fram til skýringar á morðinu á Robert MUes er sú aö Gregory og Joan hafi óskað að giftast árið 1962 en Joan ekki getað fengið Robert til að veita sér skUnað. Þá hafi hún og Gregory ákveðið að ráöa Robert af dögum. Gregory hafi síðan kom- ist inn í húsið þetta febrúarkvöld árið 1962 með lykli að aðaldyrunum og hafi Joan látið hann fá hann eða þá að hann hafi haft með höndum aukalykU sem smíðaður hafi verið sérstaklega svo hann kæmist óséð- ur inn. Þykir það líklegt því það tryggði að þau Joan og Gregory þyrftu ekki að hittast fljótlega eftir morðið. Hefði Gregory ákveðið að taka morðvopnið með sér hefði rann- sóknarlögreglan að öllum líkind- um aldrei haft uppi á honum. Og hefði hann sett annan bolla á borð- ið kann að vera að rannsóknarlög- reglan hefði aldrei tahð ástæðu til að leita morðingjans utan kunn- ingjahóps þeirra MUes-hjóna. Ast þeirra Joan og Gregorys virð- ist hafa verið jafnmikU eftir að fangelsisvist Gregorys lauk árið 1974 og fyrir hana. Þó kom Joan aldrei í heimsókn tíl hans í fangels- ið. Enda hefði það líka þegar í stað vakið upp gransemdir um þátt hennar í að skipuleggja morðið. Þá biðu þau með að gifta sig í eU- efu ár eftir að Gregory varð á ný fijáls maður. Þykir ljóst að þau hafi vUjað sýna eins mikia var- kámi og þau gætu. Enn hafa Hug- hes-hjónin ekki fengist til að gefa viðtal og lýsa því hvemig á því stóð að þau ákváðu að giftast. Og rann- sóknarlögreglunni hefur ekki þótt ástæða tíl að taka málið upp. Ástæðan er vafalaust sú að lög kveða svo á um að ekki megi lög- sækja neinn tvívegis fyrir sama glæpinn. Þá yrði ekki hægt að fang- elsa Gregory á ný nema fyrir skU- orðsbrot. Og vafalaust þykir nú vonlaust að sanna að Joan hafi átt þátt í morðinu á Robert MUes, fyrri manni sínum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.