Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1992, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 14. DESEMBER 1992.
Spumingin
Hvað býst þú við að eyða
miklu í jólagjafir?
Dagmar Gylfadóttir nemi: Það verð-
ur mikið.
Þorkell Árnason sjómaður: Ég vil
ekki svara því.
Hrafnhildur Garðarsdóttir af-
greiðslumaður: Ég veit það ekki.
Halldór Svanbergsson sjómaður: Við
höldum þessu innan skynsamlegra
marka eins og ástandið er í dag.
Sigríður Sigurðardóttir húsmóðir:
Það er óljóst eins og er.
Bryndís Böðvarsdóttir húsmóðir:
Svona um það bil 20 þúsund krónum.
Lesendur
Eru ekki sparifjár-
eigendur launafólk?
B.G. skrifar:
Að undaníomu hafa ríkisíjármál
veriö í brennidepli vegna nýlegra
aögerða ríkisstjórnarinnar í efna-
hagsmálum. Þeir sem virðast hvað
óánægðastir með aðgerðir ríkis-
stjórnarinnar eru verkalýðsleiðtog-
ar, svo sem formaður BSRB, og spilar
hann enn sína shtnu plötu um skatt-
lagningu fjármagnstekna. Síðan
kemur formaður KÍ og endurtekur
rulluna eins og Ketill skrækur end-
urtók orð Skugga:Sveins.
Einnig hafa fréttamenn og dag-
skrárgerðarfólk ríkisíjölmiðlanna af
einhveijum ástæðum gert þetta atr-
iði að sínu máh og spyija iðuiega
ráðamenn þjóðarinnar með frekju-
tóni, hvort nú eigi ekki að fara að
skattleggja fjármagnstekjur. Innan
þessara stofnana virðast gömlu
kommadraumarnir enn lifa góðu lífi.
Á sama tíma og þetta hð krefst
skattlagningar vaxta krefst það einn-
ig lækkunar vaxta sem sýnir þá best
hve iha upplýst þetta fólk er. Maður
hélt að það væri hlutverk verkalýðs-
leiötoga að gæta hagsmuna umbjóð-
enda sinna, þar með tahð að koma í
veg fyrir nýja skatta eins og skatt-
lagningu spariíjár sem að mestu er í
eigu launþega. - Og maður hélt að
það væri hlutverk fréttamanna að
upplýsa og draga fram staðreyndir
en ekki að hafa uppi áróður fyrir sín-
um áhugamálum eöa pólitísku skoð-
unum.
Síðla í nóvember kom pistill frá
fréttaritara Rikisútvarps utan af
landi. Þar var fullyrt, að sparifjáreig-
„Meirihluti launafólks á sparifé." - Gæta verkalýðsleiðtogar ekki hagsmuna
þess?
endur væru ómagar á launafólki! Nú sparnaði, oft á löngum tíma. Þruglið
er það svo að einhveijir stærstu eig- í leiðtogum þess með hjálp ríkis-
endur spariijár í landinu eru lífeyris- fjölmiðlanna hefur nú fyllt margt af
sjóðimir. Er hægt að kaha þá ómaga þessu fólki réttlátri reiði og það hug-
á launafólki? leiðir í alvöru að hætta öllum sparn-
Meirihluti launafólks á sparifé sem aði og taka peningana sem það á út
það hefur eignast með ráðdehd og úr bönkunum og eyða þeim.
Lítið menningargildi
Jóhann skrifar:
Enn einn furðufughnn er kominn
í heimsókn til íslands til þess að sýna
fólki hér framlag sitt til menningar-
innar. Það stendur ekki á fjölmiðlum
að lofsyngja snhhnginn. Viðburðin-
um eru gerð slík skil að það er eins
og hér sé á ferðinni einn af hinum
ódauðlegu utan úr hinum stóra
heimi.
Ástæðan fyrir því að ég sting niður
penna er að ég fór ásamt fjölskyld-
unni á Kjarvalsstaði til þess að berja
augum sýningu Jean-Jacques Lebel
og bjóst við að sjá-vandaða sýningu.
