Dagblaðið Vísir - DV - 06.02.1993, Blaðsíða 27

26
LAUGARDAGUR 6. FEBRÚAR 1993.
Hún á stúdíó á Spáni, íbúð í Andorra og er að gera það gott:
Minn draumur er í
dag, ekki á morgun
- segir Katla María sem er komin hingað til að syngja í Eurovision-keppninni
Katla Maria með hundunum sínum á Spáni. Nöfnin þeirra hljóma kunnuglega því þeir heita Ópal og Nóa. Þetta
eru sleðahundar af Síberíukyni og Katla María á fjóra slíka.
Aftur í snjónum á íslandi, eftir nokkurra ára fjarveru.
DV-mynd GVA
„Mig langaði aö taka þátt í þessari
keppni svo ég gaf kost á mér í það.
Það var haft samband við mig og ég
beðin um að koma - og hingað er ég
komin. Mér finnst alveg yndislegt aö
eiga þess kost að hitta fjölskylduna
og vinina," segir Katla María Haus-
mann sem margir minnast sem
bamastjömunnar vinsælu sem heill-
aði alla upp úr skónum með skæm
röddinni og bjarta brosinu. Hún er
nú komin hingaö til lands frá Spáni,
þar sem hún býr, til þess að taka
þátt í Eurovision-keppni sjónvarps-
ins sem verið er að undirbúa þessa
dagana.
Það em ár og dagar síðan Katla
María mætti hjá frænku sinni, Sig-
ríði Rögnu, niðri í sjónvarpi til að
syngja í Stundinni okkar. Þá söng
hún spánskt lag, sem hét Sígauna-
andhtið, og sló í gegn. Svo fór hún
að syngja inn á hljómplötur, lög eins
og Lith Mexíkaninn sem allir kunnu
og sungu.
„Þetta var dáhtið erfitt fyrir mig
þegar ég komst á táningaaldurinn,"
segir hún þegar hún htur til baka,
nú orðin 23 ára. „Ég var orðin 12-13
ára og fólk var alltaf að horfa á htlu
stelpuna sem gat sungiö. En þá var
hún- bara orðin táningur sem gekk
ekki lengur með krullað hár og
borða. Ég hugsaði oft: „Hva, tekur
þessi manneskja ekki eftir þvi að ég
er oröin næstum því fullorðin!" og
ég var bara hálfsvekkt.
í skólanum var ég hins vegar ein
af mörgum. Ég var í Hagaskóla og
þar blómstraði fyrsta ástin. Að visu
vildi sá útvaldi mig aldrei og ég man
að ég var öskuih út í hann. En þetta
vom svona bernskubrek."
Og nú er hún komin aftur heim um
stundarsakir, ákveðin ung kona sem
veit hvað sýnhega hvað hún vill. Hún
talar góða íslensku með sterkum
framburöi og notar hendumar ó-
spart, eins og Spánveija er siður. Og
hún ætlar að syngja í Eurovision-
keppni sjónvarpsins.
„Þetta lag, sem ég syng, er ekki í
þessum hefðbundna Eurovision-stíl
sem hefur verið ríkjandi. Það er í
samba-takti sem er mjög vinsæh
núna. Það er gaman að syngja lag
með suðrænum blæ á þessu kalda
landi, íslandi.
Það var dálítið mál fyrir mig að
komast til íslands vegna vinnunnar
á Spáni. Ég verð að vera svo lengi
að heiman. En mig langaði svo til að
fara og þetta bjargaöist aht.“
í nógu að snúast
Þaö var í nógu að snúast hjá Kötlu
Maríu þegar blaðamaöur leit inn til
hennar fyrr í vikunni. Síminn
hringdi látlaust og hún var á þönum
við að undirbúa upptökuna sem fór
svo fram sl. fimmtudag. Meðal ann-
ars þurfti hún að æfa upp dansatriði
sem hún ætlaði að nota þegar hún
syngi lagið.
„Textinn hefur verið mér dáhtið
erfiður. Það er orðið langt síðan ég
hef komið til íslands og það getur
verið erfitt að syngja á íslensku. Ég
er núna í því að æfa hann og dans-
sporin og tíminn má ekki naumari
vera.“
Þetta er í annað skipti sem Katla
María syngur í Eurovision-keppn-
inni. Fyrir fáeinum árum söng hún
lagið Sóley eftir Gunnar Þórðarson.
