Dagblaðið Vísir - DV - 06.02.1993, Blaðsíða 32

Hótel Norðurland á Akureyri:
Ég vildi ekki
vera í neinu
öðrustarfi
-segir Sigrún Jakobsdóttir hótelstjóri
Gylfi Kristjánsson, DV, Akuieyri:
„Eftir aö ég lauk námi viö Mennta-
skólann við Sund áriö 1985 fór ég í
heimsreisu í eitt og hálft ár meö vin-
konu minni. Við lögðumst í „bak-
pokaflakk" og það má eiginlega segja
aö þaö hafi verið í þeirri ferð sem
áhugi minn á því að starfa við hótel-
rekstur kviknaði. í ferðinni komum
við á fín hótel víða um heim og ég
sá að á þessum hótelum starfaöi mik-
ið af útlendingum. Þá má segja að
ég hafi gert það upp við mig að hótel
var ekki sem verstur staður til að
vinna á. Þetta er eiginlega upphaf-
ið,“ segir Sigrún Jakobsdóttir, hótel-
stjóri á Hótel Norðurlandi á Akur-
eyri.
Konur hafa verið að hasla sér völl
í hótelrekstri eins og á svo mörgum
öðrum sviðum og það þykir ekki til-
tökumál hér á landi í dag að kona
sé hótelstjóri. Það má helst segja að
Sigrún hafi þá sérstöðu meðal hótel-
stjóra að hún er ung, enn ekki orðin
þrítug.
Lærði í Sviss
Sigrún, sem er Keflvíkingur, kom
heim úr „heimsflakkinu" í júní árið
1987 og það sama ár, í október, lá
leiðin til Sviss þar sem hún settist á
skólabekk í hótelskólanum IHTTI í
Lucem. „Þetta er alþjóðlegur skóli
og námið fer allt fram á ensku. ís-
lendingar hafa talsvert komið í þenn-
an skóla og ég held að tíu íslendingar
hafi stundað nám þar á undan mér.
Tveggja ára nám þama gefur rétt-
indi til að stjóma gestamóttöku eöa
sjá um veitingastjóm, en þriðja árið
er lögð meiri áhersla á stjómunar-
störf, fjármálaþekkingu og fleira í
þeim dúr.
Leið Sigrúnar lá til Japans, en þar
starfaði hún hjá þarlendri „hótel-
keðju“ í Hakone héraði sem er ekki
langt frá Tokyo. „Þetta er lítið 600
manns fjallaþorp þar sem eru heilsu-
lindir og fólk kemur mikið þangað
til að fara í heit höð og til hvíldar.
Hótelið sem ég starfaði á þarna er
eitt af elstu hótelum í Japan og var
t.d. mjög vinsælt meðal bandarískra
hermanna í Kóreustríðinu en þá
voru þeir sendir þangað til hvíldar.
í dag em hins vegar um 90% við-
skiptavinir þessa hótels japanskir."
Með „hjálparmiða"
í Japan
Sigrún segir að áður en hún hélt
til Japans hafi hún sótt tíma í jap-
önsku í um tvo mánuði og því ekki
haft nema rétt „grunninn" í tungu-
máhnu. „Það var íslensk stelpa með
mér þama og strax fyrstu vikuna
vorum við settar í að þjóna gestum
í veitingasal. Það er rétt hægt að
ímynda sér hversu gáfulegt það hef-
ur verið!
Við voram með litla miða í vasan-
um sem við gátum lesið af einfold-
ustu setningar eins og; „hvað má
bjóða þér af matseðlinum í kvöld?"
og þess háttar. Við gátum sem sagt
tekið við einfoldustu pöntunum og
svo vorum við með hjálparmiða sem
á stóð; „afsakið, ég tala svo htla jap-
önsku, ég ætla að kaha á yfirþjón-
inn,“ og þessu reyndum við að stauta
okkur fram úr.
Við vorum fyrstu útlendingamir
sem unnum hjá þessu fyrirtæki og
Japanirnir tóku okkur afskaplega
vel. Þeir voru boðnir og búnir að
hjálpa okkur og fannst það spenn-
andi að fá svona „framandi" fólk í
vinnu.“
Frá Japan lá leiðin svo til Santa
Barbara í Kalifomíu í Bandaríkjun-
um en þar starfaði Sigrún um tíma
hjá fyrirtæki í veisluþjónustu.