Öll fjölskyldan varð fyrir sárum von-
brigðum. Okkur fannst lítið th sýn-
ingarinnar koma og tengdapabbi,
sem er mikill áhugamaður um
myndhst, sagði að það væri ekki aö-
eins tímasóun heldur hrein og bein
móðgun að bjóða fólki svona nokkuð.
í sannleika sagt var okkur ofboðið
er við höfðum grandskoðað hvert
einstakt-verk. Þetta hafði lítið menn-
ingarghdi.
Eg tel ekki óeðlhegt að tjá sig þegar
maður fylhst vandlætingu á opin-
berri sýningu. Það er ahs ekki nóg
að eitthvað sé djarft th þess að geta
kallast hst - eða þá nógu hneykslan-
legt. Flestahar uppstillingarnar eða
verkin þarna voru einstaklega frá-
hrindandi, og ekki vildi ég sjá slíkt
og þvíhkt á mínu heimili.
Það virðist vera veikleiki hjá ís-
lenskum íjölmiðlum að þora ekki að
gagnrýna erlenda listamenn ef þeir
hafa hlotið frama (þótt að endemum
sé). Þetta hlýtur að vera minnimátt-
arkennd því aö íslenskir hstamenn
verða oft fyrir haröri gagnrýni í inn-
lendum fjölmiðlum.
Hlaðborð í hungruðum heimi
Jóhanna Guðmundsdóttir skrifar;
í íslenskum sjónvarpsfréttum hef-
ur htið veriö sýnt frá hörmungunum
í Sómahu. Þeir sem hafa aðgang að
gervihnattasjónvarpi hér geta séð
hvemig umhorfs er í þessu hijáða
landi. Nú á að koma í veg fyrir að
þarlendir óaldarflokkar steli mat og
vistum th eigin nota úr matarsend-
ingum sem Vesturlandaþjóðir hafa
sent þangað undanfarið. - Eins og
svo oft áður hafa Bandaríkjamenn
riðið á vaðið til að aðstoöa hjálpar-
sveitir sem útdeila matarbirgðunum
th hins sveltandi fólks. Óskandi er
að sú aðstoð komi að gagni og leiði
ekki til frekari hörmunga.
En við íslendingar erum samir við
okkur, við búum við thtölulega mikið
öryggi og matvæh eru hér nóg, a.m.k.
í bih, og fyrir jólin svigna hlaðborðin
víðs vegar um land undir kræsingum
sem menn hamast við að troða í sig
áður en hin eiginlega jólamáltíö er
innbyrt. - Ég held að mörgum finnist
DY áskilur
sérrétttil að
stytta aðsend
lesendabréf
nóg að gert meö kynningu á þessum
hlaðborðum og jólasamkomum á
meðan stór hluti heimsbyggðar berst
enn viö hungursneyð. Þar gætum við
látið miklu meira af mörkum en við
gerum. Og margir í áhrifastööum hér
gætu gengið á undan með góðu for-
dæmi og dregið úr eyðslu og óhófi.
Það er t.d. dæmigert óhóf að alþing-
ismebn skuh láta til leiðast að ganga
ásamt mökum sínum að glæstu hlað-
borði á kostnað þjóðarinnar hjá for-
seta íslands nýlega. Það eru áreiðan-
lega aðrir sveqgri munnar sem
myndu hafa þegið slíkar kræsingar.
Þótt áralöng hefð sé fyrir svona boð-
um þarf hún ekki að standa að eilífu.
En við viljum ekkert missa og ekkert
láta á móti okkur. - Það gildir jafnt
um ráðamenn sem íslenskan al-
menning.
„Svengri munnar myndu hafa þegið slíkar kræsingar.“ - Þingmenn og
makar fylla diskana við hlaðborð forseta íslands.
DV
Fáfttersvomeð
ölluillt...