Síðan hefur hún ekki komið hingað
og hún sagði að sér hefði ekkert
brugðið við þann fimbulvetur sem
hehsaði henni úti á Keflavíkurflug-
vehi í vikunni.
„Það eina er að ég er svohtið hrædd
við að kvefast. Ég er að koma úr hit-
anum í Barcelona og þori ekki annað
en að ganga vafin í slæður og trefla
svo að mér verði ekki kalt.
Hálfgerður
„kokkteill"
Það var 1986 sem Katla María flutt-
ist th fóður síns, Pablos, sem er kaup-
haharstjóri á Spáni. Hún segist raun-
ar vera hálfgerður „kokktehl". Faðir
hennar er spánskur, móðir hennar
íslensk, fóðurafi hennar þýskur og
foðuramma hennar frá Andalúsíu.
Það er raunar frá föðurafanum sem
Hausmann-nafnið er komið. Faðir
hennar er kaþólskur en sjálf segist
hún aðhyhast Bahá’í-trú.
Kafia Maria hafði farið í heimsókn-
ir th Spánar á sumrin og þannig átti
það einnig að vera árið ’86. En svo
fór að hún hentist úti því að hún sá
að þar gæti hún átt framtíð fyrir sér
í tónhstinni. Og það var stóri draum-
urinn.
„Ég kynntist fljótlega mörgu
skemmthegu fólki og þetta var aht
afskaplega spennandi.
Það var að vísu erfitt að tilheyra
tveim ólíkum löndum eins og íslandi
og Spáni. Fólkið er svo gjörólíkt.
Spánverjar eru miklu opnari en ís-
lendinga þarf maður að þekkja vel
th að komast að þeim. Sjálf er ég aht-
af eins, sama í hvoru landinu ég er.
Maður talar um sömu hluti en segir
þá kannski öðruvísi. Núna er ég th
dæmis þannig að ég hugsa á spönsku
um leið og ég tala við einhvem á ís-
lensku. í nótt dreymdi mig þó fyrst
á íslensku."
Þegar Katla María fór th Spánar
var hún staðráöin í að komast áfram
í tónhstinni. Hún þekkti engan og
vissi ekkert hvemig hún átti að kom-
ast inn í þann heim sem hún vhdi
lifa og hrærast í. En hún kynntist
fljótt góðu fólki sem aðstoðaði hana
við að komast áfram. Brátt var hún
farin aö syngja með hljómsveitum,
bæði stærri og smærri, á skemmti-
stöðum víða um Spán.
„Fyrsta árið var ég leitandi og vissi
ekki alveg hvað ég vhdi gera. En svo
kom þetta aht saman. Ég er fljót að
kynnast fólki og kem th dyranna eins
og ég er klædd. Þetta var svo sem
ekkert auðvelt þvi maður þarf að
gera sér grein fyrir hvar maður á að
byija.
Fyrsta hljómsveitin, sem ég söng
með, var stór, 16-17 manna hópur.
Þá lærði ég alls konar dansa. Og þá
fyrst byijaði ég að kynnast því hvað
tónhst var. Næstu skrefin vom svo
að gera ahtaf betur og betur og öðl-
ast reynslu.
Tónhstin, sem ég söng og syng enn,
er þessi hefðbundna skemmtitónhst,
eins og flutt er á diskótekunum í
dag. En tónhstin, sem ég vhdi helst
syngja, er léttur djass. Ég hlusta helst
á þannig tónhst, svo og blús. Einn
af mínum uppáhaldssöngvurum,
sem ég þekkti raunar persónulega,
var Ditsie Ghlespie. Honum þakka
ég að ég komst í samband við þessa
tónlist. Þessi maöur haföi svo mikh
áhrif á mig. Ég kynntist honum þeg-
ar hann kom th íslands og ég varð
alveg hehluð af honum."
Katla María segist líklega hafa
þennan mikla tóihistaráhuga frá
báðum foreldrum sínum.