„Ég kom heim í febrúar árið 1991
og var ákveðin í að nýta þessa
menntun. Auglýsing um stöðu hótel-
stjóra á Fáskrúðsfirði hálfum mán-
uði síðar kom eins og himnasending
og ég var thbúin að láta reyna á hvað
ég gæti og sanna mig í þssu starfi.
Ég kom þangað austur í svartasta
skammdeginu og það vora frekar
mikh viðbrigði að koma frá sólar-
ströndunum í Kaliforníu th Fá-
skrúðsfjarðar. En Fáskrúðsfirðingar
tóku mér ákaflega vel og þetta var
ágætur tími. Um áramótin flutti ég
mig suður th Reykjavíkur og starfaði
þar 1 markaðsdehd á Hótel íslandi,
en í febrúar hélt ég til Akureyrar og
tók við starfi hótelstjóra á Hótel
Norðurlandi."
Sumir hissa
Sigrún segir að starfið á Hótel
Norðurlandi sé mun umfangsmeira
en hótelstjórastarfið á Fáskrúðsfiröi
enda um mun stærra hótel að ræða.
Starfsfólkið er þó ekki margt yfir
vetrarmánuðina og þá gengur Sigrún
í önnur störf en þau sem snúa beint
að stjóminni og hún gengur t.d. vakt-
ir í gestamóttökunni, „Ég tel það
nauðsynlegt fyrir hótelstjóra að geta
gengið í öll störf, hann verður að
kunna skil á öhu sem gerist innan
veggja hótelsins."
Heyrir það ekki fortíöinni th að
menn verði hissa á að sjá konu í
starfi eins og þínu?
„Það kemur fyrir aö menn verða
hissa og að það þurfi að segja þeim
það tvisvar að ég sé hótelstjórinn.
Annars er þetta að breytast, það era
svo margar konur sem stjórna hótel-
um óg sennhega finnst flestum sem
finnt skrítið að ég sé hótelstjóri það
vegna þess hversu ung ég er. En þetta
er skemmtilegt starf sem égkann vel
við og ég vhdi ekki vera í néinu öðra
starfi."
Sigrún í gestamóttöku Hótel Noröurlands. DV-myndir gk
LAUGARDAGUR 6. FEBRÚAR1993
Freydis í hópi þriggja samstarfsmanna sinna. DV-myndir gk
Hann leit á
bumbuna á mér
og gekk svo burt
- Freydís Halldórsdóttir blikksmiður
Gylfi Kristjánssan, DV, Akureyri:
„Ég neita því ekki að það hafa
sumir orðið hissa þegar þeir hafa
komið hér inn og spurt um verk-
stjóra og komist að því að það er
kona sem er í því starfi. Ég man
t.d. eftir einum manni sem spurði
um verkstjóra hér þegar ég var
ófrísk, komin 8 mánuði á leið og
ég sagðist vera verkstjórinn. Aum-
ingja maðurinn leit á bumbuna á
mér og gekk svo í burtu," segir
Freydís Hahdórsdóttir, blikksmið-
ur á Akureyri.
Freydís er eina konan hér á landi
sem er lærður blikksmiður. Hún
lærði hjá Vélsmiðjunni Odda á ár-
unum 1979-1984 og var námstíminn
örlitíð lengri en gengur og gerist
þar sem hún tók sér frí th að eign-
ast fyrsta barn sitt á námstíman-
um. Eftir að sveinsprófinu lauk
starfaði hún hjá fyrirtækinu
Varma en það hætti störfum og
Blikkrás hf., sem Oddur bróðir
hennar á og rekur, tók við rekstrin-
um.
„Hún er eldklár"
„Ég skh bara ekkert í því hvemig
ég fór að því að reka fyrirtækið
áður en Freydís tók við verkstjóm-
inni. Hún er eldklár á öhum hlut-
um og á vissum sviðum er kunn-
átta hennar meiri en annarra
starfsmanna þótt þeir hafi lengri
starfsaldur og séu mjög góðir
starfsmenn," segir Oddur. Hann
kvartar því ekki undan störfum
systur sinnar, sem er verkstjóri
fyrirtækisins og stjómar fimm
starfsmönnum.