B.K. skrifar:
Afleiöing verslunarferða ís-
lendinga til Newcastle er a.m.k.
jákvæð að einu leyti. Saumastof-
ur haíá ekki undan að breyta
fatnaði sem keyptur er í bresku
borginni. Annirnar eru miklar
hjá saumakonunum því breyting-
unum þarf að ljúka fyrir jól!
Ásteeðan fyrir þessum mistökum
í innkaupunum er sögð sú að svo
mikið fát sé á fólkinu að það
megi varla vera að því að máta
fatnaðinn. Það þarf nefnhega líka
að komast á pöbbiim.
Sýning BBC á innkaupum ís-
lendinga var athyglisverð, Þar sá
maður t.d. hvað landinn er akfeit-
ur. Allt um það, þetta fólk styður
þó óvart íslenskan iönað og veitir
saumastofum okkar verkefni. -
Já, styðjum íslenskan iðnaö!
RéðÁsmundur
sjálfan sig?
Einar Magnússon hringdi:
Nú hefur Ásmundur Stefánsson
ráðisf til alvörustarfa í banka sín-
um, ísiandsbanka. Mér skilst að
bankaráðið ráði í mikilvægustu
stöðumar innan bankans. Eða
skyldi Ásmundur hafa ráöið sig
sjálfur? Kannski hann hafi geng-
ið út af fundi meðan fjallað var
um ráðningu hans líkt og gerðist
í flugráði þegar íjallað var um
visst flugfélag. Þarna fáum við
spariíjáreigendur vonandi loks-
ins traustan talsmann.
Fréttin um fri-
iðnaðarsvæðið
A.P., Keflavík, hringdi:
í fréttum Stöðvar 2 sl. þriðjudag
var rætt við aðstoðarmann utan-
ríkisráðherra um væntanlegt frí-
iðnaðarsvæöi. Spurt var hvenær
væri að vænta niðurstöðu í raál-
inu og ennfremur hvaö væri helst
á döfmni í þessu sambandi. Svar-
ið við fyrri spumingunni var að
framkvæmdir gætu hafist um
mitt næsta ár (hvaða fram-
kvæmdir?) en svar við hinni
spurningunni kom ekki. Enda
spurningin ekki ítrekuð og það
var ófullnægjandi framraistöðu
fréttamanns að kenna.
Höfðafundurinn
Kristinn Sveinbjörnsson skrifar:
í bréfi, sem þeir Reagan og Gor-
bastjov fengu aíhent á fundi sín-
um hér í Höfða, stóð, árið 1986,
(undirritað: K.S. Gregor) var bent
á hættuna sem heiminum var
búin á þeim tíma af kjarna-
sprengjum, fólksflótta frá hinum
fátækari löndum til hinna betur
stæðu, ásamt ráðleggingum um
hvernig þessu yröi breytt.
Nú er komið betra ástand viða
um heim þótt ekki hafi verið út-
rýmt öllum vanda sem þá var
mestur. - En skyldi ekki fundur
þessara valdamiklu leiðtoga hér
í Reykjavík hafa leitt til úrbóta,
hvað sem öðru líður? Ég er þess
fullviss að svo hafi veriö.
Lánaði mérúr
Hrafn hringdi:
Ég þurfti að fara með úr í við-
gerð og kom í úraverslun Paul
Heide í Glæsibæ til aö fá gert við
það. Þegar ég kom að vitja þess
eins og til stóð var það ekki tiblú-
ið. Þetta var afsakað með gildum
útskýringum. - En ekki nóg með
það. Verslunin bauöst til þess að
láta mig fá úr að láni þar til dag-
inn eftir að úrið væri thbúið.
Þetta kom flatt upp á mig því
slíka þjónustu hef ég ekki fengið
áður. Ég vil hér með koma inni-
legu þakklæti á framfæri til þess-
arar verslunar og vona að þar
gangi allt í haginn. - Mér finnst
rétt aö geta slíkra tilvika, þau eru
ekki of mörg, því miður.