„Mamma hefur ahtaf haft mikinn
áhuga á tónhst og er mjög músí-
kölsk. Sama mál gegnir um foður
minn. Tónhstin er honum mjög mik-
hvæg þótt hann hafi kosið að starfa
við annað."
Lítið fyrir keppni
Þótt hún hafi slegiö th og ákveðið
að taka þátt í Eurovision núna segist
hún almennt hafa htinn áhuga á að
taka þátt í keppnum. „Yfirleitt
finnast mér músíkkeppnir hundleið-
inlegar. Ég þarf ekki að taka þátt í
þeim th að vita hvernig söngkona ég
er. Ég veit að ég hef mína kosti og
galla og þarf enga keppni th að segja
mér það. Ég skh hins vegar að Euro-
vision-keppnin sé mjög mikhvæg fyr-
ir ísland. Hún er góð auglýsing fyrir
þjóðina. Ég er því ánægð og hreykin
af að eiga þess kost að taka þátt í
henni."
Katla María lauk stúdentsprófi á
Spáni og hóf síðan að læra almanna-
tengsl. Hún hefur lokið því námi og
starfar nú hjá fyrirtæki sem heitir
Premier Vision. Starf hennar felst í
því að gera samninga við ýmsa aðila
sem fyrirtækið sér síðan um að
markaðssetja. Nú er hún th dæmis
að gera samning við aha bestu mat-
reiðslumennina á Spáni. Fyrirtækið
gerir síðan myndband um matar-
gerðarhst þeirra sem selt er th veit-
ingahúsa.
„Þetta er alveg æðislegt starf og ég
hef verið mjög heppin. Það er óend-
anlega fjölbreytt og manni leiðist
ekki eitt augnablik. Við erum t.d.
með bestu tískusýningamar í heim-
inum, á ítahu, Frakklandi og viðar.
Viö vinnum með bestu hönnuðun-
um, svo sem Channel, Jean Paul
Gaultier og fleiri slíkum, búum th
myndbönd um hönnun þeirra og selj-
um fataframleiðendum á Spáni. Fyr-
irtækið er nú að opna útibú á Kanarí-
eyjum, Portúgal og Mexíkó.
Starfið mitt er vel launað en maður
verður að vera mjög ákveðinn og
vita hvað maður vih. Ég var í prufu
í 2 mánuði og fékk svo ráðningu aö
þeim tíma loknum. Auðvitað er þetta
ekki alltaf einhver sæluvist. Það eiga
alhr sína slæmu daga og ég er þar
engin undantekning. En ég er mjög_
ánægð þama.“
Áeigið stúdíó
Það haföi lengi verið draumur
Kötlu Maríu að eignast eigið stúdíó.
Hann varð að veruleika fyrr en hana
gmnaði.
„Ég kynntist tveim strákum sem
standa framarlega í tónlistarheimin-
um á Spáni. Ég fór í stúdíóið sem
þeir eiga th þess aö sjá hvemig þeir
ynnu. Þaö er grundvallaratriði
hvemig tónhstin er unnin og áhuga-
vert að sjá hvemig hún mótast í
meðfórum góðra tónhstarmanna.
Þessi heimsókn varð tíl þess aö við
tókum upp samstarf, öh þijú, keypt-
um okkur stærra stúdíó sem er um
40 khómetra frá Barcelona. Það heit-
ir Sidi-studio og þar taka ahar helstu
hljómsveitimar á Spáni upp master-
upptöku sem þær fara síðan með í
önnur stærri stúdíó th hljóðblöndun-
ar.
Það hefur verið mjög mikið að gera
hjá okkur. Við eram með 3-4 starfs-
menn sem vinna ahan daginn. Sjálf
vinn ég við almannatengslin fyrir
hádegi, eins og áöur sagði, en vinn
við stúdíóið eftir hádegi. Ég verð að
velja á milh þessa í framtíðinni og
það verður þá eigiö fyrirtæki sem ég
vel.“
Eigendumir em famir aö huga að
enn frekari stækkun á stúdíóinu.
Tækin eru mjög dýr þannig að það
er ekki hlaupið aö því aö kaupa ný.