„Þessi spuming kemur alltaf,"
sagði Freydis, aðspurð um thdrög
þess að hún fór í blikksmíðanám.
„Ég get eiginlega ekki svarað þessu
öðravísi en þannig að fyrir því var
engin sérstök ástæða, þetta var
bara eiris og hvert annað starf fyrir
mér. Ég hugsaði ekkert út í það að
ég væri að fara í starf sem konur
hefðu ekki stundaö hér á landi.
Auðvitað þótti ýmsum þetta skrítið
en ég hef alltaf farið mínar eigin
leiðir. Vinkommiar spurðu helst
um þaö hvort þetta væri ekki
óþrifaleg vinna og hvort á vinnu-
Freydís Halldórsdóttir: „Blikk-
smíðin að langmestu ieyti fínleg
vinna.“
staðnmn væra ekki bara gamlir
karlar. Ég gerði mér e.t.v. enga
grein fyrir þvi hvað ég var að fara
út í en mér líkar þetta vel og ég
myndi fara í þetta starf aftur ef sú
staða væri uppi að ég ætti að velja
mér starf.“
Karlarnir hjálpsamir
Er ekki ýmislegt í þessu starfi
sem útheimtir líkamlega krafta
sem karlar hafa óneitanlega meiri
en konur?
„Jú. Það vita ahir að konur eru
ekki jafn líkamlega sterkar og karl-
menn og það hefur ahtaf verið haft
í huga hér á verkstæðinu. Karlam-
ir hafa alltaf verið mjög hjálpsamir
og erfiðari verk hafa einfaldlega
komið í þeirra hlut. Ég er ekkert
að þykjast sterkari en ég er.
En blikksmíðin er ekkert erfið
vinna og ég vann t.d. í fyrra ófrísk,
alveg þangaö th ég var komin 8
mánuði á leið með aðra dóttur
mína. Blikksmíðin er að langmestu
leyti fínleg vinna og oftast verið að
vinna með létt stykki. Ég er alveg
viss um að það er ekki síður erfitt
líkamlega að vinna við að sinna
sjúkhngum, t.d. gömlu fólki á elli-
heimhum. Mörg störf kvenna eru
örugglega mun erfiðari líkamlega
en hefðbundin karlastörf."
Iðnnám of
lítið metið
Eru konur of hræddar við að fara
í störf sem af mörgum era tahn
vera hreinræktuð karlastörf?
„Mér finnst allt of htið um það
og ein skýringin kann að vera sú
að iðnnám er allt of htið metið í
þjóðfélaginu, það heftir konur e.t.v.
hka. Þetta er ef th vhl að breytast
vegna þess hvemig ástandið er í
þjóðfélaginu.
Uppeldið getur líka spilað inn í
það hvaða leiðir konur vilja fara í
þessum málum, ég var að vasast
með bræðrum mínum, var í íþrótt-
um og þess háttar. Við erum 6
systkinin og ég vil meina að hvert
systkipi á undan hafi hálfgerða
umsjón meö næsta systkini á eftir.
Ég held að við Oddur höfum alltaf
verið samrýmd systkini en hann
er næstur í röðinni á undan mér
af okkur systkinunum. Mér fannst
ekkert óeðhlegt við að taka mér það
sama fyrir hendur og hann gerði.
Eldri dóttir mín spurði mig þegar
sú yngri fæddist hvort hún myndi
verða flugmaður eða blikksmiður
en pabbi þeirra er flugmaður.
Henni fannst ekkert annað koma
th greina en hún fetaði í fótspor
annars foreldrisins."
Ánægð í starfi
Samstarfsmenn Freydísar á
Bhkkrás hf. bera henni vel söguna
og kvarta ekki undan henni sem
yfir manni. Og sjálf er hún ánægð
í starfmu.
„Ég kann mjög vel við þetta starf.
Það var efi í mér þegar ég var búin
að læra og ég hugsaði th þess
hvernig ég yrði í þessu starfi þegar
ég væri orðin „kerling" og komin
með böm. En hvað leiðir af öðru
og þetta rúhar bara áfram eins og
hver önnur vinna. Ég sé ekki þann
mun á mér í vinnunni í dag sem
ég hélt fyrir nokkrum árum að
myndi verða.“