Þau verður þó að endumýja reglu-
lega th þess að standa vel að vígi í
harðri samkeppni. Það fer því mikh
vinna í fyrirtækið og mikhr pening-

I
LAUGARDAGUR 6. FEBRÚAR 1993.
ár. En borgar sig að standa í svona
nokkm?
„Já, maður verður að standa í ein-
hveiju. Ef maður stæði ekki í neinu
þá væri ekkert gaman að lifa.“
Katla María lætur sér ekki nægja
að syngja og vinna í eigin hljóðveri.
Hún er nú að keppast við að læra á
gítar. Raunar hafði hún byijað að
læra á píanó meðan hún bjó enn hér
og segist spha svolítið á það.
„Mér finnst það eiginlega frumskh-
yrði að tónhstarmaður sphi á eitt-
hvert hljóðfæri. Ég hef alltaf þekkt
nótumar og vona að ég eigi einhvem
tíma eftír að geta sphað á öh þessi
hefðbundnu hljóðfæri, gítar, tromm-
ur, bassa og hljómborð.”
Flestir vinimir giftir
Katla Maria verður hér í tæpar
þrjár vikur, hjá Helgu Guðmunds-
dóttur, móöur sinni, á Lynghagan-
um. Hún er ákveðin í að njóta dvalar-
innar, slappa af .og hitta vini sína á
ný. Hún hefur alltaf haldið sambandi
við þá þrátt fyrir að langt hafi hðið
milli þess að hún hafi komið th lands-
ins. En nú em flestar vinkvenna
hennar komnar með fjölskyldu og
heimhi þannig að það þarf kannski
meiri fyrirvara en áður þegar þær
„fara út að djamma“.
„Það er hvhd fyrir mig að komast
hingað frá öllum erhnum á Spáni.
Þar syng ég nú með fimm manna
hljómsveit og við höfum það að
markmiði að skemmta sjálfum okkur
og öðrum, hafa það gott og syngja á
litlum stöðum.
Margir keppa að því að verða ofsa-
lega frægir en ég gef htíð fyrir það.
Ég vh helst fá að vera ég sjálf. Ég
man enn eftir því að þegar ég var
htil furðaði ég mig á því að ókunnugt
fólk skyldi þekkja mig og hehsa mér
á götu. Ég man að ég hugsaði með
mér: „Af hverju er þessi að horfa
svona á mig, æth sé ekki aht í lagi
með mig?“
Nú er þessi htla stelpa, Katla Mar-
ía, bara th í minningunni, ekki bara
um sönginn og aht umstangið í
kringum hann heldur einnig minn-
ingunni um móðurlandiö mitt. Þegar
ég kem hingað þá er eins og hlutí af
þessari htlu stelpu sé héma. Núna
finnst mér æðislega gaman aö þess-
ari góðu minningu og ísland er mér
aht, vinimir, íjölskyldan, veðrið, aht.
Kunningjamir á Spáni verða voða-
lega hissa þegar þeir komast að því
að ég er hálf-íslensk og söng inn á
plötur þegar ég var hth. Þeir fara
bara að skellihlægja ef ég leyfi þeim
að heyra sýnishom af gömlu lögun-
um.
Ég held aö líf mitt hafi verið röð
af thvhjunum. Ég komst fyrir thvhj-
un inn í tónhstarheiminn. Kannski
að ég geti þakkað htíu Kötlu Maríu
fyrir að stóra Katla María skyldi
komast inn í þessa alvöruveröld tón-
hstarinnar.
En þetta er löngu horfin tíð og ég
tala bara um fahega landið mitt og
þjóðina mína á Spáni. Ég segi við
Spánveijana:
„Farið þið bara th íslands í stað
þess að fara á milli sólarstranda á
meginlandinu."
Ég vh hka benda íslendingum á að
fara og kynnast Spáni almennhega í
stað þess að fara bara th Mahorka
eða Benidorm. Inni í landinu sjálfu
em rætur tónhstarmenningarinnar,
ahur krafturinn sem einkennir
spönsku þjóðina. Túristastaðimir
gefa enga hugmynd um Spán eins og
hann er.“
Áskíðitil
Frakklands
Eins og nærri má geta hefur
Katla María ekki mikinn tíma th aö
sinna öörum áhugamálum en þeim
sem snúa aö tónhstinni. Hún segist
þó fara á skíði í Frakklandi þegar
tækifæri gefist. Hún á raunar htla
íbúð í Andorra og dvelur þar þegar
hún getur. Einhver kynni að spyija
hvort hún sé ekki orðin rík úr því
að hún er í vehaunuðu starfi, á orðið
eigið fyrirtæki, íbúð í öðm landi og
svo framvegis.
„Viö skulum segja, að ég hafi verið
heppin í lífinu. Ef ég á einhveija pen-
inga þá er það vegna þess að ég er
búin að vinna fyrir þeim. Ég get ekki
kvartað, ég á yndislega fjölskyldu,
bæði á Spáni og hér, góða vini og hef
verið heppin með það sem ég hef tek-
ið mér fyrir hendur.
En lífið er ekki bara dans á rósum.
Ég á líka mína slæmu daga þegar
mér finnst allt ganga iha. En þegar
maður er fúh er besta leiðin th að
losna við leiðann að hugsa um aht
sem gott er. Ég hringi í einhvem
góðan vin og spjaUa um aUa heima
og geima. Innan tíðar er vonda skap-
ið rokið út í veður og vind. Mér finnst
líka mikhvægt að geta farið í vont
skap, annars væri ekkert gaman að
þessu. Við krabbamir emm líka
þannig að við skiptum ört um skap.
Við getum brostið í grát en verið far-
in að brosa aftur eftir fimm mínútur.
Ég er víst dæmigerður krabbi. Samt
veit ég alveg hvað ég vh. Og órétt-
læti þoh ég ekki. Ég þoli heldur ekki
að bíða eftir hlutunum. Ég verð helst
að gera aUt „í gær“.
Og ástin blómstrar
Katla María býr hjá föður sínum
í Barcelona, eins og áöur sagði. Hún
fer aUtaf út úr borginni um helgar,
ýmist th að skemmta eða þá í heim-
sóknir th vina sinna. Hún segist eng-
an tíma hafa í „sjónvarpsgláp” og
fer einungis á ströndina á vetuma,
ekki á sumrin. Hún segist ekki þola
sólina en kunni hins vegar vel að
meta kyrrðina sem þar ríkir yfir
vetrartímann. Og hún segist eiga sér
vin.
„Ég er búin að vera með strák í
næstum því sex ár. Hann er tónhst-
armaður og sphar í hljómsveit sem
er rpjög fræg á Spáni. Einnig rekur
hann eigið fyrirtæki. Að auki eigum
við stúdióið saman. Það er ekki ipjög
hepphegt að vinna svo mikið saman.
En þetta gengur bara vel. Við emm
þó ekkert að pæla í hjónabandi enn-
þá. Ég er raunar á móti þessum
umfangsmiklu brúðkaupum þar sem
hún er í hvítu og hann í svörtu. Ég
myndi líklega gifta mig í rauðu eða
bláu.
En aðalmáhð er að maður sé
ánægður með þann sem maður er
með og njóti þess að vera samvistum
við hann.
Bameignir og stofnun heimihs em
heldur ekkert á dagskránni. Mér
finnst mjög gaman að börnum en
bara annarra manna bömum. Ég
veit að ef ég geri ekki núna það sem
mig langar th þá geri ég það aldrei.
Ég get ahtaf átt böm, það er mjög
auðvelt að búa þau th og ég er ekk-
ert að flýta mér.
Við eram svo mikið saman að okk-
ur hggur ekkert á í sambúð. Okkur
er alveg sama þótt við sofum ekki í
eins rúmum. Helgamar notum við
th þess að skemmta okkur saman og
okkur hður vel svona. Kannski kem-
ur einhvem tíma aö því aö við ákveð-
um að taka íbúð og aht sem því fylg-
ir. En nú notum við peningana th að
byggja upp fyrirtækiö okkar.
Hvað mér sjálfri viðvíkur þá era
mínir draumar að rætast á hveijum
einasta degi. Mér finnst fint að vera
th, vera hehbrigð, geta nýtt mér þau
tækifæri sem bjóðast og vera sátt við
aht og alla. Minn draumur er í dag,
ekki á morgun."
-JSS